Alþýðublaðið - 27.05.1956, Page 5
Sraitmictagw 27. maí 1956
AlþýSublaSiS
r r
Árni Árnason:
101,1
MÁNUDAGINN 13. febrúar
1928 fóru allflestir bátar í Vest-
mannaejfjum í róður. Þá var
Idukkan 04.00 og komið hæg-
viðri af austri, en veðurútlit ó-
lryggt, og leit helzt út fyrir
vaxandi austanvind, er liði á
daginn. Veður hafði undanfar-
iö verið mjög erfitt til sjósókn-
ar, og þann 11. febrúar varð ein
-tnesta útilega, sem orðið hefur
á bátum hér um áraraðir. Þá
iágu úti 19 bátar vegna ofveð-
urs. Komu þeir síðustu ekki
.faeim fyrr en eftir hádegið þann
12. febrúar og gátu þess vegna
ekki róið þennan dag, þ.e, 13.
febrúar 1928, er átti eftir að
verða svo minnisstæður í sögu
Eyja, þar eð vitanlega var ekki
-faægt að Ijúka við að beita línu
hinna siðkomnu bátá svo
snemma, að þeir næðu róðri 13.
febrúar. Þeir voru því í landi.
Er leið á daginn þann 13.
febrúar, fór veður að aukast,
.favessa af austri, og tók þá sjór
að ókyrrast að mun. Bátar
Jfaéldu þó áfram veiðum, þ. e.
lágu yfir línunni venjulegan
iíms. Veður gekk stöðugt upp,
er á leið, og var orðið mjög
slæmt, er allur meginþorri bát-
anna fór að leggja af stað heim-
leiðis. Náðu sumir landi með
aaumindum, og margir með að-
stoð björgunarskipsins Þórs.
Einn komst þó ekki heim og
fórst, en það var Bb. Sigríður,
Ve. 240, eign Vigfúsar Jónsson-
ar útgerðarmanns í Holti og
Kristmanns Þorkelssonar, Stein
ífaolti. Formaður á bátnum var
Eiður Jónsson, tengdasonur Vig
íúsar, harðduglegur og þekktur
formaður og fiskisæll, stýri-
maður Sigurður Vigfússon frá
Akureyri, vélstjóri Jón frá
Holti Vigfússon og hásetar Ág-
úst Petursson frá Reykjavík og
Frímann nokkur, Húnvetning-
Mr. Nú skal eftir föngum skýrt
frá atburði þessum.
Klukkan 18.30 bjuggust þeir
& Sigríði af stað heimleiðis. Var
þá komið ofsaveður, stórsævi
:©g hríðarbylur af suðaustri.
Ferðin gekk þó sæmilega vel
fceimundir Heimaey að vestan,
pg voru þeir einn og hálfan
tíma á leiðinni vestan frá mið-
'um sínum og þangað, sem marg
ir togarar lágu í skjóli af Ofan-
leitishamri. Hvar þeir annars
yoru, vissu þeir ógjörla, þar eð
GREININ fjallar um björgunarafrekið mikla, þeg-
ar vélbáturinn Sigríður fórst við Vestmannaeyjar 13.
febrúar 1928, en það mun einstakt í sinni röð. Rekur
höfundurinn atburð þennan vel og skihnerkilega, ert
greinin er endurprentun úr tímaritimi SOS, sem gefið
er út í Vestmannaeyjum og flytur sannar frásagnír a£
slysum og svaðilförum.
ekkert sást til lands vegna byls-
ins. Létu þeir bátinn lóna þarna
í námunda við einn togarann,
sem lá með fullum ljósum, svo
sem eina klukkustund. Þá fór
formaðurinn á Sigríði frám í
lúkar til þess að fá sér einhverja
hressingu, þar eð ekki hafði
hann bragðað vott né þurt all-
an daginn. Bað hann mann
þann, er við stýrinu tók og
stjórn bátsins, að halda í horf-
inu á meðan. En er Eiður hafði
verið svo sem 20 mínútur niðri,
rakst báturinn á sker eitt. sem
er skammt undan Ofanleitis-
hamri.
Þaut þá Eiður og aðrir skip-
verjar upp á þiljur. og var bát-
urinn þá fastur á skerinu. Rétt
síðar tók stór alda bátinn og
henti honum af skerinu upp. að
þverhníptum. klettaveggnum.
Þegar bátinn bar þar upp að.
stökk Jón vélstjóri upp á stall
í berginu og náði fótfestu. en
í sama svip sogaðist báturinn
aftur frá, svö enginn hinna
hafði tíma til að hlaupa upp til
Jóns á stallinum.
■Var báturinn að velkjast
þarna fram af nokkra stund, en
þá kom stórt ólag, sem kastaði
honum aftur upp að hamrinum.
