Alþýðublaðið - 16.10.1945, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjudaginn 16. október 1945
^TIARNARBSÓ^
m dýgga œao
(The Constant Nymph).
Áhriíami'kill sjónleitour frá
Warner B<ros eftir sfeáld-
sögu Margarets Kennedy.
CHARLES BOYER
, JOAN FONTAINE
ALEXIS SMITH
CHARLES COBURN
Sýnd kl. 9.
fleimleikar
(Det spökar! Det spökar!)
Sprenghlægiieg sænsk gam-
anmynd.
NILS POPPE
JOHN BOTVID
Sýnd kl. 5 og 7.
Sala hefst kl. 1.
bæ jarbio
Hafnarfirði.
MoðoriQR, sem
vissi of liiii.
Spennandi mynd, sem ekki
er fyrir taugaveiklaða að
að sjá.
Aðalhluitverk:
PETER LORRES
BRIEN DONLEVY
HELEN WOOD
Sýnd kl. 7 og 9.
Myndin hefur ekki ver-
ið sýnd i ReykjaVík.
Bönnuð fyrir börn innan
16 ára.
Sími 9184.
/ Síðasta sinn.
BEINAKERLINGARVISA.
(Brot).
Beinakenlinig gömuil og grá
gægist upp af hæðunum;
Srnjörvatnsheiði er hún á
upp sett, líbusit, hræðunum;
þar miega hana seggir sijá
svipta auði og klæðúnum.';
við gesti hljóð og geysi-fá,
grein'r ei neitt úr steræðun-
um,
oft menn, hiifcta ókind þá,
eins í kulda-mlæðuinum!,
hvergi vífcur heldur frá,
þó hreyfi veðrið gæðuinum.
ÐAÐ UARI VIHARBQfiB
Hann horfði á andlit hennar, sem hán beindi upp, og hanin
g-at séð blóðið streymia undir fíngerðri húðinni. Hann starði á
miunn hen-nar og augu og brosti hægt.
„Já, dásam!Legt.“
„Veiztu að það er>u fjölmöing ár, síðan ég hef feomið í raun-
verúlegam skóigi?“
„En þetta er ekki ráuveruliegur sikógur. Við verðiur að fara
til Danmierkur til að koma í rauinverulega skóga, þar eru barr-
tré, birki og mlosi. Við förumi þa-nigað aimhívemj tíma. Hvernig
Litist þér á það?“
Hún kinfcaði k-oilli og varð þögul og huigsand'!'. „Einbvern
itíimia,“ ih-uglsaði hún. „Ha-nn sia-gði þetta svo biííðlliegai. — HVeinær
skyldí það verða: einhvern tlíma?“ O-g svo ihiriökk h-ún- við: „HeLd-
ur hann að við’ ve-rðum a-iltalf -saman héðan í ,firlá?“ Hún ho-rfði
riannsíikand. á hi^nn, ,en han-n var þegar orlðiiintni nilðtursokkinn í
iánniað. Framundan þeim var rjóður, vaxið brómiberjum og lynigi.
í því miðjiu var d-áltötill birki-luindur, og bríelurmiar vögigiu-ðust hægt
og syfjuléga í gulllnu Loftimui Hann hengdi rúmlið upp, lýft: Maríu
upp mléð rösMegu1 taki og bar hana yfir kjarrið.
„Þarna, igeburðúi hvíLt þi-g: vertu eins og héi'ma,“ ságði hann
um léð og han-n- aOteppt'i henni, dálfitið móður eftir áreynisLuinia.
Hún Leit á1 hann og sá örsmáar sviltaper-llu/r á enni hans. Hún fann
að handleggir hans titruðu' Lítið éifct eftir ároynsluna.
„Hef ég þymgzt, e'ða hiafur þér hrakað siíðan-í'—?“ Hún lauk
ékki við setri'n'guna. Þau horfðusit le-ngi í auau ám þes-s að ségja
orð. Þau huigsuðlu bæði ,um Biriissiali; um, síðuistu nóttina, sem þau
höfðú átt saman,. Hvliíkur órátiími yar liðimm síðam.
„Við erum orðin gömuiL,“ sagiði hún noklkru' sle'inna og rak
mieð því smiðshöggið á hugsanaferil sinn.
