Alþýðublaðið - 06.12.1945, Blaðsíða 8

8
A Lt>Y Ð UBLAÐIÐ
■TJARNARBfOB
Hollywood Canleen
Söngva- og dansmynd.
62 ,,stjörnur“ frá Warn-
er Bros.
Aðalhlutverk:»
JOAN LESLIE
ROBERT HUTTON
Sýning kl. 6 og 9.
Sími 6485 (ekki 5485).
BÆJARBlð
Hafnarfirði.
Glæiraför í Burma.
(Objective Burma).
Afarspennandi stórmynd
frá Warner Bros um afrek
fallhlífahermanna í frum-
skógum Burma.
Aðalhlutverk:
ERROL FLYNN.
Bönnuð börnum innan 16
ára.
Sýning kl. 6 og 9.
Sími 9184.
FÆÐINGARÁR NOKKURRA
FRÆGRA LEIKARA.
Constance Bennett — 1905.
Mary Astor — 1906:
Fred Astaire — 1900.
Walter Abel — 1898.
George O’Brein — 1900
Paul Muni — 1897
Robert Montgomery — 1904
Carmen Miranda — 1914.
Jeannette MacDonald — 1907
Ida Lupino — 1916
Paul Lukas — 1895
Myrna Loy — 1905
Peter Lorre — 1904
Harald Lloyd — 1893
Vivian Leigh — 1914
Nótlt. Þfúsund istjörnutr ytfír rtósrauðum igiarði. 'Hornaíhl'jóímur
iseim tf(j aonlæigiisft æ meir. Jörðin, dregiur andamn og taiar, trén taiLa,
tvocrið tailar. Ljóakerttð bremnur. tÞað ,er sHotkikinað á Ijódkierinu.
Það er isHokikinað á Ijóskerinu.
Nóitt, ó, nótt, isem þelklkir aðeins tvenmt, óskir Og upplfyiUI-
iingu.
Maður og kona elsfcast. Þannóg er ’þaið Iþegar maður og fcona
leilsfcasit. Maðnr og fcona hvertfa til imóður jiarðar. Maður oig koma
remma út í lómælisiheiminn. Olg vakma ekki frarnar — og, vafcna
aMrei tframar —
Þannig er það að deyja, eiMíf franrflenging hamingjumnar. Og
aldrei að vakma — Erá tónunium flelluir Ijóis sem opániberar á ednu
andartakii 031 leyimdarmál1 isóiárinmar. Og aditpr, og afitur, allldrei
að vaikna, aldrei að vafcna —
Þið fólfc iþama fyrir neðan, þið eigið eftir .að mæta nýjium
mörgmi, en ,það miuin ég aildrei tfriamar gena. AJdrei að vakna.
Œivers vegna er ég svona skjiálfSbemt1? Glasið glamraði við itemnuim-
ar, mumrauirinn var eiins cg frasimin alftur. Ég glet það ekiki. Ó, igtuð,
ó, guð miran góðiur. Ég get þetta efcki. Hjálpaðu mér, matmma,
mamma, óg titra svo hiæðilega, hjláilpaðu mlér. Sed! Raggeit! Nið-
ur með það! Rammt — rammt — rammti—
iSfcý — fculdi — mamma — dyrnar — opniast — Það er —
(hrinigt — hringt — hri'ragt.
TUTTUGASTI OG SJÖTTI KAiFLI
ÖMiu var illakið.
Hararaes' Rrassiem dró Dímiu með sér tfram fyrir tjaldið d sáð-
a&ta siran. Það var eiras ag 'uppljlómað húisið vœ;ri að gangai af
göfJiunum,' áheyremdur æptu og ösfcruðu alllt hvað af tók. Hljóm-
isveitaribá’sinn tæmdist flijó.tt o|g lá nú milli -leiikisviðlsinis Og sal-
aariras eins qg dökfc, iyign ag þögul! á. Bremmamdi hiiti streymdi í
áttina itáll! þeirra.
* Nú var aðeiras háifbirta á Ojeiíksviðiniu bafc við tjaldiið, og alllit
virtiist gráleitit ag ryfcuigt. Þegjiandalegir meran rdguðust iburt með
láhöildin 'af sviðinn, ibafctjaldið með myindirani af kastalanium var
| dreigið iupp, oig þar fyrir aftan isást bedt qg nalkið íbak'sviðið, þar
sem öil'um mölgulegium hiutum var hrúgað upp. Dimia fairan að
hönd Rasisiems sara hélt um hönd hiararaar, var þvöl og tiitnamdi.
iAflJltt fclvöldið hafði lífcami hans titrað þararaig. Era mú þegar tjaddið
var fallið, isleppti haran hönd Dimiu. „Þetta igekfc: prýðilega,“ sagði
haora hijómllau'st.
