Tíminn - 17.04.1964, Page 8
Ingimundur Arnason
söngstjóri
Fœddur 7. febrúar 1895 — Dáinn
28. fébrúar 1964.
Dagur er liðinn, dögg skín um
völlinn
dottar nú þröstur á laufgrænum
kvist
sefur hver vindblær, sól guös við
fjöllin
sem hefir allt að skilnaði kysst.
Dvel hjá oss guðs sól, hverf ei
með hra'ða
himneskt er kvöld í þinni dýrð. —
Ljðsgeislum tendrast lífsvonin
glaða.
lf* vorri sál er burt þú flýrð.
óvænt, eins og flestum öðrurn,
barst mér andlátsfregn Ingimund-
ar Ámasonar. — Dauðinn — þessi
Ohjákvæmilegu vistaskipti okkar
tnannanna, — gerir sjaldan boð
á undan sér. — Ekki óraði mig fyr
ii því er ég átti tal við Ingimund
á skrifstofu hans, fjórum dögum
íyrir andlát hans, að ég liti hann
þá augum í hinzta sinni hér á
tneðal okkar. Glaður, hress og örv
andi, fullur af lífsfjöri og áhuga,
talaði hann við mig, um sönglíf
hér í hans gömlu kirkju og sveít-
inni yfirleitt-Margt bar á góma
og ég naut þess að heyra hann
segja frá ýmsum atvikum frá liðn
um dögum. Tíminn leið fljótt, —
ég tnátti ekki tefja hann frá starfi
sínu, en áður en ég kvaddi, var
það ákveðið að hann kæmi til
Grenivíkur, næsta sunnudag í
heimsókn til Mrkjukórsins okkar
til gamans og uppörvunar. Af því
gat þó ekki orðið. — Annar sterk
ari tók í taumana, kallið var kom
ið — og við stóðum eftir í hljóð
um trega. Ingimundur var horfinn
sjónum okkar. t
Hér verður ekki rakin nein saga
— það gera aðrir færari — aðeins
minnzt lítillega þessa stóra þáttar,
er þessi hugstæði maður átti í
því að skapa menningarlíf í kirkju
og söngstarfi í þessari sveit, með
an hann átti hér heimili.
Ingimundur byrjaði barnungur
að leika á orgel við messugerðir
hjá föður EÍnum í Grenivíkur-
kirkju. í fundargerðabók sóknar
innar frá árinu 1908, segir m. a.:
„Lýsti sóknarpresturinn því yfir,
að synir hans, Þórhallur og Ingi
íiiUndur, myndu spila á orgelið við
messugerðir eins og síðast liðið
ár.“ Samkvæmt því hefir Ingi-
mundur því byrjað að leika á org
el og stjórna söng aðeins 12 ára
gamall, og mun það fátítt um svo
ungan mann, en sýpir hæfileika
hans. — Þessu starfi heldur hann
svo áfram, með aðstoð systkina
sinna til ársins 1924, en þá stendur
i fyrrnefndri fundagerðarbók:
„Gaf Ingimundur kost á því að
spila þetta ár í kirkjunni, þegar
hann gæti því viðkomið vegna ann
arra starfa.“ — En það er síðasta
árið sem hann er ráðinn organisti
kirkjunnar. — Endurgjald fyrir
þetta starf var kr. 50.00 á ári, og
alltaf gefið til kirkjunnar í orgel
sjóð og ofnsjóð, og sýnir það þann
vinarhug setn prestshjónin og börn
þeirra báru til kirkjunnar
Prestsheimilið í Grenivík var
jafnan vettvangur söngs cg
hljóma. Séra Árni var söngmaður
með ágætum. Eg hygg að öllum
sem heyrðu tónið hans í Mrkj-
unni, verði það ógleymanlegt —
meðan hann var heill heilsu og
hélt röddinni óbilaðri. Bömin
erfðu sönggáfuna í ríkum mæii
og munu hafa notið hvatningar for
eldra sinna í því að efla þessa
góðu gáfu og láta aðra njóta.
Kring um systkinin í Grenivík var
því jafnan söngur og gleði. Þau
urðu miðdeplar í söng og félags-
lífi þar sem Ingimund bar hátt
vegna stjórnandahæfileika hans.
Meðan hans naut við í Grenivik
skapaðist því mikið og gott söng
líf í sveitinni undir hans forystu,
og varð þátttakendum miMll gleði
gjafi og til þroskandi félagslí's
— og enn í dag lifa frækom frá
þessum tíma í sönglífi æskusveit
ar hans.. —
Því miður bar þetta byggðarlag
ekM gæfu til, að skapa honum þau
skilyrði sem hugur hans stóð til,
og varð því að sjá á bak honum,
þangað sem jarðvegurinn var
betri og tækifærin fleiri. Á Ak-
umyri varð karlakórinn Geysir, í
höndum Ingimundar að stórveldi,
sem hreif alla í fegurð og þrótti
— þar fékk hann notið sinna miklu
hæfileika.
