Vísir - 08.03.1911, Blaðsíða 3

V í S I R
47
sljett. Á miðju svæðinu er rekinn
niður hæll og-út frá honum, 1,75
m. til hvorrar hliðar, tvær merki-
stikur. Fremstu menn flokkanna
standi fyrir utan þessar stengur. 4.
þegar byrjað er, skal reipið vera
srengt og miðjan á því yfir mið-
hælnum. Engin heppinaútá má
-vera í skóm með göddum eða öðru
slíku neðan í sólunum. Holurfyrir
fæturnar má lieldur ekki gera áður
en byrjað er. 5. Keppinautar taka
til eftir skipun. Sá flokkur vinnur,
sem togar hliðarmark mótstöðu-
flokksins yfir merkisstöng hans.
Auk þeirra íþiótta, sem nú hafa
verið taldar, verða lyftingar, hjól-
reiðar, knattleikur (fótknöttur), leik-
fimi, grísk-rómversk og íslensk glíma.
í báðum glímunum verður keppend-
unum skift niður í flokka eftir þyngd.
Auk þess verður, í íslensku glímunni,
glímd fegurðarglíma án flokkakskift-
ingar. Á þann hátt verður kept
um, hversje besti glímumaður lands-
ins.
Pað eru vinsamleg tilmæli vor, að
önnur blöð vildu gera oss þann
greiða að taka þetta upp.
Framkvœmdarnejndin.
Hugsíminn.
(Eftir Fox Russel).
----- Frh.
Öldungis áreiðanleg — sagði
prófessorinn — Henni getur ekki
skjátlast. —
Hugsið ykkur hvílík vandræði
slík vjel getur komið manni í —
hvað jeg ætlaði að segja — hún
er hreinasta galdravjel — sa^ði
víxlarinn, og rak óspart í vörðurn-
ar — En þrátt fyrir það, þótt vjel-
in sje gjörð af mikiu hugviti, og
sje talsvert merkileg, get jeg ekki
sjeð að hún hafi nokkurt praktiskt
verðmæti.
Það get jeg alls ekki verið yður
samdóma um, sagði húsmóðirin
með einkennilegu augnaráði — Jeg
held einmitt að þessi uppfundning
prófessorsins hafi mikla praktiska
þýðingu. —
Foffenstein leit til hennar og
brosti þakklátlega — Og um leið
og hann þakkaði henni fyrir Iofið
sagði liann — — Það væri mikill
heiður fyrir mig að mega sýna
yður eina af þessum vjelum--------
— En hvað er þetta? segir hann
alt í einu — Það steig einhver
ofan á fótinn á mjer. —
Frú Fastley, sem sat við hlið
prófessorsins, flýtti sjer að afsaka
ógætni sína, og Ieit örvæntingaraug-
um yfir borðið til húsbóndans er sat
gegnt henni.
Mjer — mjer virtist, herra próf-
essor — sagði húsbóndinn—þegar
vjer vorum að tala um þessa
merkilegu uppfundningu yðar í
morgun, að hún væri ekki með
öllu hættulaus — Náttúrlega, hm!
í höndum samvizkulausra manna
mun hún áreiðanlega verða — hm!
— hættuleg. Eftir því sem mig
minnir sögðuð þjer að hún gæti
skýrt frá hver væri heiðarlegur í
starfi sínu. — Haldið þjer nú ekki
að hún muni fremur — ja — rugla
og deyfa verklega framtakssemi ?
Jú! — jú! —það er einmitt það,
sagði Stollway. — Honum datt'í
hug hlutafjelagið, sem hann seinast
hafði komið á laggirnar.
Hvað sem því líður, sagði nú frú
Bulpett í injög ákveðnum róm. —
Jeg treysti því, að þjer efnið 4o -
orðið, sem þjer gáfuð mjer um
að sýna mjer eina af þessum
merkilegu og • skemtilegu vjel-
um. (Nú fjekk Búlpet slæmt
hóstakast), en frúin hjelt áfram —
Jeg held að þessar vjelar sje mjög
nytsamar til þess að komast fyrir
— ja — alla mögulega hluti.
Foffenheim gortaði óaflátanlega.
af uppfundningu sinni, án þess ^
hafa minsta grun um þann kulda-
hroll, sem sló að þessu heldra fólki
af orðum hans — Frú Bulpett sá
að ómögulegt var að halda uppi
almennum samræðum við borðið
°g því frúnum bendingu um
að þær gæti staðið upp. —
Stollway tók fyrstur til máls —
Ef jeg væri í yður sporum, próf-
essor, sagði hann í sterkum embættis-
legum róm — mundi jeg ekki halda
lengra út í þetta — Lítið þjer nú
á — Vísindalega skoðað er það
náttúrlega mjög laglega gert að geta
lesið hugsanir manna, en — hvaða
gagn gerir það í viðskiftalífinu ? —
Það kemur til leiðar gjörsamlegri
byltingu í viðskiftalífinu — já! —
í öllu þjóðfjelaginu, svaraði próf-
essorinn — Látið mig aðeins stofna
fjelag, og jeg skal sýna yður, hvað
not má hafa af vjelinni minni. —
Hann rendi út sjöunda Claret-
staupið, og blíðan skein út úr aug-
um hans gegn um gleraugun —
Stollway sagði ekki fleira, og óvið-
feldin þögn kom yfir samkvæmið
— Húsbóndinn reyndi að beina
samræðunum á aðrar brautir, en
það mishepnaðist — þó »hugsím-
inn« hefði verið »helvítisvjel« —
(og að vissu leyti var haiin það)
hefði hann ekki getað vakið meiri
eftirtekt og umhugsun en hann
gerði. —
Þegar gestirnir voru komnir
inn í helstu stofuna, rauk hús-
móðirin undir eins í prófessorinn
og spurði —
BEST OG ÓDÝRAST PRENTAR
PRENTSMIÐJA D. ÖSTLUNDS