Alþýðublaðið - 06.09.1945, Blaðsíða 8

ALÞYÐUSLAÐIÐ
Fimmtudagurinn 6. sept. 1945
mTJARNARBÍÖ-
Ðraipfinn gloftir
(The Smiling Ghost)
Afarspennandi og gam-
ansöm lögreglusaga.
WAYNE MOBÍRIS
BRENDA MARSHALL
ALEXIS SMITH
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.

_ BÆJARBÍÓ _
Hafnarfirði.
4!
ÍDularfulIur atburður
(Strange Affair)
Gamansöm og spennandi
sakamálasaga
Aðalhlutverk
Allyn Joslyn
Evelyn Keyes
Mairguerite Chapman
Sími 9184,
Karl nokfcuir á Vesturjlandi
lenti í ófærð og hríð á vetirar-
degi, og sagði, jþegar hann kom
í húsasfcjól:
— Oft eru fcröggur í vetrar-
ferðum, sagði 'hann Páll postuli,
þegar bann fór stfl|iinbítsferðt-
ina fyrir Salómon konung um
árið.
m m m
Skoti steig upp í hraðlest og
rogaðist með stóra ferðatösku.
— Þér verðið að borga fjög-
ur pence undir töskuna, sagði
umsjónarmaðurinn.
Þegar Skotinn heyrði þetta,
opnaði hann töskuna og sagði:
— Þú verður þá að koma út,
Sandy, og borga sjálfur.

Þegar hún þreifaði í skúffunni sinni eftir Kölnarvatni, snerti
hún öskjuna með glerhylkjunum undan morfíninu sem mamma
fékk. Hún horfði á þessa litlu, sívölu glerhluti, sem lágu þarna í
röðum í ullinni eins og litlir hermenn. „Enginn hefur þörf fyrir
iþetta lengur,“ hugsaði hún og næstum því um leið: „Ég gæti ef
til vill 'losnað við höfuðverkin —“
Hún var dál'ítið hrædd. og hjarta hennar sló ört, þegar hún
tók upp sprautuna. Hún hugsaði um systur mömmu, sem' hafði
verið ólæknan’di morfdnsneytandi og dáið ömurlegum dauðdaga;
en um það hafði aldrei verið talað nema í hálfum hljóðum.
„Morfínsneytandi —“ sagði Elís við spegilinn og brosti dauf-
lega eins og hún gerði stundum, þegar hún hafði sungið of mikið.
Hún braut eitt glerhylkið, fyliti sprautuna og bretti upp
ermiina. Það var undarlegt að gefa sprautu með aðeins annarri
hendinni, skjálfandi hendi. Hún setti nálina upp að handleggn-
um, ýtti henni gegnum húðina og þrýsti sprautuna. Dálítit rák
kom í ljós á handleggnum. Síðan lagðist hún fvrir á legubekk-
inn.
Hjarta hennar, sem barðist mjög ört, róaðist smám saman.
Fyrst í stað var hún sér meðvitandi um hjartsláttinn, síðan fjar-
lægðust öll Mijóð og jafnvel klukkan hætti að tifa. Hún fékfc
skyndilega ógl'eði, sem hvarf aftur í skyndi. Sársaukinn í höfð-
inu varð stirnaður, eins og frosinn. Svo fannst henni hún þenj-
ast út, lyftast upp mjög létt, hærra, hærra, 'létt eins og fis, eins
og ekki neitt.
Hún svaf.
Hún vaknaði við lágan skell í hurð, við fótatafc, við raddir,
undanlegt eirðarleysi sem fyllti húsið og siaðist gegnum veggina.
Hún var máttvana og sinnulaus; í höfðinu var einhver tómleika-
tilfinning; lunga hennar var þurr eins og trédrumbur í sárum
munni hennar; henni fannst hendurnar vera bólgnar og kámug-
ar, og hugsanir hennar voru í einni1 flækju og ringulreið.
Það var hábjartur dagur. Sólskinið blandaðist ömurlega
saman við gult ljósið frá lampanum sem ennþá logaði á. Elás reis
upp, og með mlklum erfiðsmunum gat hún lyft þungum, magn-
lausum handlegg og slökkt Ljósið. Á borðinu Oá sprautan og gler-
brotin úr hylfcinu.
„Aldrei. aftur — aldrei aftur,“ hugsaði Elis um leið og hún
hreinsaði burtu öH merkin um þetta. Hún gat varla gengið; hún
þjáðist af hræðilegum þorsta. Hún læddist fram í ganginn inn að
bað’herberginu. Hún lifnaði dálítið við undir vatnsbununni!, og
hún lyfti. andlitinu og drafck ákaft um leið og vatnið streymdi nið-
ur. Svo læddist hún aftur burt.
Úr stóra fataskápnum í forstofunni tók hún fermingarkjóílihn
sinn; hann var mjúfcur, svartur og síður; d honum var hún föl og
fullorðinsleg og hár hennar fékk nýjan blæ. Síðan fór hún upp
að herbergi pabba. Það var alveg hljótt inni. Hún beið um stund
og strauk óafvitandi mjúka limi hins sigraða glímumanns, og
meðan hún stóð þarna fyrir framan þessar lukitu dyr og 'handlék
úthöggna steihstyttu, varð hún alLt í einu óendanlega einmana.
Innan að heyrðist ékfcert hljóð, og hún fór -niður og út úr húsinu.
Hún horfði á dö'kbgráa framblið hússins með ótal gamaldags
bugðum og útflúri.; frá innganginum stafaði köldum anda for-
stofunnar.
Nú var mamma dáinn en húsið var enn sjúkt, sjúkt af drep-
sótt eins og mamma hafði sagt.
Elds fcom út úr skugganum og inn í hávaðann og birtuna,
veifaði bíl og sagði hugsunarlaust við öfcumanninn: „,Til Schön-
brunn.“
Ailt var baðað í ljómandi síðdegissól; allár gengu hratt og
fjörlega. Ölil hljóð virtust æpandi. og sérhver 'litur skerandi'. Fyr-
NÝJA BlÖ
isrfyiia eyjan.
(“Cobra Woman“)
mynd i eðlílegum litum.
\
SABU
MARIA MONTEZ
JÓN HALL
Sýnd kl. 9.
„Gög og Gokke
(„Dancing Masters“)
Stan Laurel
Oliver Hardy
Sýnd kl 5 og 7.
rr

