Alþýðublaðið - 24.12.1948, Blaðsíða 13

13
i
jólciblað Álþýðublaðiins
láta skammtinn endast fröm á þrett-
ándann. Geymdu þeir ’nangikiötsdisk-
inn á hillu fyrir ofan rúmið sitt oj;
fehgu sér bitajyið' ög vit5.mi.1ii mál-
ííða, og gáfii. {sc’irn' ibragð,-, er heirri-
sóttu þá um • jplín.. Um laiifabrauðið
var rsma aS sógja.'/
Sjáífsagt þötti, áð einhver hfeimil-
ismanna brigpi,áe.tví kaúþsiaöinn í'yrí.r
jólin, væri þjánitíl’ö ekki þvi lenöri
leið að fara. ýur.þantiað' sáttiir ými-'s
konar smáváhniní'Ui', ;'em ■ íil liátíðnr-
innár þurftív;,';--v; og ináfgír tþjdu
nauðsyn meslli áð. fá sér ájjóiápolann.
Oft leritu mþnií í hraknirigum í slík-
iim ferðum, þVí dugur vár skammur,
iörð venjuléga Öti snævi hulin og-
hríðarveour 1ið Fyrir kotri að menn
yrð’u úíi i slíkum feröum, einkum á
heiðum og ijallvegum.
Og armriki tieimilisfólks, einkurn
húsmóður og vinnukvenna, jókst
stöðugt eftir því sem á leið jólafösi-
una. Sagrrir ei'u t i 1 um það, að sumar
koiuu' hafa þá nolað „vökustaura"
til þess að þær héldu sér lengur vak-
andi, því að oft var þú setið við tó-
vinnuna og saumana lengi nætur.
Eíðasfa- föstuvikan dró nafn af þessu
o*r kallaðist .staurvilcan". En „staur-
bitV.1 ysr e.ukabiti sá nefndur, sem
hugulsamar húsm'seður réttu hjúum
sínum í vökubætur.
Sjálisagt r.ótti p.ð e.ilir klæddust
hj'eiaura fííkum, yzt sem innst um
hátfjSi na. Var því stórþvottur ú
1’vf;'.i u hei imiii í síðustu viku í'yrir
jói. : Ekki áiti i állir margar flíkur
iil rk íplair, ua í þann tíð, og'.kom sér
því fcc’ur aö i þvo itur.irm þornaði
lljót'. Var ög trú manna. að guð
tæki tiillt . m 1 essa og lóii jafnan
koma þur i'k fyrir j.oliril. Var það
r.efndur íáiækraþurrkur.
KÁTT Elt UM JÓLIN----------------
Um sexleyíi.3 á aðfangádag hófst
jólalieigin. Þá v.oru all'ir búrrir að
V vo séf og greíSa og komnir í hátíða-
fötin. Sums stcffar var sá' siður, að
kontii' mjólkuðu kýr klu-kkan scx það
kvöld, því að-ekkc-rt verk mátti vinna
eftir að jólahelg'i'i hófst. Jólahelginni
var fagnað mað 'því að kv.eikt var ú
kertum, jólalesturinn lesinn, en að
honum loknum borinn. inn hátíðár-
maturinn, — magáll, bjúgu, laufa-
brauð og ýmislegt annað sælgæti.
Séinna um kvö’ tið vár öllum borið
sætt kaffi og lummur.:
Ekki þótti tilhlyðrlégt að táka 1
spil eða hafa annan gleðskap um
hönd á jólanótt, .og' fæstir brögðuðu
vín það kvöld, þótt yel bh'gir væru.
Færu menn að spiía þá riótt, áttu
þeir á hættu að ókuriþur maðúr bætt-
ist í hópinri og var þáö kölski. Var-
ast bar og blót, l'ormæiingar og ri.fr-
ildi þá nótt, því kölski útti til að
lúta sjá sig; ef mbrin urðu ósáttir.
Sagnir lierma, að í sumum sveitum
hafi menn stofnað til jólagleði, safn-
azt saman til drykkju á sjálfa jóla-
nótt, og hófst sá siður eftir að messu
söngur þá nótt var afnuminn með
lögum. Gerðust margir átburðir í
sambandi við þær skemmtariir, er
sanna þóttu, að myrkrahöíðinginn
væri þeim hlynntur frekar en hitt,
enda fór svo, að þær lögðust niður
með öllu.
■ ■ x b o ii ■ > ■ a ■ ■ ■■ ■ ■ ■-«’ ■ ■■■*■*«■«■■■• •■*•■*■*■*■•■■»■