Alþýðublaðið - 30.01.1955, Blaðsíða 7

Sunnudagur 30, janúar 1955,
ALÞ?ÐUBLAÐIÐ
7
Útlendir T*
Skíðaskór
? ' góðir og vandaðir.
Ú 11 e n d i r '***,
SKÓVERZLUN
Péfurs ándréssonar
Laugavegi 17. — Sími 7345.
Tilkynníng
um atvinnuieysisskráningu
Atvinnuleysisskráning samkvæmt ákvörðun laga nr.
57 frá 7. maí 1928, fer fram á Ráðningarskrifstofu Reykja
víkurbæjar, Hafnarstræti 20, dagana 1., 2. og 3. febrúar
þ. á. og eiga hlutaðeigendur, er óska að skrá sig sam-
kvæmt lögunum, að gefa sig fram kl. 10—12 f. h. og kl.
1—5 e.h. Kína tilteknu daga. Óskað er eftir, að þeir sem
skrá sig séu viðbúnir að svara meðal annars spurning
unum:
1. Um atvinnudaga og tekjur síðustu þrjá mánuði.
2. Um eignir og skuldir.
Reykjavík 30. jan. 1955.
Borgarstjórinn í Reykjavík.
Bráðaþeyrinn
(Frh. af 5. síðu.)
Að lokum fá rithöfundamir
að vita, hvert vera skuli hlut
verk sambands þeirra, sovét-
rithöfundasambandsins. Um
það segir í ávarpi miðstjórnar
innar:
fSovétrithö.fundasambandið
á hér eftir sem hingað til, fyrst
og fremst að hafa gát á hug-
sjónum sovétbókmenntanna og
fræðilegu uppeldi . . . rithöf-
undanna, hevia baráttu gegn
hverskonar fráviki frá grund-
valiarsetningum hinnar sosíal
istísku raunhyggju, gegn öll-
um tilraunum til að losa bók
menní):rnar úr fengslum v'ð
líf sovétfólksins og pólitík
kommúnistaflokksins og sovét
stiórnarinnar . . . og síðast en
ekki sízt gegn endurlífgun bióð
ernisdyrkunarinna!.', heims-
borgarhvggjunnar og annarra
fvrirbrigða h'ns borgaralega
hugmyndaheims.“
„ÉG HLÝÐI FLOKKNUM“.
Ræðumenn rithöfundaþings-
ins sömdu sig bæði að efni og
orðfæri að þessu ávarpi „flokks
ins“. Sumir þræddu það hér
um bil orðrétt. Ræðurnar, sem
„Literaturnaja Gazeta“ blrti
ágrip af, sýna ágreining aðeins
mn minni háttar mál. Meiri
háttar skoðanamun eða deilur
iun hlutverk sovétbókmennt-
' anna er þar hvergi að finna.
Því var slegið föstu í ávarþi
miðstjórnarinnar eða „flokks-
ins“ fyrirfram, og ræður rithöf
undanna voru lítið annað en
| hlýðnisheit við „flokkinn“ og
sovétstjórnina.
Tékknesku
ZETA
ritvélamar eru komnar.
Ferða-ritvélar kr. 1.550,00
Skrifstofu--ritvélar með 33 cm. valsi
kr. 2.850,00.
Einka.umboð:
MARS TRADING CO.
Klappstíg 26. Sími 7373
Þ.annig lagði ritari rithöf-
undasamibandsins, A. Surkov,
mikla áherzlu á þá fagnaðar-
ríku staðreynd strax í þingsetn
ingarræðu sinni, að „flokksag
Inn (partinjost) hefur styrkzt
mjög í sovétbókmenntunum á
þeim tuttugu árum, sem liðin
eru frá síðasta rithöfunda-
þingi“. Að vísu undirstrikaði
hann einnig í ræðu sinni nauð
syn þess ,,að skiptast á skoðun
um“; en hinsvegar hafði hann
ekkert við það að athuga, að
tekið hefði verið fvrir munn
nokkurra rithöfunda frá Len-
ingrad (Pomerantsev og fleiri);
einn þeirra hafði gerzt svo
djarfur að krefjast ,.hrein-
skilni“ í bókmenntunum. Þeir
voru að dómi Surlsovs tals-
menn heimsborgaralegs anda,
sem væri aðeins saamboðinn
amerískum imperíal.'stum.
Auðvitað fengu hinir bann-
færðu rithöfundar frá Lenin-
grad því hvorki að verja sig
né „skiptast á skoðunum“ við
aðra á rithöfundaþinginu,
hver^n nauðsvnlefft sem ritari
ritt'öfund-þambandsins taldi
bað vera fyrir hina, sem hlýddu
flokkcaeannm.
Ræð.a Kpnstaptms Simíon-
i ovs. einkavinar Kristins An-
drócconar. v-þ- fae-ur hollmtu
ei*ur til ..flokksh'nunnar11 í
bókmenntum. ,.List h'nnar
spsíalistísku raunhvvpiu þekk
ir rðe:nc einn sannieika. sann
leí1ra fólk'ins." sa°'ð! hann.
| A eft.'r hnnum röluðn jnaw
i ir. c'umnart kunnir c,ovétrithöf
undo”, þar á meðal Fopdor
Gladkov. höfundur skáldsög-
nnnar „Sement11, og Valentin
Kalaiev. Kalaiev flatmas'a.ði
óvirðulegast af öllum fyrir
..flokknum“.
