Alþýðublaðið - 18.07.1946, Blaðsíða 5

Fimmtudagur, 18. júli 184$.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
9
Bidault eftir forsetakjörið
Ómerkilegar myndir á bókum. — Kvenþjóðin og á-
fengið. — Grasaferð á Reykj anesfj allgarð. — Fróð-
leg furðusaga.
Austfirðingur SKRIFAR:
„Ég er reið, meira að segja
íokreið. Útgefendur bóka leyfa sér
að skreyta kápu misindis bók-
mennta með nöktum kvenlíköm-
um. Konan, sem er móðir eigin-
kona, unniista, henni er misþyrmt,
þarna á hinn viðbjóðslegasta hátt.
Ég mótmæli þessu og ég veit að ég
geri það í nafni allra siðlátra
kvenna. Ég er ekki að lengja dálk-
ana þína með að orðlengja þetta
meira. Myndirnar tala sínu máli.“
„SVO FÁEIN ORÐ til kynsystra
minna víðvíkjandi áfengisnautn-
inni og afleiðingixm hennar: Vitið
5þið að það er á okkar valdi að út-
xýma þessu þjóðarböli. Aðferðin er
augljós. Látið þið herrana eina um,
að igera sig að skepnum. Verið þar
„sterkara kynið“. Verið hvergi þar
sem áfengi er haft um hönd. Setjið
íþau skilyrði' fyrir iþátttöku ykkar
í ölium félagsskap og samkvæmum,
að áfengi sé ekki motað. Gangið all
ar sem ein, út af þeim samikiom'um
þar sem ber á áfengi og eíðast en
ekki sízt, trúið ekki, þið ógiftu kon
ur, íþeim manni fyrir framtíð yfck-
ar sem er vínhneigður. En reynizt
manninum yðar vel, alið upp í
sameininigu hraust og þróttmikla
kynslóð og þá mun ofcfcar kæra ís-
landi vel £aírnast.“
GAMALL SMALI skrifar:
„Fjallagrös eru holl til manneld-
is o-g þjóðleg fæða. Hinni margum-
töluðu endurreisn í þjóðlífi okkar
fylgir það að margan langar að
ieita aftur í fortíðina og tafca upp
góða þjóðlega liáttu í orði og at-
faöfnum. Þar á meðal neyzlu fjalia
grasa. En því faamlar að lítil ráð-
eru til þess að eignast 'grösin önn-
ur en að kaupa þau í lyfjabúðum-
um, en þær verzlanir forðast al-
þýðan meðan auðið er.“
„NÁTTURULÆKNINGAFÉLAG
IÐ hefur farið á igrasafjöll og ef ég
man rétt faefur það farið alla leið
inn í Þjófadal í leit að fjallagrös-
um, og er það langt sótt iþótt góð
séu grösin og óþarfiega langt þeg-
ar þess er gætt að í nágrenni
Reykjavíkur er afburða gott graisa
land, og að faægt er að komast þang
að á bíl svo að segja alla leið.
Elestir Reykvíkingar faafa farið
austur yfir fjalil eða að minnsta
kosti upp á Kol'viðarhól og upp í
Skíðaskálana í Hveradölum en á
þeirri leið er þétt af fjailagrasa
gróðri.“
„AUSTUR FRÁ VÍFILFELLI
gengur fjallarani, sem heitir Sanda
dalahnúkar. Þessi fjöll ná austur
að Svínahrauni, en norðan í þeim
eru fagrir .grasigrónir dalir með
aldvængshryggjum á milli. Það
eru Sandadalirnir. Næsti hryggur
inn er litla bæjarleið frá Suður-
landsveginum á hægri hönd þegar
kamið er upp af sandskeiðum á
austur leið. Hann heitir Þórisham-
ar. Vegurinn upp í Jósepsdal liggur
sem kunnugt er af Suðurlands-
brautinni efst í Tóhel 1 uVötnunum
og upp að Þórishamri og upp með
hamrinum. Norðan í Þórishamri er
nyrsti Sandadalurinn en aðaldalur
•inn er á milli Þórishamars og Sanda
dalahnúkanna. í syðri Sandadöl-
unum og á ósunum á milli þeirra
er fjallagrasasvæðið.“
MEST ERU F5ALLAGRÖSIN í
iþeim' dalnum, sem iiggur á milli
austasta hnúfcsins og Svínahrauns.
