Alþýðublaðið - 04.09.1945, Blaðsíða 7

Jnidjudagwríaa 4. sept. 1945
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Nœturlæknir er í Læknavarð-
stoíunni, sími 5030.
Næturvörður er í Ingólfsapóteki
Næturakstur annast Bifröst,
gími 1508.
8.30 Morgimfréttir.
12.10—13.00 Hádegisútvarp.
15.30—16.00 Miðdegisútvarp.
19.25 Hljómplötur: Lög úr óper-
ettum og tónfilmum.
20.00 Fréttir.
20.20 Hljómplötur.
20.45 Lönd og lýðir: Blómaöld
Egyptalands (Óskar Magn-
ússon sagnfræðingur frá
Tungunesi.
21.10 Hljómplötur.
22.00 Fréttir.
Dagskrárlok.
Tunnuskip jrá Svíþjóð
iF¥h. af 2. síðu.
arsaltenda ’í Reykjavík og Hafn-
arfixði. Á morgun er ráðgert að
HEBE iosi 3000 tunnur á Akra-
nesi. Þaðan fer skipið til Kefla-
víkur, þar sem eftirstöðvarnar,
um 6600 tunnur, verða settar á
land, en þeim verður skipt milli
saltenda þar, í Sandgerði og
Grindavík. í skipinu eru 11518
tómtunnur og 2167 saltfullar,
samtals 13685 tunnur.
Síldarútvegsnefnd hefir á-
kveðið skiptingu tunnanna á
verstöðvarnar, en Baldvin Þ.
Kristjánsson, erindreki Lands-
sartibands íslenzkra útvegs-
manna, en trúnaðarmaður nefnd
arinnar í sambandi við nána'ri
úthlulun tunnanna. Býst hann
við að fara með skipinu á los-
unarhafnirnar.
Eftir að tunnuskipið hefir los
að farm sinn, upp úr miðri vik-
unni., fer 'það til Siglufjarðar og
hleður þar síldarfarm tíl Sví-
þjóðar.
Happdræffi SÍBS.
Frh. af 2. síðu.
vinnudagur er þar 6 klukku-
stundir. Má segja, að sú fram-
leiðsla, sem þetta fólk afkastar,
sé fundið fé fyrir þjóðfélagið.
Exns og áður hefur verið sagt
frá, er það takmark S. í. B. S.
að koma upp 24 smáhúsum fyr-
ír vistamenn að Reýkjalundi, en
í þeirri aðalbyggingu, sem þetta
happdrætti er stofnað til ágóðá
fyrir, á að vera rúm fyrir 40
vis-tmenn, þannig að þegar allar
byggingarnar eru fullgerðar er
gert ráð fyrir að heimillið rúmi
um hálft an-nað hundrað vist-
snenn, auk starfsfólksins
Ávarp frá biskypafundi Norður-
landa höldnum í Kaupmannahðfn
íéiagslíf.
LITLA FERÐAFÉLAGIÐ fer
berjaferðir næstkomandi
miðvikudag og fimmtudag.
Upplýsingar í Hannyrða-
verzl. Þuríðar Sigurjónsdótt-
ur, Bankastræti 6. Farseðlár
seldir á sama stað.
Nefndin.
ST. ÍÞAKA NR. 194. Fundur í
kvöld kl. 8.30. Kosning og
vígsla embættismanna. Frið-
Björnsson segir frá Sví-
þjóðarför.
ITARLEGAR umræður um
það ásigkomulag, sem
styrjöldin mikla hefir skapað á
Norðurlöndum fóru fram í
Kaupmannahöfn á fundi 5
höfuðbiskupa Norðurlanda.
Umiræður þessar lleiddu til
Iþess að fá skýrara yfirlit um
reynslu og sjónarmið hinna
ýmsu Norðurlandaþjóða og
önnur þau atriði er 'til þess
hefðu getað verið fallin að valda
misskilningi: milli þjóðanna.