„Formlesa er ég óflokks-
bundinn,“ sagði hann; ,.en ég
tel mi? engu að síður skv.ldufr
an til bess að hlvða sérhverri
ákvörðun ftokksins, að fefa
;tínu hanc oo he”iqsf cfeen hvers
korar fráviki frá henni “
Ræðu s'rrni lank Kalajev
,með cirofelldum orðum;
. p.lckum flohkinn eins og
rt-o”ki elsksð; Lenín, or eick-
nm hcnri hv-{ mei”. árin
T'ðq. Jy6 nimn ðlé kaknir
aTdrei miklast o.ss.“
FÓLKIÐ ÞREYTT Á
ÁRÓDRINliM.
Ein athyglisverð athuga-
semd kom fram í ræðu N. Tjer
kasovs um sovétleikhúsin, er
honum varð það á. að geta lítil
lega vlðbragða lelkhúsgesta
gagnvart áróðursleikritum so-
vétrithöfundanna.
„Hversvegna“, spurði hann,
„sjáurn við svo sjaldan biðrað
ir fyrir utan aðgöngumiðasöl-
ur ieikhúsanna, þegar sýna á
lélkrit um veruleika sovétsam
félagsins, nauðsyolegustu og
mikilvægustu leikritin af ö.ll
um?“
Og hann svaraði þessari
spurningu þannig:
„Ekki vegna þess, á'ð áhugi
leikhúsgesta hafi dofnað, held
ur af hinu, að leikhúsin sýna
svo sjaldan nokkuð ný.tt; það,
sem þau bjóða er allt löngu
. þekkt.“
IIja Ehrenburg kom einnig
með nokkrar at.hyglisverðar
athugasemdir. Hann talaði
tvisvar, að því er „Literatur-
naja Gazeta“ segir; í fyrra
sinn til þess að flytja „flokkn
um“ og .sovétstjórninni holl-
ustueið eins og allir hinir
(„Vér lifum á glæsilegri öld“
sagði hann), en í síðara sinn
til að gagnrýna þá rithöfunda.
sem sæju aðeins svart og hvitt
„Þeir rithöfundar11, sagði
hann, „sem draga söguhetjur
sínar ýmist í „jákvæða“ eða
neikvæða" dilka, eru sjálfir
neikvæðir; þeir burðast enn
með fortíðina á baki sér.“
„Literalurnaja Gazeta“ seg-
ir að þessum orðum hafi verið
tekið með lófaklappi.
I somu ræðu andmælti Ehr-
enburg gagnrýni Konstantins
Simonovs á skáldsögunni
,,Bráðaþeyr“; en í ræðu sinni
hafði Simonov endurtekið flest
af því. sem hann skrifaði um
þá bók síðastliðið .sumar, er
hann lét svo ummælt, að sögu
hetjurnar í ..Bráðaþeyr" virt-
ust hafa séð fátt gott, en margt
ljótt. I ræðu sinni á rithöf-
undalþingínu bætti hann við,
illkmttnislega:
„Vér eigum bágt með að
trúa því, að höfundurinn hafi
viljað lýsa samfélagi voru á
slíkan hátt.“
Ehrenhurg forðaðist að svara
bessari ögrun Simonovs bein-
um orðum. Hann lét sér nægja
að ceoja:
..Ég tel mig ekki sekan um
T'að, sem gacnrvnendur mínir
Bnna mér t'l foráttu: og eigi
ég eftir að skrifa nýia bók,
mun écr revna að stíga bar eitt
srto- áfrnm. en ekki til hbðar.“
^ur>aðh''m”t hefur .flokkur
:”n“ fvr'rgefið Ehrprburg. eða
Tariti Tohi” hnnn of frma'n'n til
hoc= að vikia hormm til bliðar.
t»vf í lok b:ngc'nc var hann
onrlijrko'inn í stiérn rithöf-
iinriioonijiondslns, þrátt fyrir
,Bráðaþey“.
STALINN EKKI NEFNÐUR,
Ef lýsa skal að endingu í
fáum orðum þessu rithöfunda
þingi, ’fná segja, að þar hafi
allir beygt sig í auðmýkt fyrir
línu flokksins“ á sviði bók-
menntanna, fyrir kröfu bans
um áróður umfram allt. En til
gamans mætti þó einnig geta
sess, að þrátt fyrir þennan
ný.ia sigur stalinismans í sovét
forðuðust hér um bil gjlir ræðu
menn það eins og heitan eld,
að nefna Stalin á nafn. En það
er víst líka ,,flokkslína“ hjá
Malenkov og Krusjev sem
stendur.
ur arsins
Mendes France
Framhald af 4. síðu
hans og gerðum. Harm virðist
mannp. bezt að því kominn, að
bera hið stolta heiti ættjarðar
sinnar í nafni sínu. Þessi ætt-
iarðarást hefur ekki aðeins
einkennt alla hans athöfn í
styrjöld og hernámi, heldur er
hún leiðarljós hans á stjórn-
málavettvanginum, jafnvel í
beim málum, þar sem landar
hans telja hann ofstækisfullan
sérvitring, — eins og í áfeng-
ismálunum. Hann er þó ekki
neinn æstur bind'ndissinm,
heldur er hann bess fullviss,
að ofnautn áfengis sé hverjum
manni óholl, og að áfengið sé
mesti bölvaldur frönsku bjóð
arinnar. Það má vel vera að
einmitt bin skefialausa afstaða
hans gegn áfengisnautninni
verði fil þess að fella hann úr
sessi, fvrr eða síðar, en hann
mun telja sér það fullar skaða
bætur, að honum hafi tekizt
að koma því máli á þann rek-
snöl, að það verði ekki þagað
í hel.
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆*
ÚTRREIÐIÐ
ALÞÝÐUBLAÐIÐ!