Alþýðublaðið - 20.04.1920, Side 1

Alþýðublaðið
• n rr.1
Gelið út af A.lþýðufloklínum.
1920
friðjudaginn 20. apríl
87. tölubl.
Duglegur seudisveinn
getur fengið atvinu nú þegár.
Samband ísl. Samvinnufél.
Alþýdubladið
er ódýrasta, fjölbreyttasta og
bezta dagblað landsins!
Kanpið það og lesið, þá
getið þið aldrei án þess verið.
Vilhjálmur
fyrverandi keisari.
Keisarinn „dvelur", eins og
kunnugt er, í Amerongenhöll í
Hollandi. Hefir hann eigi verið
Hollendingum neinn hamingju-
gestur; hafa þeir stöðugt átt í
fitistöðum út af honum, en hafa
þó setið við sinn keip og ekki
framselt hann ennþá Baudamönn-
um.
Grunur hefir leikið á um það,
&ð keisarinn og krónprinsinn ættu
nokkurn þátt í óeirðum þeim, og
gagnbyltingatilraunum, sem gerðar
hafa verið í Þýzkalandi upp á sfð-
kastið, og hefir sérstaklega kveðið
við þann tón hjá hollenskum
Kommúnistum. En stjórnin hefir
varið hann og sagt að ennþá
hafi ekkert sannast, er bendi til
að ■ Vilhjálmur eða krónprinsinn
sonur hans hafi verið við æsing-
arnar riðnir, en þó hafi lögreglan
haft skipun um að hafa stöðugar
gætur á frámferði þeirra.
Hversn lengi Hollendingum tekst
að geyma keísarann, skal ekki
sagt, en vart mun hann hverfa
til Þýzkalands aftur, eins og nú
standa sakir. X
Ný bók.
Æfidagbók. Útgefandi
Pétur G Guðmundsson.
Fjöldi manna byrjar einhvern
tíma að halda dagbók og rita í
hana það h :lzta, sem við ber.
Einstaka maður heldur því áfram
alla æfi, en hinir eru þó margfalt
fleiri, sem hætta við það af ýms-
um orsökum. Sumir nenna því
ekki, þegar til lengdar lætur, aðr-
ir finna ekki það form, er bezt
hentar, og bækurnar eða blööin,
sem ritað var á, hafa verið óhent-
ugar. Og jafnvel þótt menn hafi
haldið dagbók alla æfi, hafa bæk-
urnar víst oftast farið forgörðum
fyrir vanhyggju þeirra, sem fengu
þær í hendur eftir lát mannanifa.
Getur það og nokkru valdið um,
að bækurnar munu ekki hafa ver-
ið nógu vandaðar og vel lagaðar
til geymslu.
AUir sjá hvílíkur feikna fróð-
'eikur fer forgörðum á þennan
hátt. Mundi ekki mörgum þykja
gaman að vita þó ekki væri nema
nokkur áreiðanleg drög úr Iífi
helztu forfeðra sinna og ættmenna,
og þá einkum þ^irra, sem eitt-
hvað kvað að eða vo?u sérkenni-
legir? En þeim mun bezt trúandi
til að rita rétt viðburði æfi sinsxr
ar. Og engurrt er hægt að treysta
betur til að skýra rétt og áreið-
anlega frá viðburðunum en þeirn,
sera lifðu þá sjálfir. Því eru dag-
bækur, ritaðar jafnótt og viðburð-
irnir gerast, einnig afarmikils virði
fyrir sagnfræðinga og sagnaritara.
Þær sýna einnig hvernig atburð-
irnir litu út frá þeirra sjónarmiði,
er tóku þátt i þeim, og hjálpsti
mjög til að skilja mennina, en
það er eitt þýðingarmesta atriðið
fyrir sagnfræðingana. Án þess að
skilja mennina, verða viðburðirnir
aldrei skildir til hlítar.
Þá mundi það koma £ veg fyrir
margs konar óvissu í sögunni, ef
menn tækju alment upp þann
góða sið, að halda œfidagbœkur.
Sagnfræðingar nútfmans þyrftu
ekki að skattyrðast út af fæðing-
arári Jóns Arasonar, ef hann sjálf-
ur hefði ritað helztu atriði æfi
sinnar, og það skrif væri enn til.
Og svo er um ótalmargt fleira.
Hér kemur nú bók, sem ætlað
er að bæta úr þessu, og er mjög
líklegt að það takist. Hún er
ætluð til að rita í hana helztu
viðburði æfinnar, jafnótt og þeir
gerast. Formið á bókinni er að
mínu áliti mjög heppilegt. Hverju
ári er ætluð ein opna, og er það
rúm, sem hverjum mánuði er ætl-
að, aðgreint, og mánaðanöfnin
prentuð fyrir framan á annari
blaðsíðunni, en ef það reynist of
lítið, má skrifa yfir á hina blað-
síðuna. Neðst ér nokkurt rúm til
að rita í það, sem ekki er bund-
ið við mánuði, svo og heildar-
yfirlit yfir árið, ef vill. — TitiF-
blaðið er prýtt hsglegri teikningu
eftir Ríkarð Jónsson. Þar er eyða
fyrir nafni eigandans. Bókin er
mjög snotur að útliti og öll hin
eigulegasta. Hún er prentuð í
Gutenberg, og er pappírinn hinn
vandaðasti og sömuleiðis frágang-
ur allur.
Enginn efi er á þvf, að bók
þessi verður mikið keypt og ndk-
ið noíuð. Bókin er tilvalin tæki-
færisgjöf. Hún á fyrir sér að
fylgja eigandanum alla æfi og
verða því kærari, sem lengra líð-
uir, og minna því nær daglegá á
gefandann tlim notkun bókarinn-
ar farast útgefanda svo orð í for-
mála hennar:
sRitaðu — eftir minni og heim-
ildum — í dagbókina það, sem