Alþýðublaðið - 24.12.1927, Page 1

1927.
Æskulýðsblað á jólunum.
Jólaerindi.
Lag: Syng guði dýrð, hans dýrkeypt hjörð.
Nii heyrast sungin himnesk ljóð,
sem hljóma út um víða jörð,
er friðarboðskap færir þjóð
og fögnuð drottins engla hjörð.
Þá myrkur hylur höf og lönd
og hvílir gervalt sætt og rótt, —
þá ljómar skært frá ljóssins strönd
guðs líknarsól um iniðja nótt.
í Betlehem því borið er
það barn, er græddi heimsins sár,
sem mannkynssekt á baki ber
og burtu þerrar sérhver tár.
Hann blessi allrct börn í kvöld
og breiði mót þeim faðminn sinn.
Hann vermi huga’. og hjörtun köld,
sem harma og eru sorgbitin.
Ó! Syng þú, blíða barnahjörð!
og bjóð þú Jesú heim til þín,
sem fæddist hingað hér á jörð
að hugga og gleðja börnin sín.
Ágúst Jónsson,
Rauðarárstíg 5.
Spuruli drengurinn.
„Pabbi! Hvaða bygging er
þetta?"
„Það er steinhús, drengur
minn!“
„Hver á það, pabbi?“
„Ég, drengur minn!“
„Átt þú líka allar þessar
mörgu steinahrúgur?“
„Já, sérhver steinn er mín
eign“.
„En hvað það hlýtur að hafa
tekið langan tíma að búa alla
þessa steina til! Hefir þú búið
þá alla til, babbi?“
„Nei! Mennirnir sem þú sérð
grafa þarna, hafa gert þá fyrir
mig“.
„Átt þú líka mennina?“
„Nei, drengur minn! Þeir eru
frjálsir verkamenn. Menn geta
ekki átt aðra menn, þvi að það
er þrælahald“.
„Hvað er þræll?“
„Þræll er sá maður, drengur
minn! sem verður að vimia
allan sinn aldur fyrir aðra og
fær að eins fæði og ltlæði fyrir
það“.
„Hvers vegna vinna menn-
irnir svona mikið? Heldurðu,
að þeir séu glaðir yfir að fylla
og tæma þessa miklu og þungu
vagna?“
„Nei. Eiginlega held ég, að
þeir séu ekki glaðir yfir því,
en ef þeir gera það ekki, þá fá
þeir ekkert að borða“.
„Eru verkamennirnir ríkir,
pabbi?“
„Nei, ríkir eru þeir svei mér
ekki“.
„En eru þeir þá í góðuxn föt-
um og hafa þeir tíma til að
aka í bifreið?"
„Nei, þeir verða stöðugt að
vinna til þess að geta lifað“.
„Hvað meinarðu með þvi —,
til þess að geta lifað?“
„Ég meina, að þeir verða alt
af að vinna fyrir peningum til
að borga mat sinn og klæði
með“.
„Líður þessum verkamönnum
þá betur en þrælum?“
„Áreiðanlega, drengur minn!
Þeir eru frjálsir tnenn, sem
þurfa ekki að vinna fyrir mig,
ef þeir vilja það ekki sjálfir.
Þeir geta farið hvenær sem
þeim sýnist“.
„En, pabbi! Þurfa þeir þá
ekki að vinna framar, ef þeir
fara frá þér?“
„Jú, auðvitað. Þá verða þeir
að fá vinnu annars staðar“.
„Og i'á þeir meira hjá hin-
um en það, sem þeir þurfa til
þess að geta lifað af?“
„Ónei, ekki held ég það“.
„Af hverju líður þessum
verkamönnum þá betur en
þrælum?“
„Þeim líður betur vegna
þess, að þeir eru frjálsir og
sjálfum sér ráðandi“.
„Gefur þú þeim nokkuð, ef
307. tölublað.
einhver þeirra fer frá þér?“
„Nei, ef ég vil, þá fæ ég mér
annan mann í staðinn fyrir
hina“.
„Og þarftu þá ekki að fara
eins gætilega og þeir væru þræl-
ar þínir?“
„Nei. Það má gjarna segja
svo“.
„En segðu mér þá, pabbi:
Hvers vegna er það þá betra
fyrir verkamennina að vera
frjálsir?“
„Þú átt ekki að spyrja svona
kjánalega, drengur minn“.
„Úr hverju eru múrsteinarn-
ir búnir til?“
„Úr leir, drengur minn‘.
„Hefir þú búið leirinn til,
pabbi?“
„Nei, það hefir guð gert“.
„Gerði hann það fyrir þig?“
„Nei, ég keypti leirinn“.
„Af guði?“
„Nei, af manni“.
„Keypti sá maður þá leir-
inn af guði?“
„Nei, auðvitað ekki. Ég
hugsa, að hann hafi keypt
hann af öðrum“.
„Já, en sá, sem átti leirimi
fyrst? Keypti hann þá leirinn
af guði?“
„Ónei, ekki held ég það“.
„En hvernig náði hann hon-
um þá?“
„Ég hugsa helzt, að hann
hafi slegið eign sinni á leir-
inn“.
„Já, en ef verkamennirnir
gerðu það? Yrði leirinn þá ekki
lika þeirra eign?
„Hana! Gefðu mér einhvern-
tíma frið fyrir öllum þessum
spurningum, drengur!“
Jólasöngur öreigans.
Horfin er nú gæfa.
Hvima augun sljó.
Martröðin á nóttunni
meinar alla ró.
Sumarið bjarta
er svifið á braut.
Skelfing er að berjast
við skammdegisþraut!
Skuggarnir hækka,
og skjólin verða fá.
Fölna allar bjarkir,
og fjöllin verða grá.
Úti bæði’ og inni
alt í hellu frýs.