Alþýðublaðið - 30.05.1946, Blaðsíða 8

«
ALÞYÐUBLAPIÐ
Fimmtudagur, 30. maí 194(L
WTTJAIKMARBItfWT
Gðinla
daosarnir
(The National Bam
Dance)
Amerísk söngvamynd
Jean Heather
Charles Quigley.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
V
Sala hefst kl. 11 f. h.
ÍYIY? BÆJARBfO. Y?rr
Hafnarfirði.
Yíkinprinn
(Captain Blood)
Eftir R. Sabatini.
Erroll Flynn
Oliva de Haviland.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð innan 14 ára.
Regnhogaeyjan.
(Rainbow Island)
Söngva- og gamanmynd í
eðlilegum litum.
Dorothy Lamour
Eddie Bracken
Gil Lamb.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Sími 9184.
Þá sem raunar þyrjti að smá,
þá ég rætið syngi,
skyldi ég bauna betur á,
bara ég sæti á þingi.
Framsókn datt á heljar hramm;
hennar eyddist kraftur;
sagðist mundu sækja fram
en sótti bara aftur.
Jónas Jónsson
frá Grjótheimi.
❖ * %
„GOTT eiga fátæklingarnir;
þeir geta þó klórað sér í gegn-
um götin“, sagði ríka konan.
Tuður
’og AIjÖG
)\DAPHf!E du MAURIER
það. Eigum við ekki að koma inn í setustofuna og biðja Katrínu
um að spila fyrir okkur.“
„Já, það var hægastur vandinn fyrir hann,“ hugsaði Nonni,
þegar hann horfði á bróður sinn fletta blöðunum fyrir Katrínu,
en hún leit upp til hans og brosti. „Þau verða saman í nótt, hún
hvílir höfuðið á öxl hans, og á morgun þegar hann vaknar, verður
Katrín váð hlið hans. Þannig verður það einnig á morgun og hinn
daginn. Þegar hann er gramur og önugur, þá róar hún hann. Þegar
hann er þreyttur þá veitir hún honum hvíld. Þegar hann er kátur
og glaður, þá tekur hún þátt í fögnuði hans, og þegar hann er
hátíðlegur og alvarlegur, þá verður hún eónnig alvörugefin. Þau
tilheyra hvort öðru, — hún mun bráðlega fæða bam hans. Og ég
tilheyri engu og engum; ég er ekki annað en gagnslaus, skapiil
fyllibytta, og eina ánægjan mín í lífinu er að halda við systur
skógarvarðar míns.“
,,Nonni“,'* sagði Katrín skyndilega, le'it upp frá nótunum og
brosti til hans. „Þú ætlar að vera hjá okkur nokkra daga, er það
ekki?“
Henry studdi höndinni á öxl hennar og leit einnig yfir til
hans.
„Já, Nonni, ég vildi óska að þú gerðir það. Ég er svo mákið úti
á daginn og mér þætti gott að vita af þér heima hjá Katrínu. Ég
veit, að það yrði þér til ánægju. Hún gæti annazt um þig.“
Nonni horfði á þau. Katrín sat við hljóðfærið, og lampaljósið
skein á mjúkt, dökkt hár hennar, og Henry bróðir hans fitlaði
óafvitandi við knipplingana um háls hennar. Þessi ósjálfráða
hreyfing,* sem Nonni kannaðist svo vel við, vakti hann upp úr
dr aumamókinu.
„Nei,“ sagði hann. „Nei, ég ætla að leyfa ykkur tveimur að
vera í friði og fara aftur til Clonmere.“
5.