GAMLA BIÖ
í
r I H r ■■
a
(Kalle pá Spángen)
Sænsk gamanmynd.
I
Edward Persson,
*
Btdlan Weijden,
Carl Ström.
Sýnd kl. 5 og 9.

ir utan borgina voru húsagarðarnir með blóma'beðunum og rósa-
runnunum svo skærir og fagnandi, -að mann kenndi til. Torgið
fyrir framan kastaiann virtist óeðlilega stórt; það glampaði
óþægilega á gosbrunnana. I trjágöngunum voru skuggarnir kaldir
og nís'tandi svartir, og fyrir handan í umhverfi, sem titraði og
glitraði eins og gler teygðust óendanlegar raðir af blómabeðum.
Þar voru eldrauð blóm, sem skáru í augun, og litlar. mannverur
gengu eftir björtum, grænum og beinum stígum, sem minnkuðu
niður í ekfci neitt í fjarskanum milli hvítra höggmyndanna. Það
lét hátt í gosbrunni í nánd; óljósar, skuggallegar marmaramynd-
ir í grænni móðu gnæfðu hver yfir aðra eins og sfcý.
rmœ
GULLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CAKL, EWALD
börn. Þá töluðum við um það, að vi.ð skyldum gifta okkur, þeg-
ar við yrðum stór. Enn þá erum við sjálfsagt ekki orðin fær um
að 'ganga í heilagt hjónaband, — ýmsra hluta vegna. Einn ómerki-
legur stúdent er ekki neitt; — þess vegna hefi ég heldur ekki
spurt hana neins 'í þá átt. En hún veit samt, hver hugur minn er,
— og ég veit hennar.,Og ég veit að hún mun bíða mín eins lengi
og mér þóknast. — Ef til vill eru mörg ár, unz ég hef lokið prófi
og þar að auki nokkur ár eftir það, unz ég fæ eitlhvert embætti
og get fcvænzt. Þú sérð það, gulldalur minn, að það skiptir mifclu
máli, hvort ég læt þig núna eða ekfci. — Því ég á enga sfcó til þess
fara í á dansleikinn, — sjáðu bara —“ og siðan setti hann annan
fótinn upp á borðið, eins og hann væri að sýna mér undir skó-
sóöann. „Ég veit þú skilur, að maður getur ek'ki. tekið þátt í sam-
kvæmi hjá mi'lljónámæringi og verið þar í skóm, sem botnarnir
eru svo að segja undan með öllu. Spurningin er þvi þessi: Á ég
að láta þi'g til skókaupmannsins og kaupa mér fína og góða gljá-
skó svo ég geti í kvö'ld dánsað við ríku stúlkuna og trúlofazt henni
á morgun.“
„Haltu áfram! — Segðu meira!“ hrópuðu allálr, hver í kapp
við annan. „Eftiæ hverju ertu að bíða? — Talaðú; — góði bezti,
segðu frá. Við erum fjarska spenntir fyrir endinum!“
„Já“, hélt gulldalurinn áfram. „Þéssu næst tók hann mynd
ungu stúlkunnar einnig fram á borðið. Á myndinni brosti unga
I^ ALEET ELEMENT
mO' PgEPARE
w EOREL/OHT //
THAT UÚ FIULV'5 OOT WHAT
SHUCKS PODNUB,TH& A\NY
GETTIN VOU NO PLACE__I
TOLD YOU, VCATHy WASN'T
W TAXES... SHE ainY
LETTIN' NO OL' bomd
COME BETWEEN VOU
TWQ.6COSCH....y,
PlNTO HPS INFORMED SCORCHY,OP
AN AII? RAID ON THE ITALIAN AAE
BASE HOSPITAL, IN WHICH KATHV
WAS SEKVIN6—_ C'-------*--rff
AMONS TH' CASUALnES/
SHE JES DIDN'T 6HOW UR
AFTEg TH' KAID/ T-
Pinto hefur sagt Erni að loftá-
rás hafi verið gerð á sjúkra-
hús, sem Kata starfaði í á Ílalíu.
PINTO: Það þýðir ekkert að
vera að hugsa um þetta. Ég
sagði þér, að við fundum
Kö'tu alls ekki meðal þeirra,
sem fórust. — En hún kom
'héldur ekkí. Þú mátt ekki gefa
upp alla von, kæri vinur.
Allít í einu er kállað. Allir til-
búnir! Búið ykkur undir flótta.
I