Tíminn - 19.08.1964, Blaðsíða 9

gœmvxsrmz*" "^r;^ 1 •"‘jagSMflsgtaflBsaMhffl*
Sigurgrímur Jónsson, Holt í baksýn.
ÞEIR LOFA
SAMBÝLID
Heimafolk í Holti, fr. v. Sigurgrímur Jónsson og kona hans, Unnur Jónsdóttir, Jón og kona hans, Jóna Asmundsdóttir, VernharSur og
kona hans, Gyða Guðmundsdóttir, Hörður og kona hans, Anna Bjarnardóttir, — börn þeirra og fleiri.
— Já. Við mundum ekki
vilja skipta á sambýli og ein-
býli. Við getum brugðið okkur
frá til skiptis. Einyrkjarnir
geta það ekki. Hér er engin
hætta á ferðum þótt einhver
verði lasinn. Einyrkinn getui
ekki leyft sér að fara í rúmið
þótt hann verði krankur Þar
er um tvennt að ræða, vinna
eða hætta. Við höfum losnað
við slíka þvingun, og þaö eru
fleiri, sem hafa tekið upp
þetta búskaparform Nokkur
býli hér í sýslu eru rekin á
sama hátt.
— Svo gamla máltækið,
„fáir lofa einbýlið sem vert
er‘, er kannski að verða öfug-
mæli?
— Það er ekki fjarri sanni
Spurðir um afurðirnar, sögð-
ust feðgarnir senda 480 lítra
í Mjólkurbúið á dag um þetta
leyti, en heildarinnieggið
fyrra var 148 þúsund lítrar.
Þeir hafa 380 ær, en reka
enga kind á fjall, enda haía
þeir fjórar jarðir undir fyrir
utan Holt. 340 dilkum var
slátrað s.l. haust, og um sama
leyti keyptu þeir 100 ær
— Annars hafa dilkar farið
rýrnandi, sögðu þeir, að lík-
indum vegna þess að of mikið
var sett í hagana. Við höfðurn
vænt fé meðan fátt var í höa
um — eftir fjárskiptin.
Jarðir, sem feðgarnir hafa
undir, auk heimajarðarinnar.
eru: Breiðamýrarholt, Brú.
Oddagarðar og Gljákot. Þrlá’
síðasttöldu jarðirnar hafa þeu
nýlega keypt, en þær hafa
verið í eyði um fimmtán ár
meðan Holtsfeðgar og fleiri
notuðu beitina. Þessar jarðir
eru sem sagt túnlausar. Sjálfir
gera bræðurnir við allar véJ
ar að langmestu leyti, og hafa
eigið verkstæði til þess. Fiór
ar dráttarvélar eru á búinu
allar Ferguson.
— Og hvað gefur þetta ai
sér brúttó?
— Eitthvað á aðra milljón
Framhald á síðu 13.
Næturþoku var að létta af
Flóanum þegar fréttamaður
tók sér fari frá Selfossi niður
að Holti í Stokkseyrarhreppi.
Grasið löðraði í vatni, og það
var eins og ryki úr veginum
framundan bifreiðinni, því sól-
in skein á hann og þurrkaði
hann.
Húsin á Eyrarbakka virtust
furðu háreist í þessari mósku
og fréttamanni komu í hug orð
drengsins við föður sinn, þegar
hann sá byggingarnar á Eyrar-
bakka.
Drengurinn spurði:
— Er þetta Himnaríki, faðir
minn?
— Nei, það eru helvítis
Bakkabúðirnar, sagði faðir
hans.
Þeir feðgar voru í kaupstað-
arferð, og karli hafa máske
fundizt örðugir verzlunarskil-
málar á Bakkanum.
Við ókum gegnum Stokks-
eyri og heyrðum ekki það
fræga brim, sem kennt er við
staðinn, en það var logn og
sjór og loft rann saman í hvít-
matandi birtu.
Ferðinni var heitið á fund
bændanna í Holti, Sigurgríms
Jónssonar og sona hans, Jóns,
Harðar og Vernharðar, sem
búa félagsbúi. Feðgarnir voru
utan túns að mæla fyrir skurð-
um þegar okkur bar að garði,
og við fórum til móts við þá
og hittum Sigurgrím, sem var
á leið til bæjar.
Sigurgrímur lét tilleiðast að
ganga stundarkorn með undir-
rituðum um heimatúnin, en
þau eru sextíu hektarar.
— Við fáum „slóðastyrk-
inn“, sagði Sigurgrímur, nýja
aukastyrkinn á túnræktina.
Blásari við heyhlöðu snerist
með þungum dyn og hijóðið
fylgdi okkur á leiðinni yfir
túnið, sem var í þann veginn
að verða slægt í annað sinn.
— Við sláum ekki aftur,
sagði Sigurgrímur. Hlöðurnar
eru fullar og við eigum hey
úti.
— Svo þið hafið getað heyj-
að í sumar.
— Heyskapurinn hefur geng
ið vel. Það er ástæðulaust að
kvarta undan tíðarfarinu, sagði
bóndinn rólegur. Við fáum
góða haustbeit handa kúnum.
bætti hann við.
Kýrnar í Holti eru 50 tals-
FeSgarnir í Holti, fr., v. Sigurgrímur, Jón, Hörður, Vernharður.
ins, en nautgripir alls 78 í vet-
ur. Þessir gripir komast fyrir
— svo til allir — í fjósinu.
Þar eru 50 básar og lausganga
fyrir 20 skepnur. Við sáum
kýrnar álengdar, en þær eru
flestar rauðar eða rauðskjöld-
óttar. Sigurgrímur sagði að
þær hefðu orðið svona án þess
að hann værj að sækjast eftir
því:
— Kúastofninn er orðinn
nokkuð skyldur hér í sýslunni.
og þar má búast við vandamáli,
sem ræktunarmen verða að
glíma við.
Við komum að grasivaxinni
tjörn, og Sigurgrímur sagði að
þar hefði verið skorið á í
gamla daga.
— Þá stóð maður í vatninu
og hélt annarri hendi um neðri
orfhælinn og hinni fyrir neðan
hann og skar þannig. Öðru
vísi var ekki hægt að slá þetta
En nú er lítið vatn í tjörninni
Það hefur lækkað í öllum
tjörnum við framræsluna. Það
var mikið af ál í þessum tjörn-
um, en hann er nú horfinn, og
það er líka vegna framræsl-
unnar. Tjarnirnar botnfrusu,
og þá drápust álakvikindin.
Við héldum heim að bænum
og settumst á spjalli með
bræðrunum, sem voru komnir
frá mælingunni. Feðgarnir
hafa búið þar saman i tíu ár;
bræðurnir unnu áður út í frá,
en hættu því að mestu þegar
þeir fóru að stunda búskapinn.
Jón hefur þó stundað keyrslu
með bústörfunum. Þeir Jón
og Hörður eru búfræðingar.
— Við rekum búið sem eitt
fyrirtæki, sögðu feðgarnir.
Gripum er ekki skipt og engu,
sem búinu tilheyrir. Við höf-
um engin vinnuákvæði, en
vinnum allir eftir þörfum.
— Og þetta finnst ykkur gef
ast vel?
jsa

■* í M I N N , miðvikudaainn 19. áaúst 1964
9