Alþýðublaðið - 28.12.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLA0IÐ
Föstudagur 28. des. 1945.
ITIARNARBlð
Unaðsómar
(A Sonig to Remember)
Stórfengleg mynd í eðlileg-
itm litum ium ævi CShopins.
Paul Muni
Merle Oberon
Comel Wilde
Sýnd kl. 5, 7 ®g 9.
BÆJARBIO em
Hafnarfirði.
Hollywood (anleen
Söngva- og dansmynd.
62 ,rstjömur“ frá Wam-
er Bros.
Aðailihlutverik:
Joan Leslie.
Robert Hutton.
Sýning kl. 3, 6 og 9.
Sími 9184.
„— — Blöðin „tyrannisera“
állt hér með sínum vitleysum
og ofstæki, óþrifaritgjörðum og
álls konar sjfúðri og eru ekkert
annað en vopn í hendi beinasna
til að yfirfalla hvern þann með
persónulegum skömmum, sem
þau þora til við eða sem ekki
er samdóma öllum þeirra uppá-
finningum. — Þjóðin er véluð,
og mest af blöðunum-------“.
(B. Gröndal: „Dægradvöl“).
veifaði ihendinni með fyrirlitningu. „Koparinn sér um bað fyrir
yður, já reyndar, og lika fyrir isyni yðar og sonarsyni, en ég og
synir mínir verðum æ fátækari á þeim litlu landskikum, sem
okkur eru ættlaðir. Ég var að hugsa um erfiðleikana sem þér eig-
ið eftir að mæta.“
,,Ég býst við, að við getum ráðið bót á. þeiiji.“
Fyrst hefðuð Iþér átt að syprja hMðina leyÆis, herra Brodrick,“
Garnli maðurinm benti með stafnum á' víðáttumikið feiMið sem reis
fyrir ofan þá. „Já, þér getið hlegiið,“ sagði hann. „Pér með alla
yðar mjenntun, ilestur og framfarahugsjónir, og synár yðar og
dætur, sem skálma gegnum Doonhaven eins og hærinn hefði iverið
reistur til að fullnægja durttlunigum þeirra, en eitt sfcail ég segja
yður, að þegar náma yðar verður komin í riúst, hús vðar jafnað
við jörðu, ibörn yðar gleymd og glötuð, iþá mun hlíðin srtanda í
reisn sinni og ögra yður.“
John OBmdrick lét sem hann heyrði ekki iþetta mælskufílóð
og steig upp í vagninn.
„Ef til vill langar herra Mortý Dónóvan itáil að eignast hlut í
kopamámunni, og þá er ekki vást að hann léti svona rnákið þera
á vanlþófcnun sinni,“ sagði hann. „Ég mun borga þeirn vel, sem
vinna við námuna. Ef synir yðar hefðu augastað á heiðarlegri
vinnu, svona til tilhreytingar, þá væri mér sönn ánægja af því
að ráða þá.“
Gamíli maðurinn spýtti á jörðina með fyrirlitningarlsvip.
„Synir mínir hafa aldrei verið annarra þrælar,“ 'sagði hann,
„og þeir skulu aMrei verða það mdðan né lifi. Tiiheyrir þetta ilánd
ekkí þeim með réttu, eða hvað, og koparinn líika, og gætum við
efcki tekið hairn allan ef við ósfcuðum þess?“
„Kæri iDónóvan mánn,“ sagði Brodrick óþolinmóðlega. „Þér
eruð sprottinn afitan úr grárri fornesfoju og talið eins og óviti. Ef
yður ledfcur hugur á kopamum, nú hvers vegna stof nið þér þá efcki
námufélag, ráðið verfcamenn og setjdð upp vólar?“
„Þér vitið mærtavel', að ég er fátækur maður, berra Brodriok;
og hver er það, sem á sök á því, er það ekki afi yðar?“
„Því miður hef ég engan tiíma rt.il að rifja upp þessi gömlu
deálumál, Dónóvan, ienda bezt fyrir alla aðila, að hreyfa efcki við
þeiim Verið þér nú sælir.“ Og Jdhn Brodrick gaf ötoumanninum
merki um að halda af stað, en gamli maðurinn srtóð eftir, studd-
ist við stafinn og starði á eftir þeim, og nú brosti hamn elkki
lengur.
John Bxodrick virti fyrir sér útsýnið um leið og vagninn ók
yfir hliðina. Þama hinum megin við vákáma var litla höfnin í
Doonhavem oig eyjan Doon í mynmi víkurinnar. Hinum megin við
Doomhaven, við botn vtrá víkurinmar stóð fcasitailinn hans, Clon-
mere, eins oig gráklæddur vörður við hafið.