Þar á mosatægingunum eru undra
verð uppgrip af fjallagrösum bæði
iskæðagrösum og iklóung. Fyrir
sunnan Sandadalalhnúkana er einn
ig miMö af grösum. Fyrir nær 30
árum iþegar ég var smali í Ölfus-
inu fór ég um það svæði og sá
þá þau ógrynni af fjallagrösum að
ég stórundraðist.“
„SÍÐAN ÉG SETTIST að í
Reykjavík hef ég ávalt ákveðið á
hverj'U ári, að fara á þennan stað í
grasaleit en aldrei orðið úr fram-
kvæmdum fyrr en í vor, að við
hjónin lögðum land undir fót og
var förinni heitið suður fyrir
Sandadalahnú'kana þótt við kæm-
umst ekki alla ieið þangaö, en lét-
um nægja að fara í Sandadalina.
Við fórurn úr Rvík. kl. 7 að kvöldi,
sem leið liggur upp að Þórishamri
í bíl ©g gengum svo suður í Sanda-
•dalina. Á rúmum klufckutíma itínd-
um við tvo sykur.poka fulla af grös-
um og var þó brakandi þurrkur, en
það er, sem fcunnugt er, óhagstæð-
asta veðurfar, sem getur til grasa-
tekju.“
FRÁ ÞÓRISHAMRI, í bezta
grasalandiö, er 30—40 mínutna
igangur og er því mjög auðvelt að
fara úr bænum að loknu dags-
verki upp í Sandadali og tína þar
ársforða af fjallagrösum og ná þó
faeim að Ikvöldi á venjulagum nátt-
málum Reykvíkinga. í Sandadaln-
um er friðsælt og fagur.t eins og
víðar á Reykj aneshálendmu, og
er iþví 'grasaferð í Sandadali að öllu
leyti hin ákjósanlegasta og nyt-
samasta tómstundaferð.“
„ÁRNI ÓLA ilýsti' Reykjanes-
.fjailagarðinum vel í útvarpserindi
sínu, en hann nefndi ekki alla
fagra staði, sem þar eru, sem von-
legt er. Þeim sem ilangar að kynn-
ast íslenzkri nóttúrufegurð fyrir lít
ið fé, vil ég ráðleggja, að ganga é
Hengilinn og fara hring í kringum
hann, ganiga austur Grindasfcörð,
og' norður með Bláfjö’llunum aö
sunnanverðu, fara suður þrengsli og
isuð'ur með Meitlunum og norður
Lagaskarð að Slcoða Laka, þeir eru
í suður fr.á Hveradölum'. Að
ganga úr Kaldárseli milli hrauns
og hlíða suður í Vatnsskarð er
einnig mjög skiemmtilegt. Reyk-
víkingar! Skoðið þið Reykj.anes-
fjall'garðinn og þið munuð kom-
■ast að raun um að í nábýli við
ýkkur er meiri tilbreytni í lands-
lagi og fegurð en ykfcur órar fyrir
og að margt það, sem er igyUt fyrir
ykkur í fjarlægum héruðum stenzt
ékki samantourð við fegurðina, sem
Iiggur við fætur ofckar, en er of
nálægt ofckur til' þess að við teljum
ómaksins ver.t að skoða hana.“
Maðurinn í miðið er hinn nýi forseti og sjórnarforseti Frakklands, Georges Bidault, sem áður var
utanríkismálaráðherra, og var myndin tekin eftirforsetakjörið. Að ytri sýn er Bidault ólíkur fyrri
forsetum Frakklands, sem flestir hafa verið aldurhnignir og síðskeggjaðir.
