Alþýðublaðið - 25.02.1928, Page 4
4
ALÞÝÐUBBAÐIÐ
Sigurðiir Júlíus Jóussosi,
fæddur 5. júli 1908
dáinn 4. sept. 1927.
Lag: Guð, pú, sem vorri ættjörð skýldir áöur.
Saknaðartár mér svífa vörm um kiunar,
•sölstaiir lífsins fá sín eigi notið, !
veldux því tregi særðrar sálar minnár,
sonarins lífsglas veit ég nú er brotið.
Hart var jíiitt, dauði! ihieijartakið sára;
hjárta nlitt skelfir sorgarþrungin bára.
Feiknstöfum. skráð á föðurhjarta’ er sorgin;
fösit eru tökin saknaðar, er iama
þreyttan af ferli þröngu lífs um torgin;
það er svo margt, er iúðum veldur ama.
Vonirnar fögru farast, hverfa, deyja,
fyrir því taki margur verður hneigja.
Systkiinum blæðir sorgar heita undin,
sjá þau, að bróður autt er hviiurúmið,
. að gleðiljós þeim fljótt ei verður fundiö',
er fái uppleyst sorgar dimma húmið.
Þau sjá, að einn er ástvinurinn farinn
og ærið breyttur litli vinas.karinn.
Veg þinn ég mældi v'onarbjörtum augum,
v'iljann með kröf.um huidar iífs um brautir,
sty.rkva mig fann í siifinum i íkamstaug'um,
•stöðvaðist margt, sem valdið getur þrautum.
Ég skil það nú — ég skildi’ ei tilgang lífsins,
•er skýlan þokast biurt af v'egum kífsins.
Sem fórn eru’ okkar heitu tregatárin
Oíg táknun upp á samvistanna gleði;
þau„ er við sólhíý saman lifðum, árin
þú sveiifst; oss kring með belgum bernskufriði,
unz heilsubilun hefti ínund og fætur
•Oig hugsanarina ljós um dimmar naétur.
Svo kv.eöjum þig nú, kæri, son og bróðir!
á hvílurúm þitt leggjum perlur tára,
Frændur og vinir frá jþví snúa hljóðir,
frekast er skelfdá nauða ísköid bára,
þar tii hinn mikli boðast dýrðarciagur
og drottins sköðiast lífsins röðull fagur.
H. H:
bót hjá Dönum. 1 gær stóðu þeir
Sigurður Eggerz og Magnús Guð-
munds'son í þiinginu og börðu sér
á brjóst (þar sem þeir henigja
á ,sig daniska stórkrossinn) og
belgdu ,sig út af föðuriandsást og
mtóð gegn Dönuni. Því voru þess-
ir föðurlanidsvinir ekki með
danska stórkrossinn framan á sér
þarna í þinginu, úr því það á
amnað borð er komið upp, aö
'þeir hafa þegið nafnbætur þesisar?
Eða er meiningin. að þeir beri
krossana áfram, eins og hingað
itil, að eins í veizknsölum er-
iendis, en hér á iandi bara heima
hjá sér íraman við spegilinn?
Sameign Ðana og íslendmga.
. Siguröur Eggerz spurði í gær í
þinginu, hvort nokkur vildi frekar
eiga iandið með Dönum, en að
við ættum þáð einir. Nei, það
er vist áreiðanlegt, að það vill
engtinn. Hitt er aftur vafamál,
hvort nokkuð ,sé varið í fyrir
fslendinga að eiga Sigurd með
Dönum —•■ hvort þeir mega ekki
eiga hann einir.
Jafnaðarmannafélagið
(gamla) heldur framhaldsaðal-
fund á morgun ki. iy2 e. h. í
Austurstræti 1 uppi.
Fandur F. U. J. í Hafnarfirði,
sem átti að vera á morgun,
getur ekki orðið af sérstökum á-
stæðuin.
Sama sögðu Danir.
„Við þuxfum að tryggja okkur
sem bezt og eign vora á land-
inu“, .sagði Sigurður Eggerz í
þinginu í gær.' Ætli Dánír hafi
ekki Wugsaö eitthvað Jíkt, þegar
þeir veittu Sigurði og Magnúsi
Guöm. niafnbætumar stóru, sem
]>eir svo vandiega hafa haldið
leyndum.
Varingjar!
Mætið kl. 11 í fyria málið í
1 e ikí imisa 1 Bar naskólans.
Hjáipræðisherinn.
Saimkomur á mórgun: Helgun-
arisamkoma kl. 11 f. h. Hjálpræð-
isherssamkoma kl. 8 síðd. Sunnu-
dagasköii kl. 2 e. h. Bairnasaim-
koma kl. 5Vs- Alliir. velkomnir.
Messur á morgun.
1 firíkirkjiunni ki. 5 séra Ámi
Si'gíurðs'son. í dómkirkjunni kl. 11
árd. séra Friðrik Hallgrímsson.
Kl. 5 séra Bjarni Jónsson. I Að-
ventkirkjunni kl. 8 síðd. O. J.
Olsen.
Utvarpið 'i kvoid:
Kl. 7,30 Veðurs^eyti. — Kl.,7,40
Vörusalinn, Hverfisgötu 42, tek-
ur ávalt til sölu alls konar notaða
muni. Fijót saia. #
i---------------------------------
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræö
18, prentar smekklegast og ódýr--
ast knmzaborða, erfiljóð og aíia
smáprentsn, gími 2170.
Rjómi fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Notið Orchidée blómaáburðinn.
Barnasöguir. — Kl. 8 Upplesfur
(Guðm. G. Bagalín ríthöfundur).
