Alþýðublaðið - 10.10.1945, Blaðsíða 8

iP Nvwsfcaturec
-SSI#Vifcudagí*ri®» l#. ofcj. 1S$£
MYNDA-
> *AQ A
Vfliigmr hverfa
kelœ
Sforsk mynd um thválveiðar I
I suðuiíhdfum og þátttdku
Norðmanna í ófriðinum.
Aukamynd:
NOKEGUR FRJÁLS
Norsk mynd um lausn Nor-
egs undan hernáminu.
Sýning kl. 5, 7 og 9.
mila mm
68 NÝJA BfÓ
LUIGI PIRANDELLO fsedd-
ist 28. júní 1867 í Girtentí'. Hann
las fag.urfræði í Róm og Bonn
ogj hlaut doktorsnafnibót í þeim
fræðium. Pirandelló er heiims-
frægiur sem sagtna- og leikrita-
skáld. Frægasta leiikrit hans er
„ffinrúk fjórði,“ friægasta skáld-
sagam „Mattlms sálugi Bascal,“
en frægasta smlátsaga hans heit-
ir „Hvátt og svart.“
Tobbi: Veiztu, hveæs vegna
læknarnír nefna' sjúkdóm'ana
alltaif latneskum nöfnumi?
Dóri: Nei.
To’bbi: Það er vegna þess, að
þeir v.'lja venja sjúklingana við
míál hinn a dauðu.
vesmagulliðj i Nr. Ifcefffigtoa
buii'ðá, það þoldi efcki loftslagið. Það var ekki mjög örðiugt fyrir
m' g þegiíir það dó, en María varð fárveik af harmi. Hún hélt
víst að hún ætti sök á því?
Iiann kom aug.a á sjálfan sig í speglinum' í grænleitu rökkr-
inu, og honum brá.
Það var einmitt þá, sem allt fór að fara aflaga hjá okkur,
alilt á rót sána að rekja til þess. Og hvað nú?
Hann .greip ósjálfrátt upp brómáðgiasið. „Við ættum að gjerta
:gleymt því sem liggfur á málli,“ hvíslaði hann að lokuðum. dyr-
uEum.
Undir vatnsbu'nuhni í baðlherberginiu létti af honum mésta
drungianum, sem hafði gegntekið hann áður. Þegjar hann var aft-
ur kominn í föt fann hann svait hárið falla niður á ennið og hann
varð dáliítið hresssar' í bragði. En þegar hann kom aftur inn í
herbergið var loftið heitt og þungt, næstum. kæfandi. Hann leit
í kringum. sig í þögulu herberginu og bonum brá htið eitt, þegar
hann sá, að dyrnar að herbergi Maríu voru opnar. Hann steig eitt
skreíf áfram. í berbergi hennar var allt hljótt. B-ayer og Magðá-
lena virtust hafa horfið.
Kouiczowska lá með liok.uð augu. Hönd hennar hókk mátt-
vana. Þykikt, dökkrautt hár hennar féll yfir daufgræma koddana.
Hún hvíslaði án þess að hreyfa sig. Það var eins og ísköld hönd
gripi um hjanta hans. Hann gekk hikandi nær, og visisi ekki hvað
hannn átt af sér að giera. H:ann lyfti hönd hennar varilega og
kyssti. han.a, fyrst á handarbakið og svo í lófann, þar sem bláaæ
æðar fcoimiu greinileg.a fram. Svo settist hann á rúmBtokkinn og
vissi ekki hvað hánn. átti að gera naest. Kouczowska. lyfbi’ þuing-
um augnailokunumi á þreytulegan hátt, og horfði í augu hans með
stórumi, dökkum augasteinum, og hún virti fyrir séæ miunm hans
þreytuiegan og uimluiktan hrukkum og hendur hans, sem fálmuðu
óróleg’a við ábre ðuna.
„Hjálpaðu mér,“ hvíslaði hún svo lágt að varla heyrðíst.
Hann kinkaði klunnalega kolli o.g spuirði: „Hvað get ég gert?
Allt sem iþú vilt að ég geiri, María.“
Augnaráð hennar varð tómlegt og hún sagði næstum upp-
hátt: „Veztu, að ég er bú’in að vera?“
Hann hrökk við, og hún reyndá aö brosa. Hún brosti eins og
iheldiri kona í siamkvæxhi, sem hefuir fullkomna stjórn á sjáttfri
sér. Þetta bros var svo ömuæliegt og óviðeigandi á fölu og teknu
andliti hennar, að Rassiem varð gagntekinn að immlegri blíðu.
Hann: lagði höfuð sitt á máttlauisan handliegg hennar og gæét með
hemni..
Kvöld eitt, nokkru síðar, þegaæ Maria svaf, sat Hammes Rass-
iem. úti á svöluinum'. Lampinn varpaðii daiufu Ijósá á óskrifaða
pappóirisörk, því að nú varð hann að skr'fa Díimai. Hann hugisaði
lemgi, andvarpaði og byrjiaði að skrifa.
„Elstou vinai mín —“
En bamn gat ekki skrifað mieira. Melfluga flögraði krdnigum
lampamm. Rassi'em virti hana1 fiyrir sér, tók upp síigarettu, hoirfði
á penmam sinn, stóð upp og gekk hljóðlega fram og aftuír, því að
Maróa svaf. Gúðti sé lof, hún svaf og heilsa hennar tók stöðugum
framfförum.
