Alþýðublaðið - 01.02.1928, Blaðsíða 4

4
JtLÞÝÐUBiSAÐIÐ
,Favourite‘
pvoítasápan
er búin íii úr beziu efnum, sem fáanleg eru, og algerlega óskaðleg
jafnve! fínustu dúkum og víðkvæmasta hörundi.
Kafbátur ferst.
Firá Was'hington er símað:
Sak.nað er kafbáts úr flota Banda-
rikjanna. Kafbáturinn \-ar á leið-
inni frá Virginía til Cuba, og er
talið sennilegt að hann hafi sokk-
ið. Skipverjax vom fjörutiu og
eimn talsins.
(Reynist fregn pessj rétt, er eigi
ólíldegt, að hún dragi. dilk á eft-
ir sér f>ar vestra. Eins og kunn-
aigt er, fórst nýlega kafbáburinn
S-4 við strendux Bandaríkjanna.
Varð fiotamálastjórnin þá fyrir
afarhörðum árásum í dagblööum
Bandaríkjanna og henni borin á
brýn margs konar vanræksla og
óforsjálnii í starfi sínu. Heimtuðu
sum blöðin, áð flotamálaráðherr-
ann segði af sér. Að tillögu for-
■seta Baindaríkjianna, Coolidges,
var skipuð sérstök nefnd af þjóð-
þinginu- til að rannsaka orsakir
‘slyss þessa. Enn frenxur átti
sa'ma nefnd að athuga öryggistæki
þau í kafbátum, sem notuð eru,
þegar slík slys bera að, og koma
•fram með tillögur til endurbóta
á þeiir. o. s. frv. Munu sérfræð-
ingar hafa átt að taka þátt í
nannsóknarstörf un um með nefnd-
■inni.)
Skemtun
iFélags ungra jafnaðarmanna.
)var vei sótt. Sótti hana því nær
eingöngu ungt fólk. Á skemti-
skránni varð töluverð breyting,
sem stafaði af jr\i, að
formaður félagsins, Óskar Guðna-
son, sem átt hafði að skemta með
þremur atriðuin, veiktist mjög
skyndilega og gat því ekki kotn-
Að, Hafðí skemtinefnd félagsins
fengið ný atriði inn á skemti-
skrána í stað hinna. Upplestur
þeirra Hallgríms, Helga og Guð-
brands vax bráðskemtilegur.
Draugakveðskapurinn í myrkrinu
var.góður. Einsöng Erldngs ólafs-
sonar gazt fólki vel að, og var
Eriingur kallaöur fram hvað eftir
annað. Er söngvaxinn að eins 17
ára og hcfir mjúka og hreimfagra
baryton-rödd. heikurinn, sem
sýndur var, vakti mikinn hlátur
meðai áhorfenda. Danz var stig-
inn til kl. 31/2. Unga fólkið skemti
sér prýðilega. Var gaman að sjá
það ganga.f fylkingu eftir tönum
Alþjóbasöngsins, og er fullvíst, aö
Félag ungra jafnaðarmanna hefir
umnið hylli margra, er áður voru
ókumnir þvi, og verður ekki langt
að bíða þess, að F. U. J. verði
stærsta æskulýosfélag þessa bæj-
ar, j>ar sefn æskulýðurinn starf-
ar í þágu heilbrigðra hugsjóna
og skemtir sér á hollan hátt.
Ungw jafnaöcn-maSw.
Hb ©u wsgfesa.
Wæíuriæknir
er í nótt Árni Pétursson, Upp-
sölum, sinvi 1900.
Leiörétiing.
Hér i blaðinu í gær stóð, að
Þo.rsteinin Þorsteinsson hagstofu-
stjöri væri i stjórn Slysavarna-
féíags íslanid's, en átti að vera
Þo.rsteinn Þorsteinsson skipstjóri.
F ermingar börn
Árna Sigurðssonar fríkirkju-
prests eru beðin að koma ti! við-
tals í fríkirkjuna á ntorgun
(fimtudag) kl. 5.
Útvarpið i dag:
Kl. 7,30 iveðurskeyti, kl. 7,40
bamasögur, k.l. 8 útvarpstrióið, kl.
8,45 inngangsraíða að Ármanns-
glímunni, kl. 9 Ármaníisgliman.
Fiskbúð
bafa opnað á Njálsgötxi 23 (hús
Elíasar Lyngdals) Hjalti Einars-
son og Edward Frederiksen. Eru
þiar margs konar fiiskréttir á boð-
stólurn.
Áttræður
|er í tíag Valdiomr Brdem vigslu-
báskup.
V. K. F. „Framsókn".
Aóíilfuiwlux félagsins verður
annað kvöld kl. 81/2. í Bárunni
uppi. Nauðsynlegt er, að sem
flestar féiag.skonur sæki fundinn.
Allar haia þœr sarna rétt til að
taka [)átt í starfsemi félagsins,
en réttinum fylgir skylda til að
kynrfa sér sem bezt hlutvrerk [>ess.
Togararnir.
„Njörður" fór á saltfiskveiðar
i nótt. „Þórólfur" kom í nótt af
veiðum með 140 tunnur lifrar.