— Kl. 8.30 Samspil á piano og
stofu'0.rgan (Emil Thoroddsen og
Loftur Guðmundsson). — Kl. 9
Tímamerki. Upplestuir (Frú Óiína
Andrésdtó'ttir skáidkona). — Kl.
9.30 Lesin upp óprentuð smásaga
(Jóm Björnsson, riithöfundur).
St. Æskan nr. 1.
•heldur hátíðlegan 2000. fund
sinn á roorgun. Sjá augl.
■wv .
Útvarp á morgun:
Kl. 11 árd. Guðsþjonusta "frá
dómkirkjumni (iséra Friðrik Hall-
grímsson predikar. Sálmar nr.
224, 210, 212, 422, 302). — Kl.
12,15 Veðurskeyti og fréttir. KI.
3.30 Útvarp.stríóið (Emil Thorodd-
.sen, Þórarinn Guðmundisson, Ak-
sel W'Old). Kl. 4.30 30 mínútur
fyrir börn. Kl. 5 Guðsþjóniusta
frá fríkirkjunni (séra Árni Sig-
urðsson. predikar. Sálmar nr. 420,
312, 348, 194). —. Kl. 7.30 Veður-
skeyti.. — Kl. 7.40 Fiðluleikur (P.
O. Bernburg). — Kl. 8.10 Fyrir-
• iestur um uppreistina í Vínar-
borg (R. Kinsky, kand.). — Kl.
9 Tímamerki. Hijóöfæxasláttur frá
Hótel ísland.
/ ____________________—__'
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillam le Queúx: Njösnarmu mikli.
yðar, mun hún reyna að ná fundi yðar, jafn-
skjött, sem hún veit, að þér eruð kominn
aftur tii Rómaborgar.“
„Hún getur líka reynt að ná fundi minum,
j)ó hún sé óvinur minn. Hvað er languir
Itími liðirm, síðan hún var aö gera eftir-
spurnir um mig?“
„Nokkrar vikur.“
„Og sagði hún föifci frá því, hvað ég
héti ?“
„Hún sagði að eins einum frá því,.og sá
sagði heimildarmanni niínuim, — þeim, 'sem
ég má ékki nefna meö naíni."
„Mun hún hafa nokkra hugmynd um ieyni-
starf mitt? Haldið þér, að hún viti, að ég
er njósnari ?“
„Ö! Það er meira en ég get sagt yður
áfcveðið,“ sagði hans hágöfgi.' „En j>6 ver'ð
ég, ef satt skai segja, að álíta, að bún viti
mikið um yðar hagi, —■ viti, að þér eruð
njósnari voldugustu þjóðar heimsins.“
Um leið og hann sagði þetta opnuðust
dyrnar gegnt okkur og þjónn Claucares lá-
varðar sendiherra sagöi með hárri, hátíö-
iegri rödd:
„Hans hátign konungurinn!“
Ciaucare lávaröur yfirgaf mig þegar ag
hraðaði sér til fcönungsius, senr allir sýndu
virðingarroerki, er hann gekk hægt og stilli-
Íéga-gegn um fólksþyrpiniguna. Konungurinn
var lagiégur, svipgóður, ungur maður. Hann
brosti vingjamlega til allra. Hainn hafði svart
efrivararskegg og hlýleg og frekar skarp-
!eg augu. Harin bauð nrjög góðan þokka af
sér'. En annars sópaði ekki sériega mikið að
honum.
10. kapituli.
Clare Stanway taíar.
Lí'kt og Row okkar heima á Englandr,
Allée des Acacias í París, Promenades des
Anglafe í Nice, Bois de la Chamher í Brus-
sels eðia Cascine í Florenœ, er t Gorso í
Rómahorg ærið' mikili giaumur og gleði á
þeinr tima, sém ítalir npfna Hora passeggiata
■eðia um kiukkair íjogur eftir hádegi. Á þeim
timia er.ui ailir úti að viðra sig- í vetrarsóli-
skininu., og hiö beina, en frekar þrönga
stræti., sem vanalega er orsök vorrhr'igða.
fyrir ferðamenn, er heimsækja ítalíu, er svo
fjölfarið, að ekki verður þvers fótar konr-
ist fyrir vögnum. Þa,r nræta allir öÍJum.
Hljóðið er lengi að berast frá Sýdenham
Hill til Rónrabörgar. En þessa fjóra daga,
sem liðnir voru frá því, að ég kom til
Rómaborgar, höfðu eins og óp borist þaðan
(inn í huga minin. Endurmimringin um stúlfc-
una, isern ég'elskaði, moröið, sern hún ö-
tilkvödd hafði játað fyrir mér að hún væri
völd a'ð, og loforðið, sem ég hafði gefið
henni um eilrfa þögn, — alt jretta gerði mig
’hugsandi og kvíðafullan.
Ait henti á, að leiðnngur minn til Italiu í
.þarfir þjó'öai minnar yrði árangurslitill eða
gagnslaus með öllu. Hugsanix mínar voru
svo íjötraðar við hinn dularfulla, dauða
rnann, Henry White, að ég gat eiginlega alls
ekki hafist neitt handa. Mér var eins og
varnað að geta hugsað skýrt og skynsam-
Jega á þessum dögum. Var m.ér fanið að
fiara aftur, - manni á bezta aldri, — manni,
ungum, hrauistum, fjörugum, kjarkgöðuim og
einbeittum? Nei; þaö gat varla verið.. Ég
var yfir mig hrifinn af duiarfullu ástar-
æfintýri. t því lá orsökin til þess, hveTinr-
igég hagaði mér einniitt nú. Clinton lávarður
þekt'i mig iraumast fyirir sama mann og
áður.
Ég var búiim að vera svo aö segja að-
gerðalaus, siðair ég kom til Rómaboxgar.