Alþýðublaðið - 25.05.1949, Blaðsíða 4

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 25. maí 1949.
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsímar: 4901, 4902.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Aiþýðuprentsmiðjan hX
Lærdómsrikt verk-
fall í Berlín
ÞAÐ er fyrir löngu orðíð
Ijóst öllum heilskyggnum
mönnum, sem hafa fylgzt með
þróun Rússlands eftir bylting-
una fyrir rúmum þrjátíu ár-
um, að þar er ekkert eftir af
því „verkalýðsríki“, sem þeir
Lenin og Trotzki ætluðu að
stofna og svo margar milljónir
verkamanna og sósíalista um
alian heim vonuðu í fyrstu að
myndi vaxa upp af frækorn-
um byltingarinnar. Það er
ekki aðeins, að þeir Lenin og
Trotzki séu fyrir löngu komn-
ir undir græna torfu og Stalin
sé orðinn ókrýndur keisari
Rússlands. Hér um bil allir
hugsjónamenn byltingarinnar
hafa verið teknir af lífi og
með þeim hefur draumurinn
um verkalýðsríkið farið i gröf-
ina. í dag er verkalýðurinn
kúgaðri á Rússlandi en í
nokkru öðru landi á vestur-
helmingi jarðar, og kjör hans
langt fyrir neðan það meðal-
iag, sem verkamenn eiga að
venjast í Vestur-Evrópu. Hann
er ofurseldur miskunnarlausri
einræðisstjórn, sem ekki við-
urkennir nein mannréttindi.
Hann getur engin áhrif haft á
stjórn landsins; því að hann
hefur raunverulega engan
kosningarétt, þar sem ekki er
nema einn flokkur, kommún-
istaflokkurinn, leyfður. Og
hann hefur raunverulega ekki
heldur neinn samningsrétt um
kaupI og kjör; því að hann
hefur verið sviptur verkfalls-
réttinum. Þetta er undir stjórn
Stalins orðið úr „verkalýðs-
ríkinu“ eða „ríki sósíalism-
ans“, sem átti að rísa af grunni
byltingarinnar í Rússlandi.
Engu að síður reyna komm-
únistar enn úti um allan heim,
að halda þeirri blekkingu við
líði meðal verkamanna, að það
sé verkalýðsríki austur á Rúss-
landi, og það þurfi ekki annað
en hefja kommúnista til valda
í Vestur- og Norður-Evrópu til
þess að verkalýðsríki komist
einnig á þar. Og ótrúlega
margir trúa þessu af því að
þeir hafa enga möguleika til
þess að fylgjast með því, sem
gerizt á Rússlandi eða í hin-
um lokuðu löndum yfirleitt
austan við járntjaldið, þar sem
kommúnistar hafa náð völdum
í skjóli rússneskra byssu-
stingja. Þó gerast þeir við-
burðir öðru hvoru, sem á einu
augabragði lýsa inn í þennan
myrkvið og sýna mönnum,
hvers konar ríki það er, sem
verkamenn eiga við að búa
undir stjórn kommúnista í
Austur-Evrópu. Og einn slík-
ur viðburður er einmitt járn-
brautarmannaverkfallið, sem
nú stendur yfir í Berlín.
Járnbrautarmennirnir í Ber-
lín lögðu niður vinnu sícast
Bílglannamir á götum og vegum. — Hlutverk
blaðanna. — Vamarráðstafanir lögreglunnar. —
Nokkur dæmi.
ÞAÐ ER ÁGÆTT hjá AI-
þýðublaðinu að taka upp um-
ferðarviku. Ég veit að það hefur
sín áhrif, önnur blöð ættu að
gera þetta einnig, í raun og
veru ættu blöðín að koma sér
staman um sííkt starf, og þá
þannig, að þau skipti vikunum
milli sín, svo að þau yrðu ekki
öll með sitt starf á sama tíma.
