Tíminn - 17.04.1964, Blaðsíða 3
Bretar virðast þjást mikiS
af vandlætingarkennd, einum í
sambandi vi8 fáklæddar stúlk-
ur, og nú hafa tvær fyrirsæt-
ur sett allt á annan endann í
borginnl St- Helens í Lancast
er.
Ljósmyndafyrirtæki eitt hef
ur komið með nýja gerð mynda
véla á markaðinn og auglýsti,
að væntanlegir kaupendur
gætu fengið að reyna mynda-
vélarnar á mjög fögrum fyrir
sætum. Leigði fyrirtækið svið
ið í Ráðhúsinu í St. Helens og
réði tvær fyrirsætur til þess
að sitja þar fyrir íklæddar bað-
fötnim. Fengu væntanlegir kaup
endur síðan að taka myndir af
þeim, og sem vænta mátti fyllt
ist húsið brátt af „væntanleg-
um kaupendum".
En hinu fína fólki bæjarins
fannst þetta eitt ægilegt
hneyksli og a. m. k. tvær konur
sem sátu í borgarstjóminni,
lögðu málið strax fyrir borgar
stjómina, sem ennþá hefur
ckki ákveðið, hvort gera skuli
eitthvað í málinu.
En fyrirsætan á myndinni,
Georgina Sowter, skildi ekki
hvers vegna í ósköpunum fólk
væri að gera slíkt veður út
af þessu, þar sem þær hafi vsr
ið siösamlega klæddar á vel
upplýstu sviði.
★
Hinum fræga „bláa demant“,
sem er metinn á tæpar 30 millj
ónir jsl. króna, er nú stillt út
í skartgripaverzlun í Geneve
í Sviss og er strangur vörður
haldinn um hann dag og nótt.
Saga bláa demantsins hófst
1664. Þá gaf Filipp IV. Spánar
konungur, dóttur sinni steininn
í brúðargjöf. Var steinninn síð
an í eigu Wittelbasch-fjölskyid
unnar í Bayern fram til ársins
1931, þegar hann var boðinn
til sölu í London vegna fjár-
hagsörðugleika fjölskyldunnar
Ekkert varð þó úr sölunni, þar
sem enginn bauð nægilega hátt
verð.
Næstu þrjátíu árin hvarf blái
demanturinn algjörlega, og það
var fyrst árið 1961 að hann
komst í hendur demantsslípara
í Antwerpen, sem beðinn var
um að skera hann í sundur. En
slíparanum fannst það ganga
guðlasti næst að skemma svo
stóran og merkan stein og varð
það því úr, að hann, og fimm
aðrir slíparar, keyptu steininn
í sameiningu, og eiga þeir hann
enn.
Svíar hafa nú eignazt nýjan
söngflokk og hann all óvenju-
legan- Er hér um að ræða þrjár
ungar stúlkur, sem klæðzt hafa
háum leðurstígvélum og þröng
um buxum, náð sér í rafmagns
gítara og syngja síðan sálma í
„beatles-stíl“!
Systurnar á MYNDINNI
heita frá v. Marie, Linda <!g
Ann og eru 17, 16 og 15 ára
gamlar. Þeim hefur veriö tek
ið mjög vel af æðstu mönnum
í sæuska dægurlagaheiminum,
sem telja þær beint af himni
sendar. Þeir hafa þegar sett
af stað auglýsingarherferð, ng
er þá ekki hætta á öðru, en
að sálmalagasöngvararnir kom-
ist á toppinn.
Kvikmyndir, sem gerðar eru
eftir sögum Ian Flemmings um
Janes Bond, njósnara nr. 007
í brezku leyniþjónustunni, eru
mjög vinsælar um þessar mund
ir.
Mjög bráðléga hefst taka á
nýrri James Bond-mynd, sem
nefnist „Gullfingurinn“. Stúlk
an á MYNDINNI, Honor Black
man leikur aðalkvenhlutverkið
í þeirri mynd og kallast þar
Fussy Galore- Honor hæfir vel
í þetta hlutverk, því að auk
þess að vera fögur útlits, þá
er húp mjög fær í júdó. Get-
ur það komið að góðu gagni, ef
Bond færi að rata í einhverjar
ogongur.
Honor dvelur nú á eyjunni
Comino, rétt hjá Möltu, og
Iivflist.
Það er öruggara fyrir þá, sem
fara til Washington, að gefa
þjónunum þar sæmilegt þjór-
fé. Annars getur farið fyrir
þeiim eins og frú Simone Morg-
an, spm skyndilega lézt úr eitr
un fýrir fáum dögum. Lögregl
an rannsakaði málið og komst
að raun um, að morðinginn var
þjónn á Occidcntal Restaurant
í Washington.
Lögreglan hefur komizt að
þeirri niðurstöðu, að þjónninn,
sem heitir Herbert Talmud og
er 23 ára, hafi gefið frúnni
eitur í matinn vegna þess, að
hún borðaði alltaf á veitinga-
húsinu, en gaf honum aldrei
þjprfé. Við eftirgrennslan koin
í ljós, að fleiri viðskiptavinir
höfðu fengið matareitrun eft-
ir að hafa borðað á Occidentaþ,
og þeir áttu eitt sameiginlegt
þeir gáfu Talmud aldrei þjór-
fé!
