Alþýðublaðið - 31.05.1956, Blaðsíða 4

4
ASþýSublagiS
Fimmíudagur 31. maí 1356.
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Helgi Sæmundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
Blaðamenn: Björgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsingastjóri: Emilía Samúelsdóttir.
Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Áskriftargjald kr. 20.00 á mánuði.
Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgötu 8-—10.
Sigurbcindalagið
FÁ MÁL munu á síðari
árurn hafa vakið meiri at-
hygli en sú krafa Sjálfstæð-
isflokksins til landskjör-
stjórnar, að Alþýðuílokkn-
um og Framsóknarflokknum
yrðu reiknuð uppbótarþing-
sæti sem einn flbkkur væri.
Kommúnistar og þjóðvarn-
armenn heimskuðu sig á því
að taka algerlega undir þessa
kröfu. Þeir létu sér m.a. ekki
nægja, að lýsa sig samþykka
kröfunni, heldur lýstu um-
boðsmenn þeirra því yfir, að
þeir væru algerlega sam-
þykkir málflutningi umboðs-
manns íhaldsins, svo burð-
ugur sem hann líka var. Það
varð því ekki aðeins kær-
andinn, þ.e. Sjálfstæðis-
flokkurinn, sem rassskell-
inn fékk, þegar landskjör-
stjórn vísaði kæruatriðun-
um algerlega á bug, heldur
líka kommar og Þjóðvörn.
Það var landskjörstjórn,
sem losaði um axlaböndin
á hinum pólitísku brókum
íhaldsins, en kommar og
Þjóðvö|rn höfðu gert það
sjálfir, og er því hlegið
jafnvel ennþá meir að þeim
um Iand allt.
Annars er flest undarlegt
í sambandi við þessa kæru-
þvælu. Undanfarna mánuði
hefur því verið haldið fram
í Morgunblaðinu, Vísi og
mánudagsblaði íhaldsins,
Frjálsri þjóð, og sömuleið-
is í Þjóðviljanum og mánu-
dagsblaði hans, að hræðslu-
bandalagið muni stórtapa í
kosningunum. Því fari víðs
fjarri, að það muni fá at-
kvæði fyrri kjósenda Al-
þýðuflokksins og Framsókn-
arflokksins. Þúsundum sam-
an muni kjósendur þessara
flokka yfirgefa þá, einmitt
vegna bandalagsins, svo að
útilokað sé, að flokkarnir
fái fleiri þingmenn samtals
en einhvers staðar milli 16
og 20! Engum heilvita manni
átti að geta dottið í hug, að
flokkarnir fengju fleiri þing
menn samtals en þeir hefðu
haft eða 22!!
En þegar kemur fyrir
landskjörstjórn, þá er þessi
sama hersing allt í einu
orðin sammála um, að Al-
þýðuflokkurinn og Fram-
sóknarflokkurinn geti með
kosningasamstarfi sínu unn
ið hreinan meirihluta á
alþingi og allar horfur séu
á að það muni takast, ef
þeir verði ekki úrskurðaðir
einn flokkur og þar með
sviptir nokkrum uppbótar-
þingsætum.
Hvað meinar nú þessi hers
ing í raun og veru? Meinar
hún það, sem hún segir í
blaðaáróðri sínum, eða mein
ar hún hitt, sem hún segir
landskj örstj órn, þegar hún
gerir örvæntingarfulla tii-
raun til þess að vernda að-
stöðu sína? Enginn vafi er
á því, að þegar hersingin
eygði möguleika á því að
ræna umbótaflokkana nokkr
um þingsætum, þá sagði hún
það, sem hún meinti, þ.e. að
hún væri hrædd um, að þeir
myndu fá meirihluta vegna
samstarfsins.
Þetta bandalag íhaldsins,
komma og Þjóðvarnar um að
reyna að hafa þingsæti af
andstæðingunum með ólög-
um hefur verið nefnt klækja
bandalag. Þátttaka kommún-
ista í þessu klækjabandalagi
gerir heitið flóttabandalag
enn meira réttnefni á fyrir-
tæki þeirra, því að flóttinn
úr herbúðum þeirra Einars
og Hannibals vex nú óðum.
En augljósara verður með
hverjum deginum, áð banda-
lag umbótaflokkanna verður
hið mikla sigurbandalag
þessara kosninga.
í:
Tilkynning frá
Hófel Bifröst.
Hótel Bifröst hefur sumarstarfsemi sína 15. júni nk.
Vegna mikillar eftirspurnar er væntanlegum gest-
um vinsamlega bent á að tryggja sér dvöl á staðnum sem
fyrst.
Pöntunum veitt móttaka í síma 7080.
Gerfst áskrffendur blaðslns.
