Alþýðublaðið - 16.07.1953, Side 6

6
ALÞÝDUBLAÐiÐ
Fimmíudagurinn 16. júlí 1953

Frú DáríEsn
loalhelnjg:
A ANDLEGUR VETTVANGI.
Enn einu sinni hefur hlaup-
ið eitthvert írafár í mannfólk-
ið. Það er ekki nóg með kosn-
ingagauraganginn hérna, og
allt, sem honum fylgdi, heldur
er þetta um allan heim, og er
þó minnst af því enn komið
fram í dagsljósið. Líklega
drepa þeir Bería í Rússlandi,
og láta ekki nein áhrif á sig
hafa, þótt þeim berist fjöldi
náðunarbeiðna, bæði héðan og
annars staðar að. Það mætti að
minnsta kosti segja mér það.
Eiginlega skilst mér, að þessum
Bería sé helzt gefið að sök, að
hann hefi verið andstæðingur
framsóknarmanna innan rúss-
neska kommúnistaflokksins, og
haft horn í síðu landbúnaðar-
ins. Hvað mættu beir þá segja
í framsókn hérna, eins og út-
koman varð hjá þeirri við hosn-
ingarnar? Nei, sem betur fer,
þá er manni hérna óhætt að
hsía horn í síðu bæði Rann-
veigar og afurðaverðsins, án
þess að þurfa að óttast, að mað-
. ur verði drepinn, og skárra
væri það líka! Og svo eru alls
staðar óeirðir og uppsteit, og
enn víðar í aðsigi, takið eftir
því!
Nei, þegar allt kemur til
alls, þá er ég feginn að vera
þar sem ég er. Mega hugsa um
minn kartöflugarð, bölva kjöt-
verðinu. 'kjósa á móti framsókn
og spá hverju, sem mér sýn-
ist um heimsmálin, án þess að
ég eigi á hættu að verða sökuð
um skemmdarverkastarfsemi,
dreginn fyrir iög og dém og
hver veit hvað. Að vís’’ þola
mínar kartöflur ekki frr-t, en
ég þarf heldur ekki ao vera
hrædd um, að ég verði drephv
áður en ég tek þær upp.
Svona er það. Það eruvand-
Svon aer það. Það eru vand
ræði hvar sem maður er og fer,
því að vandræðin fylgja mann
inum. Ein kunningiakona mín,
sem var mjög hrifin af þeim
fyrir austan, skýrði einn dreng
inn sinn „Bería“ fvrir nokkr-
um árum. Nú veit hún ekkert
hvað hún á til bragðs að taka.
Hún er heizt að hugsa um að
skíra hann upp og kalla hann
„Malik", — en hvað veit
maður?
í andlegum friði!
Dáríður Dulheims.
henni, þá yrði að leiða hana í
einhvers konar gildru eða sjálf
heldu, fá hana til þess að tala
af sér. Hann fann á sér að í
hjarta sínu fyrirleit hún þá, og
myndi reyna að verjast þefm
til hins ítrasta. Og greind
myndi hún vera. Bezt að gera
ráð fyrir því.
Hann sneri sér að Sharon
á ný.
Skírnarnafn yðar er Sharon,
frú. Ekki satt?
Hún kinkaði enn kolli_ létt
og lipurlega og með þeim yndis
þokka, sem henni var svo eig
inlegu,r.
Sjáið til, frú. Herra Dawson
skaut sig með byssu, og á skefti
hennar var þetta nafn grafið.
Mér datt í hug, hvort það gæti
Hún virti þá kuldalega fyrir
sér.
Já. Byssuna átti ég. Blýant
arnir þutu af stað. Það hvissaði
og suðaði í pappírsörkunuim.
Herra Dawsson gaf mér hana
fyrir mörgum árum. Nánar til
tekið árið 1877. Ég og maður
inn minn bjuggum þá í Pitts
burgh. Blýantarnir námu allir
senn staðar sem allra snöggv
ast, þutu svo af stað á nýjan
leik. Það voru miklar óeirðir
í Pittsburgh og víðar það ár,
eins og þið hafið sjálfsagt
heyrt. Maðurinn minn var
Courtney Randolph. Þið kann
izt sjálfsagt við það nafn.
Víst þekktu þeir Randolph
138. DAGUR:
ættina af afspurn. Enn á ný
braut hún niður myndina, sem
þeir höfðu ætlað sér að bregða
upp fyrir lesendum sínum.