Fyrsta verk Nonna, þegar hann kom heim aftur, var að segja
Adams umboðsmanni upp starfiinu. Hann sagðist sjálfur ætla að
annast öll sín mál í framtíðinni. Þetta gæti fært Henry og öllum
hinum heim sanninn um bað, að hann væri ekki eins mikill ónytj-
ungur og þeir hugðu. í heilan mánuð eftir heimkomuna fór hann
snemma á fætur á morgnana, svaraði bréfum, gekk eða reið um
landareignina og fór jafnvel einu sinni eða tvásvar í viku upp í
námurnar. Svo var hann óheppinn að verða innkulsa og neyddist
til að liggja í rúminu nokkra daga, og meðan hann lá aleinn í
skuggalegu svefnherberginu og þjónninn var hinn eini, sem hugs-
aði um hann, þá varð hann aftur gagntekinn þunglyndi og honum
fannst allt erfiði sitt þessar síðustu vikur, hafa verið tilgangslaust
og til einskis. Hverju gat hann komáð til léiðar með því að ríða
upp á Hungurhlíð og setjast ánn á skrifstofuna? Hann gerði ekki
annað en tefja herra Griffith. Hann var sannfærður um að for-
stjórinn óskaði einskis frekar en hann færi sem allra fyrst. Og það
var sama sagan á landareigninni. Enginn bauð hann velkominn
nema Dónóvanarnir: „Guð íninn góður,“ hugsaði hann þar sem
hann bylti sér í rúminu. Þau eru einu vinirnir sem ég á. Öllum
öðrum er sama um mig. Ég gæti legið hér fyrir dauðanum dögum
saman, án þess að neinn kæmi til að syprjast fyrir um miig.“ Guð-
faðir hans, Armstrong læknár, kom til hans einn morguninn og las
honum pistilinn fyrir of mikla hlífðarsemi við sjálfan sig. „Þú
getur kennt sjálfum þér um, hvernig komið er fyrir þér,“ sagði
hann án nokkurrar meðaumkvunar, og sat við rúmið í tuttugu
mínútur og hélt ræðu um skaðsemi áfengis. Síðan fór hann burt,
en Nonna leið enn verr þegar leáð á daginn svo að hann bað þjón-
inn að sækja brennivínsflösku niður í kjallarann. Eftir það treysti
hann sér til að klæða sig í slopp og fara niður í borðstofu til að
éta kalt flesk og kartöflur fyrir framan arininn, og þangað kom
Jack Dónóvan, fullur meðaumkvunar, til að stytta honum stundir.
SUDAN

rmr nýja biö uyj imr camla bio "m?
Gasljós
Ingrid Bergman
Charles Boyer.
Sýnd kl. 9.
i Allra síðasta sinn.
Börn fá ekki aðgang,
Æskan
villráða
(Yming Ideas)
Amerís'k giamanmynd
Susan Peters
Richard Carlson
Herbert Marshall
Sýnd kl. 3, 5, og 7.
Sala hefst kl. 1.
Ævántýraleg og spennandi
litmynd um ástir og þræla-
sölufrá dögum fom Egypta.
Aðalhlutverk:
JohnHall,
Maria Montez,
Thunam Bey.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
„Aumingja Kata hefur verið alveg eyðilögð yfir að sjá þig
ekki svona lengi,“ sagði hann. „Og hún var ekki í rónná, fyrr en ég
fór af stað hingað til að vita hvernáig þér liði. Og hvernig líður
þér?“
„Fjandalega,“ sagði Nonni.
„Það er af því að þú lággur hérna aleinn. Og þessi árans meðul
gera aðeins illt verra. Þetta, sem þú hefur þarna í flöskunni, er
það eina, sem læknar þig.“
„Já, svona vil ég að fólk tali við mig, Jack. Svei mér þá, ef
þú ert ekki einu vinurinn sem ég á.“
YY////'
mmcm
©
Gerda Steemann L»ben
Knuá Rasmnssea seglr frá - -
25. SAGA: KÚNÚK
„Ó, hann kærir sig ekkert um mig; hann lætur fara
illa með sig án þess að spyma á móti!“
Kúnúk hóf svo sönginn öðru sinni, og er hann hafði
sungið hann til enda, lyfti hann hinni stóru sveðjti og mið--
aði á fjandmann sinn.
Asalok hélt báðum höndum fyrir andlitið, til þess að;
hnifurinn færi út til hliðar, ef hann kynni að haefa. En Kún-
úk, sem hafði æft isig mikið í að kasta, miðaði nú og kastaði
sveðjunni svo snilMarlega, að hún gekk í gegn um hendur
Asaloks og höfuð svo að hann sat fastur við kveðjuna í
veggnum fyrir aftan.
Þá varð mikið uppþot í húsinu. „Þessu hefur hann sann
arlega gott af! Þetta er ekki annað en það, sem hann sjálfu-r
vildi!“ hrópuðu fyrri vinir hans hver í kapp við annan og
flýttu sér út"úr húsinu. En Kúnúk gekk rólegur að fletinu
og tók þá fegurstu af konum óvinar síns. Hann gekk með
hana álengdar frá manninum, sem bylti sér reiður og sár.
Á þennan hátt bar Kúnúk sigur úr hýtum í skandéring-
unum, og réri því næst heknleiðis með konurnar sínar tvær.
Þegar hann kom heim til bústaðar síns, sat fóstran hans
YNDA-
IADA
LEFTY: Heyrðu, Scardus. Þau
léku á okkur.
í þokunni. ÖRN: Laglega af sér
vikið, Celia. Blessuð þokan
ætlar að bjarga okkur undan
morðvörgunum.
CELIA: Við erum hólpin í bili,
Örn, en ég sé ekki handaskil.
ÖRN: Þetta tekur enda. Við
skulum leiká á þá í þokunni.
SCARDUS: Við skulum fara að
öllu rólega, við hittumst, þegar
þau koma út úr þokunni.
Vertu tilbúinn með byssuna,
Lefty.
/