Álþýðubf
Samfal
HANN HELDUR skégginu
enn. Þessu ræktarlega hoku-
skrauti, sem um tugi ára hef-
ur sett sinn hressilega svip a
danska þjóðlífsmynd.
Ég hef hsitið kunningjum
mínum, skopmyndaleikurun-
um, því að halda skeggiru á
meðan ég get talizt opinber
persóna, — og það er kunna,
að ef H. P. Sörensen, yfirborg-
arstjóri í Kaupmannahöfn, lof
ar einhverju, þá stendur það
eins og stafur á bók.
SKEGGIÐ OG SKÆRIN.
Og því er það nú spurning
hvort skærunum verði ekki þá
og þegar leyft að binda enda á
sögu frægasta skeggs í Ðan-
mörku. H. P. Hansen hefur
nefnilega kvatt garðana í Gröf
sem opinber starfsmaður, þcg-
ar hann hætti að gegna em-
bætti yfirborgarstjóra. Og um
leið gefst honum tækifæri til
að kanna þá stigu, sem honum
hafa verið ókunnir til þessa, —
hina friðsælu veröld einkalífs-
ins.
í þrettán ár.var hann æðsti
framkvæmdastjóri Kaup-
mannahafnar. Hann sinnti því
starfi af dugnaði og dagarskaúi;
var eðlilegt að beita hinni
kunnu dönsku fyndni, sem bæði
getur verið elskuleg eins og
sólklikið á sundunum við
Kaupmannahöfn og nöpur eins
og norðanstormurinn, þegar
hann vekur þar hvítfextar bár
ur af blundi.
Áður en -Sörensen gerðist á-
berandi ábyrgðar persóna í
skipulagslífi höfuðborgarinn-
ar var hann áberandi persóna
í blaðakosti danskra verka-
manna; — ritstjóri Social-Dem
okraten, vígglaður og vígdjarf
ur á orrustuvelli ritaðst máls
og öflugur stuðningsmaður
Staunings og Hedtofts. Hann
gerði lítið að því að njóta sum
arleyfa, og er honum þvi sízt
láandi þótt hann hafi hugsað
sér gott til glóðarinnar þegar
hann bauðst loksins hvíld frá
störfum.
Fyrst og fremst hafði bann
afráðið að skreppa til Ameríku.
Danska Austur-Asíu félagið
býður honum og konu hans ó-
keypis far með einu af skíp-
um sínum yfir hafið, um Pan
amaskurðinn til Kaliforriíu.
Konan á bróður á lífi í Los-
Angeles, „sem betur fer er
hann hvorki milljóneri né
kvikmymdáframleiðand,i, heldur
aðeins venjulegur maðux'‘, seg
ir Sörensen.
NORSK SAUÐALÆRI,
NORSK-JOÖNSK SAMBÚO.
Þann 17. maí skrapp H. P.
til Oslóar, horfði á skrúðgöng
ur bamanna og át sauðakjöt
með bórgarstjórunum þar. Eng
ar greinar og engin blaðavið-
töl, sagði hann, en allt í lagi
með svona fámennt kveðjusara
sæti og heimspekilegar umræð
ur um dansk-norska samvinnu.
Norðmenn verða alltaf að iiugsa
málin lengi og gaumgæfilega,
en þeir eru líka viljasterkari
en Danir, talsvert þráir, — en
samkomulagið er engu að síð-
ur gott, svona eins og í hjóna
bandi þar sem andstæðurnar
skapa oft hið bezta samræmi.
Nei, H. P. vill ekki tala illa
um Norðmenn, hefur of mikiö
dálæti á þeim til þess. En nú er.
ég líka búinn að drekka tvö glös
af öli . . .“
,,Þrjú“, leiðréttir kona hans.
„Ég vil ekki að þú teljir of-
an í mig MATINN!“ segir H. P.
„Mér er óhætt þótt ég bragði á
ölinu. ..Ég fer ekki að brjóta
glös né diska fyrir það. Það
gera ekki aðrir en Norsarar og
Rússar. Við höfðum norskan
stúdent í fæði á styrjaldarár-
unum. Hann fékk alltaf hafra
graut og mjólk á morgnana:
konan sá um það. Svo va: það
einn morguninn að ég átti að
sjá um þetta. En ég hafði ekki
hitgmynd um hvar mjólkina
var að finna; hins vegar hittist
JH. R. aerensen.
svo vel á að ég rataði á ölið, —
og lét hann hafa það með
grautnum. Að máltíðinni lok-
inni lýsti hann yfir því, að þeg
ar hann væri orðinn hermála-
ráðherra Noregs, mundi það
verða sitt fyrsta verk að segja
Danmörku stríð á hendur. Þessi
ahrif hafði nú ölið á hann.“
RITFÆRIN MEÐ
í FÖRINNI.