Mér verður alltaf í fersku minni
er ég 4 æskuárum mínum sá og
heyrði Ingimund stjórna blönduð
um kór á kirkjutröppunum í
Grenivík að aflokinni messu. Söng
fólMð var flest ungt fólk úr Greni
víkur- og Laufáss-sóknum. — Þá
heyrði ég í fyrsta sinn sungið hið
fagra Ijóð er ég set hér í upphafi
máls — og svo hvert af öðru: —
Sólkveðja — Heil þú dásöm drottn
ing meðal lista. — Þessi þrjú
lög festust mér sérstaklega i
minni enda dásamleg og fögur
listaverk, — og söngstjórinn ung
ur glæsilegur, fullur af lífsþrótti
æskumannsins, með óþrjótanc’i
hæfileika — guðsgjöf — sem hann
bar gæfu til að notfæra til fegrun
ar og mannbóta bæði þá — og þó
síðar í enn ríkari mæli, með meíri
þjálfun og bætt sMIyrði.
Mynd hans verður óafmáanleg
f. hugum allra sem sáu hann og
heyrðu við söngstjóm. Mikið var
honum gefið, en hann ávaxtaði
líka sitt pund, og uppskar eftir
því.
Oft mun hugur Ingimundar hafa
leitað til æskustöðvanna og þess
heimilis sem fóstraði hann ungan.
— En hann var dulur maður og
lét tilfinningar sínar litt í ljós. —
Ræktarsemi við foreldra og
kirkjuna í Grenivík kom skýrt
fram er Ingimundur ásamt systk
inum sínum og tengdabörnum
prestshjónanna færði kirkjunni
veglega minningargjöf um séra
Árna og frú Karóltou er kirkjan
var endurvígð að aflokinni endur-
byggingu haustið 1960. Kirkjukórn
um í Grenivík, verður það ógleym
anlegt er Ingimundur við það tæki
færi stjórnaði fyrir okkur þremur
lögum óviðbúið. — Það varð okk
Myndin er tekin úr lofti yfir Hofsósi, og má greinilega sjá kauptúnið og hafnargarðinn, sem búlð er
aS gera, en svo vantar annan garð á mótl a3 sunnan til þess a5 höfnin verSl betri. (Ljósm.: Landmaltng-
ar fslands).
ikið atvinnu-
ieysi á Hofsósi
FB-Reykjav£k, 10. apríl.
Mikið atvinnuleysi hefur ver-
ið í vetmr á Hofsósi, eins og
reyndar í mörgum öðrum sjáv
arþorpum norðan lands, enda
hefur veiði algjörlega brugðizt
Margt fólk verður að fara að
heiman yfir vertíðina til þess
að fá vinnu annars staðar, og
er útíit fyrir, að fólk flytjist
burtu af þessum stöðum, ef
ekM verður eitthvað gert til
þess að auka atvinnuna seinni
hluta vetrar.
Niels Hermannsson fréttarit
ari Tímans á Hofsósi leit inn
til okkar í dag, og ræddi við
okkur um ástand og horfur fyr
ir norðan:
Undan farin ár hefur lítið
borizt á land af fiski hjá okkur,
og ekM nægilegt magn
fyrir frystihúsið til þess að
vinna úr frá því um áramót og
fram á vor, og hafa menn míkl
ar áhyggjur út af þessu. Og tál
ég, að ríkið þyrfti að hlutast
til um að fiskur væri lagður á
land nokkrum sinnum á tímabil
inu frá áramótum og fram í
miðjan maí, á þeitn stöðum,
sem harðast hafa orðið úti
vegna atvinnuleysisins. T. d.
Hofsós, Sauðárkrókur, Skaga-
strönd, Hólmavík og Siglufjörð
ur.
— Hve margir eru íbúarnir
á Hofsósi?
— Þeir eru um 300, en unga
fólMð sezt ekki að, enda þótt
sæmileg atvinna sé yfir sumar
og haustmánuðina.
— Hvað um útgerðina, hvað
marga báta eigið þið?
