Alþýðublaðið - 13.01.1955, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAOið
Fimmtuda"iir 13. janúar 195S
ÚTVmiÐ
20.30 Daglegt mál (Árni Böðv
arsson cand. marg.).
20.35 Kvöldvaka: a) Jóhann Þ.
Jósefsson alþm. flvturávarps
orð um ísl. athafnamanninn
Pétur Thorsteinsson á Bíldu
dal, og Atli seinarsson blaða
maður les úr minningabók
Péturs. b) íslenzk tónlist:
Lög eftir Sigurð Helgason og
Helga Pálsson. c. Ljóð og
lausavísur G-ísla Ólafssonar
írá Eiriksstöðum. d) Ævar
Kvaran léikari ílytur efni
úr ýmsum áttum.
22.10 Erindi: Perlan á strönd-
inni, Filippía Kxisíjánsd. rith.
22.30 Sinfómskir tónl. plötur).
23.16 Dagskrárlok.
KROSSGÁTA NR. 762.
1 1 i *
n T~ 1. : ' Ý ?
9 4
IC u IZ
/3 If- IS
li n 1
1%
GRAHAM GREENSs
N JOSNARÍ NN
74

Happdrætti Háskóla fslands.
Dregið verður í 1. flokki á
laugardag, og eru því aðeins 2
söludagar eftir. Heiljr og hálí-
ir Mutir eru nú uppseldir, aðr-
ír en þeir, sem seldir voru síð-
astl'ðið ár og heíur ekki enn
verið vitjað. Þessir miðar
verða nú seldir eftir þörfum.
Þeir, sem áttu þessi númer í
Og aðrir tóku undir: Já, komdu með Joe Bat
ea. — Komdu með Joe Bates.
D. vék sér að verkalýðsformanninum.
Þarna er komið þitt tækifæri, sagði hann.
Umboðsmaðurinn lágvaxni sagði: Ég skal
sjá til þess að þú fáir sex mánuði fyrir þetta.
Áfram með þig, maður. — Þinn tími er
kominn.
Bates þokaði sér tvíráður nær glugganum.
Hann hafði mikið hár, hafði lært pá list verka
lýðsforingja að kasta til höfðinu til þess að
það lægi ekki fyrir augunum. Hann lét menn
ina sjá að hann kynni þetta. Félagar, kallaði
Bates. Þið hafið heyrt þessa ákæru. Hún er
mjög alvarleg. Gat það verið, hugsaði D., að
mér ætli að takast að fá hann til þess að hef j
ast handa?
Ég sé ekki að við getum gert annað betra
en krefjast ákveðinnar yfirlýsingar frá Bene.
ditch lávarði um það, að kolin eigi að fara til
Hollands og ekki til annarra.
Hvers virði heldurðu að yfirlýsing um það
sé frá hans hendi?
Hún er þó þess virði, að við getum farið að
vinna í fyrramálið með góðri samvizku. Það
er þá ekki okkur að kenna1, ef við höfum ver
ið dregnir á tálar.
Litli maðurinn hraðaði sér út að gluggan.
um. Þetta er alveg rétt hjá Bates. Alveg hár-
rétt. Og gef ykkur pessa yfirlýsingu f nafni
Beneditch lávarðar. Það lcváðu við áköf fagn
og
' Bates viku frá glugganum. D. og L. urðu þ.ar
einir eftir. L. sagði: Þú hefðir átt að taka til-
fcoði mínu, sem ég gaf þér á sínum tíma, Þú
ert í slæmri klípu,
Svo bætfi hann við, hvíslandj. röddu, eins
og vildi gera D. þann greiða að láta ekki hina
heyra: Þeir eru búnir að finna K,
(Frh. af 8. síðu.)
VANN MÁLIÐ
í UNDIRRÉTTI
Niðurstaða málsins varð sú,
■ að ekki yrði komizt hjá því, að
i stefnandi ætti rétt til hluta úr
, áðurgreíndri greiðslu Yinnslu-
! stöðvarinnar til stefhds* sam-
kvæmt ákvæði 2. greinar fyrr-
nefnds kjarasamnings.
