Alþýðublaðið - 24.12.1952, Page 27

W 1í JÓLAHELGIN ^ fj*

Fagurt hár og fullkomnir fótleggir er hvort tveggja meðal þeírra fegurðareinkenna, sem prýða Marlene Dietrich.
um hennar mörgu og miklu sigrum,
og þó sennilega enn fremur leyndar-
dómur þess, hversu ó venjulega og
ótrúlega löng sigurbraut hennar
hefur orðið. Það er hið prússneska
lundarfar, hinn strangi og miskunn-
arlausi sjálfsagi, viljafesta og mark-
vísa einbeitni, ásamt takmarkalausri
iðni og þrautsegju, sem hún á frægð
sína fyrst og fremst að þakka. Og
það er ströngum sjálfsaga hennar að
þakka, að hún heldur enn þeim tök-
um á list sinni, og er enn svo ungleg
og glæsileg, að hún nýtur aðdáunar
og hyllt almennings, enn þann dag í
dag.
Sem dæmi um það, með hvílíkri
nákvæmni hún undirbýr og þraut-
hugsar jafnvel smáatriði, sem að
einhverju leyti snerta, eða geta
snert, framkomu hennar og lýðhylli,
er þessi saga sögð: Það var verið að
úthluta heiðursverðlaunum í Los
Angeles fyrir beztan kvikmyndaleik,
,, Óskars“-verðlaununum svonef ndu,
og var mikið um dýrðir í stærstu
kvikmyndahúsunum í því sambandi.
Þar eð Marlene hafði þá ekki gerzt
bandarískur ríkisborgari, gat hún
ekki hlotið slík verðlaun; en eigandi
eins kvikmyndahússins vildi bæta
henni það upp og veita nenni auka-
verðlaun sem útlendingi, og var
horfið að því ráði. Þarna var eigin-
lega ekki um annað að ræða en það,
að hún átti að ganga fram á leik-
sviðið, taka á móti verðlaununum og
hlusta á nokkur hrósyrði og ham-
ingjuóskir, hneigja sig og þakka, og
halda síðan á brott. Fæstum leikkon-
um myndi hafa komið til hugar að
búa sig undir jafn skamman og þýS-
— 27 —