Gátu þá allir mehnirnir stokk-
ið upp á stallinn til-Jóns, en
báturinn sogáðist á sömu mín-
útu aftur út. Rétt á eftir kom
feiknamikill brotsjór, sem mol-
aði bátinn við klettavegginn.
Gáfust ekki fleiri tækifæri til
að bjargast á land utan þessi
tvö, en þau notuðust svona vel
vegna þess, að Sigríður hafði
ljóskastara, svo að þeir gátu
upplýst umhverfið með honum,
sem var mjög mikil hjálp. Áð
öðrum. kosti mundu þeir alíir
hafa farizt þarna við Ofanleit-
ishamarinn. Enginn meiddist
að ráði nema Eiður förmaður,
er slasaðist nokkuð á hendi.
Þegar þeir voru komnir
þarna upp á stallinn í berginu,
var klukkan 22.30. En þótt þeir
m.eð. því hefðu sloppið úr bráð-
asta háskanum, var útlitið eng-
an veginn glæsilegt. Þeir voru
þarna utan í 18 metra háu berg
inu á dálitlum bekk. en fvrir
neðan var hyldjúpur sjórinn í
versta vetrarham, sem sleikti
fætur þeirra, er brotsjóirnir
sópuðust upp í Hamarinn. Kom
ust mennirnir þó undan þeim,
með því að þreifa sig áfram í
myrkrinu efst upp á bekkinn.
Blautir voru þeir au.ðvitað
frá hvirfli til ilja, svo aðbúðin
þarna á bekknum var állill, þar
eð veður var, sem sagt, mjög
slæmt, hvasst og kalt og gekk
á með byljum, en á allar syllur
og snasir hafði hlaðið svo mikl-
um snjó. sem frekast gat á þeim
tollað.
Svigrúm var harla lítið á
bekknum, svo ekki gátu þeir
haldið á sér hita að neinu ráði
með hreyfingum til eða frá, og
vart var hægt að „berja sér“
vegna þess, hve bekkurinn var
mjór. Þarna urðu þeir þó að
hírast alla . nóttina. Voru þeir
að vonum órðnir allþrekaðir
vegna vosbúðar og kulda, er tók
að birta af degi.
Alla nóttina var nærri stöð-
ug snjókoma, og hlóð svo mikl-
um snjó niður. að firnum sætti.
Ekki vissu þeir glöggt, hvar í
Hamrinum þeir voru, þar eð
allur er hann líkur í lögun í
myrkri og snjó. Er birti, könn-
uðust þeir strax við staðinn og
fannst út jitíð ekki gott að held-
ur. Þeir 1 vor'u stáddir þar í
Hamrinum, sem illmögulegt var
sagt að komast upp, og þess
ve'gna nær engar - líkur ;til að
svo mætti verða undir þvílíkum
kringumstæðum, sem þeir voru
nú háðir, en þær voru iangt í
CFrh. á 7. síSu.)
já þann hi
ikfa flokk
mennina.
Bókhu sem dílir tula mn.
ENGUM getur dulizt
hvílíkan. greiða svonefnt
,,Aj|þýðuþandalag“ geVir í-
haldinu með framboðíim
sínum í þeim kjördæmum,
þar sem frambjóðendur í-
haldsins eru tæpir og jafn-
vel vissir með að falla, ef
beinn og óbeinn stuðning-
ur hinna grímuklæddu
kommúnista kæmi ekki íjl.
Einna bezt má marka, ao
þessi þjónkun sé í té látin
af fúsum vilja og að ýfir-
lögðu ráði, af því, að flótta-
bandalag kommúnista og
Hannibals leggur mesta á-
herzlu á fundahöld og út-
breiðslustarfsemi þar sem
íhaldið á í mestri velc að
verjast, t. d. fyrir vestan og
norðan, en á staði einr, og
t. d. Vestmanhaeyjra er
engin áherzla lögð af þeirra
hálfu.
Sem vonlegt er. á íhaidið
erfitt með að dylja ánægju
sína með svo liðtæka hiálp
arkokka. Þetta kom nýiega
skýrt j Ijós vestur á ísafirði.
Þar var sögð þessi saga af.
kjósendafundi flóttabanda-
lagsins 17. þ. m.
Sigurður Bjarnason. al-
þingismaður var staddur i
piientsmiðjunni ó staðnum
þennan dag, ásamt 7 öðrum
mönnum, og bar margt á
góma, og m. a. sagði Sig-
urður:
,,Það er annars einkenni-
leg rás viðiburSanna, drcng-
ir góðir. Hérna er maiur
búinn að hafa Hannihal
Valdimarsson á móti sér
sem harðskeyttan andstæð-
ing í baráttumri í 10—12
ár. En alít í einu stenáur
hann svo við Miðina a
manni.“ — Um leið og Sig-
urður mælti síðustu orðin,
sýndi hann með höndnm,
eins og góður leikari, hvar
Hannifoal stóð við híiðina
á honum, svo áheyrendur
sáu þetta gjörlá fyrír sér.