Meliisiitli Clettsieliafik:
iigar, Arabar og Paiestina.
Auglýsið í AlþýSublaðinu.
HITLER tókst ekki að ráða
öllum Gyðingum í Mið- og
Austur-Evrópu bana. Allmarg-
ir fóru huldu höfði eða gengu
í samtök, en ýmsir lifðu þræl-
dóminn í fangabúðunum af, og
auk iþess var ekki rúm fyrir þá
alla í gasklefunum, Hér um þil
750 000 Gyðingar eru nú heim-
ilislausir, eru hýstir af Bretum
og Bandaríkjamönnum í Þýzka-
ilandi, Austurríki og Italíu.
Fangabúðirnar í Belsen, Ausch-
witz og allar hinar eru notaðar
enn. Þótt viðurgerningur þar
hafi batnað (ekkigóður) og mis-
þyrmingar sóu ekki hafðar um
hönd, hafa fórnarlömb Hitlers
ekki enn fengið mannréttindi
sín aftur og eiga við strangan
aga að búia. Areiðanlega er
nauðsynlegt að halda uppi slík-
um aga á þessum stöðum, en
það getur ekki verið nauðsyn-
legt að stárfrækja þá. Kleift
mundi vera að rýma til í þýzk-
um gistihúsum, heilsuhælum og
herragörðum, en allmikið er til
af slíkum stöðum, þar sem eyði-
leggingar í stríðinu urðu ekki
miklar. Þarna væri hægt að
hýsa fyrrverandi fanga. En
höfðingjarnir þýzku, sem sekir
eru, gætu reyint hvernig það er,
að húa d hermiannaskálum. En
þessi hugmynd er svo skynsam-
leg og sjálfsögð að einsætt er,
að .h,ún kemst áldrei í fram-
kvæmd.
Herra Hugenberg brautryðj-
andi Hitlers, iðinaðarjöfrarnir
og hertogarnir af Koburg o. s.
frv. balda áfram að taka á móti
fréttariturum bandamanna í
notalegum höllum sínum, en
íornarlömb þeirra, Gyðingarnir,
eru sótt til yfirheyrslu hjá
ensk-amerískri nefnd, sem hef-
ur Gyðingavandamálið til rann-
sóknar.
Þegar þessa er gætt, er það
ef itil vill ekki mjög torskilið,
að 600 000 af þessum 750 000
Gyðingum frá Mið- og Austur-
Evrópu 'lýstu yfir því, að þeir
vildu eindregið flytjast til
Palestínu. Þessir „harðsvíruðu
zionistar“, eins . og einn Ame-
ríkumaðurinn kallaði þá, vita
ium þá miklu erfiðleika, sem
þeir ættu í vændum í Palestínu
og öryggisleysið þar, sem á-
T GREIN ÞESSARI skýrir
dr. Helmuth Gottschalk
frá árekstrunum í Palestínu,
sem verða æ ískyggilegri.
Þetta er fyrrihluti greinarinn
ar. Hinn síðari hirtist hér í
blaðinu væntanl. á morgun.
greiningur Gyðinga og Araba
veldur. Ákvörðun þessi er ó-
hagganileg eigi að siður. Hinir
150 000 Gyðingar, sem eru að
ná sér hjá bandamönnum, vilja
flytjast til útlanda, en þar von-
ast þeir til að ná aftur sambandi
við ættingja sína, sem hafa
sloppið við ósköpin. Aðeins fá-
einir af þúsundi vil^a hverfa
aftur þangað, sem þeir voru, en
þar er ekkert heimili handa
þeim.
Þessar fáu staðreyndir sýna,
hvernig Palestinumálið horfir
við að því er Gyðinigana snertir.
