Alþýðublaðið - 29.01.1955, Blaðsíða 5

Laugardagur 29. janúar 1955
ALÞÝÐUBLAÐiÐ
5
Þórður Þórsfeinsson:
urinn undir sauðarcgærunni
ÞEIR MENN hafa aldrei ver MYRKKUR NAFNLEYSIS.
dð í sérstökum metum hjá ís- , í nefndri gre!n vegur þessi
lendingurm sem vógu að öðr vargur ótt og títt að mér úr
um úr myrkri í því skyni, að myrkri nafnleysisins, enda
þeir yrðu ekki sjálfir í sök, þótt öðrum sé í rauninni þau
heldur yrðu þar sakiausir menn vopnalög ætluð. Þarf ekki
við bendlaðir. Þótt: slíkt at- lengi . að lesa þessa ritsmíð,
ferli að vonum, — og þykir hans, til þess að komast að
enn, sýna heldur lítið hug-|raun um, að það er hatur hans
rekki. Til drengskapar þýðir á Alþýðuflokki Kópavogs-
hins vegar ekki að ætlast af hrepps, sem knýr hann til
slíkri manngerð, myrkravígs- þessa þokkalega athæfis, enda
menn vita ekki einu sinni hvað þótt hann verði að binda það
sú dyggð er. Sá skapgerðarþátt einhverri ákveðinni persónu
ur ræður einn athöfnum þeirra, I úr þeim flokki, til þess að fá
að geta unnið níðingsverk sín því úlrás. Vegna þess, að ég
óáreittir, og án þess að þurfa er Alþýðuflokksnvjður, og hef
við þeim að gangast. Það er sem slíkur ef til vill einhvern
sami eðlisþáttur og vargsins,' tíma reynzt þessum nafnleys-
sem skríður undir sauðargær ingja óþægari ljár í þúfu, en
una, og lætur hana skýla þeim hann hefði kosið, og þó fyrst
vígtennta skolti sínum, sem og fremst vegna afskipta minna
hann þorir þó því aðeins að af byggingu og rekstri félags-
beita, að hann telji sig ekki heimilis Alþýðuflokksfélagsins,
munu verða við kenndan. Það verð ég fyrir valinu, þegar
er óheppni hverjum hóp góðra hann fær haturskast, svo að
manna.að eiga slíkan varg inn hann má hvorki ráða orðum
an sinna vébanda. Fvrir bragð. sínum né gerðum. Tel ég mér
ið mega þeir alltaf við því bú- þetta að vísu nokkurn heiður,
ast, að hann sýni hið rétta eðli þar eð það sýnir, að honum
sitt á þann hátt, að allir iiggi þykir sem ekki hafi ég unnið
undir illum grun. Sem betur. flokksfélaginu og fiokknum til
fer varir það ’sjaldan lengi, að , ónýtis. Vona ég því, að ég eigi
ekki komist upp um slíkan eftir að vinna báðum þe.m að-
varg og athæfi hans. Fyrr eða i'um enn meira gagn, svo mik
síðar kemur að því, að hann, ið; að vargstennurnar láti mig
gætir sín ekki, en rekur upp aldrei í fr.ði, á meðan við,
fagnaðarspangól unair sauðar- j Kópavogsbúar, verðum nauð-
gærunni. þegar honum þykir ugir að sætta okkur við, að
ynriæ
vogshrep.pi, sem greinarhöfund
ur hyggst koma fram hefndum
á, með því að stinga mig Ivga
spjóti sínu. Félagsheimilið er
honum sérstakur þyrnir í aug
um. Þetta er svo sem ekki elns
dæmi. Jafnvel vönduðustu
menn meðal hreppsbúa, hafa j
látið pólifískt ofstæki firra sig
svo gersamlega heilbrigðri j
skynsemi, vegna þessa félags
heimilis, að þeir hafa gripið
tl cirþrifaráða gagnvart því,
til dæmis að banna gamalmenn
um að sækja þar ókeypis
skemmtun, er þeim var boðin.
Já, þeir eru svo sem fleiri en
myrkravígsmaðurinn. sem ekk:
hafa dálæti á því húsi.
ÓTEMPRUÐ RÖDD.
Og svo er það ,,saumalærið“.
Höfundur gerir sér mikinn i
mat úr atburði nokkrum. held
ur leið.nlegum, sem gerðist í
sambandi við saumanámskeið
nokkurra Alþýðuflokkskvenna,
er efnt var til í barnaskóla
hreppsins fyrir fimm árum.
Segir hann jafnsatl frá því,
e'ns og öðru. Það kom í ljós,
að þessi leiðinlegi verknaður,
sem hann minnist á, var unn-
inn af börnum foreldra, sem
af einhverjum á.stæðkim litu
þetta nytsama og saklausa j 1941 til 1946. Mun alþingis-
s'tarf Alþýðuflokkskvenna mönnum þá hafa fundizt, að
hornauga. og er því fyllsta á-1 nógu illa hafi verið að spari-
(handlæknis) við slysavarðstofu Reykjavíkur er laus til
umsóknar. Laun samkvæmt 5. launaflokki. Umsóknar-
frestur til 28. febrúar 1955.
