Tíminn - 17.04.1964, Blaðsíða 18

ÖTGEFANDI: SAMBAND UNGRA FRAMSÓKNARMANN A
Ritstjóri: Elías Snæland Jónsson.
Ihaldskratar: Æstir dýrkendur
niðurrífs og verðbólguspillingar
ílialdskratar eru menn, sem skipta um skoOanir, þegar
fjármagnið skiptir um húsbónda, — enda er þeim kærast aS
leika KainshlutverkiS í íslenzkum stjómmálum. Forystu-
menn íhaldskrata liggja hundflatir fyrir öllum, sem ein-
hverju geta í þá kastað, og skiptir þá engu, hversu dýrkeypt-
ir þeir bitar verða þjóðinni í heild. Þeim er sama hvort bit-
arair koma frá íslenzku íhaldi, bandarískum hemaOaryfir-
vðldum eOa fjármálasapisteypum Efnahagsbandalags Evrópu.
SjálfsgróOasjónarmiOið er ávallt fyrst í flokki íhaldskrata.
Fyrlr nokkru birti bamablað
íhaldskrata, Auka-Mogglnn, grein
eftir furðulegt fyrirbæri, sem kall-
ar sig Ililmar Jónsson. Bkki vilj-
um við frýja manninum vits, en
grein hans ber þó óafturkallan-
lega með sér, að eitthvað hrör-
iegt sé inni I heilabái hans. Enda
ekki við öðra að báast, ef hann
hefur alizt npp undir handarjaðri
annarra eins manna og forystu-
menn fhaldskrata eru í dag.
Pessi „merki“ rithðfundur seg-
ir, að það sé stefna fhaldskrata
„að hjálpa bágstðddum og viasu-
lega munu þeir heils hugar ganga
tU samstarfs við Framsóknarmenn
ef þeir kjósi að vinna að fram-
gangi góðra mála. En menn, sem
fremur vilja dvelja í ormagryfju
en meðal siðaðra manna, til þeirra
er englnn hægðarleikur að kasta
bjarghrlng".
Orð þessi era lítilfjörleg eins og
orð fhalðskrata yfirleitt, en eru
þó verð nánarl athngonar, eink-
um vegna þess, að þan spegia þá
skoðun íhaldskrata,
1. — að fjármála- og verðbólgu-
braskarar íhalds og fhaldskrata
séu einir íslendinga „siðaðir
menn“,
2. — að Framsóknarflokkurinn,
sem lagt hefur fram hvert frum
varpið öðru merkara á Alþingi,
en stjómarflokkarair fellt þan
511, vinni aldrei að „góðum mál-
um“, sem á máli fhaldskrata
virðist þýða niðurrifsmálnm, —
og
3. — að Framsóknarmenn og þeir
fjölmðrgu aðrir fslendlngar, sem
vlnna vilja gegn verðbólgunni,
sem nú er ástmey ríkisstjómar-
innar, sén menn, sem „dvelja
í ormagryfju“, — þ. e. a. s.
menn, sem sén óalandi og óferj-
andi af þeirri einu ástæðu, að
þeir vilja stöðva brjálæði verð-
bólgunnar, sem núverandi
stjómarflokkar hafa gerzt svo á-
kaflr talsmenn fyrir.
Við skulum lfta dálítið nánar
á þessar skoðanir fhaldskrata.
Núverandi ríkisstjórn hefur far
Ið með vöid um nokkurra ára
skeið. Þessi ár hefur hún notað
til þess að skara eld að eigin
köku — þ. e. verðbólgubraskarar
ríkisstjóraarinnar hafa ráðið lög-
nm og lofum. Rfldsstjórrnin hefur
hvað eftir annað sýnt fyrirlitn-
ingu sína á launþegastéttum lands
ins, svívirt þær og hlunnfarið og
talið það eitt sitt æðsta takmark,
að íslenzkir launþegar hafl svo
léleg kjör, sem mögulegt er, og
svífist ríkisstjómin einskis, þegar
um er að ræða að minnka kaup-
getu almennings. Þessi hildarleik
ur rfldsstjórarinnar hefur eyðilagt
íslenzkt efnahagslíf. Þetta viður-
kenna jafnvel fhaldsmenn eins og
t. d. íhaldsforkólfurinn Árnl Ketil
bjaraar, sem skrifaði f Mbl. 9.
apríl s. 1. eftirfarandi: — „Á ör-
lagastundu, þegar heiður og sóml
ættjarðarinnar kaflar, ber öllum
fslendingum að standa saman sem
eitt maður tll varaar heiðri ætt-
jarðarinnar. . . . Víxlhækkanir
kaupgjalds og verðlags hafa nú
verið í fnllum gangi allt síðast-
liðið ár, og valdið miklum trufl-
unum á öflu efnahagskerfi þjóð-
arinnar. Hafa lífskjör almennings
síður en svo batnað við þessa öf-
þrónn í efnahagslífi okkar . . .
ef haldið verður áfram á sömu
braut á komandi ári, þýðir það
óðaverðbólgu í landinu, gengis-
Frá FUF á Akureyri
Stjórn Félags ungra Framsóknarmanna á Akureyrl. Fremrl röð f. v.
