Tíminn - 12.12.1964, Blaðsíða 5

LAUGARDAGUR 12. desember 1964
(Jtgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Kristján BenedLktsson rtitstjórar: í>órarinn
Þórarinsson (áb) Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar- Tómas Karlsson Aug-
lýsingastj. Steingrímur Glslason Ritstj.skrifstofur Eddu-
húsinu. slmar 18300—18305 Skrifstofur Bankastræti Af-
greiðslusimi 12323 Auglýsingasími 19523 Aðrar sknistofur,
slmi 18300 Askriftargjald kr 90.00 á mán innanlands — í
lausasölu kr. 5,00 eint — Prehtsmiðjan EDDA h.f
Nú þegir Morgunblaðið
Nýlega fengu blöð'in greinargerð frá saksóknara rík-
isins um málshöfðun vegna fjársvika og brota á gjald-
i eyrislöggjöfinni, sem uppvíst varð um hjá einu skipafélag
inu í Reykjavík fyrir nokkrum árum. Mál þetta er búið
að vera lengi til rannsóknar, enda bersýnilega umfangs-
mikið. Upphæðir þær, sem hafa verið látnar fara fram
hjá gjaldeyrisyfirvöldunum, skipta milljónum króna.
Menn munu minnast þess, að þegar hið svokallaða olíu-
mál var á döfinni, var ekki aðeins birt opinber greinar
gerð, þegar málshöfðun hafði verið ákveðin, heldur voru
birtar margar greinargerðir, meðan á sjálfri rannsókn-
inni stóð. Nú voru engar slíkar greinargerðir birtar. I
hvert skipti, sem slík greinargerð birtjst varðandi olíu-
málið, hófu íhaldsblöðin undir forystu Mbl- mikla rógs-
herferð gegn samvinnuhreyfingunni og reyndu að kenna
henni um afbrotin.
Ef Mbl. hefði fylgt sömu reglu nú, hefði það átt að
skrifa um það dag eftir dag að undanförnu, og fjársvik-
in og gjaldeyrissvikin hjá Eimskipafélagi Reykjavíkur
bæru þess vitni, hve allt væri rotið og spillt í einka-
rekstrinum. Það hefði verið í samræmi við þau skrif
blaðsins, að olíumálið bæri vitni um allsherjarspllingu
hjá samvinnuhreyfingunni.
Nú bregður hins vegar svo kynlega við, að Mbl. birtir
ekki einn einasta greinarstúf um afbrotin hjá Eimskipa-
félagi Reykjavíkur — ekki einu sinni lítinn Stakstein. Rit-
stjórar Mbl. láta eins og þeir hafi aldrei um þetta heyrt.
Ritstjórar Mbl- látast vera enn fáfróðari. Fyrir ári
síðan varð uppvíst um stórt fjársvikamál á Keflavíkur-
flugvelli, sem nokkrir helztu forvígismenn Sjálfstæðis-
flokksins virtust riðnir við. Rannsókn þess máls hefur
dregizt ótrúlega á langinn. En ritstjórar Mbl. virðast
ekkert um það vita. Nú er ekki verið að reka á eftir yfir-
manni réttvísinnar á Keflavíkurflugvelli, Guðmundi I.
Guðmundssyni, eins og í olíumálinu.
Trú á blekkingar
Það er auðséð, að forkólfar Sjálfstæðisflokksins eru
ekki búnir að missa trúna á blekkingarnar. Mbl. skrifar
nú um það dag eftir dag, að Sjálfstæðisflokkurinn vilji
hafa lága skatta á almenningi og alls ekki innheimta
hærri skatta en þurfi til nauðsynlegustu framkvæmda-
Launafólk hefur að undanförnu kynnzt skattastefnu
Sjálfstæðisflokksins í framkvæmd, og sú reynsla talar
vissulega öðru máli en blekkingar Mbl.. Ríkisreikningar
undanfarinna ára tala jafnframt skýru máli um, hvort
álögurnar hafi verið hnitmiðaðar við hinar opinberu
þarfir- Þeir sýna, að lagðir hafa verið á skattar langt
umfram þarfir, þar sem tekjuafgangur ríkisins hefur
komizt upp í 300 millj. kr- á ári.
