Alþýðublaðið - 20.12.1945, Side 8
8
ALÞYDUBLAÐH9
ITJARNARBIÖI
Alþjóðaflugsveifin
(International Squadron)
Afarspermaaidi iraynd frá
Wamer Bros um afrek al-
/þjóðasveitarinnGr á Bretlandi
Ronald Reagan
Olympe Bradna
James Stephenson
Sýnd kl. .5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára
BÆJARBIO
Hafnarfiröi.
Nótt í hðfn.
Vel ' igerð sænsk
mynd.
sjomanna-
Aðalhlutverk leika:
Sigurd Wallen
Birgit Tengroth
Sýnd kJ. 7 og 9.
3örn
ganig.
Sími 9(184.
fá etoki að-
6. ÁGÚST 1883 gaus eldfjallið
Krakatoa í Indlandseyjum. Það
var eyja, níu enskar fermílur
að flatarmáli, og virtist hún
þeytast öll i loft upp. Við gosið
myndaðist flóðalda, sem mæld-
ist 18 þumlunga há við strönd
Vestur-Afríku — i rúmlega 5
þúsund enskra mílna fjarlægð.
* ❖ ❖
SVO lengi má hrýna deigt
járn, að híti um síðir.
(ísl. málsháttur).
og VOG
Í\DAPHf?E du MAURIER
FYRSTA BÓK
KOPAR-JOH/N 1820—1828.
ÞRIÐJA 'MARZ 1820 lagði Jdhn Brodriok af stað frá Andrifif
til Doonhaven, sftaðréðinn í jþvií að ferðast fimmtián máilur
fiyrir röíkkur. Það ivar ileiðindaiútsynninigur, sikýin lágt á llofti, ag
óiblíður vindurinn ihristi ö&ru hverju' úr Sér regnslbúrir, sem stóðu
yfir í nokikrar minútur og liðu ,svo hjó, en á himninum igrálilti í
hnefastóra heiðríkjubletti og fjarlæigt sólskin, sem enginn vænti
góðs' af.
1 ,þá daiga var vegurinn 'þröngur og ósiléttur. John Brodrick
slengdist til og frá í vagninum og kaillaði tii ötoumannsins að aka
igætilega, að öðrum fcosti igæti hann limlest íþá Ibáða, neyðzt til
að hafast við í íorarpytti yfir nóttina, lán þes;s að fá noktourn
tovöldverð.
Alltaf stóð tiil að endurbæta veginn, en etotoi kom til fram-
kvæmida fremur en á öðruim sviðum á bessu landi, og etoki laigði
stjómin frarn n'otokurn eyri tiil vegábóta. Með timanum lenti fcostn-
aðurinn á honum og öðrum landeiigenduim. En gailinn var sá, að
enginn hinna hafði fþrek til að opna pynigjuna, og ef einhver færi
iþess á ileit við þá, gæti farið svo að beir samþyikktu,, en eftir svo
mikið nöMur um hina erfiðu tíma, óigoldna leigu og óduignað leiigu-
liðanna, að toað sparaði tíma og fyrirhöfn, að láta málið afskipta-
laU'St, enda þótt vegurinn yrði Qit'lu betri en mýrarnar kringum
Kileen.
En nú stóðu fcosningar fyrir dyrum ;í iSilane, pg ef Bare vildi
haMa sætinu (og Iþað igerði Ihamn vafalaust) — toá ætlaði John Bro-
drick aði ,gera homum skiljanlegt, að atkvœðin væru ekki greidd
tiíL' einskis og allra sízt til iþess að rtáðherrarnir sætu í London,
nöguðu á sér neglurnar og vanræktu sitt eigið föðurland.
Þegar á allt var ilitið, Iþá’ voru iþeir menn ibýsna fáir, sem
hlöfðu mokfcurf framtato í sér. Hann vMi eikíki vera að hrósa sjálf-
um sér um of, en hann þeiklkti ekki einn einasta mann annan en
sjálfan sig, sem heffði getað framtovæmt það sem hann haffði gert
í Andrilff iþennan sama dag, og engan mann, sem hefði eygt mipgu-
teitoa fyrir að sMkar fyrirætilanir gætu heppnazt. Off mitoil ábætta,
hafði Róbert gamli Luimlev isagt í fyrstu, um leið og hann hristi
höfuðið og toom með 'hverja mlótbáruna á fætur annarri — að
þessir peninjgar iværu glatað fé; iþeir ientu allir á toúpunni og
neyddust ti'l að selje jarðir sínar.
,,Áhætta?“ hafði, John Brodrick svarað. „Nú, auðvitað fylgir
þessu áhætta, rétt eins og Ihver einasti maður á ;á hættu, að háls-
brotna um leið ag hann stígur út fyrir þrösfculdinn hjá sér. Það
verður enginn smáræðiskostnaður við að stofna þessa námu, við
munum þurffa mitoið af vélum og óigrynni af verfcamönn.um, og ég
viðurkenni ifúslega, að jarðvegurinn hér er allt löðruvísi en lí Corn-
wall, iþví að þar geta þeir ilátið sér nægja, að moka upp málmin-
um og honurn er ekið burtu jafnóðum og toörurnar ffyllast, en við
verðumi að sprengja okfcur áfram þumlung fyrir þumlung. En
koparinn er þarna og bíður eftir otokiur. Einn reyndasti forstjór-
inn við Oornwail-nlámurnar kom þangað með mlér í sáðustu vitou
og hann er á sömu skoðun og ég. Auðæfin bíða okkar á minu eigin
landi, herra Lumley og sömleiðis á yðar landi. Ef Iþér eruð sam-
þyktour, að stafna einkafyrirtaaki undir handleiðslu minni — og
ég get saigt yður, að samkvæmt þeim atriðum, sem ég var að sýna
yður og Uimlboðsmaður minn hefur gengið frá, þá sjiáið þér sijálfur,
að ég ‘leigg langtum meira í hættu en þér — bá get ég loffað yður
iþví, að innan fárra ára verður yðar hlutur toominn uipp í þúsund
pund á ári. En ef yður hentar ekki að ganga að þessum skiimálL
nm, þá læt ég útrætt um þetta mál.“
Oig hann hafði risið á fætur, tetoið saman stojöl slín og gefið
NÝJA BÍ6
rr
„Gög og Gokke
sem leynilögreglu-
menn.