Bandaríski sjónvarpsmyndi
framleiðandinn Vic Berg tel-
ur það mjög snjalla hugmynd
hjá sér, að fá Cassius Clay,
heimsmeistara í þungavigt, til
þess að leika málleysingja í
leikriti, sem hann ætlar að
láta mynda bráðlega.
— AUir — segir hann —
vilja sá þessa sendingu ag
verða vitni að kraftaverkinu:
— Cassius Clay — þegjandi!
Allt fór á annan endann á
póststofu einni í Bosfon ný-
lega, og var sprengjusérfræðing
ur kallaður á vettvang, végna
þess, að reglubundið suð heyrð
ist í einum pakkanna.
Við nánari rannsókn kom þó
í ljós, að hér var um að ræða
tannbursta, sem gekk fyvir raf
4jlöðu!
Eitt af slúðurblöðunum i
París fullyrti fyrir nokkru, að
franska skáldkonan Francoise
Sagan hafi ekki skrifað skáld-
sqgur sínar á eigin spýtur, held
ur hafi hún fengið hjálp Anna
belju, konu máJarans Bernard
Bpffet.
Þegar vinir hennar spurðu
hana, hvort hún myndi ekki
bera þetta til baka, eða höfða
mál á hendiir blaðinu, svaraði
hún:
— Npi, það dettur mér ekki
í þug, því að þetta skiptir ekkj
svo miklu máli. Þqð væri ann
að mál, ef blaðið hefði skrifað,
að ég hafi hjálpqð Annabellu
mpð HENNAR skáldsögur. Þá
hefði ég samstundis höfðað
máþ
Annabella Buffet hefur
nefnilega fengið verðlaun stúd
enfapna í París fynr „verstu
skáldsögu ársins“!
| 1500 íbúðir á 900
milljónir
Ilanncs Pálsson fulltrúi
Framsóknarflokksins í hús-
næðismálastjórn segir, að hér
á lápdi þurfti að byggja a.m.k.
1500 íbúðir á ári fyirst um sinn-
Hann áællar, að þessar 1500
íbúðir kosti ekki undir 900
millj. kr. og miðar þá sjájfsagt
við núverandi verðlag, sem
raunair fer mjög ört hækkandi,
svo að segja með hverjum mán-
uði sem líður. Meðalverð íbúð-
ar pr þá «m 600 þús. kr. Hanu-
es telur, að ef vel væri, þyrftu
þeir, sem koma sér upp íbiíð,
að ejga kost á „löngu Iápi nieð
viðráðaplegum vöxtum“ fyirir
ca. tveiin þriðju hjutum kostn-
ajðqr. Slík Ján næmu þá um 600
rnillj. kr. á ari, Hannes telur,
að þau íbúðalán, sem kalia
megi fastejgnalán, nemi nú uin
250 ípillj. kr. á ári, þar af um
100 millj- kr. frá húsnæðis-
málastofnun r’íkisins,
Niöurstaða lians er, að ríkis-
va'tdið ætti að sjá húsnæðis-
málastofnuninni fyrir 300
millj- kr. tekjum á ári fyrst um
sinn en tryggja auk þess „sölu
á sknldabréfum Byggingar-
sjóðs fyirir allhárri upphæð,“
Hanp bendir á, að þessar 300
millj, kr. svari tij ca. 10% af
þeiro tekjuro, sero áætlað er að
ríkið hafi á þessu ári af álpg-
uro á þjóðina.
Ný íbúðarlánalöggjöf
í þessu sambandi er rétt að
geta þess, að þingroenn Fraro-
sóknarflokksins leggja til á
þingi því, er nú situr, að haf-
inn sé undirþúningur nýrrar
íbúðarlánalöggjafar, þar sem
gert sé ráð fyrir, að íbúðalán
verði tveir þriðju byggingar-
kostnaðar. Sú tiUaga hefur enn
enga afgreiðslu fengið.
Meira vandræðaskáld
Gunnar Thoroddsen er meira
vandræðaskáld en Hallfreður.
Hann segir í Vísi nýlega: „Nú-
verandi ríkisstjórn er eina rík-
isstjóirnin, sem lækkað hefur
tolla .... þessi róttæka stefnu-
breyting sýnir, að ríkisstjómin
vill gera allt sem í hennar
valdi stendur til þess að bæta
kjör almennings og draga úr
verðbólgunni.“
Stabreyndiniar eru hins veg-
ar þessar: Ríkisálögurnar hafa
hækkað úr 800 roillj- kr. upp í
rúml. 3000 millj. kr. síðan
1958. Vísitala neyzluvara og
þjónustu var 174 stig í febrúar
1964, miðað við 100 í mairz árið
1959.
Hvsr er húsnæðis-
yísifalan?
Framfærsluvísitalan í heild
var talin í febrúar 153. Það
byggisj m a. á því, að þar er
talið. að húsnæðiskostnaður
hafi ekki hækkað nema um
9%. Sú útkoma byggist á úr-
eltri aðferð og er ekki tekin
alvarlega af neinum. Hins veg-
air er mjög erfitt að finna hús-
næðiskostnaðarvísitölu, sem ,
mark sé á takandi. Og verður
hagfræðipgum þeim, sem að
VÍsitöUiútreikningi standa,
paumast gefin sök á þvf.
Vísífale beinne skatta
Vandræðaskáldiim til glöggfz-
unar í umræðum um iækkun i
beinna skatta skal á þaö beni
að visitala beinna skatta var
f'ramhald á 11. síðu
BBStV
T í M I N N,' föstudagur 17. apríl 1964.
3