En slíkt starf blaðanna er ekki
einhlítt. Framkvæmd þarf að
fylgja af hálfu lögreglunnar svo
að árangur náist.
BLÖÐIN EIGA EKKI ein-
göngu að vera pólitísk málgögn
eða fréttablöð, heldur eiga þau
einnig að vinna sitt starf fyrir
þjóðfélagið á öðrum sviðum og
sinna af öllum mætti málefnum
almennings jafnvel þó að um
smámál sé að ræða. Ófremdar-
ástandið í umferðamálúm
Reykjavíkur er þó ekki neitt
smámál heldur stórmál. Maður
sagði við mig í gær, að umferð-
in væri ,,vilt“, reglulaus og
skipulagslaus.
ÞETTA HEFUR ÞÓ breytzt
mjög til bóta á allra síðustu ár-
um, og það er ekki lögreglunni
að kenna hvernig ástandið er.
Það er fyrst og fremst sök
nokkurra bílglanna, sem í raun
og veru eru glæpamenn, og því
á að koma fram við þá sem
slíka. Enn fremur eiga vegfar-
andur nokkra sök og sumir
ekki litla. í sambandi við það
vil ég benda á hvernig sumt
fólk, til dæmis með börn, hagar
sér. Því finnst sjálfu að það
eigi rétt á götunni, og það er
að mörgu leyti rétt. En ef vel á
að vera, verður vegfarandi og
ökumaðurinn að vinna saman.
ÉG HEF ORÐIÐ oft vottur að
því hvernig fólk með ung börn
gengur beint fyrir bifreiðarnar
í óðri umferð. Hvað kennir
slíkt framferði börnunúm? Það
kennir þeim að vaða út í um-
ferðina hvernig sem ástandið
er. Hver á þá sökina, ef illa
fer? Sökina á lcannske móður-
in, sem hefur, ef til vill óvit-
andi og í hugsunarleysi, haft
slíkt framferði fyrir barni sínu.
Ég get þessa hér vegna þess, að
þetta framferði er staðreynd, og
í því fellst geigvænleg hætta
fyrir uppheldi barnanna í um-
ferðamálunum.
EN AÐALSÖKINA í um-
ferðaöngþveitinu á þó ekki
þetta fólk, heldur bílglannarn-
ir. Undanfarna góðviðrisdaga
| hef ég ekið allmikið um götur
bæjarins og mér blöskrar alveg
framferði fjölda bifreiðastjóra.
Fjölda margir þeirra ,,svína“
eins og þeir mögulega geta og
fram yfir það á aðalbrautum.
Þeir koma eins og örskot út úr
I
hliðargötum, beygja og sveigja
fyrir bifreiðar, sem koma aðal-
brautirnar og oft og tíðum
munar ekki nema hársbreidd að
slys verði.
ÉG HEF VEITT því athygli
að langmest ber á því, að ung-
lingar séu með þær bifreiðar,
sem þannig ,,svína“. Hlæjandi
tefla þeir á tæpasta vað og
þykjast menn að meiri, þegar
þeir „hafa það“ þó að mjög
tæpt standi, Þá ber mjög á
því, að bifreiðar þjóti fram hjá
við gatnamót. Fyrir nokkrum
dögum var ég staddur við
gatnamótin að Reykjavíkur-
flugvelli, við pólana. Ég þurfti
að fara inn á flugvöllinn. Bif-
reið mín var stöðvuð og sveigt,
mjög hægt til hægri, á full-
komlega löglegan hátt, en í
einu vetfangi kom lítil rauð bif
reið merkt G á ofsahraða fram-
hjá. Þarna munaði ekki nema
broti úr sekúundu að stórslys
yrði og sökin var eingöngu
vagnstjórans á bifreiðinn frá
Hafnarfirði.
