Alþýðublaðið - 10.11.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLABIÐ
Laugardagur 10. nóv. 1945.
REAPy W1TH THAT CHOPPER*
CHUM—-WHEM. I ÓlVE THE ^
HI6H *5íCNtl
'VCON© POUCS/-KEEP
yOUt? FIN&CR5 CROS5E4
HUH?
ÖOODLUCIC,
CAP’TAiN- .
tí. S. Pat. Off.j
AlQtysfcaTatcsl
Y^DA'
SA6 A
NAiGA: „Góða ferð Örn 'höfuðs
miaðiur!“
ÖRN: „V'erið ’þið btessuð! Biðj
ið nú fyrir mér svo að a'llt mieð exina fcunndngi. þegar ég
ta'kisl vieil. —• Svona! Tiibúinn hetf .set't í gang.“
Slkyndilega!
NAGA! „Palu —! Sjiáðu! Jap-
aniskar orrusluvéiar!
w/ia
Amerískur sjónleikur frá
Warner Bros.
Constance Bennett
Jeffrey Lynn
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Sími 6485.
SONUR GREIFANS AF
MONTE CHRISTO
Sýning kl. 3
Sa'la hefst kl. 11 f. h.
■ BÆJARBIO ma
Hafnarfir?ii.
KvöEd eftir kvöíd
(Tonight and every night)
Skrautleg dans og söngva j
mynd í eðlilegum litumj
frá Columbia.
Janet Blair
Rita Hayworth
Lee Bowman
Sýning kl. 9.
Shni. 9184.
Drengurinn: Veiztu, að það
er eift orð í ístenziku, sem allt
af er borið fram rangt?
Faðirinn: Nei, — Qwaða orð
er það nú?
Drengurinn: Þsfð er orðið
„rangt“.
*
Kvennslukonan: Hver er sá,
er öllum kónguim æðri ?
Nemandinn: Ási-nn.
„Hvair hefuirðu v'erið aillian þennan tíma? Hvar hefuirðu ver-
ir?“ hvísaði Díma, þegar hún gat loksins koimið upp orði rétt
eins og Efliís hafðd spurt: „Hvar heíiurðu verið alilán þenmain tíma?“
„Hjá koniunni anánini', Dímia, hún var veik.“
„Hjá hennii,“ sagði Díma og öli' bQiíðan hviarf úr fögru and-
liti hennair. „Þú skrifaðir mér aldrei'. Hvers vegna ekkd?“
„Þú skrifaðir mér ekkii bslidiur, Díima. Hvers vegna efcki?“
„Ég ætla ekiki að fara að gamga á efitir þér,“ sagði hún og
rétti -úr sór. Hann horfði á hana og náliægð. hennair gerðii1 hon-
ur Ijóisit, hversu uindursaimiliega fö'gur hún var, — fþgur, sterk og
heiillandl af æsku. í auguim.' hennar blikaði erun á ,tár, semi gerðu
hana ero fenskari og áðdláainllegri. „Eri' hvað er gott að hafa þig
hér, — goftt, undur.samiiegt —“ hvislaði hann, og hún tfiann saran-
l'eik orða hans ag spuirði einskis frekar.
„Hvað ihiefur þú verað að igera í .sumar, segðu mér það,“ siagði
hann. Ein :hún .kneppti hn'sfan á ;ný og siagði: „Það' e:r ekkert uim það
að seigjla, alls ekki neitt.“
„Nei,“ huigsaði húin. „Ég get ekk.i sagt honnm frá því: frá
óttamium, hinuim itærandd, ólýsanlega óttia við að' íhaf.a gllaitað þér
! að fulliu, Þessar nætur vonui ein.s og svipuihögg. AfbrýSiisiemiin
branm, 'eins og sialt 'í opimni uind. Huigandrnar ismerust hver um aðra
í ofsaifenginini bendu. Stórmemmska og örvænting —: stórmennska
og örvæntimg: niei frá þessu er ekki hæ'gt að segja.“
„Ég íheif verið að læra ísolde,“ sagði hún. „Aninam oig þriðja
þátt. Otg svo feeiö ég eiftiir að þú kæmir. Svo sá ég þiiig, þú ókst
fnam hjá mér.. Ég gat ekki aifborið þetta 'Itemgur. Ég varið að koma
til þíin.“ Hún sta'nði á hainm ag feló lágt. „Augnahárin Jhn, elsku
vinur, axlinmar, bendurnar. Levfðu mér að sofia hjá þér,“ hvísl-
aði h ún magniþr ota. ’
„Hári'ð á 'þér er blautt, ag föiti'n þín —“ sagði hann eins og
uimdainlíega viðutan, og það var edrns og bilið á milli þeirra hreikk-
aíði.
„Það 'er rigniimg o-g ég er búin að bíða len'gi fyrir utan húsið,
tímuinum samiaa —“ og svo bætti feún við snöggiega: „Þú venður
að kyssa mig —“
„Ég er iungur,“ feugsiaði hanin, um l'eið og ha'mn ga.f ®ig koss-
um feenmar á vald, -— ungur, umgur. En á næsta andartaki fannst
honum sem feanin feonfði sjáifur á sín eigin ástaratlot. í tfyrsta
skdpti á ævinmi varið' Hannes Raasiiem gripinn þeinri til-
fínningu að feamn væri konu sinmi ótrúr. Og bamn sileppitd Dímu.
