Alþýðublaðið - 27.01.1945, Blaðsíða 4

4_______________________;_______ ALÞYÐUBLAÐIÐ
(Uj>ijDnbla5tó
Ötgel—xdl: AIM' uHokk uriott.
ftitstjú-i: Stetáa Pétu rs>on
ftitstjóm og algreiðsla i A1
ýðuhúsinu vi8 Hvexfisgötu
Símar ritstjórnar: 4°C1 og 4907
Simar afer_iðslu: 4900 og 4906
Verð í lausasölu 40 aura.
Alþýðuorentsmiðjan h.f.
Eiiurnöðrur einræð-
isins
KOMMÚNISTAR hafa þann
sið í verkalýðsfélögunum,
að koma á fundi þeirra með
fulla vasa af ályktunum, sem
samdar hafa verið í þrengstu
klíku Kommúnistaflokksins og
ávallt hafa inni að halda ein-
hverjar svívirðingar um and-
stæðinga þeirra. Þegar svo far
ið er að fækka á fundunum fyr
ir málæði þeirra, og fáir nema
sanntrúaðir fylgismenn Kom-
múnistaflokksins eftir, eru þess
ar ályktanir bornar undir at-
kvæði og síðan básúnaðar út í
Þjóðviljanum sem samþykktir
verkalýðsfélaganna!
*
Eitt dæmi um þessi vinnu-
brögð er samþykkt, sem kom-
múnistar létu gera á fámenn-
um kosningafundi, sem þeir
hóuðu saman í Dagsbrún á mið
vikudagskvöldið í þessari viku í
von um einhvem stuðning af
honum í stjórnarkosningunum
f félaginu.
Af 3600 manns, sem nú eru
sagðir vera í Dagsbrún, mættu
á þessum fundi ekki nema í
mesta lagi 300, þ. e. a. s. rúm-
lega átta af hverju hundraði
félagsmanna, og var meirihlut-
inn, að minnsta kosti þeirra,
sem fundinn sátu til enda, kom
múnistar. Samþykktu þeir á-
lyktun, sem margra ára komm-
únistískur ómagi á Dagsbrún
var sendur með á fundinn af
húsbændum sínum í miðstjórn
Kommúnistaflokksins, þess efn
ás, að krefjast þess, „að AI-
þýðublaðið hætti þegar í stað
árásum sínum á Verkamanna-
félagið Dagsbrún og önnur
verkalýðsfélög og taki upp vin
samlega afstoðu til verkalýðs-
samtakanna í landinu“!
*
Þáð fer nú ekki hjá því, að
lesendum Alþýðublaðsins, bæði
eldri og yngri, þyki þetta dá-
lítið kynleg samþykkt; því að
trauðla munu þeir minnast þess
að hafa séð í því neinar árásir
á Verkamannafélagið Dagsbrún
eða verkalýðssamtökin í land-
inu í heild; er það og bæði þeim
sem öðrum kunnugt, nema þá
einhverjum vesalingum, sem
aldrei hafa lesið annað en lyga
þvætting Þjóðviljans, að hlut-
verk Alþýðublaðsins hefir frá
upphafi verið allt annað en það,
að ráðast á verkalýðssamtökin.
Hitt vita lesendur Alþýðublaðs
ins vel, að það hefir aldrei
skirrzt við, að fletta ofan af
skemmdarstarfi kommúnista í
verkalýðshreyf ingunni, ' hvort
heldur í Dagsbrún eða öðrum
félögum hennar, og að það hef
ir heldur ekki hikað við að
gagnrýna hispurslaust ræfils-
hátt þeirra og svik í hagsmuna
baráttu verkalýðsfélaganna þar
sem þeir hafa ,illu heilli, farið
með stjórn í þeim. Má og mik
ið vera, af margan Dagsbrúnar
manninn rekur ekki minni til
þess, að sú gagnrýni hafi stund
Dapbrúnarmenn! Endurheimtið
fffr félafi ykkar!
Brjófið flokkseinræði kommúnisfa á bak afiur. Kjósið lisfa lýð-
ræðisins B-listann!
Opið bréf fil Dagsbrúnarmanna frá frambjóðendum B4isfans
VERKAMENN. DAGSBRÚNARMENN! Þegar við tókum Dagsbrún af atvinnurekendum 1942,
þá var bundizt samtökum í anda stéttarlegrar einingar, til þess ,,að kveða niður hina skað-
legu flokkatogstreitu“ „og velja trúnaðarmenn með hag félagsins fyrir augum“.
Listinn var B-listi þá, og hann var skipaður óflokksbundnum verkamönnum og félögmn úr
öllum flokkum.
Stefnuskrá var fram sett í 5 liðum og voru fyrstu liðimir þannig:
„1. Fullkomið lýðræði innan verkalýðsfélaganna og pólitískt skoðanafrelsi og jafnrétti með-
limanna.
2. Verkamenn ráði sjálfir og stjómi hagsmunasamtökum sínum.
3. Dagsbrún verði endurreist sem hagsmuna- og menningarvígi reykvískra verkamanna.“
Og einkenni þessa lista var það „að hann er eingöngu skipaður starfandi verkamönnum, frá
fyrsta til síðasta manns, í stjóm og trúnaðarráði.“
Stefnuskráin og lýsing á ástandi félagsins var send út í bréfi og undirrituð þannig:
„Með félagskveðjum og nýársóskum.“
Sigurður Guðnason Helgi Guðmundsson Emil Tómasson Hannes M. Stephensen Edvard Sigursson
Glaðir og gunnreifir gengum við þá til kosninga góðir Dagsbrúnarfélagar, og síðan höfum við
ekki barizt um okkar félagsstjóm fyrr en nú.
