Alþýðublaðið - 21.01.1955, Síða 7

Föstudagur 21. jan. 1955
ALÞYÐUBLAÐIÐ
7
r /
FELAGSLIF
Frá Guðspekifélaginu.
Reykjavíkurstúkan heldur
fund í kvöld 21. þ. m. kl. 8,30.
Fundarefni: Minnzt verður
tveggja látinna félaga, Páls
Ei'narss'onar fyrrum hæsta-
rétt.ardómara og Þorláks Ó-
feigssonar byggingameistara.
Gretar Fells talar og frú Þór_
unn Þorsteinsdóttir syngur
einsöng með undirleik ung-
frú Huldu Karlsdóttur. Fé-
lagar, sækið vel. Gestir vel
komnir.
IMItggDiBiaiBiiiangaiiiiaeisiiiiiia
ÍELSA 5IGFÚSS
Nýjústu
íslenzlm
upptökur:
X 727 HEIM! HEIM!
LITFRÍÐ OG
LJÓSHÆRÐ
x 726 SAGAN AF
GUTTA
ÓLI SKANS
SJÓ OG LAND
ÞAÐ ER GAMAN
AÐ LÆRA.
Hljóðfærahúsið
Bankastræti 7.
Fóikið og jarðskjálfti
(Ffh. af 8. síðu.)
jafnlega næmt fyrir jarðhrær
ingum. Virðast sum.r ekkert
finna, þótt aðrir þykist örugg-
ir um að járðskjáífti hafi kom
ið og það reynist rétt.
FINNUR MARGA KIPPI.
Þannig hefur kona ein, sem
heima á í timburhúsi í Kirkju
stræti skýrt frá því. að hún
hafi fund^ð miklu f.'eiri jarð-
skjálftakippi um síðustu helgi
en almennt var talið að fund-
izt hefðu. Hún fann báða kipp
ina síðasta sólarhr.ng, þótt
vægir væru.
Prykkjissjuklr rnenn
(Frih. af 8. síðu.)
framkvæmdum. Kvaðst borgar
stjóri fús t?'i bess, að ræða við
heilbrigðismálaráðherra um
málið, ef unnt yrði að fram-
kvæma fyrrnefnd ákvæði í lög
um um meðferð ölvaðra manna
og reisa sjúkrahús yfir drykkju
sjúklinga í Reykjavik.
íhaldið og braggabúar
Framhald af i. síðu.
■andi mál að ræða, að ekki
mætti svæfa það með því að
vísa því t:l bæjarráðs. Sagði
Magnús, að líf og heilsa
margra væri í hættu, ef ekki
yrði að gert og því bæri brýna
nauðsyn til að bregða við
iskjótt. Alfreð Gíslason tók í
sama streng og lagði á það á-
Lengur er enginn maður í vafa, hvaða frakka hann vill — auðvitað vill hann
aðeins þann frakka, sem mesta athygli hefur vakið hérlendis, og jafnvel
erlendis — sem sé — „P Ó L A R“—frakkann.
Sumar, vetur, vor og haust, alltaf er
við öll tækifæri.
„P Ó L A R“-frakkinn er úr fyrsta flokks efni, með fallegu sniði, og síðast
en ekki sízt, með hinu vandaða „T R O P A L“-fóðri, sem hægt er að taka
úr með einu handtaki.
Munið aðeins ,,PÓLAR“ þegar þér
ætlið að fá yður frakka og þér
fá bezta og vandaðasta frakkann,
sem framleiddur er hérlendis.
herzlu, að bregða yrði skjótt
við, þegar um slikt neyðará-
stand væri að ræða í brögg-
unum.
ÍHALDIÐ Á MÓTl.
Gunnar Thoroddsen, borgar
stjóri lagði í fyrstu til, að til-
lögunni yrði vísað til bæjar-
ráðs og framfærslunefndar, en
er allir bæjarfulllrúarnir, jafnt
•fulltrúar minnihlutaflokkanna
sem íhaldsins virtust efnislega
samþykkir tillögunni dró hann
frávísunartillögu sina til baka
og bar fram tillögti um að fela
framfærslunefnd að veita
braggabúum ,.áfram“ aðstoð
■eins og verið héfði. Bæjarfull-
irúar minnihlutaflokkanna
bentu þá á, að þar sem um
skyndihjálp þyrfti að vera að
ræða til braggabúa væri ekki
nægilegt að samþykkja slíka
tillögu og heldu fast við hina
,P Ó L A R“-frakkinn hentugastur,
fyrri. Bæjarstjórnaríhaldíð gat
hins vegar ekki brotið þá meg
inreglu síná, að samþykkja
áldrei tillögur frá minnihlut-
anum og náði því tillagan ekki
fram að ganga. Var tillaga
borgarstjóra samþykkt.