Staðan veitist frá 1. apríl næstk. Nánari upplýsingar
um ráðningarkjör gefur borgarlæknir.
Reykjavík, 28. jan. 1955.
Stjórn
Heilsuverndarstöðvar Reykjavíkur.
Alúðar þakkir til allra þeirra, sem glöddu mjg á
sjötugsafmæli mínu með heimsóknum, gjöfum og hlýj-
um kveðjum.
Þuríður Brynjólfsdóttir.
sem sér hafi vel teklzt að svala
níðingslund sinni.
LAUNSÁTURSVIRKI.
Kópavogsbúar hafa orðið
fyrir því óláni, að slík mann- j
tegund hefur tekið sér bólfestu ^
á meðal þeirra. Hafa þe!r og |
orðið þess . varir, og það oftar'
in einu sinni. Nú hefur það |
gerzt, að hann hefu,r fengið!
tækifæri til að þjóna eðli sínu i
á allvíðum vettvangi, þar eð
hið sómakæra dagbiað, Þjóð- 1
viljinn, hefur illu heilli látið
blekkjast af sauðargærunni og
léð honum launsáturvirki í
dálkum sínum. E.r ekki ólík-
legt, að þelm, sem þar eru'
framámenn, þyki illa hafa til
tekizt, er þeir vita liið rétta,
og þyki myrkravígsmaðurinn
heldur léleg fylk;ngarpHýði,
hafi þeir ekki áður haft ástæðu
til þess að efast um heilindi
hans. Og Kópavogsbúar munu
lítt hrifnir af því, er slíkur
vargur notar sér nafn þeirra
og byggðarinnar fyrir sauðar-
gæru, svo að þeir getí ekki
hrsinsað sig af ódæði hans.
húfa þessa þokkalegu mann-
gerð innan okkar vébanda.
UPPSPUNI FRÁ RÓTUM.
Að sjálfsögðu er mér með
öllu óþarft að talca það fram,
að allar þær dylgjur og rógsak
ir, sem gneinarihöíundur ber
mig, eru uppspuni frá rótum.
Nafnleysi höfundarins er í
sjálfu sér næg sönnun þess, að
svo er. Hefði hann getað sann
að á mig, þótt ekki væri nema
lítinn hluta þeirra saka, er
hann ber mig, mundi hann
hafa þorað við að kannast. En
þar eð honum er Ijóst, að hann
lýgur, skýlir hann sér í myrkr
um nafnleysisins, og lætur alla
hreppsfélaga sína bera sök
sína. Þetta er nú einu sinni
vargseðlið, og getur hann því
í sjálfu sér ekki að gert, þótt
slíkt sé athæfi hans, en jafn
illur er sá hlutur, sem hann
eftirlætur sveitungum sínum
fyrir því.
ÞYRNIR í aucum.
Það er þetta féiagsheimili
Alþýðuflokksfélagsins í Kópa-
Sparifjársuppbæfurnar
og ríkissfjórnin i
stæða til að ætla, ag börnin
sjálf hafi í rauninni verið sak
laus. En nóg um það. Skóla-
nefndarformaður hafði látið
konunum í té þetta húsnæði.
Hreppsnefndaroddvita kom sú
hjálpsemi, einhvevra hluta
vegna, svo óþægilega, að hann
talaði við formanninn í síma,
af slíkum raddstyrk, að skóla
nefndarformaðurinn
naumast heila heyrn síðan;
skildist honum þó, að oddvit-
inn væri að skipa sér að reka
„þetta hyski“, — konurnar. út
úr skólanum. Sennilega hefur
MEÐ LÖGUM nr. 22 frá 19. jfram. Ég segi í bili, af því að
marz 1950 samþykkti • alþingi margjr sparif járeigendur munu
að greiða bætur á sparifé, er ein ekki una því, og munu þeir
staklingar höfðu átt innj árin leita til dómstólanna um úr-
1 skurð.
j Ef til vill er þetta gert af
ríkisstjórninni vísvitandi og
^ til þess að geta neitað sem flest
um kröfum, vegna þess, að þær
| séu ekki framtaldar. Líklega
hefur rírkisstjórninni fundizt,
að sparifjáreigendurnilr Væru
ekki búnir að fá nóg af þeirra
gjörðum til þess að eyðileggja
fjáreigend'um gengið með sí
felldum lækkunum á verðgildi
sparifjárins.