HVAÐ VELDUR? Vafalaust hafið þið margir heyrt eða lesið skýringar fjögurra þeirra, sem
að ofan greinir, eða þá ráðsmanns félagsins fyrir þeirra munn. En í samræmi við fyrsta lið stefnu-
skrárinnar frá 1942, þá viljum við láta í ljósi okkar skoðanir.
Um áramátin 1943—1944 var borin fram einn Iisti, eins og þið vitið, og var hann skipaður
mönnum með mismunandi skoðanir. f samræmi við þá skipun listans og framanskráð 3 stefnu-
atriði frá kosningunum 1942 var um leið gengið út frá því og fastmælum bundið við núverahdi
formann félagsins að viðlögðu drengskaparloforði hans, að við fulltrúakjör til síðasta Alþýðusam-
bandsþings skyldi haga stillingu fulltrúa í samræmi við einingarstefnu þá, sem talin var ráða
við stjómarkjör, þ e. pólitiskt skoðanafrelsi og.jafnrétti félaganna yrði nokkurnveginn tryggt.
En þetta brást á s. I. hausti (eins og það líka hafði brugðizt haustið 1942), þegar kosið var
til Alþýðusambandsþings. f bæði þau skipti mátu „sósíalistar“ meira „hina skaðlegu flokka-
togstreitu“ og völdu fulltrúana með hag eins pólitísks flokks fyrir augum, þvert ofan í stefu-
skrána frá 1942, og án þess að blikna „gleymdi“ þingmaðurinn, formaður Dagshrúnar, að hann
hafði gefið loforð um að gæta fullkomins lýðræðis, pólitísks skoðanafrelsis og jafnréttis félaganna
En þessi gleymska er víðtækari, á sér dýpri rætur, og hefir hættulegri afleiðingar fyrir
verkalýðssamtökin, en aðeins þær að Sigurður Guðnason hefir tapað einkuninni „heiðarlegur
verkamaður“ með því að hregðast drengskaparheiti, gefnu „starfandi“ verkamönnum.
Verkamennimir ráða ekki sjálfir félagi sí nu, því að brigðmæli Sigurðar Guðnasonar vom
fyrirskipuð af flokksstjóm Sameiningarflokks alþýðu — Sósíalistaflokjcsins — shr. bréf Brynj-
ólfs Bjamasonar í júlí s. L sumar.
Við vildum samt gefa þessum postulum einingarinnar einu sinni enn kost á því, að hera á
sér yfirskin hennar, þó að þeir hefðu afneitað kraftinum.
I '
Þess vegna gaf Ámi Kristjánsson kost á sér í stjóm á þessu ári, ef hann mætti hafa í-
hlutun um val þess manns, er kæmi í stað JónS Agnars, sem ekki ætlaði að gefa kost á sér. —
Og setti Ámi enga kröfu um ákveðna flokkspóli tíska afstöðu þessa manns.
En þessari ósk var hafnað án þess að rætt væri um hvaða verkamaður það gæti verið, og
þetta allt, þrátt fyrir fagurgala um verkalýðssinnana Áma Kristjánsson og Helga Guðmunds-
son, sem var endurspiluð plata um tíma.
Lýðræðishjalið og einingarvaðallinn nær ekki lengra en til meirihlutans á félagsfundum,
réttur minni hlutans er ekki til.
Dagsbrún er skoðuð sem flokkstæki sósíalista, og þó að svo virðist að ekki sé öllum verka
mönnum ljóst að þetta er svona, og einstaka kunni því að hafa látið lokkast á lista þeirra, þá
er víst að verkamennirnir ráða ekki sjálfir félagi sínu og stjóma ekki sjálfir hagsmunasamtök-
um sínum, nema þeir velji B-listann, sem hefir.sömu stefnuskrá og við kosningarnar 1942, þegar
kúgunarvald atvinnurekenda var sigrað af B-LISTANUM.
Munió að B-listinn er Sýðræðisíistinn
Með félags- og stéttarkveðju.
Ámi Kristjánsson Jón S. Jónsson Jón Pálsson Helgi Þorhjörnsson Guðm. Konráðsson
um einnig komið honum að góðu
gagni, svo sem þegar Alþýðu-
blaðið bókstaflega rak komm-
únistastjórnina í Dagsbrún með
gagnrýni sinni til þess að segja
upp samningum í fyrravetur
með þeim árangri að grunn-
kaup Dagsbrúnarmanna hækk-
aði um 16%.
4<
En það er einmitt þetta, sem
kommúnistar óttast. Þess vegna
eru þeir að reyna að koma því
eitri einræðishyggjunnar inn í
hugsunarhátt verkalýðsins, að
öll opinber gagnrýni á starfsemi
þeirra þar, sem þeir eru í stjórn
Framh. á 6. siðu.
Laugardagttr 27. janúar 194L
Árai Kristjánsson.
r
í> ■* «9
Jón S. Jónsson.
Jón Pálsson.
Helgi Þorhjarnarson.
Guðmundur Konráðsson.