En Rassiem var sárgnamur innæa méð sér. „Nei,“ hugsaði'
hanin'. „Eg vil ekki verða gaimaLL, og þú mJátt ©kki verða gömúlL
hialdur. Ef ég er skjálfhenfur, þá ier það áf tauigaólstyrfc, og af því
áð þú hagiar þór svo uimdanLega, að ég þori ekki að snerta þig.“
Hengiirúmi'ð vaggaðist til oig frá. Lítill fuigi' flögraði upp úr
kjárrinui og ÆLauig í stórum- ihringjúm upp í háLioftin. Þegar hann
var kominn hátt upp, svo hann viftist eins og örsmiár depill í heið-
bLámanium, hó,f hann gjalLandi': fagnalðarsönig.
„Læviirki,“ sagði Rassiem næstumi hrærður. „Sjáðu bara,
þetta ter lævirki. Hefurðui niofckurn, tímla hor,ft á Lævirkja, Marffia?“
„Nei, alidirei. En þú?“
„Já, oft og mörgium sinnum. Eg haí'ð' svo gaman af því, þeg^
ar ég var strékur. Heyrirðú í honum, heyririðu í homumi? Fyr,st
fLýgpr ha,nn háltlt, hærra, hærra, hærra. Og þarna tefls-t uppi fær
hamirigjia hanis úítnág og hann syn-gur, syngur og synigpir. Heyr-
irðul ekki f honuim?“
Þaö var eins og skuggii færðist yfl'r andllit henmar, sem virtilst
hv-erfa jafnskjótt og haarn kom. Svipur hennar. varð dálítið
þvinigaðutr.
„Nei, það er ekk-ert að,“ — sagði hún, þegiar hiaruni greip á-
hyggjUfu'llur -um báðar hendur hlenmar. „Ekki né'tt — mér
stemdur orðið næstum á sama. Nú máttu tala um. þaö. HaLtu
áflram mieð söguna ,um lævirkjan-n: ha,nn fliýgur upp, syniguir og
er hamingjiUisamiuir. Já. ég heyri í honúm. Það er uindarlleiglt: Þetta
ér á fyrisfa skipti semi ég heyri Iiæ-virkja isyntgj-a-. — Segðu rné-r
meira, Hannies. Ne', vinur minn,, se;gðú miér', hvaðan þú hefur
fengið þes-sar mýju hrukteur viö munninm. Þær er-u- nýjár, en þú
hefur leikki áttað þi'g á þeim enn. Þær gera þig dáiiífið þreytu-
legan. Segðiu -miér hvers v-eignia 'hefurðu fenigið þær?“
Ras'Sl'iem fékk hjarts'Látt. „Nei,“ sagði ha-nn, hikandi. „Það er
ekkerit um þær að segja. Eg hef r.eynt oif mikið: á miig; óg er ó-
styrikuir í f augu-mi. Nei, það er ékfceæt hæ-gt uim þær aö siegja. —
Þegar ég huigsa um þær núna, get ég ekfeert sagt. Eg virðist
Œ NÝJA BSÖ S G/miLA BC6
| Ævi , J j ílir Mssþiiás j
1 Mark Twain's j (Song of Russia)
(The Adventures of i Am-erísk stórmynd.
Mark Twain). ! Músik:
Söguleg stórmynd. TSCHAIKOW SKY
I Aðalhlutv-erk:
