Alþýðublaðið - 02.11.1945, Blaðsíða 8

rPALU!
\ NO, VANKEE—SHE
í fELL,AFTE(2 X PUT
' THE YELLOW FIEND.
OUT OP THSf. WORLD
—LET US TAKE M
^HER BACK !
—7 -■n-rifts.
LOOK!-0>l X YEAH—C'MONi
THE HILLSIDE ASHE'S STRU&ÓLII
__IT IS MACAf /WITH SOMEONE
. —rr'SA
____(JAPf/
W-Wff-1A7/.P1 HEARD
A SCREAM-BAN0AR/
WHAT—DID YOU HEAR
. 1T TOO,? . ..--gú
Mfihrilllll
QUiCK'
NAGA
IS NOT
IN HER
ROOM/

líog. U. S. Pot. Off
AP Newsfealures
ekki í herbergi sínu1.
ALÞTÐUBLAÐIÐ
PÖstudagdiin 2. nóvember IMS
■tjarnarbiúI
Kvðld eftir kvðld
(Tonight and every night)
Skrautleg dans- og
göngvamynd í eðlilegum
litum frá Columbia.
Rita Hayworth
Lee Bowman
Janet Blair
Sýnd r.l. 5, 7 og 9.
Sími 6485.
BÆJARBIÖ
Hafnarfirði.
Hver mptí
Brownley?
Spennandi mynd.
Aðalhlutverk:
Donaid Woods
Ann Dvorak.
Sýnd kii 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn innan
14 'ára.
Myndin hefir 'ekki verið
sýnd í Heykjavík.
Sími 9184.
GÖMUL SJOMANNAVISA:
Þá vóru lagðar lúiktur að
á laxatóftum,
þá stóri Björn og sterki Þórður
stóðu á þóftum.
Kona nokkur
var að kenna dottur .sinni
bamalærdóimárm og koma henni
í sem glegigstan skiining um
ann. Spyr stúlkan' þá móðuir
sína:
„Hvað kenrnr til þess, móð
ir mán, að ég sé ékki guð?“
„O — það 'heííur ekki átt
fyrir þér að liggja, barnið gott,“
var svarið.
mariglitt samansafn af eftirtektarverðum ihállisbinduim, siðu hári
og skærrósóttuim kvenf'iikum. Dyrvörðurinn var ,með gljáandi
hnappa á einkennislbúningnum, og ibak við fyrirferðarmikinn
skrokk Ihans íblaisti við langur gangurinn sem virtist mi.nnka eftir
þvá sem innar dró. En veggimir, þessir ástkæru veggir, höfðu
varpað af sér hátíðleik sumansins og bengmláluðu nú af iháværu
orgelispili, fiðliuleik og mannlegum hiljóðum. Slkólaíþjónamir hhipu
fram og aftur með þóttasvip blandaðan vingjarnleik, því að skóla-
setningardagana var adiltaf góð von um Iþjórfé frá kváðafullium
mæðrum og löðursveittum umsækjendum. Gangamir og stigarn-
ir úðu og grúðu af nemöndum sem enga ástæðu höfðu til að mæta
þarna, en .höfðu ékki getað stillt sig um það. En frú Gibich sat
og prjónaði. á sínum venjulega stað við gluggann sem bar enga
birtu, og öðnu hverju kláraði Ihún sér i gervilhárinu og kallaði:
„H.errar mánir, talið ekki vi.ð kvenfóLkið, ef þið viiljið gera svo
vel. Stúákur, viljdð þið sitja á ihinum 'bekkjunum..11 'Því að þenn-
an dag Ihöfðu ai'lá.r sérstaklega isterka ilöngun til að ganga fram-
hjá velsæmisreglunum.
En á neðstu hæðinni fyrir .u/tan litlia prófsalinn stóðu nýlið-
arnir og ýttu og tróðust frá sér numdir af æsdngi. Herra Reindl
var önnum kafinn við að hlaupa fram og aftur, og frá honum. stafr-
aði vingjiarnleik og bjartsýná á .allar áttiæ Stjómarmeðlimimir og
prófdómendurnir ruddu sér hátíðlegia braut gegnuim iTuannþyxp-
inguna og imættu hvarvetna hvíslingum og kvíðándi augnaráði.
I hvert skipti sem dyr opnuðust til að hTeypa einhverjumi þeirna
inn, sást glitta í grænt borð og hræðilegt risanef, sem tiTheyrði
glipsmynd af Wagner.
Gelfíluis igat sem snöggvast sloppið út úr prófsainum og sagði
við Elás: „Rassiem er ekki korninn enn, og enginn veit, hvort hann
kestnur,. Það virðist hafa verið sfeorið á síimavírana, heima hjá
honum.“
„Sá fyrsti gjöri svo vel,“ kalláði herra Reindil og skjálfandi
mannvera hvarf inn um dyrnar á eftir Geifíuisi. í hinni skyndi-
Tegu Iþögsn sem fylgdi, heyrðust nokkrir samhTjómar að innan og
svo kvað við óæfð titrandi en hávæ-r karimiannsrödd. Eláis slapp
út úr þessum hrærigraut af alka þjóða ilmvötnum og fram' í svalt
anddyrið, o.g þar starði hún eins og í leiðslu á autt auglýsinga-
borðið. „Ég hef þolað þetta í alTt sumar, iþetta óendanlega langa
sumar,“ hugsaði hún. „En ég get ekki lifað ef ég fæ ekki að sjá
harm í dag, — ég iþoli það ekki —“
Það sknöliti í hiiðinu, ibensínlykt barst inn í ganginn, dyra-
vörðurmn opnaði bílskú'riinn Á tröþpuin'um heyrðist Tétt fótaiták,
sem snögvast glitti í ijóst hár, sóibrennt andlit og foreiðar, karl-
manniegar axlir. Elás Tá við svima, hún lyfiti hörudunum eins og
hún stæði undir vatnslbunu. Grænu dyrnar lokuðust á eftir hon-
um. Um stund Ték í loftinu ilmuir af KöTnarvafhi, sígarettum og
hressandi enskri sápu. Ótrúlega sterk, brennandí, ofsaieg liam>-
ingja ....
