Alþýðublaðið - 23.08.1945, Blaðsíða 8

"5
ALOYÐUBLAÐIÐ
Firamtudagur 23. ágúst 194&
~U. WHICK YANK BOM0EÉ WELP TME
JAP CPEW HAP $aiT 5Ec:oNp5
TOACT IM-..WHICM ONE?...I WA5
CL05IN6 1N_____IN___ t----------"
iTJARNARBSO.
(In Old Oklahoma)
Spennandi og vi&burðarík|
mynd
John Wayne
Martha Scott
Sýning kl. 5, 7 og 9.
wr.:?wtŒssmmmmmKœmEES£~.
m. BÆJAItBSÓ b»»
Hafnarfiröi.
©I veru-
(„Flesh and Fantasy“)
Sérkenaileg og áhrifarík
stórmynd, bar sem hver
maður sér atburði úr sínu
eigin lifi
Sýnd ki. 7 og 9.
Sími 9184,
TILEFNIÐ
Menn, sem voru að moka á
bíl, meintu vera holt að keyra.
Svaraði ég á eftirfarandi hátt:
Öllum, sem orð mín heyra.
ákveðið segja hlýt.
Banvænt er bíl ,að keyra,
betra að moka skít.
Óholt er aksturs-skakið,
eitrað er bíla-loft.
Bila nýrun og bakið,
brestur þá minnið oft.
Jónas Jónsson
frá Grjótheimi.
/T.it.ið á, Dima. Taugarnar. Of miklar reyfcingar og svo veðrið“.
„Það verður þrumuveður, hið fyrsta í vor, herra óperusöngv-
an.
„Haldið þér það?“ sagði hann rólegrú „Ó, — þrumuveður.
Þé? verðið að bíða hérna hjá mér þangað til iþað er um garð gengið.
Viljið )þér það. Dima?“ Og svo sagði hann eins og barn; ,,Ég er svo
einmana og hræddur við þrumur.“
„Hræddur? Þér?”
,,Já, hræddur.“ Han-n hélf þessu svo •hreinskilnislega fram, að
Díma sannfærðist. Hún ge'kk yfir að píanóinu og fletti blöðunum,
sem lágu þar oS biðu eftir henni: „Tristan oS Isolde.“
Hann horfði á hana, horfði á ha«a með brosi, sem gerði hana
ofsareiða. Hún fékk gæsahúð og varir hennar urðu (þurrar. Hann
hélt áfram að brosa í augu hennar og sá hvernig þau urðu æ dekkri.
„Jæja,“ sagði hann allt í einu og kom yfir að píanóinu. „Við
skulum taka til starfa. Nú byrjum við á Isolde.“.
Díma byrjaði að syngja.
Rassiem hlustaði með athygli um leið og ha.nn skilaði undir,
og var að hugsa um, hver.su djúp og falleg rödd þetta væri og hve
þessi slóra og óreynda stúlka væri miklum haefileikum búin. „Hún
ge-tur það,“ hugsaði hann „Hún verður fræg.“ Skyndilega myndj.
hann eftir Kouczowska sem var að missa rödd sína og hún hafði þó
aldrei átt eis mikla fyllingu raddarinnar eins og Iþessi óþroskaða,
undarlega ástríðufulla Dima. „Bráðum kemur hún til mín aftur,
aði hann, og innsta hugsun hans var: „Þá kemur hún til mín aftur,
hún María mín —“
Dima. var þögnuð. Rassi.em var niðursokkinn í hugsandr sín-
ar og sagði eftir nokkra þögn. „Vitið þér hvernig þér sunguð? Svo
vel, að þér minnluð mig á Koucowsku.“
Dima dró ajiaann þungt og horfði niður fyrir sig: það var und-
arlegur kökkur i hálsi hennar. 'Allt í einu beygði hún sig yfir hönd
hans og kyss'ti. hana.
Varir hennar vorh svo heitar — og hann 'hafði fundið dálít-
inn þrýsting af tönnum -hennar. ,,Díma — vina mín —?“ sagði
hann vandræðalega.
Hún hrökk við. Hann horfði á hana með gerbreyttum and-
Utssvip.
„En hvað þú hefur vaxið,“ sagðj hann og virti hana fyrir sér
frá hvirfli til ilja, brúnan síválan hálsinn, axlir hennar, sem hvítt
silkið lagðist mjúklega yfir hin fallega mörkuðu ungu brjóst og
handleggina sterka og granna, sem hún þrýsti. þétt að hliðunum
eins og til varnar.
,,Vaxið — og orðið falleg,“ sagði Hannes Rassiem.
Hún beygði höfuðið og reigði það svo snögglega aftur á bak.
