Alþýðublaðið - 09.03.1949, Blaðsíða 4

4'
ALÞÝÐUBLAPIÐ
Mið'vikudagnr 9. raarz 1949.
Útgefandl: Alþýðuflokbnrlnn.
Bitstjóri: Stefán Fjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsaon.
Bitstjórnarsímarr 4901, 4902.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasimi: 4906.
> Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Aiþýðuprentsmiðjan k.f.
Hðrfað á yzlu þrðm
ÞJÓÐVARNARFÉLAGIÐ
hefur rækt- það hlutverk með
þjóðinni undanfarna mánuði
að aðstoða kommúnista í bar
áttu þeirra gegn hinu fyrirhug
aða Norður-Atlantshafsbanda-
lagi og hugsanlegri þátttöku
Islands' í því. Þetta befur ver-
ið aðaltilgangurinn með fund-
um félagsins hér í Reykjavík
og úti um land, en fyrst og
fremst hefur þessa gætt í rík-
um mæli í 'blaði félagsins,
Þjóðvörn. Þar hefur ekki linnt
árásunum í garð lýðræðis-
flokkanna,. en samstaðan við
kommúnista hefur orðið æ nán
ari og innilegri.
Upphaflega virtist sjónarmið
Þjóðvarnarfélagsins verða það,
að ekki mætti Ijá máls á því,
að er-lendur -her hefði hér
bækistöðvar á friðartímum.
Sú afstaöa var skynsamleg,
-enda hafa lýðræöisflokkarnir
allir lýst yfir því, að þeir séu
andvígir -erlendum her hér á
friðartímum og að Islendingar
taki upp berþjónustu. Mátti
ætla, að forustumenn Þjóð-
varnarfélagsins fögnuðu slíkri.
yfir-Iýsingu, en reyndin hefur
orðið mjög á aðra lund. Þeir
sneru fljótl-ega við blaðinu, og
málgagn þeirra. h-efur nú jafn
vel haft við orð, að fátt sé
hættulegra -en það, að við ger
urnst aðili að Norður-Atlants
hafsban-dalaginu, án þes-s að
við fáum hingað -erlendan h-er!
Svo mikið vinna þeir til þess
að geta haldið samstöðunni
við kommúnista í fjandskapn-
um við Norður-Atlantshafs-
bandalagið og hu-gsanlega þátt
töku íslan-ds í því!
*
Þjóðvarnarfélagið hefur
þó, tiln-eytt, orðið að hörfa úr
einni varnarlínunni í aðra.
Fyrst í -stað ful-lyrtu forustu-
menn þess, að frændþjóðir okk
ar á Norð-urlöndum myndu
ekki gerast aðilar að Norður-
Atlantsh^'afsban-da'l'aginu og
hrópuðu há-stöfum -um hætt-
una, -er fylgdi því, að Island
yrði g-ert aö útvirki. En þessi
röks-emd átti sér skamman ald
ur, því að Noregur h-efur nú
þegar tekið sæti m-eðal þeirra
þjóða, sem verða stofn-endur
Norður- Atlant-shafsbandalags-
in-s. En þá sagði Þjóðvörn, að
allt öðru máli væri -að g-egna
um Noreg en íslan-d. Nor-egur
hefði -sam-eiginleg ilandamæri
við Rússland, og Norðmenn
hefðu- komið sér upp tiltölu-
le-ga öflugum landvörnum. Is
land væri hins v-egar eyland
norður í höfum, hér væri eng
inn her og -engar landvarnir;
við gætum -ekki átt -samleið
með Norðmönnum, við yrðum
að vera hlutlau-sir og varnar-
lausir!
Ljót saga um bifreiðarstjóra og framkomu hans.
— Leggið númer bifreiðarina á mmnið, svo hægt
sé að tína óþrifagemsana út úr stéttinni. — Verk-
efni fyrir bæjaryfirvöldin. — Þvottur á gluggum
— og skortur á samkomulagsvilja. — Um kvik-
myndina Kantein Boycott.
SIGRÍÐUR skrifar mér á
þessa leið: „Ég get ekki stillt
mig um að skrifa þér og segja
þér nokkuð frá .viðskiptum
mínum við bifreiðarstjóra nokk
urn. Svo er mál með vexti, að
ég sat hjá börnum hjóna, sem
ég þekki, nýlega eitt kvöld, en
þau voru boðin í hús til kunn-
ingjafólks síns. Veður var slæmt
og komu hjónin því heim í bif-
reið. Létu þau bifreiðina bíða
meðan þau hlupu inn og sögðu
mér að flýta mér að búa mig,
því að bifreiðin ætíi að aka með
mig heim til mín. Ég snaraðist í
kápuna mían og fór úí í bifreið^
ina ásamt kunningjastúlku
minni, sem hafði verið hjá mér.