Ekki nóg með það að þessi við
feldna en þó að því er varla gat
kallazt fallega kona hafði hrif
ið sjálfan Pride D^wson, held
ur hafði hún líka. verið gift
manni af Randolphættinni. —
Þeir biðu framhaldsins í of
væni. Víst gátu þeir átt á ýmsu
von, þegar þessi undarlegi kven
maður átti í hlut.
Maðurinn minn og herra
Dawson voru, nánir vinir, hélt
Sharon áfram. Um leið og hún
mælti þetta, leið veikt bros um
varir hennar. Það virtist ekki
ætlað þeim, heldur framkallað
af ljúfum minningum frá sam
verustundum þeirra þriggja
hjónanna Sharon og Courtney
Randolph atinars vegar og heim
ilisvinarins Pride Dawson hins
vegar. Það var þegar verkföll
in geysuðu þar, að herra Daw
son kom til borgarinnar til
þess að gæta þar einhverra
hagsmuna sinna. Helmingur
allra húsa í borginni höfðu ver
ið sprengd upp, járnbrautarlest
ir settar út af sporunum og eng
inn óhultur um líf sitt, sem
ekki vildi sitja og standa eins
og verkfallsmönnum þóknaðist.
Iiún gerði hlé á frásögnina
og hálflokaði augunum,’eins og
vildi hún með því draga úr
sviðanum, sem þessar minning
ar yllu henni.

\ I fjarveru minni .
^ til ágústloka gegnir hr. |
)'æknir Axel Blöndal Sjúkra ^
^samlagsstörfum mínum.
S
S Alfreð Gíslason
j læknir. f
i l
i f
STRKKFIX
r r
nýja þýzka HEIMILIS PRJÓNAVÉLIN er nú komin.
Með henni eru prjónaðir 60 hlutir á sama tíma og 1
hlutur er prjónaður í höndum. Allar tegundir bands
hæfa vélinni jafn vel. — Sparið og prjónið heima. Það
gengur fljótt og vel með „STRICK FIX“. — Kostar að
eins 1.512.00 krónur.
RAFORKA
Vesturgötu 2. — Sími 80946.
Þegar hann kom til borgar
innar, þá komst hann að því
að maðurinn minn var horfinn.
Síðar kom á daginn, að hann
hafði fallið fyrir morðvopnum
óeirðarseggjanna. Herra Daw | ;
son bauðst til þess að verða
eftir og vera mér til verndar,
en ég gat vitanlega ekki þekkzt
það boð hans. Þá var það, að
hann fékk mér þessa byssu, áð
ur en hann hvarf burt úr borg
inni. Með því taldi hann sig
hafa gert allt, sem í hans valdi
stóð, til þes’s að firra mig frek
ari óþægindum en orðið var . .
Einhverjr ykkar að minnsta
kosti, hafa sjálfsagt þekkt
herra Dawson. Þeir ykkar, aem
hafið átt því láni að fagna,
vita eins vel og ég, hversu stór
tækur og stórhuga hann var.
Það hvarflaði ekki að .honum
að fá mér eitthvert vopn, bara
einhverja byssu. Nei. í þess
stað eyddi hann í það mörgum
klukkutímum í að leita að fall
egustu byssunni, sem hann gat
fengið keypta og í annan stað
bæði tíma og fyrirhöfn og fjár
munum að láta grafa í hana
stafina mína. Hann meira að
segja gætti þess ekki, eða það
aftraði honum að minnsta kosti
ekki frá að vanda sig í þessu
efni, að með því að eyða í þetta
miklum tíma, gat hann bein
línis stofnað lífi mínu í hættu,
því að ég var ein mms liðs og
hafði ekkert mér til varnar,
þótt á mig hefði verið ráðizt.
Teljið þér. að hann hafi vand
að sig svo í valinu eingöngu
vegna þess hve fegurðarsmekk
hans var næmur? snörlaði í
Hendricks gamla.
Tvímælalaus’t. -— Það er aug
ljóst mál.
Hvað ég vildi sagt hafa . . .
tautaði Nelson. Honum var
sýnilega meira niðri fyrir en
svo, að hann gæti látið sem
ekkert væri. Það vár ekkert
ástarsamband milli yðar og
herra Dawson?