er foezt-
Sokkar—Sokkar- Sokkar
frá prjónastofuuní MaJin eru is>
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Vörusalinn, Hverfisgötu 42, tek-
ur ávalt til sölu alls konar notaða
muni. Fljót sala.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrrati
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og all*
smÁprentun, simi 2170.
„Brúarfoss“
kom frá Stykkishólmji í morgun.
„Morgunblaðið“
ihetdur, að þegar sagt sé, að í-
halldið sé í mirinihIuta, þá sé það
sama og að segja, að jafnaðar-
rneim séu í meirihluta. Það er
ekkert merkilegt, þó ,,Mgbl.“-rít-
stjórarnir skilji þetta ekki; skarp-
skygni hefir aldrei veriö þeirra
höfuödygb.
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundsson.
Alþýöuprentsmiðjan.
William le Queux: Njósnarinn mikli.
8. kapítnli.
í Rómaborg.
Það var komið frani yfir miðnælti í horg-
inni eilífu.
Ég var búinn að vera yfir fimmtíu klukku-
tíma á leiðinni frá Calais til Rómaiborgar í
rykugum járnbrautarvagni og alls' ekjri bú-
inn ýmsum þeim þægindum, er ákjósanleg
eru fyrir svo langa ferð. En hin langa og
stranga leið var nú loks á .enda. fig var
þreyttur. fig skundaði undir eins til Hotel
de Ru/ssie. Ég fékk mér bað og þvoöi af
mér rykið, og þegar ég var svo þar á eftir
búinn að fá mér dálitla hressingu, hraðaði
ég mér tii bústaðar brezka sendiherrans.
Ég lét aka mér þangað á léttivagni.
Ef þér, lesari góður! hafið heimsótt höfuð-
iborg Italiu og þekkið haim vel, þá getur
ekki hjrá því furið, að þér hafið yeitt eftir-
tekt stóiru, hvitu höllinni rétt hjá Porta Pia.
Sjiálfsagt hefir ökumaður yöar bent yður á
hana, er [>ér hafið ekiö upp hinn breiða
Via Verdi Settembra akveg, hið afar-fjiöl-
farna meginstræti. Ekki sízt, ef þér kynnuð
að vera Englendingu'r, þá er svo sem auð-
vitað, að hann myndi álíta, að þér skoðuði-
uð þetta stórhýsi eitt af því merkilegasta
í allri Rómaborg, og svo, ef þetta bæri Upp
á einhvern merkisdag eða hátíðisdag, pá
myndii brezki fáninn blakta við hún, og
siíkt fyliir hvern Englending stolti vegna
[)]ióðar sinnar, voldugustu þjóðar vera'ld-
arinnar.
Klukkan 'hlýtur að hafa verið orðin eitt
um nóttina, er ég kom til bústaðar senidÞ
herrans. Dawson. þjótinmn hans, sem þekti
mdg vel, tjáði mér, að hans hágöígi væri
ekkii heimá, en að lady Claucare væri heima
og nryndi fúslega veita inér viðtöku.
Mér var veJ kunnugt um, hverju sendi-
h(u’.rann og kona hans ;voru vön. Þegair1
hann var ekki heima vegna þátttöku hans
í milLiríkjastörfum, eða þegar hann varð
vegna tignar sinnar að koma fram á sjónar-
sviðiö sem fulltrúi Englands, eða ])egar hann
sat stórveizlur, sem vöruðu frain á nótt, þá
för hún ekki af fötum, unz hann köm heirn;
ég scndi því þjóninn með nafnspjald mitt
og bað hann að skýra henni frá því, aö ég
væri íilveg nýkomíinin frá Lun/dúnum og
lnngaði til að tala við hans hágöfgi, og að
erindi 'mitt væri mjög áríðandi.
Án frekari umsvífa var mér þegar vísað
inn í ljómandi fagra og smekklega setstoÍH.
Þar sat lady Claucare í hægiindastóli. Hún
■var mjög skemtileg og aðlaðaaidi kona um
hálf-sextugt. Aiiðséð var, að hún hafði verið
óvenjiuiega fögur kona. Hún var \sérlega
kurteis, og öll framkoma hennar bar þess
glöggan vott, að hún hafði umigengist hærri
stétta fólk í ýmsum lönd'um Norðurálfunn-
a.r. Hún var hyggin og slægvitur með af-
brigðum. Hún var au falt, þ. e. í raun og
veru þrautæfð í öilum kró'kum, flækjum
og vélum pólítískrar mil 1 i þjóða-starfsemi.
Hún var manni sín.u'm frentri um stjiórn-
kænsku að þeiirra dómi, er til þektu. Álit
hans í Róinaborg var ráðkænsku hennar
nð þakka, enda voru þau sem einn maður.
Hún sökti sér niður í pólitískar deilur 0g
skollaleikii með mauni sínum, og henni var
jafnt kunnugt sem honurn um alt, sem fraro
fór á sviði stjórnmálanna á Italíu dag frá
degi og viku eftir viku. Milliiandapóli'tjk
er sem skákborð, Jiar sem Ciaucare iék
fram peðum sinum oftast eftir fyrirmælum
hennar. Hann trúði henni eðlilega fyrir öll-
um pólitískum leyndarmálum. í mínu eigi*
nvikilvæga og vandasama starfi átti ég henni
ýmislegt að þakka; Ráð Claucares lávarðar,
sem næstuím því ávalt voru jafnfranrt ráð