FYRST VAR henni ekið heim '
til sín, en síðan bað ég bifreið-
arstjórann að aka mér heim.
Húsbóndinn hafði sagt mér, að
hann hefði borgað bifreiðina,
einnig aksturinn m-eð stúlkuna
og mig og fór ég því út ur bif.
reiðinni undir eins og hún steðv
aðist þar sem ég á heima. Bif-
reiðarstjórinn kallaði í mig og
spurði hvort ég ætlaði ekki að
borga og spurði ég þá hvort hús-
bóndinn hefði ekki borgað bif-
reiðina, en hann kvað nei við
því. Ég spurði þá hvað það kost-
aði og ég varð að borg'a honum
30 krónur.
SÍÐAR HITTI ÉG húsbónd-
ann og sagði hónum, að ég hefði
borgað bílinn og varð hann ekki
lítið undrandi, því að hann
hafði borgað fyrir aksturinn
fullu verði, einnig eins og ég
áður sagði með mig og stúlk-
una. Þessi bifreiðarstjóri var
argur svindlari. En mér láðist
að taka númerið á bifreiðinni,
enda erfitt að koma fram á-
byrgð á hendur mönnum þegar
ekki eru til nema tveir til frá-
sagnar. En það getur líka verið
nokkur skýring, að bifreiðar-
stjórinn hagaði sér eins og dóni
við mig eftir að ég var orðin ein
í bifreiðinni með honum.“
ÉG HEF RÆTT við fólkið,
sem hér um ræðir, og ber því
saman í málinu. Þetta sýnir að
til eru í stéttinni óuppdregnir
dónar, en þeir munu og vera í
flestum stéttum. Annars er
sjálfsagt að taka númer af bif-
reiðum og einnig hefði verið
rétt að húsbóndinn hefði farið
út með stúlkunum og sagt þeim
í áheyrn bifreiðarstjórans, að
hann væri búinn að borga bif-
reiðina. Mér er kunnugt um
það, að bifreiðastöðvunum er
kærkomið að vita um svona
dæmi og þá um 1-eið númer bif-
reiðanna.
HEIMILISFAÐIR skrifar mér
á þessa leið: „Um langt skeið
hefur það verið miklum erfið-
leikum bundið að fá menn til
þess að gera við bilaða krana í
húsum. Þetta er skaðlegt fyrir
heimilin og fyrir bæjarfélagið.
Nú vil ég mælast til þ-ess, að
bærinn hlutist til um það við
einhvern pípulagningamann eða
laghentan mann á því sviði, að
hann taki að sér svona viðgerð-
ir í húsum. Sjálfsagt er vitan-
lega að þeir, sem þurfa á þessu
að halda, greiði sjálfir ómaks-
iaupin, en einhver þarf að hafa
forustuna. Vona ég að húsmæð-
urnar, sem sæti -eiga í bæjar-
stjórn, taki þetta mál upp á
sína arma.
ÞÁ SKRIFAR Guðrún mér
eftirfarandi: „Nauðsynlegt er
að betra samstarf komist á milli
fólks, sem heima á í sama húsi,
um þvott á gluggum sínum. Nú
er lítið- um samkomulag á þessu
sviði. Kona, sem heima á á
fyrstu hæð, þvær í dag, kona,
sem á heima á annarri hæð,
þvær á morgun, og kona, sem
h-eima á á fjórðu hæð, þvær
glugga sína hinn daginn.
MEÐ ÞESSU er eyðilagt starf
kvennanna, sem eiga heima á
fyrstu og annarri hæð, en ef
samkomulag væri, ætti þetta að
vera öfugt og bezt væri að allar
konurnar þvæðu glugga sína
sama daginn. En hér geta engir
opinberir aðilar komið til, held-
ur v-erða einstaklingarnir að
koma sér saman um þetta, og
ég verð að segja það, að það er
mikill skortur á samkomuiagi
að geta ekki komið sér samau
um svona lítilræði.“
ÓVENJULEG KVIKMYNÐ
er sýnd um þessar mundir í
(Frh. á 7. síðu.)
UfsöSusfaðir
IbÝðu blaðs i ns
Verzl. Þórsgötu 29.
Ásbyrgi, Laugavegi 139.
Tóbals & Sælgæti, Laugavegi 72.
Kaffistofan, Laugavegi 63.
Café Florida, Hverfisgötu 69.
Þorsteinsbúð, Snorrabraut 61.
Tóbaksbúðin, Laugavegi 12.
Gosi, Skólavörðustíg 10.
