Vísir - 10.03.1911, Blaðsíða 2

50
V I S I R
ísafold 8. mars:
Embœttasamábyrgð. [í henni eru
embættismenn og höfðingjar lands-
ins. Þar er »fornhelg tískaaðeyða
ekki nema Vio vinnutímans til þess
að koma nafni á embættisverkin, en
afgangnum til að þjóna Bakkusi.«
— »Ekki er vei um búið verndina
fyr en gengið er svo frá valdsmönn-
um og valdsmannaefnum að láti
alls eigi hafa sig til að meinhorn-
ast við glæpum þeirra manna, gegna
kærum á hendur þeim eða fást við
að prófa þess kyns mál — nema
þá til að ganga svo frá sakargögn-
um að þau ónýtist öll og enginn
dómur verði við þau studdur.«]
Landsbankafarganið. [Níu þjettir
dálkar nieð fyrirsögnunum: Frávikn-
ingin alveg nauðsynleg að dómi
dönsku bankastjóranna. I. Hvað þeir
hafa til saka unnið 1. Leindarmálið
2. Aðrar frávikningarástæður A.
Starfsmannavíxlar B. Tap bankans
fyrir óregln, trassaskap og hirðuleysi
C. Reikningsskekkjur — D. Með-
ferð á varasjóði E. þrjóska og óhlýðni
við landstjórn og ransóknarnefnd.
II. Hvað samábyrgðarfjelagið tók til
ráðaj. Pangað er Skúli kominn —
Út um landið! [Brjefkaflar um »næt-
urvígið«.]
Lögrjetta 8. mars: Ransóknar-
nefndin. — Pingflokkarnir og ráð-
herrafœðingin. — [Allri samvinnu lok-
ið milli »Spark«-manna og Björns-
manna.] Búnaðarþingið. — Nefndar-
álit frá ransóknarnefnd efri deildar
í Landsbankamálinu. — Úr fundar-
bók ransóknarnefndarinnar. (Þegar
ráðherrann kom á fund nefndarinnar.]
Fjallkonan 8. mars: Þingmála-
fundir Austur Eyjafjallahrepps. —
Viðskifti. (Framhaldsgrein). — Vitn-
isburður. (Hvað ísafold og ráðherra
segja um sparkliðið).
Frækorn 7. mars: Kenning og
líf. — Ó, hversu mjög er ætíð
sælt að eiga (lag eftir H. Þorsteins-
son). — Fríðleiki og heilsugæsla.
Frá alþingi.
Ransóknarnefnd efri deildar í
bankamálinu hefir nú komið fram
með bráðabyrgðarnefndarálit og lítur
svo á að lítið hafi verið aðfinslu-
vert íbankanum ogfrávikninggæslu-
stjóranna ekki löglegeða árökum.
Kemur hún fram með eftirfarandi
tillögu til þingsályktunar (Sigurður
Hjörleifsson fylgist þó ekki með
nefndinni i þessum málum):
»Efri deild ályktar aðskoraáráð-
herra að hlutast tafarlaust til um, að
tekið verði nú þegar við Kristjáni
jónssyni háyfird. sem gæslustjóra í
Lansbankanum, að honum verði
greidd lögmæt gæslustjóralaun frá
1. des. 1909 og að honum verði
endurgoldinnútlagðurkostnaðurhans
til að sækja rjett sinn og deildarinn-
ar gagnvart ráðherra og banka-
stjórn Landsbankans.c
4J*á úUönáum.
Hungursneyð í Kína er
afskapleg um þessar mundir. Er
talið að freklega fimm hundruð
þúsundir manna sjeu nú dánir úr
hungri á skömmum tíma, og að
við borð liggi að fimfalt fleiri far-
ist mjög bráðlega, ef ekki sje því
fyr brugðið við að senda hjálp.
Lýsingarnar af ástandinu eru afar
átakanlegar, enda má geta nærri
hvernig þarna lítur út.
Út um allt liggja dauðir menn og
hálfdauðir menn, úr hungri, ráfa um.