H.P. segist ekki munu hverfa
aftur að ritstörfunum. „Undan
farin þrettán ár hef ég' orðið
að skrifa nafnið mitt mórg
hundruð sinnum á dag, — og
nú er það orðið hið eina, sem
ég get skrifað- Engu að síöur
kveðst hann munu hafa ein-
hver ritfæri með sér á hinni
löngu ferð yfir hafið. Ef til vill
megum við eiga von á skemmti
legri og hreinskilinni ferða-
sögu, eða þetta verður upphaf-
ið á sjálfævisögu,, — væntan-
legri metsölubók á norrænum
bókamarkaði. H. P. er hins veg
ar svo tillitssamur við samferða
menn sína, að hætt er við að
hann láti ýmislegt ósagt, scm
hann veit, og svo yfirlætislaus,
að hætt er við, að hann láti
ýmisslegt ósagt um sjálfan sig,
sem þó væri vel þess virði að
koma fyjrir almenningssjónir.
Til dæmis varðandi þátt hans í
hinni einstæðu hetjusögu, sem
danskir frelsisunnendur rituðu
blóði sínu og djörfum ráðum á
hernámsárunum. Þá var það
eitt sinn að náinn samstarfsmað
ur spurði hann, hvort hann
vildi sams konar skálmöld og
ríkti í Noregi. „Já!“ sagðx H.
P. og það með þungri áherzlu.
SKIN EFTIR SKÚR.
Enginn er samt sáttfúsari :en
H. P. Eftir hverja reiðiskúr
skín sól friðar og gamanstmi
skærara en nokkru sinni fyrr.
,,Það sem ég hef lært á langri
ævi, er jafn mikilvægt og það
er hversdagslegt. Fólk er mun
betra en það er sagt . . . “
Og nú er hann lagður af stað
vestur. Ef til vill kemur haiin
skegglaus aftur, en það breytir
engu.
HINN TVÍTUGI konungur
Jórdaníu, Hussein ibn Talal, á
einhvern næstu daga að taka
örlagaríka ákvörðun, en getur
á eftir að gera út um stríð eða
frið í Mið-Austurlöndum.
Hussein varð sem sé nýlega,
sökum ákafrar beiöni frá arab-
iskum þjóðernissinnum, að
víkja John Bagot Glubb úr
stöðu sinni sem ýfirmaður arab-
isku herdeildarinnar! Og núhef
ur fólk gengið á lagið og krefst
þess af konungi, að hann slíti
Öll önnur sambönd Jórdaníu vfi
Bretland, en það er fvrst og
fremst varnarsamningur frá
1948. Auð þess hefur England
tvo flugvelli í Jórdaníu ásamt
rétti til að hafa herlið í suður-
hluta landsins.
Egyptaland, Sýrland og Saudi
Arabía reyna nú hvað þau
mega að fá Jórdaníu til.að sam-
einast sér með tilliti til þess að
ségja ísrael stríð á hendur.
Glubb hafði gert það sem í
hans valdi stóð til að forðast
þetta stríð og einmitt þess
vegna orðið fyrir óvinsældum
frá þjóðernissinnunum.
ÆSKA OG MENNTUN.
Æsku sinni evddi Husseín,
eins og svo margir verðandi
þjóðhöfðingjar innan brezka
samveldisins, í Bretlandi. Hann
gekk á enska skóla, m.a. Har-
row og á herskólann í Sand-
hurst og allt benti til þess að
Hussein fengi að ljúka námi
sínu í ró og næði. En í júlí 1951
var konungur Jórdaníu Abdul-
lah, afi Husseins, myrtur af til-
ræðusmanni einum, er hann
heimsóttí Omar Moskeen í Jer-
úsalem. Abdullah, sem verið
hafði tryggur Englandsvinur í
Austurlöndum nær, hafði á
prjónunum miklar áætlanir um
arabiska samvinnu. , Voru því
nokkuð margir, sem höfðu , á-
huga. fyrir að ryðja honum úr
vegi. Sonur Abdullah, Talal,
tók nú við völdum, en skortur
hans á geðfestu stappaði brjál-
æði næst.
VINUR VESTURSINS.
Andbrezkir áhrifamenn not-
færðu sér veiklun hans þar -til
þingið sá sér ekki annáð fært-en
setja hann af. Drottning hans,
Zain, átti ekki svo lítinn þátt í
að hann var settur af, en hún
var þekkt fyrir vináttu sína við
Breta. 11. ágúst 1952 v£rð svo
Hussein konungur og 2. rpaí
1953 varð hann mymdugur ,og
íók við ríkisstjórn. Hussein var
(Frh. á 2. síðu.)
Odýru
herranáft-
komin aftur.
Toledö
Fischesundi.