Gyðingarnir, sem lifðu hörm-
ungarnar af, hafa séð glæpaverk
nazistabófainna, en einnig tóm-
læti almennings og e. t. v. frek-
ar meinfýsi, hvorki geta né vilja
byrja sitt fyrra liferni að nýju.
Þessir flutningar valda mikl-
um erfiðleikum, og ýmsir leggja
til, að bandalag sameinuðu
þjóðanna sjái til þess, að Gyð-
inigar frá Mið- og Austur-Ev-
rópu fái aftur að verða jafn
réttháir öðrum borgurum þar
sem þeir voru áður. Gyðingarn-
ir í fangabúðunum vilja ekki
byggja sér hús í kirkjugarði,
þar sem 6 milljónir myrtra
Gyðinga hvíla. — Ekki er gott
að 'segja um, hversu margir
þeirra myndu hafa óskað að
flytjast til annarra landa en
Pailestínu, en enginn hefur boð-
ið þeim að koma. Innilokunar-
póiitíkin gamla er hvarvetna
rekin enn. í mokkrum litlum
Suður-Ameríkuríkjum kveðast
menn vera fúsir til að nokkur
hundruð þúsund innflytjenda
fái landvist þar, ef ein-
ungis sé fullnægt einu skilyrði:
Þeir komi með eignir, sem nemi
að minnsta kosti 100 þús. kr.
Já, jafnvel getur komið til mála
að Nobelsverðlaunamenn og
slíkir fái innflutningsleyfi, þótt
þeir eigi ekki svona hóflegt
sparifé. Að minnsta kosti væri
reynandi fyrir þá að koma sér
fyrir í röðinni, sem bíður af-
'greiðslu á innflutningsskrif-
stofunum. Þótt furðu gegni, er
svo mikill hörgull á fólki meðal
Gyðinga í fangabúðum, sem á
dollarainneignir eða hefur hlot-
ið Nobelsverðlaun, að um inn-
flutning suður þangað er ekki
að ræða. Allur meginþorri
þeirra verður að fara hinn mjóa
og torsótta veg, sem liggur til
Palestínu.
Til eru rómantískir Zíonistar,
sem tala um sögulegan rétt
Gyðiniga til hins gamla ætt-
lands þeirra. Þessi krafa ætti nu
eftir 2000 ár að vera úrelt orð-
in. Frá slíku sjónarmiði er rétt-
ur Araba meiri: Þeir hafa ekki
einungis lifað í landinu samtím-
is Gyðingunum gömlu, en þar
að auki hafa þeir dvailizt þar æ
síðan. Gyðinigarnir, sem í fanga-
búðunum hafa dvalizt og liggja
nú undir Gyðingahatri í Pól-
landi, Austurríki, Rúmeníu og
Ungverjalandi, eins og þeir
igerðu í Þýzkaíandi á valdatím-
um Hitlers, sjá engin úrræði
önnur en að fara til Palestinu.
Annars staðar geta þeir ekki
leitað til. Fyrir þá er því ekki
um að ræða réttlæti eða rang-
læti, heldur sjálfsbjörg eða
uppgjöf.
Hversu ástatt er fyrir Gyð-
ingunum riú, sést greinilega á
skýrslu rannsóknarnefndarinn-
ar. Menn vita harla litið um á-
standið á rússneska hernáms-
svæðinu í Þýzkalandi. Á her-
námssvæðum vesturveldanna
aftur á móti eru Bretar og Ame-
ríkumenn óánægðir með árang-
ur hreinsunarinnar. í Póllandi
hefur ekki verið hægt að af-
stýra morðum á þúsundum Gyð
iniga eftir stríðslok. í Rúmeníu
hefur belmingurinn af Gyðing-
unum, sem þangað hafa horfið
aftur, ekki getað fengið lífs-
uppeldi; í Úngverjalandi er
hina sömu sögu að segja um
89% Gyðinganna þar. I Vínar-
bong, þar sem nýja stjórnin iof-
aði að bæta úr rangindum þeim,
Framhald af 6. síðu.