„V'esliinigs bann —“ saigði ba:n.n igantekinn. af furðutegri vor-
kunnsemi, og hann greip báðum feöndum utan um andlit hennar.
„Veslin'gs elsku barn, fyrir gefðu mér —“
Hún skildi hann ekki, heldur setti orð hans í sambandi við
þjáningar sumiarsdns og svaraði: „Þá er alHt gott aftux. Alilt er
gott.“
En þessi orð endurómuðu um h'eribergið eins og afturgeng-
in, því að önnur koö.a bafði fyrir stuittu sag.t hið sama, og inni-
Ilei.ki hanis rénaði.
KJ'U'kkan í æfimgáherberginu sló. „Ég verð að íara á fætur,“
sagði hann órór og æstur. „Gelfíuis kemur klukkan tiu til að æfa
Trístan mieð mór.“
„Trístian!.“
Rassiem leiit snöggt á fearaa: fereimurinn í rödd bennar var
ákaíuir c(g eins og- skippn, „Þú — þú getur verið kyrr; þú geitur
æft með cikikur airjnan þátt. Þangað til skal'tu g.era rödd þína söng-
hæfa, Hvernig lázit þér á það?“
Dímia. igreip um hönd hans og ky.ssti hana. Koss.iinn var blund-
aiður ást, undir'gefini nemandans og stór.mtennsku, og allt þetta
fylilti han.n felýju, „Hún. ísolde mín —“ sagði han.n og varð^ fjúk-
andi vondiur því hve orð hams hljómuiðíu uippgarðiarLega.
OAMLA BÍO
Rsíitíoi Harvest
með
Greer Garson
Ronald Colman
verður vegna fjölda áskor-
ana sýnd kl. 9.
HSS NÝJA BfÓ
VEÐREIÐ AKN APINN
(Harrigan’s Kid)
J. Carrol Naish
Bohby Readick
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Sal'a hefst kl. 11.
|Vandwðlíð'm!bla.Q
(Det brændenae Spörgs-
maal).
Góð dönsk mynd.
Aðalhlutverk:
Poul Reumert
Bodil Kjer
Bönnuð fyrir börn.
Sýnd kl. 7 og 9.
ÓVEÐUR í AÐSÍGI
Spennandi mynd frá Newj
York, í ófriðarbyrjun.
Joan Bennett
Milton Berle
Sýnd kl. 3 og 5.
Sal'a hefst kl. 11.
Hiálfri stundu síðar kom Gelfíus inini í æfinigastofiuinia, leit
sruöggt. á Dí.miu og sagði síðan eins kærulieysistega og honum var
uinint: „Það er, úrhellisrigninig. Mór líður rétt e&ns og Baisdilíó í
„Rakarainum.“ Ha.no færði sönnur á þesisi orð sun mteð því að
ferista hatit sinn og re'Cjnbliíf, svo að vatnið ýrðist í alLair áittir.
„Sjiáðúi nú itil, gamili minn.,“ sagði Rassi'em með óþol'inmæðL-
hreim í roddininii, „Ef þig ilangar tii að þóknast mér, þá ættirðu
að gera það fyrir mig að venja þig af að koma sí og æ með aflili-
aæ eigur þína-r, þegar þú kemur inn í stofur. Ég gef skít í manma-
siiði þína.“ Gelfius varð ótrúalega. leiður og sköm'miustulegur og
ORllH ÞAKKLATt
Æfintýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Haslip.
heim í k'astalann til þess að segja foreldrum sínum af mér.
Ég vil vera viss um, að þeir séu samþykkir komu minni,
áður en ég held sjálf heim í kastala hertogans.“
Örninn setti prmsessuna þvi, næst af baki sér á mjúka
mosaþúfu og hún veifaði hendinni í kveðjuskyni til manns-
ims s'íns og bað hann um að flýta sér, áður en hún yrði úti
í skóginum, — sagði: „Mundu það eitt, að kyssa ekki hana
litlu systur þína, því að þá muntu gleyma mér og ég verð
að lifa án þín, — en þú m'átt 'gjarnan kyssa pabba þinn og
hana mömmu þína.“
Basi'l hertogi var nýlega risinn úr rekkju, þegar hann
sá út um gluggann sinn hvar örninn kom fljúgandi yfir eng-
inu, settist niður og skilaði syni hans <af sér, en flaug síðan
á brott hið skjótasta.
Utan við sig af gleði kallaði hann til konu sinnar:
„Rís bú úr rekkiu. gamla mín. — Guð hefir bænheyrt
okkur, — örninn yar að skila honum svni okkar heim frá
sævarkonunginum!“
Og enda þótt þau væru bæði í náttfötunum einum,
BlTJARNARBfÓ
Lög hitabeltis
ins.
(Law of the Tropics).