Um málin var rætt hispurs-
laust og af fullri einlægni, og
menn sannfærðusl um það, að
í samanburði við það mikla
vinarþel og skyldleika Norður-
landaþjóðanna, sem ekki sízt
hefir komið 'berlega í 'Iíjós á
styrjaildarárunum, og með hlið-
sjón af þeim erfiðleikum, sem
undanfarið hafa átt sér stað í
sambúð margra grannþjóða
veraldai’innar, þá séu þeir skugg
ar, sem orðið hafa í samskiftum
Norðurlandaþjóðanna aðeins ó-
verulegir. Það sem á milli kann
að hafa 'borið, ætti að mega
jafna að fullu á heilbrigðan
hátt og beiskjulaust. Frænþjóð-
unum á Norðurlöndum ætti ekki
að verða nein skotaskuld úr því,
að ræða slík mál í einlægni,
einnig það, sem þeim hefði Iþótt
mega öðruvísi betur fiara og
sýna fu'llkominn skilningsvilja,
BiskopatmKhirinn í
KaopmannaMfn.
Frh. af 2. siöu.
bíða úrlausnar á sviði kristin-
dómsins og þá einnig líknar og
menningarstörfin.
Ég kynnti mér vel ástæður
Norðmanna og Finna og ég verð
að segja Iþað, að komandi vet-
ur mun reynast þessum þjóðum
erfiður, jafnvel svo ©rfiður að
búast má við hinum mestu
hörmungum hjá fólki, sérstak-
'Ilega i Norður-Noregi og Finn
landi.
í sambandi við (biskupafund-
inin vair haldin minningarguðs-
þjónusta um Kai Munk í Frúar-
kirkjunni i Kaupmannahöfn.
Var kirkjan fullskipuð fólki og
voru viðstaddir meðlimir kon-
ungsfjölskyldunnar, ekkja Kaj
Munks og fulltrúar allra stétta
í Danmör'ku. Fyrir altari þjón-
aði Fuglsang-Damgaard, ég og
finski biskupinn. Berggrav
flutti minningarræðuna, en
Eidem flutti drottinltega blessun
Allir biskuparnir voru boðnir
í móttöku hjá konungi. Þá vor-
um við einnig á boði hjá Arnte
Sarensen kirkjUmálaráðherra og
Christins'en yfirborgarslj óra í
Kaupmannahöfn.
Biskupafundui’inn gaf út á-
varp til Norðurlandaþjóðainna.
Þá sótti ég og fund í Hjálpar-
stofnun hinna evangilisku
kirkju á Norðurlöndum. Sátu
hann fulltrúar frá öllum Norð-
urlöndunum og þar á meðal
biskuparnir aÍMr. Var aðalum-
ræðuefnið hvernig ætti að
hjálpa til að byggja upp falln-
ar kirkjur, fyrst og fremst í
Noregi og Finnnlandi, en þar
er fjöldi kirkna brunninn og
sundurskotnar. Þá sótti ég og
fund kristilegs norsks stúdenta-
fundar og flutti ég ræðu og' er
indi á báðum þessum fúndum.
Ég vil taka það fram að allir
Danir, sem ég hitti. tóku mér af
vinsemd og alúð og ég fann alls
staðar yl og hlýju í garð okkar
íslendinga. — Hinsvegar varð
ég var við sárindi út af skilnað-
inum — en þau sárindi rista
er dæma skal um ákvarðanir,
sem á venjulegum tímum hefðu
verið framkvæmdar á nokkuð
ahnan veg.
Þar sem vér erum þess full-
vissiir, að mar.gt í stjórnmálum
Norðurlandaþjóðanna á styrj-
aldarárunum verður bráðltega
betur upplýst og skýrt til fullln-
ustu, viljum vér allir að því
vinna, að hið kristilega og kirkju
lega samband þjóðanna megi
eflast og aukast á heilbrigðan
og eðlilegan hátt og með fullri
virðingu fyrir séreinkennum og
siðvenjum hvenrar þjóðarinnár
um sig.
Aðeins á þann hátt munu
Norðurllandakirkjurnar og þjóð
iirnar getað lagt fram sinn skerf
til iþess að skapa anda gagn-
kvæms ski'lnings og velvildar
meðal allra þjóða sem nú
standa meira og minna ráðþrota
gagnvart hinum stóru vanda-
málum og örlagaríku álbyrgð.
Hin mikla áhyrgð kirkjunnar
nú gagnvart þjóðfélagslegum
vandamálum og lífi almennings
hlýtur að knýja kirkjurnar til
þess að finna leiðiir til samstarfs
og sameiginlegra átaka til þess
að gjöra mteginhugsjónir kristin
dómsins að þungamiðju þjóð-
lífsins og finna hentugar leiðir
til þess að þær hugsjónir nái að
háfa áhrif á daglega breytni og
líf allr,a manna.