Ríkisreiknignar og fjárlögin 1965 sýna ennfremur, að
álögur ríkisins hafa um það bil fjórfaldast á þeim sex
árum, sem eru liðin frá falli vinstri stjórnarinnar. Þó hafa
álögur á mörgum auðfélögum nær eiíkert hækkað á þess-
um tíma. Þær hafa hækkað þeim mun meira á almenn-
ingi. Og meðan þeir Gunnar Thoroddsen og Geir Hall-
grímsson hirða næstuín hvern eyri úr launaumslögum
margra launþega i Reykjavík, lætur Gunnar Thoroddsen
stóreignaskattinn vera óinnheimtan hjá mörgum gróða-
mönnum þar-
Svo hælir Mbl. Sjálfstæðisflokknum fyrir lága skatta.
Mikil er trúin á mátt blekkinganna.
TÍMINN
r
m
ERLENT YFIRLIT

5
1
Willy Brandt fylkir liði sínu
Vinsældir Erhards eru aðalþrándurinn í götu hans
ÞÓTT TÍU mánuðir séu þang
að til þingkosningar eiga að
fara fram í Vestur-
Þýzkalandi, er kosningabarátt-
an raunverulega hafin. í er-
lendum blöðum er yfirleitt tal-
ið, að hún hafi hafizt með
flokksþingi jafnaðarmanna, sem
var haldið í Karlsruhe í lok
seinasta mánaðar. Þar gengu
jafnaðarmenn fyá kosninga-
stefnu sinni og fyl'ktu liði til
baráttu. Flokksþingið er talið
hafa einkennzt af einingu og
sóknarhug, er byggist ekki sízt
á góðu samstarfi þriggja aðal-
leiðtoga flokksins, Willy Brandt
sem er formaður flokksins og
forsætisráðherraefni, Fritz Er-
lers, formanns þingsflokiksins
og Herberts Wehncrs, seim af
Sýmsum er talinn hinn .sterki
maður“ flokksins.
Það er þegar ijóst, að kosn
ingabaráttan verður einskonar
einvígi milli tveggja stærstu
flokkanna, kristilega flokkrins
og Jafnaðarmanna. Kristijegi
flokkurinn missti meirihiuta
sinn í seinustu þingkosningum
og hefur síðan verið stjórnar-
samvinna milli nans og Fi.iáls
lynda flokksins. Frjálsivndi
flokkurin ner talinn hafa öðr-
uga aðstöðu í næstu kosning
um vegna baráttunnar roilli
tveggja stóru flokkanna Sú
barátta hefur þegar útrýmt hin
um mörgu smáflokkum, er rísu
upp í Vestur-Þýzkalandi í stríðs
lokin.
KERFI hinna tveggja stóru
flokka, sem hefur myndazt í
Vestur-Þýzkalandi eftir síðari
heimsstyrjöldina, hefur ber-
sýnilega áhrif á stjórnmálaþró
unina þar. Stóru flokkarnir
hafa lagt meginkapp á að ná
fylgi hinna óháðu, hófsamari
kjósenda. Þetta hefur haft þau
áhrif, að Kristilegi flokkurinn
hefur færzt til vinstri, en Jafn
aðarmannaflokkurmn til hægri.
Þetta einkenni kom mjög greini
lega í ljós á nýloknu fiokks-
þingi jafnaðarmanna.
Stefnuskráin, sera flokksþing
ið samiþykkti, einkennist mjög
af því, að flokkurinn vill gera
sem minnst úr stetnumun hans
og kristilega flokksins. Þetta
gildir bæði um innanríkismál
og utanríkismál. Hann mun því
í kosningabaráttunni leggja
meiri áherzlu á, að meiri þörf
sé á nýjum mönmi'm en nvrri
6tefnu.
Þýzkir jafnaðarmenn fara
hér allt aðra leið en Kennedy
fór í Bandaríkjunum og Wi.'son
i Bretlandi. Kennedy ag Wil-
son reyndu að gera muninn
meiri á stefnu þeirra og and-
stæðinganna en hann raunveru
lega var.