Þar með hefur Hanuibal
hlotið álíka viðurkenningu
sem hjálparkokkur íhalds-
ins og ..glökollarnir hans
Ólafs Thors" í Þjóðvörn; og
svo ánægður var Sigurður
Bjarnason með fundahöld
Hannibals vestra, að hann
taldi ekki ástæðu til aó
mæta á fundum. Mun hann
hafa talið, að sjálfur gæti
hann varla gert betur en
hjálparkokkurinn og íylgd-
arlið hans. (NB. Þessi út-
reikningur Sigurðar getur
þó brugðizt, því daginn eft-
ir að harrn gaf hjáipar-
kokknum framangreinda
viðurkenningu, mættu að-
eins tvær sálir á flótta-
bandalagsfundi i. Súðavík,
svo að messufall varð hjá
hjálparkokknum í það
skiptið).
Frímerhjaþðffu
T H U L E .
STANLEV GIBBONS LTD.
HUNÐRAÐ ÁRA.
í ÁR ERU hundrað ár liðin
frá því að ungur maður i Eng-
landi, Stanley Gibbons að nafni
hóf að selja frímerki í einu
borði í lyfjaverzlun föður síns.
Gibbons er fæddur árið 1840,
sama árið og fyrsta frímerkið
kom út. Hann var því aðeins 16
ára, ér hann hóf feril sinn sem
frímerkjakaupmaður og átti
þessi ferill eftir að gefa honum
heimsfrægð sem' einhverjum
mesta frímerkjakaupmanni
allara tíma.
í fyrstu hét fyrirtæki hans
E. S. Gibbons og síðar meir, er
hann dró sig í hlé, nefndist það
Stanley Gibbons & Co. Ltd.
Þegar faðir hans dó tók Stan-
ley við fyrirtæki hans, en þar
sem það varð tarátt að lúta fyrir
hinni miklu umsetningu frí-
merkjaverzlunarinnar, lagði
hann lvfjabúðina niður, ætt-
ingjunum til mikillar skelfing-
ar og helgaði sig algerlega frí-
merkjaverzluninni. Brati var
einnig hafin útgáfa verðlista og
nú er Gibbons verðlistinn með
þeim þekktustu í heimi.
Gibbons hefur oft tekizt að
gera göð innkaup, en frægast
mun, þó vera. er hann keypti
fullan sekk af þríhyrningum frá
Góðravonarhöfða fyrir ö pund
,og seldi megnið úr honum |yr-
ir 500 pund, en vörumerki firm
ans, sem er þríhyrningur, stafar
frá Góðravonarhöfða frímerki.
SKAKKT .VATNSMERKI.
Englendingar hafa nú skipt
um vatnsmerki i frímerkjum
sínum og lagt niður Tudorkór-
ónun'a og handskrifuou CA, en
taka í þess stað upp St. Játvarðs
kórónu og venjulega prentsafi
CA. Þétta nýjá yatnsmerki mun
þó aðeins eiga að verða á ai-
veg nýjum merkjum. Endur-
prentanir gömlu merkjanna
eiga að vera áfram með sama
vatnsmerki. En nú bíða allir
frímerkjasafnarar eftir því að
pappírinn ruglist í meðferð, svo
að eitthvað af gömlu merkjun-
um komi fram með nýja vatns-
merkinu. Frímerkjaverzlanir í
Bretlandi búast við að selja
upp birgðir sínar af vatns-
merkjaskálum og tækjum til að
leita að vatnsmerkjum.
Hér eru svo nokkur ný nöfn:
35. Laza Milovanic, Rue Kos-
anðicev 4 111, Beograd, Júgó-
slavíu. Skrifar frönsku, vill
skipta á frímerkjum við íslend-
ing.
36. Werner Eisenberg, Els-
tralsa, Kr. Kamenz, Lange
Gasse 217, Germany DDR. —•
Skrifar þýzku og ensku. Vill
skipta á frímerkjum við íslend-
ing.
37. Knut B. Ttaune, Ringerike
vei 106, Sandrika, Norge. •—•
Skrifar norsku.
38. William White, 145 Rid-
geway Avenue, Norwood, Dela-
xvare County, Pa. USA. Skrifar
ensku og vill skipta merkjum
við íslending.
39 Gúnter Kannerburg, Eúh-
walde bei Berlín, Heinrich
Heine Alle 2, Germany. Skrifar
þýzku. Óskar eftir frímerkja-
skiptum.
40. H. Bonde, Skandeborg-
vej 7, Aahus, Danmark. Skrifar
dönsku. Frímerkjaskipti.
41, Andrés Pastrana, Juan do
Frarohald á 7. síðu. .