Þar sem Guð hefir nú aftur
gefið þjóðunum tækifæri til
þess að framfylgja lögmálum
hans í lífi sínu og starfi hefir
hver 'kristinn maður og kona
bæði skyldu og köllun til þess,
hver í sínu landi og sínum vefka
hring að efla og glæða þann
bróðurhug, sem einn getur unn
ið foug á hinum illu öflum sund-
urþykkis og s'tyrjialda og skapað
hinn sanna frið Guðs á jörðu.
Kaupmannahöfn 25. ágúst 1945.
Gustaf Aulén, Eivind Berggrav,
Erling Eidem, Arne Fjellbu, H.
Fuglsang-Damgaard, Edvard
Rodhe, I'Ilmarie Salomies, Sig-
urgeir Sigurðsson, H. Öllgaard.
ekki djúpt. Arne Sörensen
'kirkjumálaráðhterra lét í ljós við
miig miikla vinsemd í garð ís-
iands— og hið sama gat ég sagt
um marga aðra valdamenn.
Norræna samvinnu er okkur ís-
lendingum lífsmauðsyn og eigum
við’ að gera allt sem á okkar
valdi stendur til að auka hana
og efla. — Nauðsynlllegast af
öllu tel ég, að ör blaðamánna-
skifti séu milli foinná. ýmsu
Norðurlandaþjóða. — Ég ræddi
þetta við ýmsa áhrifamenn sem
létu þessa skoðun í ljós við mig
— og ég tel nauðsynl'egt að Iþessi'
bllaðamannaskifti geti komist á.
Skal ég geta þess að innan
skamms kemur hingað kunnur
íblaðamaður frá „Kristeligt Dag
blað“ — og er för hans ráðin
í samstarfi með Kirkjublaðinu
og Kristeligt Dagblad.
Að lokum vil ég láta í Ijós
þakkir mínar til sendiráða okk-
■ar í Stokkhólmi og Kaupmanna
höfn. Þau vinna bæði hið ágæt-
asta starf.
Þýzkaland effir ósig-
urinn.
. Framh. af. 5. síðu
und manns, sem allir voru i
samstaxfi við nazistaflokkinn.
Ekki þarf samt að skipa
menn aftur í helming þessara
embætta, því nazistaleiðtog-
Móðir mín
Gisðrún Daníelsdótfcir
andaðist í Elliheimili HafnarCiarðar, sunnudaginn 2. september.
Fyrir mína hcnd og annara vandamanma.
Stefán G. Helgason..
J arðarför
SóSveigar Eyjólfsdófcfcur HóSm,
fer frarn, miðvikudaginn 5. september kl 2 e. h. frá heimli
hennar Hverfisgötu 30, Hatnarfirði.
Vandamenn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlutteknmgu við fráfall og
jarðarför mannsins míns og föður okkar
Sæmundar Sigurðssonar
Urðarstíg 6, Hafnarfirði.
Guðrún Jónsdéttir og börn.
SuHarlsun í géðærinu
Framhald af 4 sáðu.
sama tíma og flestar aðrar stétt-
ir fá sæmileg laun fyrir 7—8
stunda vinuudag Af þessum
skammarlega lágu launum tek-
ur svo ríkis- og bæjarvaldið
bróðurhlutann, um 10% af
lægstu launum, — en takist
verkamanni með eftir- og næt-
urvinnu að ná sæmilegum árs-
launum verða opinberu gjöldin
jafnvel 15% af tekjunum.
Við lestur skattskrár Reykja
víkur tekur maður eftir því, að
nokkrir af hinum svonefndu
athafnamönnum hafa í árslaun
um 80—100 foúsund kr.; af þess-
um, tekjum greiða þ'eir um 50%
til ríkis og bæja, Þeir hafa því
aðeins 40—50 þúsund krónur til
þess að lifa á og geta engu fé
safnað. Á mælikvarða alþýð-
unnar er þetta að vísu mjög
átítlegur framfærslueyrir. En
við nánari athugun kemur í Ijós
að þetta fé getur hvergi nærri
nægt til þess að lífa því lífi, sem
þessir fínu menn tífa. Þeir eiga
einkabifreið, það kostar á ári
um 10 þúsund kr. Þeir eru frí-
múrarar eða oddfellowar og
rækja skyldur sínar vel í þeim
félagsskap, það er lágt metið
kr. 10 þúsund á ári. Þeir eiga
fína og rándýra sumarbústaði
út um allt laud, það kostar ár-
lega álitltega fjárhæð, varlá
undir kr. 10 þúsundum. Þeir
búa í einbýlishúsum með 10—
15 vistaxverum; varla kostar
það undir kr 10 þúsundum á
ári, Þeir hafa með öðrum orð-
um ekkert fé t'il þess að fram-
fíeyta sér og fjölskyldu sinni
með.