„Þér eigið ekki að segja þetta við mig* Mig langar ekki til að heyra
setningar, sem þér hafið sagt óla'l sinnum áð-ur. Þær eru bara
vani.“
„Hvað er þetta, Díma? Þú ert með lunla. Þú ert alls ekki
falleg, alls ekkj. En,“ og hann hallaði sér að henni. „Einhvern tíma
verður þú dásamleg, dásamlega falleg — sejnna — þegar —“
Hún vildi, ekki spyrja, en augu hennar, stói^og dökk, full af
hikandi ótta inngt inni, spurðu fyrir hana: ,,Þegar _?“
„Þegar þú ert orðin fcona, Díma, kona. Þegar þú hefur kymxst
ástinni ástríðum ástarinnar, þegar þú hefur ‘lærl að kyssa. —
Þú kannt það ekki enn, Díma — er það —?“
sagði 'hún með annarlegri röddu. „Mig langar ekki. Hl
þess, mig langar ekki til þess —“
Hann tók uían um hana, fann líkama hennar tiU'andi og í
varnai'stöðu og hann varð gripinn af óendanlegri viðkvæmni.
,,Farðu,“ sagði hann ruddalega og gekk yfir að legubekknum, sem
var í hinum enda herhergisins. Hann kastaði sér niður og spennti
greipar. „Nei, vertu kyrr. Ég skal ekkert gera þér — þrumu —
veðrið er að skella á — vertu hjá mér, vina mín —
...^UPPENi.y I $Á\V it/

TMEFE IT WA
I PIVEP... 30'S 5PITTÍNG-
PEATH...TME; ENEfVSý
ft«g. U.S.
AP Nowsávaiutmt
NÝJA Blð
Nomagaldnr
(Weired Woman)
Dularfull og spennandi
mynd.
Aðalhlutverk:
Jon Chaney
Anne Gwynne
Kvelyn Ankers
Aukamynd:
SPII.T ÆSKA.
(March of Time)
Athyglisverð nútímamynd
Börn fá ekki aðgang.
Sýningar kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BIO
Sysfurnar eg sjó-
(Two Girls and a Sailor)
Harry James & hlj ómsveit
Xavier Cugat & hljómsveit
Sýnd kl 9.
(Curse of the Cat People)
Dularfull mydn með
Simone Simon
Kent Smith
Sýnd kl. 5.
Hann iá þarna og horfði á hana, leit aldrei af henni. Þau þögðu
bæði. Það varð enn sikuggsýnna. Hitinn var eins og fjötur sem hert-
ist æ þéttar að þeim. Klukkan í næsta herbergi tifaði hátt og þrá-
kélknislega, en það heyrðisl einnig lágvært og mjúkt tif í úrinu f.
vasa Rassiems t—það var svo hljótl. Díma lét handleggina falla nið-
ur og starði á hann; hann hreyfði sig ekki, hélt aðeins áfram að
horfa á hana. Það var eins og þjáning byggi í augnaráði hans, enni
hans var rakt og gljáandi, og hann hreyfði varirnar ofurhægt, svo
að tennurnar komu í ljós.
„Ástin mín — ?“ hvíslaði hann með hásri i'öddu.
Díma stót kyrr, reyndi ennþá að standast hann: standast þessi
augu, þessar varir og þessa hásu rödd ....
,,Komdu — Díma :— komdu —?“
GVLLIÐ
ffl VINTÝRl’ EFTIR CAEL EWALD
hafði gert fyrirsþurnir dögum, vikum og mánuðum saman eftir
ir unga greifanum, unz hatfðizt upp á 'honum.
í blaðinu stóð, skýrum stöfum, að leynihólfið í skattholinu
hefði fundizt eingöngu vegna þess, að gamall gu'lldalur hefði. hringl
að innan í því, læknirinn heyrt hrin^lið og síðan brotizt inn í
leynihólfið.
Sömuleiðis stóð í blaðinu, að ungi greifinn hefði fundizt er-
lendis. Þar hafði hann verið farinn að sjá vel i’yrir sér með dugn-
aði sínum og reglusemi. Og -nú tók hann hamingjunni tveim hönd-
um. Það fyrsta sem hann gerði, var að reisa minnisverða á gröf
móður sinnar.
Þar sem ég lá í lófa mannsins og heyrði konuna hans lesa þetta
gat ég ekki varizt því að hugleiða, hvað þau myndu segja, ef þau
vissu, að gulldalurinn, sem þau voru að lesa um væri einmjtt á borð-
inu yrir framan þau. En þetta gat ég nú éihu sinni ekki. sagt þeim
sjálfur og ég hélt áfram að ganga frá einum fil annars. Nú er ég
hingað kominn og saga mín á enda.“
„Þetta var reglulega vndisleg saga“, mælti silfrið.
Allir aðrir tóku undir það. jafnvel örninn gat ekki. stiMt sig:
„Víst er hún falleg“, sagði hann. „Að minnsta kosti fallegrx
en hinár. En það er líUð til af réttlæti í þessum heimi; annars
hefðir þú nú hangið í úrkeðju greifans.“
NIYND A -
, IAG A
SODY: Jæja, nú var eftir að
vita í hvaða flugvél Japan-
arnir voru. Ég hafði reynt að ,
pæla það út, en hvar var hún?
Ég færði mig nær og — og
skyndilega sá ég það. — Já,
þarna var hún; ég steypti mér
— ég spýtti á hana----------“
ÖRN: Og óvinirnir í B-25,
númer 762 steyptust til jarðar,
og Sody Sloane majér bætti
einni vél við sigurlista sinn.
SODY: Hva — hvað? Hvernig
vissir þú? Hvenær?