Alþýðublaðið - 24.12.1948, Síða 35

jólablað Alþýðubhiðsms.
Jólin
iampar
og
Ijósakrónur
mjög heppilegar
jólagjafir.
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
ý
mimfkGr, \
s
„Jú, ekki er svo sem um að vill-
ast; þetta er dallurinn!" tautaði Billy
lágt. er hann hafði virt varðskipið fvr
ir sér. Hann ha^ði um hríð. en mælti
siðan eins og ekkert hefði í skori^t:
, Það sést enginn meður um borð Við
skufum slcreppa yfir. nota +ækifæT,ið
off skoða dallinn. hví hver veit nema
þorparinn fari á stiá áður en lanet
um líður.“ Ég man ekki til að mér
hafi brugðið meira í annað skipti.
Við héldum um borð í „fjandmanna
skipið“. Þið getið rétt gizkað á hvern
ig mér var innan brjósts. V’ið gengum
niður í vélarrúmið því að Billy lék
forvitni á að vita um hraða skipsins
af vissum ástæðum. Við athuguðum
einnig fallbyssurnar. í stafni var ein
, þriggia punda“, og fréttum við síð
ar, að hún hefði verið sett á skipið
skömmu eftir að foringinn lent.i í erj
unum við Loftus, og hefur sjálfsagt
ekki verið talið af veita.
Billy var enn að athuga hitt og
þetta á þilfarinu, þegar sjóliðsforingi
sá, er hann greiddi höfuðhöggið forð-
um, kom labbandi fram á hafnar-
bakkann á leið um borð í skip sitt.
„Hvert þó í heitasta!“ tautaði Billy
um leið og við hröðuðum okkur sem
m°s+ við má+tum um borð í okkar
mgið skin og leituðum skjóls í stiórn
k.l efanum.
T"eiduðu að borparinn ^afi borið
v-r„c.i 4 okknr°“ spurði Bi’ly og hló
-Hð
Væri sro v°r auðvitað ekkert við
uvf að gera Skip okkar var skrúíu
laust og við urðum að liggia súð við
súð við okkar fornu fjandmenn, hvort
sem okkur líkaði betur eða verr. og
láta skeika að sköpuðu. Okkar eina
von til bmrgar var sú, að varðskipið
héldi hið bráðasta úr höfn til að
sinna starfi sínu. og yrði úti unz við
gátum sjálfir bátið í haf.
Við settumst að spilum í skipstjóra
klefanum skömmu eftir árdegisverð.
Er gefa átti í annað spil, var knúð að
d'Tum og inn gengu tveir einkennis-
kiæddir lögregluþiónar með alvæpni
og varðskipsforinginn á hæla þeim.
..Þarna er maðurinn!“ mælti varð-
skipsforinginn með ásökunarsvip og
benti á Bijly, og Billy vesalingurinn
varð nauðugur viljugur að halda af
stað með þeim, en þar eð þetta var
vfc=t í tíunda skiptið. sem Billy var
i'íddnr + svart.hnb'S á ævi sinni. brá
bnnum vM ekki t’l muna. Hann var
f psszhivarðbaldi í fanga
T*,^’"V-?íaTTí1trrir virn yfk1,! 9k°lft. pri
p-p <<3inri7ktim- ré+t.i. til
' * —v. - -•*'<> n ono cf,''riirjcrqríirnda sokt,
eivt 10 írn fnr+fr^lcí fil \rara S^ktill
nrdHdht "kki Er dómurinn féll. var
v’fsvrr-?; ^ Bentor“ lokið og við lét-
”m í haf.
TTm mánaðarskeið spf Billv síðan í
fanveisi. en bar eð öiium Grimsbv-
skinst’ériim var hlv+t til hans, hófu
bm'r pomskot og greidd.u sekt hans að
fidiu svo að hann mætti aftur fara
fr+óic hvri'if, sinna.
Billv Lof+ns unni móður sinni hug-
áetnm. og aldrei stóð hann svo stutt
við í höfn. að hann gæfi sér ekki tíma
til að lfta heim til hennar. Hún sá
iafnan svo um að garðshliðið að baki
hússins væri ólæst um nætur, og fór
BPly þá leiðina ef hann kom í höfn
að næturþeli, læddist inn í eldhúsið
og svaf þar oft af nóttina, sitjandi í
Framhald k bls. 57.