,,,Mér fanmsit þú vera diásamliegur,“ svaraði Dírraa qg Ihorfði
hlæjandi icg með lálkafasivip framam í hanin. Qg húra iSá hvað and-
Œiti haras, var iorðið fciinnfiskasoigið undir farðaraum'. Allt í eimu fann
kún að tárin fcomu fram í augu henn'ar. Þetta var Rassiem, þessi
undarliega, þreytta vera, þessii gamlli leifcari sem islkalf fýrir fram-
an 'áhorfiendiur, hár hans MiUdist, við rakt qg fiarðað eraraið og
haran tóik amdanm á lofti. 'Þessi maður, sem var hjiúpaður sfcikkjU
! og drógst aumingjialega út af sviðinu. Og iskuiggi haras, stór og
'affiskræmdur læddiist á efftir haraum yfir gólffið. SMo klom 'silökkvi-
1 liðsmaður inm á istviðið í hans, stað. Öilhx var lokið.
| Svo sat hún á búniragsherbengi sirau oig hárlboillain var tekin
i af heinni oig hún færð úr búninignum. Gamla aðstoðarikonan var
að segja hemni hvie unigfrú Dimatiter hefði verið vel geffira lítifl.
stiúlka, hún heffði áilltaf verið ifremisit, alf götulböriraunum í „Ciarmlem”
loig veifað litla fiánamium isiraum, oig lí „lEvangelmann'1 heffði hún
'sungið slkærit ,og ymdiskga eims oig lítdill fugfli. Og miú hefði þetta
heippnazit, 'svona dásamlaga vel. En hvað systur heninar tvær Ihlliytu
að vera glaðar. Og herra óperusiönigvarinn lífcia. Þvd að hann var
kenmard unigfrúarininar. Og svo var herra óperulsiömgvaráinn ein-
istaklega igóiður, afliveg einisitaifclega góður d daig. Já, isamkeppni oig
æslka 'hleypa inýjiuim þróttd í mann. Oig er umijfinúin virikiikiga eklki
flflí GAMLA BSÖ fll ■ B NÝJA BÍO M Jólaleyfí. 1 (Christmas Holiday).
I Flugmaður nr. 5
Pilot Nr. 5). Sýnd kl. 9. Bönnuð bömum yngri en 14 ára.
FRANCHOT TONE S KYT T U R
DAUÐADALSINS
MARSA HUNT (Riders of the Death Valley) Afarspennandi mynd í 3
GENE KELLY köflum.
Aðalhlutverk leika:
Dick Foran.
Sýning kl. 5, 7 og 9. Buck Jones. Leo Carillo.
Börn iranan 12 ára fá ekki Fyrsti kafli: „Upp á líf og
aðgang. dauða“. Sýndur kl. 5 og 7. Bönnuð börnum yngri en 14 ára.
nema tvtCtuig? Hvaðam í lósfcöpunum ffær hún þessa hæfileifca?
Þessa prýðil’egu leikhæfileika og þvdildlk svipbrigði? Manni dett-
ur 'Kouczöwsíka í hug, sem var ibezt ísolde isem mofldkum itáima
Ihetfiur isiungið.
Díma hkustaði á þenman vaðal með sællubras á vör, blóðið
sitreyimdi létt og hressil'aga gegnum æðar hararaar. Hiúni teyigði sig
og var gagntekim af eihhvarri áður óþefldktri frelsiskemnd. Það
var barið á dymar. Umgfrú Sotftflía og frú Edlinjger ruddust inm
ag þrýisitu isér vandræðalaga upp að vaggraum. Umigtfriú Sórflfía lagði
hráftt agg á borðið. „Þetta ar mjög gott fyrir hálsiinn,“ tautaði hún
qg iéit i fcringum isig. Hér var mjlög glæsilagt tm að lítast, marg-
ár körtfuisitólar, stórir speglar ag vaggtjlöld. í búningsh'aijbargjum
Gerða Steemann Löber:
Knud Rasmussen segir frá - -
Önnur saöa: BARNARÆNINGINN
3. SAGA: KYNJAGLJÚFRIÐ.
Hérna er önnur saga um börn, sem hafa of hátt, — og
sú saga er reyndar miklu sorglegri en hin fyrri.
Það var eitt sinn, að gamall maður stóð nálægt vök
einni í ísnum. Hann beið bess, að selirnir stingju trjónum
sínum upp úr vatninu til þess að anda. Þá ætlaði h!ann að
sálga þeim með skutlinum sínum.
Á ströndinni spölkorn þar frá, var stór hópur barna
að leik. Þau hlupu til og frá í gljúfri einu og æptu hátt af
kátínu, þegar þau náðu hvert í annað í eltingaleiknum.
Gamli maðurinn úti á ísnum varð aftur á móti stöðugt
verri í skapinu, því að í hvert skipti, er selur nálgaðist,
og veiðimaðurinn þóttist tilbúinn að skutla hann, fældist
selurinn í burtu við hávaðann í krökkunum.
Að lokum varð hann æfur af reiði og hrópaði í áttina
til strandarinnar:
M YN D A
SAG A
SHUCK5__THIS AIN'T NO Al
FUN__IP WE DON'T HIT u
TOKVO SOOH, OL' PINTO'S
<SO/N' TO START HOULERIN,
JES' TO BREAK UP THEM ■
f JOES »N THAT„ A>--rá
BOMBER—
„.GETTINO LIKE A MILK (?UN, ^
NO ONE TO TALK TO__WONDER
WHAT THE OTHERS ARE THINKIN&
ri ABOUT„_THERE'S PINTO/ _

CHESTER (hugsar): „Þetta er
eins og við kirkjugöngu — allt
kyrrt og friðsælt — ekki hægt
að tala við neinn. Hvað ætli
hinir strákarnir séu eiginlega
að hugsa um?‘
PINTÓ (hugsar): „Svei og aft-
ur svei. Það er ekkert gaman
að þessu. Ef við förum ekki að
komast til Tokio, þá er ég
hræddur um, að ég missi alla
stjórn á mér. — Bara að ég
kæmist nær þeim, hinum.“
CHESTER (hugsar): „Hvað er
nú í vændum? Foringinn gef-
ur merkið. Jú, það er merkið.
Við erum yfir Japan.“