Alþýðublaðið - 27.04.1920, Side 4

4
A LÞYÐUBLAÐIÐ
Fiskvinna.
Nokkrar stúlkur geta fengið vinnu við fiskverk-
un. Vinnan byrjar nú þegar.
H. P. Duus.
Timburverzlun
Árna Jónssonar
Heykjavík
hefir nú fengið miklar birgðir af allskonar sænskum húsabyggingavið,
svo sem:
Tré, 3X3, 3X4. 4X4. 4XS. 5XS. 5X&. 6X6 og 6X/’-
Óunninn borðvið, af ýmsum breiddum og þyktum, frá */*til 3"
G61(bo rð, 1 og 5/4" þykk.
r*ilborö (panel), 3/4" þykk.
G-erilxti, Loftliste, Grölflista.
.Allslionai* g-lu.g-g'a.ef ni, úr ágætis við, og margskonar lista.
Huröir, niargar tegundir, úr góðum þurrum við
og Sérstaklega vandaðar að ölium frágangi.
Eifa: til skipa og húsgagnasmíða.
Asbest plötur. Pakpappa, tvær þyktir.
Skrár. Lamir. Hurðarhúna o. íl.
Xoli konungur.
Eftir Upton Sinclair.
Öonur bók:
Prœlar Kola konungs.
(Frh.).
Smátt og smátt fór Hali að
ráma í, hvað námuslys væri í
versta skilningi. Það var ekki há-
vaði og reykur og myrkur, eða
örvita kveinandi konur Það var
ekkert, sem var ofanjarðar, það
var það, sem var niðri í jörðinni,
inni i rjúkandi, kolsvörtum námu-
göngunuml Það voru karlmenn-
irnir! Menn, sem Hallur þekti,
sem hann hafði unnið með, sem
höfðu brosað til hans og spaugað
við hann, og hann þekti líf þeirra
út í ystu æsar! Tylftir, kannske
hundruð þeirra voru þarna unBir
fótum hans — sumir dauðir, aðr-
ir særðir og limlestir. Til hvaða
ráða skyldu þeir tak»? Hvað
myndu þeir, sem ofanjarðar voru
gera tyrir þá? Hallur reyndi að
komast til Cottons til að spyija
hann; en eftirlitsmaðurinn var um
kringdur, umsetinn. Hann ýtti
konunum aftur og sagði við þær:
„Farið þið! Farið þið heiml*
Hvað var þetta? Áttu þær að
fara heim? Þegar bændur þeirra
voru grafnir niðri í jörðinni. Þær
hrúguðust utan um hann, æptu
og sárbændu.
En hann hélt áfram: „Heim
með ykkur! Þið getið ekkert gert!
Enginn getur aðhafst nokkurn
hlut enn þá!“ Hann varð blátt
áfram að beita valdi, svo þær
hrintu hver annari ekki niður í
göngin.
Hvar sem Halli varð litið, sá
hann syrgjandi konur. Samar stóðu
upp á endann og horfðu beint
fram fyrir sig eins og í leiðslu,
aðrar sátu róandi fram og aftur,
eða Iáu á hnjánurn með uppliftum
andlitum eins og í bæn, allar með
óttasieginn barnahóp utan í sér.
Hánn sá austurríska konu, fölan
vesaling með rifið sjal um höfuð-
ið, rétta út hendurnar og hrópa:
„Mein mann! Mein mann".
Iiún greip höndunum íyrir and-
iitið og rödd hennar dó út í ör-
væntingarekka. Hún snéri á braut
og reikaði eins og dauðasærður
maður. Haliur fylgdi henni með
augunum, óp hennar á manninn,
sem hún endurtók í sífellu, varð
undiraldan í þessum skelfingar-
söng.
Hann hafði lesið um námuslys,
en þetta var í fyrsta skifti sem
hann sá það með eigin augum.
Hið versta var vanmáttur hans
og alls heimsins. Hann skildi það
á orðum Cottons og svörum verka-
fólksins. Það var ótrúlegt, ómann-
úðlegt — það var sannieikur!
Þeir urðu að senda eftir nýrri
loftdælu, þeir urðu að bíða þang-
að til hún kom, svo urðu þeir að
ltoma henni fyrir og setja hana
af stað, og þegar því var lokið,
urðu þeir að bíða stundum saman,
uns aðalgangarnir í námunni voru
lausir við reyk og sprengiloft og
þangað til því var lokið gátu þeir
ekkert gert — alls ekkert! Menn-
irnir urðu að vera kyrrir niðri í
námunni. Þeir, sem ekki fórust
strax, myndu ieita fjariægustu af-
kymanna, þar sem þeir myndu
króa sig af til varnar banvænum
lofttegundum. Þar mundu þeir bíða
matar- og vatnslausir í lofti sem
erfitt var að draga andann í. Biða
og bíða — þangað til björgunar-
mennimir gætu komist til þeirra.
Sitt hvað úr
sambandsnkinu.
Brnni í Kaup m anuahöfn.
Semt í fyrra mánuði brann
stórt verzlunarhús við Vodroffsveg
í Kaupmannahöfn. Brunaliðinu
veitti örðugt að fá stöðvað eldinn
og urðu brunaliðarnir fyrir meiðsl-
um nokkrum. Skaðinn er metinn
2V2 miljón króna.
Alþbl. er blað allrar alfsýöu!
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.