Alþýðublaðið - 24.12.1948, Qupperneq 26

Síldarpressa í. veriksiniSjuiini RauStu, SiglufirSi.
Jólablað AlþýÖublaðsins

síldarpressur,
henta
bezt
íslenzkum
síldariðnaði.
Smíðum
beztu og
afkastamestu
síldarvinpsluvélarnar.
H.F.
-V—--
Einu sinni var Jón biskup á vísi-
tazíuferð með sveinum sínum um
Auslfirði og kom að Burstafelli í
Vopnafiröi til Björns sýslumanns
Péturssonar. Hann var maður liarð-
lyndur og ófyrirleitinn. . . . Biskup
og sýslumaöur voru skólábræður, og
hafði biskup. sent libnunr postillu
sína að gjöf, jafnskjótt og liún var
komin út. Þegar þeir komu til bæj-
arins stigu þeir af baki, og gekk
biskup til stofu, en skipaði áður
sveinum sínum að láta taumana vera
uppi á hestunum og hafa allt tilbúið
til brautferöar, ef á þyrfti að halda.
Þegar biskup kom inn í stofuna, var
Björn þar fyrir, og heilsaði biskup
honum. Ekki sá hann annað í stof-
unni, en borð á miðju gólfi, og lá
húslestrarbók' hans á því, og einn
stól. Þcgaj' þeir höfðu heilsazt, sagð.i
biskup við Björn: „Nu, hun er þá
hér þegsi. Hvernig gsSjast fcér að
henni, bróðir?“ Ejörn svaraði því
engu, en spurði aftur: „Getur þú
fotsvárað allt, sgm stendur í henni,
bróðir?“ Biskup kvaðst geta það.
Þeir stældu nú um þetta nokkra
stund, og' fór biskup að öllu með
hægð, cn Björn varð bálreiður.
Loksins þreif Björn spanskreisstaf
og' ællaði að bérja biskup, cn hann
iiljóp út og hélt á svipu sinni; slé
hann þcgar á bak og aliir fylgdar-
menn hans og riöu út að Hoíi.
Þar var gamall prestur, sem Jón hét,
og gisti biskupinn lijá hoírum um
nóttina.
Snemma næsta morgun voru þeir
á gangi úti í kirkjugarði, biskup og
prestur. Þeir sáu, að maður kom
sunnan að og reið brúnskjóttum hesti
mjög fjöi-ugum. Biskup spurði prest,
hver það mundi vera, seni væri svo
snemma á ferð, og svaraðj hann, að
sér sýndist. hann vera líkagtur Birni
sýslumanni á BurstaíeUi. Sýslumað-
ur reið nú i lílaðjö og sté af balú;
gekk hann síðan að sáluhliðinu og
var hann þá ekki lehgra frá biskupi
og presti en sv'o, að þcir máttu vel
heyra o'rð ha.ns. ,,Má ég, h'e'rr'a?“
spurði sýslumaðurinn. Biskup svar-
aði því engu, og gengu þeir prestur
að útvesturhorni kirkjunnar. Björn
kom þangað og sagði: „Má ég
herra?“, en þá voru þeir piestur
komnir að útausturhorninu. Björn
gekk þangaö og mælti: „Má ég,
hcrra?“, en þá voru þeir biskup við
suðvesturhornið; þangað gekk Björn
og sagði: „Má ég, herra?“, en þá
gengu þeir biskup í kirkju, ög bað
biskup prest að skrýða sig í hemp-
una. Þá kom Björn í kirkjudyrnar
og sagöi: „Má ég, herra?“ Biskup
sneri sér þá við og sagði: „Krjúptu
þá, en stattu ckki, böivaður". Að
svo mæltu hóf biskup mes.su, cn
sýslumaður kraup niöur við gráturn
ar, cins og þegar menn eru teknir
til altaris, og er sagt að biskup hafi
þá tekið á því, sem hanti átti til.
Öagt •• er áð sýslumaður hafi snúizt
gvo víð ræðuna, að hanu gMt fátgpk-
um fjóyða Wuta alha, -eigna sinna,
og að hantf -yrði áUúr -anrtar nrtáður
liftir þ'etta ...