Ungbörn eru drepin svo þau sjeu
ekki til byrði eða kveljist meira,
og menn, sem eru orðnir frávita af
hungri leggja sjer þau til munns.
Ofan á alla þessa hörmung bætist
frost og hríðar, sem annars er fá-
títt þar um slóðir.
Samskotin í Vesrurheimi til
standmyndarJónsSigurðssonarganga
einkar vel. Auglýstar gjafir orðnar
rúmar 3 þús. krónur 16. f. m.
Læknuð glæpsýks. Edward
Grimmel heitii alræmdurglæpamaður
í New-York og hefur hann drýgt
glæpi allt frá barnæsku. Læknir
nokkur skoðaði hann og komst að
þeirri niðurstöðu að'glæpa viðleitni
hans stafaði frá höfuð biltu í æsku
og hafði hauskúpan þá dalast. Nú
var gerður skurður á höfði glæpa-
mannsins og tókst svo vel til að
hann varð allur annar maður eftir
og er liann hafði dvalið ár í hegn-
ingar húsinu eftir lækninguna var
hann náðaður, þar sem svo vat litið
á að hann hefði enga tilhneyingu
lengur til glæpa.
Fjölkvænismaður. í Pjet-
ursborg hefur maður að nafni David
Kotschiner verið tekinn fastur og
sakaður um fjölkvæni. Reindist svo,
að hann hafði kvongast tuttugu og
tveim sinnum víðsvegar um Rúss-
land á tæpum þrem áruni. Voru
allar konur hans á lífi og sextán
þeirra höfðn alið honum börn. Það
tvent þótti mestu undrun sæta að
maðurinn hafði aldrei logið til nafns
síns og að hann var sjerlega ólag-
legur, var meðal annars kriplingur.
Hann var dæmdur í 8 ára hegn-
ingarhússvinnu. Hlustuðu átján af
konum hans á dóminn og 25 börn
hans voru viðstödd.
Hugsíminn.
(Eftir Fox Russel).
----- Frh.
Hvenær fæ jeg »hugsíntann« pró-
fessor? — og svo bætti hún við'
hlæandi nokkuð hátt og stríðnislega
— Efþjer hafið hanahjerna meðyður
núna, ætla jeg að reyna hana ‘ á
manninum mínum. —
Bulpett gerði alt sem liann gat
til þess að leiða athygli prófessors-
ins að sjerlega fallegum fiðrildum
frá Brasilíu, er hann átti, en herra
Flitterby veltist um af hlárti. —
Hafið þjer hugsímann með yður,
spurði frú Bulpett prófessorinn aft-
ur — Ef þjev hefðuð hann er eg
viss um að Stollway mundi lofa
mjer að gera fyrstu tilraunina á
sjer. —
Með ánægju kœra frú, svaraðai
Stollway fyurðu fljótt — en því
miður er eg nauðbeyður til að fara
af stað nú samstundis sagði hann
og dró úrið upp úr vasa sínum og
leit á það — raunar var það nú
stansað fyrir nokkrum klukkustund-
um — Góða nótt! — Jeg er viss
um að þjer hafið ánægju af tilraun-
inni með manninn yðar. —
Um leið og víxlarinn hvarf út
um dyrnar sagði Foffenstein —
Jeg skal á augabragði sæja vjelar-
krílið mitt. —
Æi já! sagði frú Bulpett hrifinn
mig langar svo mikið til að sjá
hana —
Nú var það Carl Flitterby sem
greip tækiærið — Látið mig ná
vjelinni sagði hann, og flýtti sjer
fram til þess að leita að þessum
dularfulla hugsanalesara. —
Bulpett fór fram með Flitterby. —
— Hún er í litlu svörtu hand-
kofforti frammi í forstofunni —
kallaði prófessorinn á eftir þeim. —
Það liðu 5 mínútur — það liðu
10 mínútur áður Bullpett kæmi
aftur — og þegar hann loks kom
var hann einn saman og í djúpum
þönkum. — — — Æ! sagði hann
— Jeg gleymdi alveg svarta koff-