Sharon lyfti höfði og horfði
beint í augu Nelsons.
Það er auðheyrt, að þér hafið
aldrei séð frú Dawson, sagði
hún án þess að nokkur sæi
henni bregða. Pride Dawson
gerði meiri kröfur til fegurðar
þeirra kvenna, sem umgengust
hann, heldur en venjulegt er.
Mynduð þér álíta mig fagra?
Esther Dawson er töfrandi. Það
leikur ekki á tveim tungum.
Nelson kinnkaði kolli. Sam-
þykkur henni Máske of mik
ið að segia það. En hvað segja
skyldi það vissi hann ekki..
Vöst hafði hann oft og tíðum
Öra-vlðáerSfr, ' |
Fljót og góð afgreiCsía. |
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
eími 81218.
Smurt brauð
úú snittur.
.NestisDakkar* |
Ódýrast og bezt. Vln-
samlegast pantiB moi]
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 8.
Simi 80346«
amððarhrt
Sl jrsavarnaféiag» f glanág. j
kaupa flestir. Fást
slysavamadeildum bjh \
land allt. ! Rvfk i hannj
yrðaverzluninni, Banka-1
stræti S, Verzl. Gunnþór-|
onnar Halldörsd. og ekrií-|
gfofu félagsins, Grófin 1.
Afgreidd i aímg 4897. —-
Heitið á slysavamafélagíS. j
Þfflð bregst ekki.
NÝia sen’cll-
bfiastöðin tí.f,
hefur aígreiðslu í Bæjar-
bílastöðinni í Aðalstræíi í
16. Opið 7.50—22. Á |
sunnudögum 10—18. — ■
Sími 1395.
Öllum sem heiðruðu mig og glöddu með margvís
legum vinahótum á sjötugsafmæli mínu 10. júlí síðast
liðinn, flyt ég innilegustu þakkir og óska þeim allra
heilla.
Páll Pálsson Hnífsdal.
- Útbreiðið Alþýðublaðið
Barnaspítalafijóð* Hringfiísg ®
j eru afgreidd í Hannyrða..|
» verzl. Refill, Aðalstræti 1S|
S (áðux verzl. Aug. Svená-|
S sen), i Verzluninnl Victor, |
• Laugavegi 33, Holts-Apð-j
• teki, Langholtsvegi 8€,i
í Verzl. Álfabrekku víð Su@-1
; urlandsbraut, og Þor*t«'ná- j
• búð, Snorrabraut (51.
Hús og íbúðir . í
*
st ýmsum ftæröum f ;
bænum, útverfum bse]> í
srins og fyrir utaa bæ-í
inn til sölu. — Köfuro •
einnig tll sölu Jaxðir, 5
vélbáta, bifreiClr I
verðbréf. «
li
Nýja fasteignafialasa, ■
Bankastræti 7. ;
Sími 1518 og kl. 7,30—;
8,30 e. h. 81546. |
verið sú fegursta kona, sem til
var í allri New York borg; þótt
séð Esther Dawson. Meira að leitað væri með logandi Ijósi,
segja áður en hún giftist Pride. myndi engínn fineast hennar
Ungfrú Esther Stillworth. jafningi, hvað þá heldur henni
Iivort hann hafði séð ungfrú fremri. Því í ósköpunum gat
Stillworth. Nú, begar Shar- þá fólki dottið í hug að Pride
on hafði orð á þessu, Dawson, þessi stórbokki, færi
hvarf honum á svipstundu ' að leggja lag sitt við kvenmann
allur grunur um að nokk- eins og Sharon O Neil? Hann
urt. samband annað en sam-
band kunningsskapar hefði get
að verið milli þessara persónu.
Hann minntist þess, í hvers
konar hraki þeir blaðamennirn
ir höfðu verið með viðeigandi
lýsingarorð, þegar þeir á sínum
tíma þurftu að nota þau um
Esther Stillworth. Enginn
minnsti vafi á að hún hafði
hafði ,þekkt hann vel, hann
Pride Dawson. Víst hafði hann
á yngri árum verið laus á kost
unum. En fram úr hófi vand
látur. Kvenmaður eins og hin
gullfagra Josie hans Jim Fisk
hefði kannske fengið hann til
þess að sinúa sér við á götunni,
en ekki þessi litla stelpuskjáta.
Það var af og frá.