Ingólfur Sverrlsson, g|aldkeri, Slgurður Jóhannesson, formaður, Krlst-
|én H. Svelnsson, rltarl. Aftarl rðð f. v.: Gunnar Berg, meSstjórnandl,
Hförhir Elrfksson, spjaldskrárrltarl, Haukur Árnason, varaformaSur og
Gunnar L. Hlartarson, meSstlórnandl.
Á fundi Félags ungra Framsóknarmanna á Akureyri ný-
lega var samþykkt einróma eftirfarandi ályktun:
„Fundur í Félagl ungra Framsékn
armanna á Akureyrl, haldfnn 2. marz
1964“, leggur áherzlu á aS fram-
kvaemdur verSI yflrlvstur vilil Alþlng
Is, samkvæmt þingsályktun dagsettri
22. marz 1961, um að hraSa fullnaðar
áaetlun um vlrkjun Jökulsár á Fjöll
i 18
um, og athugun á hagnýtlngu á orku
tli framleiðslu á útflutnlngsvörum,
og úrræðum tll f járöflunar í þvl sam
bandl. Bendlr fondurlnn elnnig á
samþykkfir, sem gerðar voru á fundl
fulltrúa frá Norður- og Austurlandi,
haldlnn á Akureyri 8. |úlf 1962, um
þessl mál. Þé vekur fundurlnn at-
hygll é þvf, aS ennþá er ekkl nýttur
nema Iftill hluti af vlrkjonarmögu-
lelkum I Laxá I Suður-Þlngeyjar-
sýslu og verðl það tektð tll athugun
ar éður en fullnaðarákvörðun verð
ur tekin um stérvlrkjunarfram-
kvæmdlr. Tll þess að flýta fyrlr þvf
að ráðfzt verðl f stórvlrkjun faíl-
vatna á íslandl, svo aðstaða skapist
tll framlelðslu á ódýrrl orku fyrlr
landsmenn, lýsir fundurinn þeim
vll|a sfnum, að sem fyrst verðl athug
að um mögulelka til samnlngagerð
ar um bygglngu og starfrækslu al-
umiinlumverksmiðju hér á landi.
Verðl I þelm samningum unnlð að
þvf að verksmlðjan verðl staðsett
á Norðurlandi, til þess að efla og
auka fjölbreyfnl stvlnnullfslns f
þelm landshluta, og skapa þannlg
melra jafnvægl milli byggða lands-
ins. f samtilngum um starfsrækslu
verksmiðjunnar verðl f hvfvetna
gætt hagsmuna fslendinga, sérstak
lega hvað vtðvfkur notkun Innlends
vlnnuafls, þjálfun á innlendum tæknl
freðlngum vlð framlelðsluna, örygg
isráðstöfunum, skattgrelðslum og
kaupum á rekstrarvörum. Nauðsyn-
legt er að öllum þingflokkum verðl
gefið tæklfæri tll að fjalla um
erlenda fjárfesflngu hér ð landt og
fylgjast með þelm umræðum, sem
fram fara hjá stjórnarvöldunum um
þessi máL"
fellingu og versnandi lífskjör ís-
lendinga, sem svo leiðir til al-
mennrar fátæktar, atvinnuleysis,
vöruskorts og þar af leiðandi
skömmtun allra nauðsynjavara ...
Allir geta séð, sem augun hafa op
in, að þjóðin er nú komin út í
ógöngur, og kann auðsjáanlega
ekki fótum sínum forráð, verður
því að grípa til óvenjulegra að-
gerða, enda þótt þær verði ekki
vinsælar í bili . . . Ef haldið verð
ur áfram á sömu braut ófarnaðar,
sem við höfum nú gengið síðustu
árin, sjá allir heilvita menn að
íslendingar era ekki færir um að
stjóma málum sínum, þjóðin er
þvf sannarlega í míkilli hættu
stödd um þessar mundir, og því
þörf skjótra aðgerða . . . Tíma-
mót eru nú fyrir dyrum í sögu
lands og þjóðar og ræður ham-
ingja lands vors hversu fer um
þau mál, sem nú eru hæst á
bangi . . Árni Ketilbjaraar virð
ist því sammála Framsóknar.
mönnum tun, að þeir, sem stjórn-
að hafa þessu landi síðastliðin 5
ár, hafi sannarlega ekki verið að-
gerðarlausir í niðurrifsstarfl
sínu.