Stefndi gerði engar athuga-
semdir við kröfuupphæð stéfn
anda og var hún því tekin til
greina og stefndi dæmdur til
jað greiða hána ásamt 6% árs-
L. hélt áfram: Löregluna Iangar til þess asjvöxtum- frá 1. febr. 1953 til
hafa tal af manni, sem sást í íbúð þessaTÍ í' ÁÍ1?5
(ha-for ver.ð. Eftir þessum •*--
fylgd með ungum kvenmanni. Haxrn er sagöur s]itum
ur-
iþóttí rétt, að stefpdi
vera með plóstur á kinninnl; lögregluna grun j greiddi stefnanda kr. 400,00 í
ar nú reyndar að það sé blelcking til þess gerð málskostnað.
Lárétt: 1 leysist, 5 mat, 8
södd, 9 verzlunarmál, sk.st., 10
skyld, 13 samtenging, 15 gim-
steinn, 16 geðshi'æring, 18 Æs
ir.
Lóðrétt: 1 rúmmálseiriing,
2 lokaorð, 3 smábýli, 4 saurga,
6 gráða, 7 spurði, 11 forfeður,
12 gælunafn, 14 aur. 17 tveir
eins.
LAUSN Á KBOSSGÁTU
Lárétt: 1 ákrifa, 5 ítar, 8; farop: við orðum hans. Litjli maðunnn
róma, 9 ra, 10 kapp, 13 tt, 15
farg, 16 tólf, 18 rnyrða.
Lóðrétt: 1 skratti, 2 klók, 3
rím, 4 far, 6 tapa, 7 rangt, 11
afl„ 12 pnúð, 14 tóm, 17 fr.
Finna K,?
Það kpm kvenmaður að nafni Glover til lög
regTunnar í morgun. Hún tjáði sig hafa grun
um að ekki væri allt með felldu, og að eitthvað
myndi hafa gerzt í íhúðinni hennar, meðari
hún var að heiman. Það er í blöðunum í morg
un.
Hann heyrði umboðsmanninn smávaxna
segja, víst við Bates: Þessi maður. — Eftir
fyrra, ættu að flýta sér að ná í,,, , „ , ...
þá, ef þair skyldu enn verajIystur af I°greglunm fynr svik, fynr þjofm
óséldir. ; að , . .
Bates heýrðist segja: Lofið þið manninum
að komast að dyrunum, piltar; D. leit út um
gluggann; Bates átti við lögregluþjón, sem í
þessu var að ryðja sér braut upp að dyrunum.
Þú ættir að koma þér burtu héðan, finnst
þér það ekki sjálfúm?, spurði L.
Ég á eitt skot eftir.
Áttu við á mig, — eða á sjálfan þig?
ó, ég vildi að ég vissi hversu langt ég má
ganga. Hann þráði það eitt að vera knúinn til
þess að skjóta, þráði að vita vissu sína, hvort
pað hefði verið L., sem gaf seinustu fyrirmæli
um að unga stúlkan Else skyldi af dögum ráð
in. Þráði að hata hann, fyrirlíta hann, — og
skjóta hann. En -svo var nú það, að þau til-
heyrðu ekki sama heimi, þessi unga stúlka og
L.; það var gersamlega óhugsandi að hann
hefði gefið skipun um að ryðja henni úr vegi.
Maður drepur ekki nema að hafa eitthvað sam
eiginlegt með fórnardýrinu, eða þá að maður
drep^f án þess að vita, hver drepinn skal, eins
og flugmenn, sem varpa niður sprengjum, eða
stórskotalið, sem drepur af lÖngu færi.
Komdu hingað, lögregluþjónn. Hann hrökk
upp frá hugleiðingum sínum við að heyra rödd
umboðsmannsins, litla mannsins, segja þessi
orð. Umboðsmaðurinn stóð úti við' gluggann og
hallaði sér út’um hann. Lögregluþjónninn var
sem sagt ekki kominn inn um dyrnar ennþá.