í áðurnefndum lögum var
ekki minnzt á það ákvæði, að
innstæðurnar væru taldar
fram til skatts, en auðvitað
, , ,, , þessar innstæður að verðgildi,
hefur rikjð fengið greMdan heldur skyldu einnig aUir þeir>
hefur tekjuskatt við öflun fjárins, því £em einhverra hluta vegna ekki .
að framtalsskyldan hvílir ekki töldu eign pessa fram, verða
eingöngu á framteljanda, held sviptir lofuðum bótum.
ur einnig á þeirn, er greiðir laun Margt getur hafa valdið þvi,
,eða aðrar greiðslur. Ennig má ag innstæður væru ekki M
honum misheyrzt, þyí_ að slíkt^telja víst, að þó svo hafi farið, taldar fram f d að eM árið
að sum árin hafi ekki verið haf. einhverra hluta vegna
talin fram sem eign hjá sum ekki verið gefin skýrsla, eða
um sparif járeigendum inn- önnur þess háttar atvik En fyr
stæða sparisj oðsbokar, pa . , ,
hefur skattstofan leyfi til lr ^etta a nu að refsa þeim
að áætla það og leggja sparifjáreigendum, sem þannig
á það efttir pví, og því er víst stendur á um, að jafnvel tiL
ábyggjlega framfylgt. J kynna þejm um leið líklega
Réttum þrem árum eftir að með ábyrgðarbréfi, að ofan á
lögin voru sett, lætur hinn allt séu þeir skattsvikarar. ,
Kvenréttindafélag íslands
heldur , ,
afmælisfagnað
mánudaginn 31. jan. kh 20,30 stundvíslega
í Tjarnarcafé, uppi.
Skýrt frá kvennaráðstefnu A.S.Í. P'
Tvísöngur.
Spurningaþáttur (þrenn verðlaun).
Aðgöngumiðar við innganginn. — Félagskonur
fjölmennið og takið með ykkur gesti.
Stjórnin.
orðbragð notar oddvitinn al-
drel, nema þá helzt við hrepp-
stjóra, en nokkra sök á oddvit-
inn samt á þessu. Það borgar
sig ekki alltaf að kunna ekki
að tempra raddstyrk sinn.
Hinsvegar er mér næsta óskilj
anlegt hvaðan greinarhöfundur
hefur þetta. Ég bjóst vlð, að
það væri á fárra vitorði, nema
oddvita, að mér undanskild-
um, og fallið í gleymsku. Ég
ætla þó að vona, að oddvitinn
blandi ekki geði við myrkra-
vígsmenn, eins og greinarhöf
und, eða glæpist á að sýna
þeim trúnað!
vafasöm sendiför.
N!ei það getur ekki vtrið!
Þá væri þessi myrkravígsmað
ur ekki að gera blessuðum odd
vitanum þann vafasama greiða,
að rifja upp dálítið leiðinlegt
at'vik, sem hann var, því m:ð-
ur við riðinn, sökum þess, að
hann varaði sig ekki á því, hve
fólk getur umgengizí sannleik
ann af mikilli léttúð, enda ger
ir oddvitinn það aldrei. Á ég
þar við, að gre'narhöfundur
minnist á afskipti barnavernd
arráðs af dansleikjum í félags
heimilinu og skemmtunum.
Einhverjir höfðu gerzt til þess
að skrökva því að oddvitanum,
að þar væru 'slíkar skemmtan
ir þráfaldlega sóttar af þörn-
um 10—12 ára, og léti ég það
. afskiptalaust. Sem góður þorg
> Framhald á 7. síðu.
mikli „lagasmiður" Björn Ól-
afsson gefa út bráðabirgðalög
Þannig virðast þakkirnar
verða frá ríkisstjórninni til
um það, að bætur fáist aðeins þejrra manna, sem undanfarna
greiddar, ef innstæðuféð hafi áratugi hafa, oft af litlum efn
verið talið fram til skatts. Sýn * um lagt til hliðar af tekjum
ist mér, að þarna sé þá aðeins | sínum og lagt það á sparisjóð
að ræða um, að ríkið hafi ekki ^ og gert þá ráð fyrir, að þar væm
í öllum tilfellum fengið greidd
an eignaskatt af þessum inn-
stæðum, og mun hann í mörg
um tilfellum vera sáralít.
ill og sums s'taðar enginn, nema
þá að um sé að ræða aðila, sem
eiga miklar eignir.
En þetta „meinlausa"
a-
peir ekki arðrændir, jafnvel á
miklu grófari hátt en hjá okr
urum. Útkoman er því miður
mjög slæm efcki sízt ef marglof
aðar bætur, sem ákeðnar vorir
fyrir f jórum árum, vérða svikn
ar. Undarlegt er það hve lang
an tíma hefur tekið að afgreiða
þetta mál á þessari öld hraðans
og vélanna.
Mér skilst, að miklu nær
gætnari aðferð hefði það ver-
ið að greiða öllum, sem rétt
kvæði, sem þarna er bætt inn
í lögin, kemur sennilega til
með að hafa mjög slæm áhrif
fyrir hina marghrelldu sparþ
fjáieigendur, því að með því að
hafa þetta ákvæði í lögunum! áttu til bóta, en ef ekki hafi
getur ríkisstjórnin skotið sér, verið talið fram mætti draga
undan því, í bili, að grejða eignaskattinn frá bótagreiðsl-
bæturnar á þeim forsendum, unni.
að þær hafi ekki verið taldar
Framhald á 7. síðu.