Hann byrjaði á nýjan lerik, gekk festuliega að borðánu og bætti
við: „Fyrirgefðu mér —“ En þegaæ þetta var komið á pappdn.'nn,
einmana og hlykkjótt í einu borninu, fannst hon/um jþað heimsku
leg’t. Hann hugsaðd um Dímu, kvaldi sjálfan sig með m'nning-
um >um harna, og leitaði að einhverju orði fra henni, sem hefði get-
að snortið hann e'ns og bnos Maríu. En hún var aukapersóna,
augna’blikstilfinning, spegilmynd, drauimisýni við gosbrunninn,
fögur æödd. Au.guj hams urðu dapurleg, hainn greip báðúm hönd-
um œi lenni sér og gekk frá borð'nu og út í .myrkrið. Fyrir neðam
sáusit fl'öt þök bera hvert við anmað. Stjörnuirnaæ blikuðú dauf-
(Girl Crazy)
söngmynd.
lúsík: Georee Gershwi
MICKEY RCX3NEY
JUDY GARLAND
ommy Dorsey og hljóm-
/eit.
ýnd kl. 5 og 9. i
Mikilfengleg og afburða
|vel ‘leikin stórmynd.
Bette Davis.
Claude Rains. - •, .
Sýnd fcl. 9.
VÍKINGASVEITIN .
(,,’Gung Ho“).
spennandi mynd um hréysti
hetjudáðir.
AðalihJutverk:
RANDOLPH SCOTT
NOAH BERR^
Bönnuð fyrix böm.
Sýnd kl. 5 og 7.
ttega, Rassiem fannst allt li'ggja undir þungu faægi. í ljósinu á borð-
inu beið hvít pappírsörk.
„E'sku vina mín, fyrirgeíðtu mór —“ Það vaæ allt og sumt.
Skyndilega varð hann gripinn róiði. Hann bögglaði örkina sam-
an og kastaði henni út yfir sval'rnar. Hún lenti á þaki, þaðan í
þakrennu, síðan upp í loftið og hvarf svo niður' á skuggalegan
gangstíg fyrir neðan.
E’nhver hló. Rassiem sneri sér við snögglega og órólega,
Bayer stóð á hálfrökkrinu við dymar og hlö bak við gleraugun,
sem huldu hann> svo vel.
„Hvað gengur að? Hvers vegna ertu að hlæja? Hvað hefurðu
horft flengi á mig? Hvað eæ svona hlægilegt?“
Æfmtýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Hasiip.
Hertoginn dvaldi nú um mánaðartíma í kastala arn-
anna, en þrátt fyrir það þótt hann væri mjög hamingjusam-
ur yfir allri þeirri gestrisni, sem hann naut, fór hann brátt
að langa mjög mikið heirn til konu sinnar og barna.
í lok mánaðarins snéri hann sér til unga m'annsms og
sagði við hann„ að þrátt fyrir alla þá ánægju, sem hann
hefði þegar haft af förinni, byggist hann við, að bezt myndi
vera fyrir sig að komast aftur heim til fjölskyldu sinnar
sem fyrst. Hann kvaðst vera búinn að dveljast lengi að heim
an og skemmta sér vel.
Pilturinn svaraði:
„Þá er ekki síður tími til kominn fyrir mig að end-
urgjalda yður allt þ'að, sem þér hafið gert fyrir mig á und-
anförnum árum. Ég hef tilbúið skip handá yður til að sigla
með heim. Á skipi þessu verða meðal annars tvær kistur.
Önnur er rauð á litinn; hin er græn. Undir engum kringum-
stæðum megið þér opna þessar kistur fyrr en þér komið
heim í höll yðar aftur. Þá rauðu skuluð þér svo opna úti á
akri, en þá grænu í hallargarðinUm.“
Hertoginn þakkaði unga manninum fyrir gjafirnar,
kvaddi fjölskylduna með virktum og sigldi á brott fyrsta
daginn sem hentugt þótti veður til fararinnar.
BANGAR: „Fylgdu mér þá
ungi vinux. Ég hlakka til að
segja þér hvað þú átt að g>era,
sýna þéæ þinn þátt í barátt-
unni gegn Japönum. Við höf-
ÖRN: „Og þairria ier Palu! Þetta
er ágætur staður. Og svo ligg-
ja jarðgiömgm frá þessuan gamla
'kofa og inn í hellama í hömr-
’unum"
S BÆJARBSð
Hafnarfirði.
Bn'gin sýsning í kvöld
vegna leiksýningar Leik-
iéiags Haáaaarfjarðar á
gaKAiaæáeifaMiuim
„Hr©p.p@tiérlfMi á
WE HAVE 6LUP6P THE
ENEMV, HlPlN<5 UP HER’E IN
TH0ÓÓ MOUNTAIW CAV£ð>
—ÓUPPUEÓ AR£ SRC3U<5HT
IN 3V OUK FRtENPé IN
THE VALLÉV...
BANSAR'Ó MEN TAK£ A
'ET&APy TOLL OF TM£
yeutow QNB3...WB ALéO
<s-urP£ youR ©olpiers to
THj=l e WEAK PEFEN5E5...
IN eeturn, YúUR PSOPLE
HAVE SENT YOU TCt
um blekkt fjandmennina. Hér
uppi í fjöllunum feiumst vi.ð.
Byrgðir íiáum við frá vinum
oikkar mðri í dalnum. Mienn
mínir höggva stundum stór
skörð í fylkingaæ hinna gulu
m'anna. Við reynum l’ika að
hjálpa félögum í bækis töðvum
þeiæra. Og ,svo hefiæ þú verið
sendur okkur til hjélpar.“