Eiís þokaði sé nær dyr.unum eins og í ieiðslu. Eittihvað foeitt
og órótt straiuikst við öxi hennax. Hún ieit tii hiiðar og mætti stór-
,um>, mjög foamaiegum augum, sem ein atf nýiiðunum beindi að
henni. „Sástu hann?“ hvísiaði þtla veran ieyndardómsfullri röddu.
„Þetta var Rassiem Sástu1 hnnn? Var þetta ekki áreiðanlega
Riassiemi?“
„Jú, þetta var Rassiem,“ samlþykkti Elís og undraðist um leið
að þetta skyldi vera satt >og óskir 'hennar heflðu hlotið uppfyll-
ingu. „En íhvað hann er dásamlegur,11 sagði lirtlii nýliðinn og augu
hennar Ijómiuðu næstum. sjúklega í fölu og gramnleitui and'liti
hennar. „Þú ert >að læra hjá hónum, er iþað ekki? Ég þékki þig,
af því að ég hef séð þig á safninu, ég hef oft séð þig; bæði þig og
háu, .liagiegúr stúl'kuin.a, sem er að ganga hérna fyrir utan..“
„Er vinkona mín að ganga hérna fyrir ut,an?“ spurði Elis o.g
GAMLA BIO
w
Amerisk kvikmynd, gerð æ
ir sögum
GUY de MAUPASSANT
A.ðalhlutverk:
Simone Simon,
John Emery,
Kurt Kreuger.
Sýnd kl, 5 og 9.
| Börn innan 14 ára fá elkki|
iaðgang.
NÝJA BIÓ
„ööb oo flokle
í faogelsi.
'Grínmynd með
STAN LAUREL og
OLIVER HARDY.
Aukamynd: Hvað verður um
þýzku þjóðina? (Maréh of
Time). ÍÞessi mebkHega mynd
er sýnd aftur vegna ósk
fjölda margra.
Bannað fyrir börn.
Sýnd fcl. 5, 7 og 9.
henni íétti. „Auðvitað, nú iman ég það. Ég hef iíka séð þig í óper-
unni.“^ :
„Ég hef líka alltaf öfundað þig svo mikið, vegna þess að þú
varst að læra hj’á honum, en sjáðu til nú fer ég að byrja sjálf.
Kennari minn sagði mér, að nú væri röddin orðin nógu mikil, en
þeim finnst ölLum ég vera of lítil til að koma fram opnberLega.
Hvað finnst þér? Ég get ekki lifað ef ég stenzt ekki próf.ið,“ sagði
hún og það fór hrollur um hana, svo aíö hún sýndist em minni en
hún var í r.aun og veru. EHás horfði á hana og brosti vingjarnlega.
,,Svo að iþú brosir? Já, ég veit um hvað þú ert að hugsa. Þú ert
ORNHiN ÞMKLATI
i
Æfintýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Hastip.
Þetta var gert ©g allar birgðimar settar fyrir framan,
tengdasoninn, en konungur mælti með uppgerðarkæti:
„Ekkert er jafn auðvirðilegt í mínum augum sem mað-
ur, er bandar hendi við einu glasi af víni. — Og sértu ekki
maður til þess að súpa upp úr þessum kytlingum, — þá ertu
heldur ekki maður til þess að vera tengdasonur minn, — og
þá mun ég iáta hálshöggva þig.“
' Aftur ösvaraði prinsinn:
,,í höll föður rnlíns var mér.afdrei leyft að súpa einn
einasta sopa af víni, nema þjónn minn hefði lyktað af því
áður, — svo að ég leyfi mér að biðja yður um að lofa' einum
fylgdarmanna minna að koma hingað inn og dreypa á mið-
inum áður en konan mín og ég snertum við honum.“
Sævabkonungurinn veitt samþykkti sitt til þessa, því að
hann bjóst ekki við að einn lítill,, pervisalegur dvergur gæti,
drukkið nema sem svaraði fáeinum sopum.
En á augabragði hafði Þambari ekki einungis drukkið
upp úr ölium vínkútunum, heldur gekk hann fyrir unga’
prinsinn og kvaðst vera þyrstur.
0 Y NDA-
ðAGA
ÖRN: „Hvað — hvað ar þetta
Ég heyrði neyðaróp. Bamgar.
Heybðir þú það líka?
BANGAR: „Fljótur. Na'ga er
þarna uppi. Það er Naga.‘
ÖRN: „Já, komdu! Hún er að
berjast við ednhvann Það ar
— jlhí hún.
— Talu. Því hér.
________9
TALU: „Ned, AmieTÍikaini. Hún
féll um eftir að ég rak Japian-
ann út úr þessum haiimá. Við
skulum bera hana he!im.“