En fleira hefur fylgt í kjöl-
farið. Fjármálaspillingln er
meiri en nokkru sinni fyrr.
íhaidskratar hafa oft talið rétt
að flokka fjárglæframenn eft-
ir stjómmáiaflokkum, oftast í
sambandi við Olíumálið svo-
nefnda, en eins og allir vita,
þá vora þrír fhaldsmenn og
tveir Framsóknarmenn þar
dæmdir, vegna þess eins, að
þeir voru í stjóra fyrirtækis-
ins og höfðu þannig lagalega
yfirumsjón með rekstri fyrir-
tækisins. Íhaldslíratar gleyma
þó alltaf, að íhaldsmenn (líf-
taug íhaldskrata) vora f meiri
hiuta hinna dæmdu og gieyma
því einnig, að það eru ýmis
aðskotadýr, sem flutt hafa
með sér spillingu inn f ýmis
samvinnufyrirtæki, um lengri
eða skemfmri tíma (shr. Olíu-
Framhald á bls. 23.
Framsóknarflokkurinn
Aðalfundnr miðstjórnar Framsóknarflokksins var haldinn fyrir
skönrmu og þar samþykkt stjórnmálaályktun, sem að mörgn leyti
markar tímamót. Er þar bent á, hvað Framsóknarflokkurinn vfli
láta gera á ýmsum sviðum þjóðlífsins. Mun Vettvangurinn birta
kafla úr þessari ályktun í komandi tölublöðum.
Tveir fyrstu kaflar ályktunarinnar fjalla um efnahagsmálin. Er
fyrst bent á, hvað gera skal, til þess að stuðla að hagstæðri verð-
lagsþróun, en sfðan er komið inn á nanðsyn áætlanagerðar. Hafa
Framsóknarmenn flntt merka tillögu um það efni á Alþingi, en
stjórnarflokkarnir staðið gegn því frumvarpi, eins og öðram góðum
tillögum Framsóknarmanna:
ASalfundur miðsfjórnar Framsóknarflokksins haldinn í Reykjavík,
6.—8. marz, 1964, leggur áherzlu á nauðsyn þess, að ekki verðl frekarl
dráttur á að tekin verði upp ný og hellhrigð stefna 1 efnahagsmálum.
Kjaramálin verður að leysa I áföngum, þannig að tryggðar verði
Kfvænlegar tekjur fyrir eðlilegan vinnudag.
Ríklsvaldið verður að endurskoða frá rótum og skapa skllyrði fyrlr
skipulegum hagvexti í stað þess sklpulagsleysis, sem nú rfkir. Bendlr
fundurlnn m. a. á þessar lelðlr:
1. Rfkisvaldið má ekki skjóta sér undan áþyrgð af verðlagsþróun-
Inni I landlnu, eins og núverandi rikistjórn hefur gert, heldur
gera nauðsynlegar ráðstafamlr tll þess að halda dýrtlðtnni I skefj-
um. Til þess að stuðla að hagstæðarl verðlagsþróun er m. a. nauð-
synlegt.
að draga úr þelm mlkla kostnaðl, sem orðlnn er vlð stofnun at-
vinnufyrirtæk|a og heimila og vaxið hefur á undainförnum érum
langt fram úr auknlngu atvinnu- og launatekna.
að stllla vaxtafætl í hóf.
að lækka neyzluskatta og tryggja öruggarl Innhelmtu skatta.
að skapa mögulelka til að verðtryggja sparifé.
að nema úr lögum bann við vfsltölutryggtngu launa.
að auka verðtryggðan skyldusparnað.
2. Tekln verðl upp ný og vísfndaleg vtonubrögð vlð sklpulagnlngu
efnahagsþróunarlnnar m. a. með fullkomlnnl áætlanagerð, sem
rnlði að þvl að tryggja öran og sklpulegan hagvöxt. Áætlanlr skulu
vera tvenns konar:
Þjóðhagsáætlanir til langs tíma, sem leggl drögtn að markmlS-
um og heildarstefnu. Sllkar áætlanir skal eindurskoða á flmm
ára frestl.
Þjóðhags- og framkvæmdaáætlanlr tll fimm ára í senn, sem
staöfostar séu af Atþlngl.

T f M I N N7 föstudagi-r 17. aprfl 1964.