(Frh. af 8. síðu.)
að verkalýðsféíögin segi upp
samningum sínum fyrir 1.1
febrúar n. k„ fil að knýja
frám kjarabætur, svo að tekj
ur áfta stunda vinnudags
nægi til mannsæmandi fram
fáirslu meðalfjö!skyldu.“
Ráðstefnan hafði ekki vald til
að segja upp samningam, þareð
það geta aðeins féí.ögin. Munu
hin einstöku félög nú taka af-
stöðu til þess, hvort samning
um verði sagt upp.
Sfyrkur úr minningar-
sjéii Öfavs Brunborg
VEREFNI SJÓÐSINS er að
styrkja efnalitla stúdenta og
kandíd.ata til náms v:ð háskóla
eða hliðstæða menntastofnun
í Noregi: Styrkurinn er að
þessu sinni 1500 norskár krón
ur.
Umsóknir skal senda skrif-
stofu Háskóla fslands fyrir lok
febrúarmánaðar.
Davíð sexlugur
Framhalð af 5. síðu.
og „Nýrri kvæðabók", virðist
þessi' persónulega tjánlng
naumast eins rík og næm, en
þar eru eigi að síður yndisleg
mákvæði, sem vekja !og
magna sömu aðkehrimgu mik-
ilia örlága og dulkenndrar lífs
reynslu. .Ég nefn; sem dæmi
Yngismey. Aríta, Eldarnir
þrír, Lótœblóm og Vor. Knap
inn sýnir kannski bezt, hvað
við er átt með þessari hæpnu
viðleitn; til skilgreiningar á
snjöllum skáldskap í litlu
Ijóði:
Er aðrir fagna aftanró
og iðka bænagerð,
þá beizlar hann slnn bleika jó
og býst í langa ferð.
Hann .hefur sér í höndum Ijá
og hylur sig í reyk,
Því fylgir ei'líft ferðastjá
að fóðra gamla Bleik.
Frá yztu nöf í afdal fram
er oft og tíðum þeyst.
Þó heyri einhver hófaglam, '
er hamingjunni treyst.
Hánn strýkur egg við stofnsins
rót
og stekkur svo á bak.
Að því er 'alltaf bim.'ngsbót,
sem bjargast undir þak.
Þó fátt sé honum fvrst í stað
um fagra akurrein,
má alitaf hirða burknablað
á bak við einhvern stein.
En senn ber fákur fölan gest
til frjórra slægjulands,
og þegar honum bítur bezt,
er breiður skárinn hans.
Þessi vinnubrögð hafa gert
Davíð Stefánsson að lista-
skáldi. Hann á ýmsum öðrum
kvæðum sínum að þakka vin-
sældirnar og áhrifin, en smá
Ijóðin eru samt gleggsta sönn-
unin um galdur hans og meist
araskap. Sömu e'nkenni er
víða að finna í löngum kvæð-
um, sem vitna augljó.slega um
ágæti sitt. Davíð túlkar hug-
hrif sjálfs sín meira að segja í
lióðunum um Ba.tsebu, Messa-
línu og Bólu-Hjálmar, svo að
bent sé á það, sem ótrúleg'ast
mun þykja, en tilbrigði ’þeirra
stafa af myndsmíðinni í kvæð-
unum, sem hér hafa verið
rædd og filgreind. Og' skýring-
'n á öllu þessu ævintýri er fólg
in í því. að Davíð segir satt og
rétt frá. þegar hann kemst svo
að orði, að sorgin sé undirspil-
ið. þó að sálin syngi af gleði.
Sá tvíleikur tilfinninganna er
tónaslátturinn í skáldskap
þessá snjalla völuhdar á list
orðslns, sem kréfst í senn skýr
leiks myndarinnar, unaðar
hljómsins og leyndardóms
næmninnar, svo að til komi
skétmn lífvænna Ijóða.
íslendingar hylla Davíð Stef
áhsson sextugan í dag sem
skáldkonung sinn. Hann er'
dáður og öfundaður að unnu
bví afreki að hafa gerzt þjóð-
.skáid tveggja kynslóða. Fræin,
sem gróðursett voru í Iðunni
os Eimreiðinni 1916, eru löngu
orðin fagriskógur.
Helgj Sæmundsson.
Auglýsið í
AibvSublaðinu
Beilusfld
Framhald af 1. síðu.
Húsavík. Þar hefur ekkert ver
ið róið undanfarið, aðallega af
því. að ekki þótti iaka því að
eyða þessu litla, sem eftir er
af beitu, meðan veður var kalt
og leiðinlegtN En Húsvíkingar
munu, eftir fregnum þaðan að
dæma, vera orðnir vonlausir
um að geta fengið beitu, af
því, hve lítið er til víða ann-
ars staðar.