Alþýðublaðið - 24.12.1948, Blaðsíða 10

ALÞÝÐ-UBLAÐIÐ
Föstudagur 24. des. 1948.
Leonhard Frank:
MATTHILDU

GLEÐILEG JÓL!
eftir sér, rólega, en fast og að
eilífu. Hún fann, að eitthvað ó-
afturkallanlegt hafði skeð. Það
átti ekkert skylt við fréttirnar
í blaðinu. Það hafði aðeins skeð
af ilviljun. Auðvitað gæti hann
týnt lífinu í þessari nýju vörn.
En það gat komið fyrir í hvaða
orrustu sem var.
Hún fór að hugsa um, hvers
yegna hún leit nú svona hlut-
laust á þessa ógn. Þegar hún
var að reyna að finna ástæðuna,
þá bar hún saman þessa breyt-
ingu á tilfinningum sínum við
tilfinningar konu, sem hefur
'alltaf þráð ákaft að eignast
barn, en vegna uppskurðar get-
,ur ekki lengur átt barn. Fyrir
slíka konu er allt breytt. Til-
finningalíf hennar er ekki leng
ur það sama.
Þannig var því varið með
hana. í þrjú ár hafði hún þolað
ótta, svo að henni lá við sturl-
un. Hún hafði glatazt. Nú var
allt breytt. Auðvitað hlaut-
breytingin að hafa afleiðingar,
og það mundi koma að skulda-
dögunum.
Hún vissi ekki enn, hverjar
afleiðingarnar yrðu, né hvaða
verði hún yrði að greiða þær.
Og hún sagði alveg, ósjálfrátt:
„Stríðið drepur ekki aðeins,
heldur eyðileggur það líka líf
þeirra, sem lifa.“
Hugsandi setti hún aftur
morgunblaðið í bunkann.
„Elska ég hann þá ekki leng-
ur?“ Hún hristi höfuðið. „Þetta
er vitleysa. Nóttina sem
sprengjuflugvélarnar flugu yfir
Sviss var ég alveg utan við mig
af þrá.“ Hún mundi, hvað hún
hafði sagt við hann í samtalinu,
sem hann átti við hann í hugan-
um. En hún fann það ekki leng-
ur. Hún fann ekkert.
„Ég er þreytt, dauðþreytt.
Það hlýtur að vera af því.“.
Þaðan í frá las Matthildur
stríðsfréttirnar daglega. Hún
sá hann ekki lengur fyrir sér
dáinn. En hún gat heldur ekki
séð fyrir sér andlit Westons-.
Hún fylgdist af áhuga með
því, hvernig þýzku og ítölsku
hersveitirnar hörfuðu stöðugt
undan sókn enska áttunda hers-
ins, og las um að amérísku og
ensku hersveitirnar, sem komið
hefðu til frönsku Norður-Afríku
7. nóvember, tækju þátt í bar-
daganum um yfirráðin yfir
Miðjarðarhafinu. .
IVeston var langt í burtu.
Kannski kæmi hann ekki aftur.
Hún gat ekki lengur séð fyrir
sér lestina, sem kæmi með hann
heim. Andlit hennar var orðið
magurt, og svipurinn hafði
harðnað.
í loftinu yfir Stalingrad, þar
sem örlög Þýzkalands í seinni
'heimsstyrjöldinni voru útkljáð
með miklum fórnum, mörltuð-
ust tímamót í mannkynssög-
unni.
Þjóðverjar höfðu neyðzt til
að gefa upp Kharkow undan
þunga rússnesku vetrarsóknar-
innar síðari. En 15. marz náðu
þeir henni aftur á vald sitt.
-Þessa dagana spurði allur
heimurinn þess, hvenær Eng-
land og Bandaríkin myndu
koma Rússum til hjálpar með
nýjum vígvelli í Frakklandi.
í júlí las Matthildur grein,
þar sem þessar setningar stóðu:
|„Bandamenn Rússa eru að
bérjast á Sikiley gegn þýzkum
hQrdeildum, meðan á rússnesku
vígvöllunum, þar sem um tvö
huhdruð þýzkar herdeildir. Ný
sumarsókn Þjóðverja var gerð
möguleg vegna þess að millj-
ónum æfðra hermanna í Eng-
landi og Ameríku er haldið utan
við hernaðaraðgerðir. Vænta
England og Bandaríkin þess að
koma út úr stríðinu með hlut-
fallslega aukinn herstyrk sinn,
ef Rússland neyðist til að frelsa
land sitt án hjálpar banda-
manna sinna, sem hlýtur að
hafa mikið manntjón í för með
sér, þó að það vinni stríðið?"
Matthildur hristi höfuðið yf-
ir þessari grein, en sá svo að
hún'vár eftir Páuli.
Meðan á stríðinu stóð hafði
hún lesið fjöldamargar greinar
eftir fjögur tölublöð, vegna
út, hafði hann byrjað að gefa
út vikublað, sem var bannað
eftir- fjögru tölublöð, vegna
heiftúðugra árása á nazista í
Þýzkalandi. En hann skrifaði
enn þá fyrir önnur blöð.
Rússar stöðvuðu þriðju
þýzku sumarsóknina, og 12. júlí
byrjaði gagnsóknin. Þjóðverjar
voru hrakétir til Dnjepr. Við
lok september var næstum
helmingur þess svæðis, sem
Þjóðverjar höfðu lagt undir sig
á tveim árum og kostað hafði
milljúnir mannslífa, endur-
heimfur- Þýzkaland, sem var
næstum að þrotum komið eftir
orrustuna við Stalingrad, hafði
tapa^ stríðinu við Rússland.
Matthildur fylgdist með þess-
um sögulegu atburðum eins og
manneskja, sem býst ekki leng-
ur við neinu af lífinu fyrir
sjálfa sig. Hún óskaði, að stríð-
inu væri lokið og hafði enga
hugmynd um, hvernig yrði á
milli Westons og sin, þegar sá
tími kæmi.
Þegar hún kom heim einn
dag í ágúst, sagði María henni,
að það hefði komið símskeyti;
— það lægi inni í dagstofunni.
Þau tíu ár, sem hún hafði
verið gift, hafði hún aldrei
fengið skeyti. Óítanum laust
niður í huga hennar eins og
eldingu. Fyrsta hugsun hennar
var; Og hann langaði til að
ljúka við Englandssögu sína
eftir. stríðið.
Það voru aðeins tuttugu
skref frá garðshliðinu inn í
húsið. Hún gekk mjög hægt.
Kannski var það elcki opinbert
símskeyti. Það er enn von. Enn
þá! Þegar ég opna það — hvað
hendir mig þá? En hann —•
hann hefði átt að lifa. Hann
var svo sterkur og svo ungur,
Félagslíf
‘Samkioma í liúsr félags-
ins í kvöld kl. 11.
Illjómlist, ræða.
SKÍÐAFERÐ að Kolviðarhóli
á jóladag M. 6 e. th. Farmið-
■ar seldir við bílana hjá
Varðanhúsinu.
Skíðadeildin.
ÁRMENNINGAR.
JÓLATRÉS-
SKEMMTUN
Glímufélagsáns Ármanns
verður haldin í Sjálfstæðis-
húsinu þriðjudaginn 4. jan.
og heíst kl. 4. Nánar augl.
síðar.
Gleðileg jól.
Stjórn Ármanns.
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS: ÖRNELDING