ÉG VAR AÐ HUGSA UM að
hringja til lögreglunnar í Hafn-
arfirði til að fá nafn þessa bíl-
glanna svo að ég gæti talað við
hann, en hætti við það, þar sem
ég hafði engar sannanir í hönd-
um. En slíka msnn þarf að taka
í karphúsið. Ég nefni þetta að-
eins sem eitt lítið dæmi, en
þannig eru þau fjölda mörg.
UNDANFARNA DAGA hef-
ur lögreglan verið á ströngum
verði gagnvart bílglönnunum.
Tvær bifreiðar og eitt mótor-
hjól eru í gangi. Fjölda marg-
ir hafa verið teknir fyrir of
hraðan akstur og þeir munu
allir fá sektir. Fyrir nokkru
voru sektirnar hækkaðar við
fyrsta brot, en enn þurfa þær
að hækka. Það þurfa að liggja
svo mikil viðurlög við glæp-
samlegu framferði á götum og
vegum, að vagnstjórar gleymi
því ekki hvað þeir eigi á hættu.
ÉG GET EKKI lokið við
þennan pistil um umferðarmál-
in, án þess að þakka leigubif-
(Frh. á 7. síðu.)
liðna laugardagsnótt af því, að
ekki var orðið við kröfum
þeirra um að fá launin greidd
í „vesturmörkum11, gjaldmiðli
Vesturveldanna í Berlín, sem
hefur meiri tiltrú og meiri
kaupmátt en • „austurmörk“
Rússanna. En það er setulið
Rússa, sem rekur járnbrautar-
kerfið í Beiiín og stjórnar því.
Og hvernig brugðust nú full-
trúar „verkalýðsríkisins“ á
Rússlandi við verkfalli hinna
þýzku verkamanna? Og hvern-
ig brugðust hinir þýzku komm-
únistar við því?
Setuliðsstjórn Rússa sendi
strax á laugardag vopnaða
lögreglu og verkfallsbrjóta úr
Austur-Berlín til þess að taka
járnbrautarstöðvarnar í Vest-
ur-Berlín á sitt vald og halda
járnbrautarlestunum í borg-
inni gangandi; og kommúnist-
ískar árásarsveitir réðust á
verkfallsmenn. Afleiðingarnar
urðu blóðug átök; hin vopnaða
lögregla Rússa beitti skotvopn-
um og nokkrir verkfallsmenn
létu lífið, en margir særðust
meira og minna hættulega.
Hafa Bretar og Bandaríkja-
menn nú orðið að stilla til frið-
ar, og Rússar samkvæmt kröf-
um þeirra orðið að kalla lög-
reglu sína og verkfallsbrjóta
burt af öllum járnbrautar-
stöðvunum í Vestur-Berlín, en
brezkt og amerískt setulið tek-
ið að sér hlutlausa gæzlu
þeirra.
Þarna geta menn séð „verka-
lýðsríkið" á Rússlandi og
„verkalýðsflokk“ kommúnista
ljóslifandi! Það vantar ekki
flærðina, þegar verið er að tala
við verkamenn í Vestur- og
Norður-Evrópu og æsa þá til
verkfalla í tíma og ótíma. En
ef þeir leyfa sér að gera verk-
fall austan við járntjaldið, þar
sem Rússar ráða. — hvert er
svarið, sem þeir fá þá? Það er
verkfallsbrjótar og byssukúl-
ur, eins og í járnbrautar-
mannaverkfallinu í Berlín!
Og þetta finnst kommúnist-
um ekki nema sjálfsagt þar,
sem Rússar eiga í hlut. Þeim
nægir slíkt svar ekki einu
sinni. Þeir mynda sjálfir árás-
arsveitir til þess að ráðast á
verkfallsmenn! Svo mikil er
verkalýðsumhyggja þeirra,
þegar Rússar eru annars veg-
ar!
Járnbrautarmannaverkfallið
í Berlín mætti vel verða lær-
dómsríkur viðburður fyrir
verkalýðinn í Vestur- og Norð-
ur-Evrópu.