Flöskubúðin, Bergstaðastræti 10.
Ávaxtabúðin, Týsgötu 8.
Verzl. Jónasar Sigurðssonar, Hvg. 71.
Havana, Týsgötu 1.
Söluturninn við Vatnsbi’ó.
Drífandi, Samtúni 12.
Pétursbúð, Njálsgötu 106.
Helgafell, Bergstaðastræti 54.
Verzlunin Nönnugötu 5.
Skóverkstæðið Langholtsvegi 44.
Stefánskaffi, Bergstaðastræti 7.
Alþýðubrauðgerðin, Laugavegi 61.
Verzlunin Ás.
Flíigvallarhótelið.
Vöggur, Laugavegi 64.
Mjólkurbúðin, Nökkvavogi 13.
Halldóra Bjarnadóttir, Sogabletti 9.
Búrið, Hjallavegi 15.
Veiíingastofan Óðinsgötu 5.
Matstofan Bjarg, Laugavegi 160.
Langholt, Langholtsvegi 17.
Verzkmin Langhöltsvegi 174.
Verzlunin Rangá, Skipasundi 56.
Fjóla, Vesturgötu 29.
Filippus, Koíasundi.
Veitingasíofan Vesturgötu 16.
West-End, Vesturgötu 45.
Drífandi, Kaplaskjólsvegi 1.
Matstofan Vesturgöu 53.
Hansa, Framnesvegi 44.
Verzlunin Vesturgötu 59.
SiIIi & Valdi, Hringbraut 149.
Ég undirrltaður gerist hér með kaup-
andi að Alþýðublaðlnu
En þar með er -ekki sagan
öll. Nú virðist -augljóst mál,
að Danmörk geri-st einni-g aðili
að Norður-Atlantshafsbanda-
laginu. Danir vita, hvað hilut
1-eysi og varnarl-eysi þýðir, og
þeir vilja varast víti síðustu
heimsstyrja-ldar. Þjóðvörn leið
ir þessa staðreynd hjá sér af
skiljanlegri ástæðu; hún hefur
hörfað út á yztu þröm. Dan-
mörk hefur nefnilega ekki
sam-eiginleg lan-damæri við
Rús-sland, og landvarnir Dana
eru vægast sagt nafnið eitt.
Þeim er því líkt farið og okk
ur íslendingum. En forustu-
menn þeirra eru ekki í n-einum
vafa um, að öryggi Jands
þeirra og frelsi þjóðarinnar sé
bezt borgið í samvinnu við
hinar vestrænu lýðræðisþjóð-
ir, og þeir eru staðráðnir í
að br-eyta samkvæmt þeim
skilningi.
*
En vel á minnzt: Hafa Br-et-
land, Frakkland og Benelux-
löndin sam-eiginleg ilandamæri
við Rússland? Skriffinnar
ÞjóSvarnar -gengu fram hjá
þessu atriði, þegar þeir fluttu
Is-lendingum þann boðskap, að
við ættum ekki samleið með
Noregi af því að hann hefði
sameiginleg landamæri við
Rússland. Samkvæmt þessum
boðskap eigum við -einmitt
samleið með þeim þátttöku-
rikjum Norður-Atlantshafs-
bandalagsins, sem eru að vísu
svo lánsöm að hafa ekki sam
ei-ginl-eg landamæri við hið yf
irgang'ssam-a einræðisríki í
austri, en telja sér þó vamar
þörf. Og skrafið um landvarn
ir N-oregs -er -léttvægt í m-eira
lagi. Landvarnir lýðræðisríkj
anna í Vestur-Evrópu hv-ers
um sig eru þeim en-gin trygg-
ing gegn rússneskri árá-s. En
ef þessi ríki mynda öll með
sér samtök til að treysta ör-
yggi sitt -og njóta samvinnu
Bandaríkjanna og Kanada, er
ástæða til þess að ætla, að
Rússar myndu hugsa sig um
tvisvar áður en þeir 1-egðu til
atíögu við þau.
Norður- Atlantshafs'banda-
laginu- er ætlað að tryggja
frið og öryggi hinna vestrænu
lýðræðisþjóða. Þeir, sem berj
ast g-egn því, -eru í raun og
veru að reka erindi Rússa, þó
-að á annan hátt sé en ra-un
h-efur á orðið um kommúnista-
leiðtogana, sem boða það, að
þeir og flokkar þeirra verði
föðurlandssvikarar og þjón-
-ar Rússlan-ds, -ef til ófriðar dr-eg
ur. Við íslendin-gar getum lagt'
fram okkar litla sk-erf til þessa
öryggis, se-m -okkur ríður -ekki
hvað minnst á sjálfum.