Þegar alþýðumaðurinn telur
þannig fram, að framtal'ið ber
þa'ð með sér, að hann hefur
ekki nægilegan framfærsilueyrd,
er hann kaliaður á skattstofuna
og hamn látinn leysa frá skjóð-
þannig, að það verði ©ennilegt.
N’i spyr ég: Enx þessir fínu
athafnamenn kallaðir á skatt-
stofuna til þ'ess að gera grein
fyrir því, á hverju þeir lifa, og
ef svo er, þá væri fróðlegt að fá
það upplýst? Því að á atvinnu-
íekjum sínum eða fé, sem þeir
gjalda skaita af geta þeir tekki
arnir höfðu rnyndað sæg af ó-
þarfa embættum handa trygg-
ustu og forhertustu áhangend-
um flokksins.
Aftur á móti hafa nú fyrr-
verandi fangar, andstæðingar
nazista, verið skipaðir í þau
embætti, sem nauðsynlegt er,
að gtegnt sé áfram.
lifað. Sannleikurinn er sá, að
verkamaður greiðir 10—15% af
símim lágu launum í skatta og
útsvör, en menn, sem hafa í árs-
laun 300—500 þúsimd krónur,
þeir greiða ekki nema sama eða
svipaðan hundraðshluta af sín-
um tekjum.
Var það þetta, sem Jón Rafns
son lofaði að vinna að og
vernda, þegar hann með sínum
alþekktu aðferðum var að
briótast til valda í verkalýðs-
hreyfingunni. Lágt kaupgjald,
óstöðvandi áfengisflóð, húsa-
leikuokur, röng og ramfölisuð
vísitala, s'kattalnir á alþýðuna
o. s. frv. virðist vera það, sem
vaxandi áhrif og afskifti komm
únista í verkalýðsmálunum og
stjórnmálum færa alþýðumni.
Það er ekki furða, þótt .sælleg-
ur og sílspikaður burgeisinn
velti vöngum yfir ástandinu og
segi: „Já-kommúnistarnir þedr
eru hinir ábyrgu menn“.
Færeyingar eru mteð ein-
hvern bölvaðan derring við
fiskimálanefnd út úr smámun-
um eins og vangoldinni skipa-
leigu og mannakaupi. Fiskimála
nefnd er sem kunnugt er sam-
eiginlegt hreiður kommúnista
og íhalds undir yfirstjórn Áka
Jakobssonar. Er ekki óviðfeldið,
að Færeyingar, sem kommúnist
ar ætla að innlima í íslemzka
ríkið, skuli vera með áreitni við
þessa virðul'egu stofnun?
Að kommúnistar eru ábyrgir
fyrir öllum. þessum ófögnuði
veit Jón Rafnsson, og tdl' þess að
losna við umræður um það,
skrifar bann langhunda sína og
blekkimgagreinar i Þjóðviljann.
Sjómannafélagi.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
frh. atf 4. síðu.
varpinu iþótt ástæða til að geta
þessa, því þá hefði það orðið að
ifletta ofan af loddaraíeik komm-
únista. í stað þess var það að
lepja — líklega upp úr norska
kommúnistablaðinu — hér um
kvöldið langan kommúnistavaðal
um heilindi þeirra og einlæga löng
un til að halda sameiningartilraun
unum áfram. Var látið í það
skína, að sökin væri öll Alþýðu-
flokksmegin og kommúnistar væru
þar, eins og annars staðar, beittir
rangindum og rógi.“
Þetta er nú aðeins eitt sýn-
ishorn af „£réttamennsku“ Jóns
Magnússonar og hinna komimún
istisku hjálparkokka hans vi'ð
hið „hlutlausa og sannfróða“
rikisútvarp okkar íslendinga.
En það, sem frá jþessum „opiin-
beru trúnaðarmönnum11 kemur
viirðist allt vera á sömu bókina
Iiært.