Vagnimn skrölti niðúr hlíöina oig inm í bæinn, fram hjá höfn-
ánni, dreifði sauðfému og igæsunum á markaðstorginu, ók næstum
yfir hund, sem hlijóp geltandi á eftir honum, og aðeins íkraftaverk
hMfði (honum við að afca á lítinn dreng, sem var að eflrta ihænu inn
í kofa; síðan fór hann fram hjá póstlhúsinu, Verzlun 'Murphys og
svo út úr þorpinu, fram hjá nókfcrum (hreysum við rætiur Oak-
mounthliðar, fram hjá húsi garðvarðarins og inn í sinn eiginn
isfcemmtigarð. Hliðin voru ppin, og ihann fliiéypti brúnium, því að
þess Ikonar ikæruleysi liafði orðið til þess að fénaður hans hafði
ráfað út í mýra'rmar, verið tekinm taustatafci 'af fylgifiskum Mor-
týs Dónóvans og merktur með f jármarki Mortýs Dónóvans ofan
á allt samam, og þetta varð ekiki til þess að bæta samlyndið milíli
fjölskyfldmanna tveggja. Hann ákvað að tala alvarfliega: við frú
Creevy, eikkjuna, sem gætti hliðsins, og oninna hana á, að starfi
bemnar fylgdi onifldl ábyrigð, og ef hún gegndi þv.í ekki sómasam-
■ NÝJA BÍO m 1 1 Wm GAMLA 3S0 B -
Heima er bezt Þrír kétir karlar
að vera. (The Three Caballeros)
(Hiome ám Indiama) Palleg og stoemmtifljeg mynds Söng- og teiknimyndin eftir Walt Disney
1 eðlilegum litum. í myndinni koma fram söng-
Aðalhfljurtvenk leifca hinar •nýju „srtjömur“ konurnar Dora Luz og
Lon McCalIister
Jeanne Crain ásamt Aurora Miranda
Charlotte Greenweod og Walter Brennan. og darismærin Carmen Molina.
Sýmd kl. 5, 7 og 9. Sýnd M. 5, 7 og 9.
iega, þá vissi hann um ótal ileiguliða, sem vildu ólmir komast í
Iþetta starf.
IÞeir óku gegnum sfcemmtigarðinn, gegnum seinna hliðið,
fram hjá trjáiúndunum, sem afi hams bafði igróðursett, fram hjá
rhódódendron ruininunum, sem vesalinigs Sara hafði verið svo
Ihreyikin af og dæturnar henmar önnuðust nú svo vel um; svo lá
leiðin miður á malaribrautána meðfram víkánni, igegnum steinhvelf-
inguna, og lóks var hin örðuga ferð á ernda og gráir múrar Clon-
mere-hallar blöstu við.

Gerda Steemann Löber:
Knud Rasmussen segir frá - -
5. SAGA: FÁTÆK BÖRN.
Morgun emn uim aftureldingu gengu veiðimennimir
út ixndir húsvegginn samkvæmt venju til þess að gá til veð-
urs. Þeir horfðu út yfir lísinn, en þar var enga vök að sjá.
Þeir gengu því inn aftur, i mjög þungum þönkum um sinn
og sin-na hag. Einhver þeirra sagði við annan galdramann-
inn:
„Það er engin von um neitt meir, ef þessu heldur áfram,
— við munum öll farast úr hungri. Þið verðið að fremja ein-
hvem galdur og sjá um, að við getum veitt eitthvað. Það
myndi vera eina leðin fyrir okkur!“
Galdramönnunum f armst þetta öíldungis með réttu mælt
og biðu þess eins að kvöldaði.
Send voru skilaboð til fólks í öðrum húsum og því
boðið að vera viðstatt á meðan særingarnar fæm fram. Að
lokum var ekki nægilegt húsrúm í hinu stóra húsi fyrir alla
þá, sem gjarnan vildu vera viðstaddir.
Það var slökkt á lömpimum, og þegar myrkrið var orð-
ið svo mikið, 'að vart sáust handa skil, steig annar gáldra-
maðurinn fram á mitt gólf. Þaðan hélt hann leið sinni áfram,
markviss og drjúgur í fasi, og staðnæmdist að lokum frammi
við útgöngudyrnar.
mo, FDgTUNE ÓMILE6 OM
Y'00 / &BUOLP, LON£ YANKEE
TRAW5PCET..- A FAT .5—-
\ PRI2E, INPEEP/
txrm,... 50UTM OF T»4£
JAPÁNS^S MAINLAMP—A X£KE
PILOT LA.dlS?? PRcy—
^ 0','S happ ro psLieyg we®e
5TILL OVEK JAFAN ! KO ACK'ACK
NO Fl'SMTEKS— LOOK5 UKB A <
PlKL TRsP MÖM&...H2Y/
vl WHAT'5 that; óccecnt 11 *-s
f§m AM BMEMY
PLANE — SUCH 1$
r THF. R'iíWARP Of
IgH FATIENCE/m
THAT'Í FlhJiyAJr'A.t—Z—
CU£T...\T'$ NOT TALk'IWfi-
, ^ACK EITMEK/ _
UtlOIU
MYNDA-
SAGA
CHESTE5R: „Það virðist erfitt,
að trúa þvfl, að við séum enm
yfir Japam. Engim loftvama-
skothrið, epgar árásarfipgvél-
ar. Það er eins og imaður sé
bara kominm heim; út úr öfllu
striði. Halló! Hvað er þetta
þam a , Öm?“
Ö(RN: í Éujiyama, Chiet —
Efldkerrt Iheyrir maður heldur
fná henmi.“
iSEINNA. Suður af meginlandi
Japans. — Japamsíbur fluigmað
ur er á mjósmafLugi. — Halló!
Óvinaflugvél. Þetta ihef óg
upp úr þolinmæðinni. Ham-
ingjam brosir váð þér ....
iþetta verður sammanlaga feirtur
biti....!