(„The Big Noise“)
Nýjasta og skemmtilegasta
mynd Ihinna vinsælu skop-
leikara:
Stan Laurel og
Oliver Hardy
iSýnd kl. 5, 7 og 9.
Fimmtudagur 2f. des. 1945
fflffl GAMLA BfO fflH
Hitlersæskan.
(Hitlers Children)
Amerísk kvifcmynd, gerð eft-
ir bók Gregor Ziemere:
„Education for Ðeath“
Aðalhlutverk:
Tim Holt
Bonita Granville
H. B. Warner
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ÍBöm innan 1'6 ára
fá ekki aðgang.
CVST. r*IK"”' ~1S
OTHfcKé IK í.....J
Z6COZT FU&HT ...
THRILL T0 THEIE F-IE5T
Mlðíl0N OV£E JAFAN,
AS THE 6UPBZfOST6
UMLOAC? THEIE BOM3- .
RACI<£ TO BfcAKT'ÖIOPS
WAR lNPl)£TKi£í?—•
-| Zi^iiiit
ÓiiJi
«»g. U. S. PaI. 0».
AP Nawsfcaturet
IUCHIi
oA.
T
Gerda Steemann Löber:
Knud Rasmussen segir frá - -
4. SAGA: BLINDUR FÆR SÝN.
„Systir litla! Nú get ég aftur náð í mjúkt skinn handa
þér, — því að ég hef fengið sjónina mína!“
Systirin hljóp til hans eins hratt og hún gat og Tutigak
sagði henni, hvernig allt hefði borið til. Síðan urðu þau sam-
ferða heim, — og fyrir framan húsið sá hann stóra bjarn-
dýrsskinnið, sem var verið að þurrka undir bæjarveggn-
um.
Þau gengu inn í húsið, og amman rak upp stór augu,
þegar hún komst að raun um, að blindinginn hafði fengið
sjó.n á ný.
„Hvaða geysistóra bjarnarskinn er verið að þurrka.,
þarna?“ spurði Tutigak.
„Mér var gefið það“, sagði amman og hló.
Ungi maðurinn þagnaði um stund. Svo sagði hann:
„Þið skuluð báðar koma með mér til hvalveiða á morg-
un. “
Daginn eftir urðu þau öll samferða út á ísröndina, —
og þaðan mátti sjá fjöldann allan af hvölum á sundi með-
fram ströndinni. Tutigak reyrði nú fangalínu um mittið á
hinni illu ömmu sinni, og tók síðan spjótið í hönd sér, en
það var áfast við annan enda línunnar.
Þegar fyrsta stórhvelið synti í áttina þangað sem Tuti-
gak stóð, sleppti hann fangalínunni. Hvalurinn særðist, þeg-
ar spjótið hæfði hann og synti óðara út í sjó — með ömm-
una vondu.
Á þennan hátt kom Tutigak hefndum yfir ömmu sína,
sem hafði komið því til leiðar, að hann varð blindur.
(ENDIR 4. SÖGU).
.. ‘i T r KC v' • á f '}Q ',Nr~Csí
AÁU IÖYAL C11■ Tuf-. • NO C&VGB
rOK ALAtcM/ KETURN TO >ö;UK
WORK AT ONCE.-.lá MEÍELY
5LIÓHT EARTHÖUAKE WHlCH
HAvE VI-5ITEP HPN. CiTY .
-------TXO? TOK/P—.ASAlN!
LOOKA ThÖÍeOIL
TANK4 POP/ THAT‘6>
cSrlVINl' 'EM A TAÆTE O
PEAEL HAf2BOR...
RISHT EACK |N THElP
BUCK-TEETH, £H
CAPTAIN ^MITH f
MYNDA-
SAGA
OHET, PINTÓ cg fleiri fitug-
men.n ern 1 lyligdarsveit Arnar
Eldingar. Flúigyirkin hella
farmi sínuimi yfir hemaðar-
mannvirki í Tofcíó.
I ÚTVARPSSAL í Tofcíó. Þul-
urinn: „Ég verð að stöðiva dag-
skrána til þess að tilkynna igóð-
um lborgur,*ia, að Iþað er engh
in ástæða til ihræðslu. Snúið
aftur jundir eins til starfa yfck-
ar. Það var bara svcilítill jarð-
sfcj’álifti láðan.“
CiHET: „Sjáið Iþessa olíugeyma
iþarna niðri. Eigum við etoki að
að gefa þekn að ismakka á Pearl
Harbour! Eigum við efcki aið
gefa þeim einn á hann, Örn?“