Svo sem vænta mátti af manni í hans stétt
stóð hann í þeirri bamalegu trú, að einn lög
reglupjónn. óvopnaður, hlyti að hafa í fullu
tré, já reyndar hafa öll ráð vopnaðs borgara í
hendi sér.
Hann heyrði L. segja: Helzt sem allra
lengst burtu . . . og sem allra fyrst. „ . Það
þurfti ekki meira, hann fann og skyldi, hvílíkt
djúp var staðfest í milli þeirra. Það birtist í
rödd hans, þóttafullri, rólegri og óskelfdri,
hallir og garðar með blómum, svalir og gos
brunnar og dýrar, sjaldgæfar bækur, fágæt
málverk og gamlir pjónar, sem íilbáðu
mann. Maður drepur ekld nema þann, sem
hefur eitthvað sameiginlegt með manni; það dag.
var heldur ekki tilvinnandi að hafa svip hans,
STAÐFESTUR
f HÆSTARÉTTI
Þannig lauk málinu í Sjó-
og verzlunardómi Vestmanna-
evja. Áfrýjaði stefndi dómin-
um til hæstaréttar. Staðfesti
hæstiréttur dóminn og voru
dómsorð þessi:
Hinn áfrýjaði dómur á að
vera óraskaður. Áfrýjandi
Erlingur h.f. greiðr stefifda
Guðjóni Kr. Krisíinssyni
málskostnað fyrír hæstarétti
kr. 3000. Ðómimim ber að
fullnægja að viðlagðri aðför
að lögiun.
4—5 MILLJ. KKRÓNA
Allir sjómenn í Vestmanna-
eyjum á fyrrnefndu tímabili
munu hljóta sömu uppbætur
og Guðjón Kr. Krisúnsson vél-
stjóri. Munu þær uppbætur
samanlagt nema 4—5 millj. kr.
—...----------»------;—
Vélbéfur sekkur
Framhald af 1. sfðu.
strax og hann náðist um borð
og þeim haldið áfram á leið-
inni inn il ísafjarðar. En ekki
báru þær árangur.
AJLLIR FRÁ SUDURFYRI
Öll áhöfnin á Súgfirðingi
var frá Suðureyri. Sá, sem
drukknaði, hét Rafn Ragnars-
son, en hinn maðurinn, er fórst
hét Hörður Jóhannesson. Þeir,
sem komust af heita Gísli Guð
mundsson skipstjóri, Guð-
mundur Pálsson vélstjóri og
Magnús Ingimarsson háseti..
NÝR BÁTUR
Vélbáturinn Súgiirðingur
var nýr. Lauk Landrsrniðjan
smíði hans s.l. haust.
Talið er að dimmviðri hafi
valdið þvi, að togarinn sigldi á
bátinn. Réttarhöld í máli ■
brezka skipstjórans hefjast x
Starf eftirlitsmanns Sveinasambands byggingar.
manna er
til urnsóknar nú
nsoknum se
skilað á skrifsíofu Sambandsins, Kifkjahvoli, fyrir 20.
þ.m.
.V.

■írfr*
eioasambandio
Frh. af 8. síðu.)
með ófaglærðum á næsta
stai’fsári, eins og eð undan-
íörnu, með þeirn, er fara ; jh á
varksvið hinna Icg '•s.,'::duðu
Iðngreina, og leita nánari sam-
vinnu við lögregluyfirvöld
bæjarins á þessu sviði, þar
ssm álitið er, aö um ai-
menna löggæzlu að ræða.
STJÓRN SAMBA-ND?rMS
Stjórn sveinasambandsíns
skipa nú: Ólafur Jónsson mál-
ari, forseti
son múrari,
Kristjánsson pípul.m., gjaldk.;
Matthías Ólafsson rrislari, rit-
ari og meðstj. Kristinn Breið-
arafélag Reykjavikur, Málara-
sveinafélag Reykjavíkur og
Guðyaruur Sigurðs
varaforseti: Rafn