Þessi munur á vinnubiögð
um þýzkra jafnaðarmanna og
brezkra, stafar að verulegu
leyti af mismunandi ástæffum
í Vestur-Þýzkalandi gætir ekki
eins mikillar áónægju með
stjórnarstefnuna og gætti í
Bretlandi með stefnu íhaids
stjórnarinriar. Þar gætir raeira
andúðar á vissum foringjum
kristilega flokksins eins og
Strauss. í Vestur-Þvzkalan'li er
einnig skilningur á því inn-
an beggja aðalflokkanna, að
þeir þurfi að vinna samap eft-
Brandt
ir kosningarnar. Þetta byggist
á því, að þjóðstjórn er eina
stjórnin í Vestur-Þýzkalandi,
sem er líkleg til að geta fylgt
raunsærri utanrikisstefnu í
dag einkennist utanríkisstefna
':,æði ríkisstjórnarinnar og jafn
aðarmanna af öðru eins óraun-
sæi og því að vilja ekki viður
kenna Óder-Neisse iandamærin
milli Þýzkalands og Póllands.
Foringjar beggja flokkanna vita
þó vel, að án þessarar viður-
kenningar getur ekki náðst sam
komulag um Þýzkalandsmálin.
Þjóðstjórnin gæt.i senniiega
helzt fallizt á betta.
FLOKKSÞING jafnaðar-
manna einkenndist verulega af
því, að þeir muni auka verulega
fylgi sitt í kosningunum. Þeir
gera sér þó tæpast von um að
fá hreinan meirihl. en hinsveg
ar að geta orðið siærsti t'iokk-
urinn. Þessar vonn oyggja
þeir á því m. a., að flokmuinn
hefur unnið veruicga á í fvlkis
stjórnarkosningunum, sem rafa
t'arið fram undanlarið. Þa trúa
þeir því, að sú oeining, sem
ríkir innan kristiiega flokksins,
muni lama hann oú veikia trú
á honum. Af aeim astæðum.
kappkostuðu foringjar :afn-
aðarmanna að sýna sem mwtan
einhug á flokksþinginu Þeir
vildu sýna, að tlonkur beirra
væri §ins einhuga og knsti-
legir demókratar væru sundr
aðir Þessu til áréttingar ravnd
Erler
aði Brandt einskonar ríkis-
stjórn eftir flokksþingið. Það
var tilkynnt, hvaða menn
myndu gegna nelztu ráðherra-
embættunum, ef flokkurinn
myndaði hreina flokksstjóm eft
ir kosningarnar. Það féíl í hlut
Erler að verða utanríkisráð-
herra.
Þótt kosningahorfur jafnaðar
manna séu að ýmsu leyti góð
ar nú, er ekki víst að svo reyn-
ist, þegar til kemur. Kristilega
flokiknum gengur oftast betur
í landskosningum en rylkis-
kosningum. Þótt skoðanakann-
anir sýni, að jafnaðarmenn hafi
nú meira fylgi en kristilegi
flokkuhinn, verður annað uppi
á teningnum, þegar menn eru
spurðir um, hvort þeir k.iósi
heldur Erhard eða Brandt sem
kanslara. í slíkum skoðanakönn
unum að undanförnu hefur Er
hard fengið um 75% en
Brandt 25%. Og Þióðverjar eru
oft vanir þvi að '•-elja f'remur
milli foringja en Gokka
Það byggist oersýnilega tyrst
og fremst á Erhar^, hvort
kristilegi flok'kurii:n he’dur.
-(,,n «kki. Þótt Erharc! geri
sig sekan um ýmis pólitísk axar
sköft, virðist það okki draga úr
fylgi hans. í augum almenmngs
er hann maðurinn sem heíur
lagt grundvöllinn að fjárhags-
legri endurreisn Þýzkalands.
Menn virðast trua. á, að sá
grundvöllur haldizt, meðan Er-
hard er við stvrið. Þ.Þ.