Aðalhluverk: ROBERT TAYLOR
FREDRIC MARCFI SUSAN PETERS
ALEXIS SMITH | Sýning kl. 5, 7' o-g 9. 1
I 3 Börn 'innan 12 ára fá ekki 1
1 Sýningar kl. 6 og 9. 1 aðgang.
v-era mfeð tyær hiendur tóm-ar, — é-g get tenga uppsk-er-u- sýnt,
nlema hrufckuirnar.“
Hann liugsaði um stu!rid, og spurði svo með íáhygigjuisvip:
„ELskui vima imlín-, e,r það sátit? Er; ég fcaml'inin imieð nýjar hrukfcur?“
En dagi'nin efltir, þégar þau sátu undir birkihilíslunum, sagði
Hanmes Rassiemi hen,ni frá Dímiui Hanh sagði hlenru'.- -upp alffia sög-
una'. Kouczowska hlustaði, þair sem hún lá mleð' liokuð a-ugu í
hengirúminui; hún, herpti- díálítið saman’ miunniami. Hún sagði ekfci'
neift. Þegar Rassitem hafði lokið fhásög-nl nni, dlá-Lítdð hikandi, eins
og ha-nni spyrði hain-a spuirniingár um leið, opmáði hún augun eins
og hiún- yildé spyrja: „Ætllarðu að segj-a meira?“ En hún sagði
aðeins: „HLust-aðu, lævirkinn er að isynigja.“ Og'meðan gjalLamdi
fagnaðarsöinlgur ómiaði' uan' loffiin, jlagði hanm höfuðið í kjiöítu
hiennar og hyísláði: „M-arí,a?“
Æíintýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Haslip. í.
því sanna. Hann sagði henni einungis af erninum, og því
sem fyrir kom í sambandi, við íhann. Síðan gengu þau út
á víðavang, þar sem þau opnuðu rauðu kistuna.
Gripahjarðirnar streymdu nú úr kistunum á nýjan leik
og brátt var allt beitilandið fullt af búpeningi, — jórtrandi
kúm og sauðfé að bíta gras.
Síðan fór hertoginn með grænu kistuna í næsta ná-
grenni hallarinnar og opnaði hána þar. En þá skeði það
undraverða, að hvers kyns tegundir af blómum og trjám
með áföstum rótum spruttu upp úr kistunni og svo að segja
á einu augnafoliki var állt umhverf i hallarinnar þalcið skraut-
legum blómum og 'háuml trjám, þéttum og beinvöxnum.
Þeirra á meðal voru feiknin öll af hvers kyns ávaxtatrjám.
Hvergi 1 öllu keisaradæminu var neitt, er jafnazt gæti
við 'garð 'hertogans. Og í gleði sinni og hreykni yfir þessu
öllu, gleymdi hann brátt samningi sínum við konung sæv-
arins.
Árin liðu og hertoginn og fjölskylda hans lifði í auði
og allsnægtum. Hertogaynjan fæddi manni sínum undur-

0W HI5 AeetVAl- AT TWE
<SUEg£tLLA BANGAKS
MOUNTAIN HIDEOUT——
SCQKCHY IS GUIDED TO
AW ISOLATED SPOT, TO
PIND THE NATIVES
OUASDING A NEW P-61
BLACL WIDOW, NlGHT
FIOHTEB
k íf'g M P'SS //- - S O / TWO OF
THArið WHY YOU DPA6GED/ ITS OSBW
ME UP HSSE, BAH&Aí? J LEAPEP Tö
__THE CÍ2EVV, rOUSAV ÍTHEIR D5ATHS
THEV WEKE KtLLED. / IN THE
BUT THE PLANE, IT'S ^DAPKNESS-
NOT DAMAG&D
HOW— ? ?
KZ.THs. WOUNDED PILÓT' LtVED
LONO ENÖUGH-TO BKtNG 1T
DOVVN, WITH LITTLE DAMAOE.
SANOAfö MSCHANICS HAVE
MADE ííSFAISS, BUT WE
FEAE'ED iTú DtSCOVEI?y BY^
THE JAPANE5E/
Reg. 0. S. Þat. Off.
AP Newsfeatuns
HOiU
od f
YNÖA-
8AQA
ÖRN: Þetta er P-61. Þess vegna
drógstu miiig himgað? Áhöfin-
din, fórst — en- véfcn er hieil —
hvernig í ósköpuiruuim)?
BANGAR: Þei-r gáit-u Lent
henn-i í myrfcrdnu. Særði fluig-
'maöúrinn lifði nógu Llemigi tttiL
þess. Vélfiræðingaæ mlíriir hafa
igerf dálftið við haina. En við
v-orium hræddir -uim, að Jap-
aru r myndu uppgötv-a: hiania.
ÖRN: Já, þeir myndu vilj-a
gieffa mikið tlil að ná í hia-na.
Og þú lézt ekki skemmia hana.
ÆtlasitiU' táil! þess að ég fljúgi
henni héðan af kLettinum?