— Á undanfömum árum hef
ur aðallega verið þama trillu
bátaútgerð, og eru margir trillu
bátar gerðir þaðan út enn. Auk
þess hafa tveir dekkbátar ver
ið gerðir ,út frá Hofsósi, en
annar þeirra fór burtu í vetur,
Frosti, og er nú í Ólafsvík, en
Haraldur heima. Hann fiskar þó
lítið, og er að því lítil atvinnu
bót. Svo er líka verið að
stækka frystihús kaupfélagsins,
og aðstaða þar til þess að taka
á móti miklu meiri fiski en
berst á land af þessum eina
báti. Af þessu leiðir, að fólk
fer suður á nesin og burtu yf-
ir vertíðina til þess að vinna
fyrir sér.
— Við sendum fyrir rösku
ári áskoran til viðkomandi
ráðuneytis og- þingmanna okk-
ar um að athugun yrði gerð á
ástandinu, en til þessa hefur
ekki bólað á neinu frá þeim.
Annars hafa verið bornar fram
tvær þingsályktunartillögur á
Alþingi um að ástandið yrði
athugað, og einnig um að athug
aðir yrðu möguleikar á fleiri
leiðum en útgerðinni einni.
— Hvað um höfnina hjá ykk
ur?
— Það er knýjandi nauðsyn
að gera eitthvað í sambandi við
höfnina, og til þess að bæta
aðstöðu bátanna. Þarna er kom
inn sæmilegur hafnargarður, en
okkur vantar garð að sunnan
á móti honum, og svo þyrfci
að lengja þennan garð sem fyr
ir er. Þá yrði komin þama
sæmilega góð smábátahöfn, og
ekM er talið, að þetta yrðu
mjög dýrar framkvæmdir. En
þingmennirnir mættu athuga
þessi mál betur og hafa for-
ystu um þau, svo ekM þyrfti
alltaf að ýta á eftir þeim.
— Eg held samt, að bezta
lausnin í bili vegna atvinnuleys
isins yrði, ef ríMð skaffaði þess
um stöðum, sem lengst em
niðri, hráefni til þess að vinna
úr, því ekM myndi standa á
þeim, að taka á móti því, og
nokkrar landanir myndu bæta
óskaplega miMð úr vandræðun
um.
— Hugsar fólk um að reyna
að koma upp iðnaði, eða sliku?
— Þegar fólk er að hugsa
um að flytja, þá hugsar það
ekM um að ráðast í iðnað eða
því um líkt, því færi það
burtu væru engir, sem vildu
kaupa á svona stöðum, og þá
væri það tapað fé, zem í stoín
setninguna hefði farið, en ann
að væri, ef ríkið vildi leggja
eitthvað af mörkum, þá gæti
komið til mála að menn reyndu
að koma á fót iðnaði.
— Er nokkuð að segja af
vegamálunum?
— Ja, við vonumst eftir betri
vegum á næstunni, bæði í sam
bandi við nýju vegalögin og
annað, og væntum þess að þing
menn og vegamálastjóm hafi
góðan skilning á sérstöðu þorps
ins í vegamálum.
ur ógleymanleg gleðistund —
geymd í safni beztu minninga okk
ar.
Eg held að Ingimundur hafi
verið mikill gæfumaður. Hann
íékk að vinna að helgustu hugð
armálum sínum, söngnum, og sjá
góðan ávöxt þess starfs. Hann
eignaðist ágæta konu, sem eins og
hann, var gædd miklum sönghæfi
leikum og hefir þvi orðið honum
til hvatningar í starfi — og hin
roannvænlegu börn þeirra erfðu
eiginleikana, og hafa nu orðið for
eldrum sínum kóróua samlífs
þeirra. Ingimfundur lifði þá gleði
að sjá og heyra Geysi í höndum
Árna sonar síns. —
Virðuleg, fögur og karlmannleg
var kveðja Geysis í höndum sonar
ins, er Ingimundur var borinn til
hinztu hvíldar frá Akureyrar-
kirkju, þar sem aðdáendur hans
og unnendur fjölmenntu svó mjög
og kvöddu hinn mikilhæfa mann.
Fyrir hönd kirkjunnar í Greni
vík flyt ég íngimundi innilegar
þakkir fyrir starfið er hann nóf
þar barn að aldri — þakkir eru
fluttar frá gömlum sveitungum og
söngunnendum — með innilegum
samúðarkveðjum til konu hans og
barna, barnabarna og annarra
unnenda. —
Maðurinn er horfinn af sjónar-
sviðinu en minningin geymist. —
Frá starfi hans stafar Ijómi sem
ekki gleymist og gígjan hans á
eftir að óma frá Geysi um ókora
in ár.
Ingólfur Benediktsson.
TRÚLDFUNAR:
HRINGIR
AMTMANNSSTIG 2
HALLOCN KRISTINSSON
gullsmíður — Sfmi 16979
8
T f M I N N, föstudagur 17. aprfl 1964.