Vísir - 05.04.1911, Blaðsíða 2

10
V í S 1 R
Verzunin
selur vínþrúgMr á 30 aura pundið.
Björn Sigfússon 1 s.
Einar Jónsson 3 -
Hannes Hafstein 4 -
Hálfdán Guðjónsson 1 -
Jóhannes Jóhannesson aldrei.
Jón Jónsson frá Hvanná 4 s.
Jón Jónsson frá Múia 4 -
Jón Magnússon 2 -
Jón Ólafsson 3 -
Jón Sigurðsson 2 -
Jón Þorkelsson 3 -
Magnús Blöndal 3 -
Ólafur Briem 2 -
Pjetur Jónsson 5 -
Sigurður Gunnarsson 7 -
Sigurður Sigurðsson 2 -
Skúli Thoroddsen 4 -
Stefán Stefánsson 1 -
Porleifur Jónsson 2 -
eða alls 88 ræður.
Lög um viiagjald.
Afgreidd frá neðri deild í gær.
1. gr.
Fyrir hvert skip, sem heíur full-
koniið þilfar eða gangvjel, og tekur
höfn á íslandi, eða haldið er út frá
landinu, skal greiða vitagjald, 25
aura af hverri smálest af rúmmáli
skipsins, þannig að hálf smálest eða
þar yfirtelstsem heil, en minna broti
sje slept. Herskip eru undanþeg-
in gjaldi þessu.
Vitagjald skal greiða í hverri ferð,
sem skip kemur frá útlöndum, og
skal það int af hendi á fyrstu höfn,
er skipið tekur hjer við land. Skip,
sem aðeins eru höfð til innanlands-
siglinga, eða haldið er út til fiskjar
hjer við land og aldrei fara utan á
veiðitímanum greiða vitagjaldið einu
sinni á ári, þó aldrei minna en 4
krónur. Árgjaldið greiðist í byrjun
útgerðartímans þar semskipið erskrá-
sett.
Ráðherra íslands hefur heimild
til að semja við stjórnir annarra
ríkja um vitagjald fyrir fiskiskip þau,
er þaðan eru gerö út til fiskiveiða
hjer við land.
2. gr.
Vitagjaldið rennur í landssjóð.
Lögreglustjóri eða sá maður, sem
hefur á hendi afgreiðslu útlendra
siijy &£,>.1
skipa á staðnum (hreppstjóri eða
umboðsmaður sýslumanns),skal inn
heimta gjaldið. Þegar vitagjald af
útlendum fiskiskipum er innheimt af
umboðsmanni lögreglustjóra á stöð-
um, þar sem lögreglustjóri er ekki
búsettur, ber innheimtumanni 20%
af gjaldinu.
Sömu innheimtulaun hafa þeir
lögreglustjórar, sem nú eru í em-
bættum, meðan þeir hafa innheimt-
una á hendi.
Skyldur er skipstjóri að sýna
lögreglustjóra eða umboðsmanni
hans dagbók skipsins.
3- gr.
Brot gegn lögum þessum varða
skipstjóra 10—200 kr. sektum til
landssjóðs, að svomiklu leyti sem at-
ferli hans á ekki að sætaþyngri hegn-
ingu.
Með mál út af brotum gegn
þeim skal fara sem almenn lögreglu-
mál.
4. gr.
Hjer með eru úr gildi numin lög
16. nóvbr. 1907, um vitagjald af
skipum.
5. gr.
Lög þessi öðlast gildi 1. janúar
1912.
MissMlnmgurinn.
Eftir
Rudyard Rippling.
Frh.
»En gerðuð þjer það ekki?«
spurði jeg og leit upp. »Nei þeir
fóru með mig eins og jeg væri
óviti sem heföi verið að leika mjer
á járnbrautarteinunum. Það var
ekki nokkur minsta þörf á málaflutn-
ingsmanni. Eftir nokkurra mínútur
rólega samræðu hefði alt verið klapp-
að og klárt.«
»Jeg byrjaði aftur að Iesa brjefin.
Búkonska fjelagið fáraðist um að
sökum annríkis gæti enginn af for-
stjórunum tekið á móti heimboði
W. Sargents, til þess að tala um
máliö. Fjelagið vildi taka það
greinilega fram að framferði þess
enganveginn væri sprottið af illvilja
nje heldur'áð tilgangur þess væri
peningalegar skaðabætur. En það
væri skylda þeirra að vakayfir hags-
munuffi fjelagsins og að þeirra yrði
ekki gætt, ef lagaákvæði væri sam-
þykt um að liver og einn þegn
drotningarinnar gæíi, þegar honurn
sýndist, stöðvað hraðiestina. En,
að öðru leyti — nú byrjaði
síðari hluti brjefanna sem var skrif-
aður af fimm deildum — jatáði
fjelagið að það gæti leikið nokkur
vafi á hvort hraðlestin bæri að stansa,
þegar mikið lægi við — það væri
órætt mál, sem ætti að láta koma
fyrir dómstólana. og fyri« efri mál-
stotuna, ef nauðsýn bæri til.
! »Þar var mjer öllum lokið,« sagði
Wilton, sem hafði tyigst með mjer
meðan jeg las brjefið. »Þarna sá
jeg að jeg væri kominn í klærnar
á bresku stjóninni. F.fri málstofan!
Guð varðveiti mig! Og að nrinsta
kosti er eg ekki þegn drotningar-
innar.«
»Á jeg hjelt að þjer hefðuð sótt
um rjettindi innborinna> manna.«
Wilton dreyrroðnaði og sór og
sárt við lagði, að breska stjórnar-
fyrirkomulagið yrði að taka stór-
breytingum, áður en honum dytti
í hug að sækja um rjettindi inn-
fæddra þar í landi.
»Hvernig Iíst yður annars á málið?«
sagði hann, »haldið þjer ekki að
Bukonska fjelagið sje gengið af
göflunum?«
Ekki er jeg viss um það. Þetta,
sem þjer íiafið gert, heíir engum
dottiðíhug að gera áður, og fjelagið
veit ekki almennilega, hvcrnig það
á að taka þessu. Hjer sje jeg að
það býðst til að senda málaflutn-
ningsmann og annan embættismann
fjelagsins hingað til yðar til þess að
ræða málið í ró og næði; og hjer
í öðru brjefi er yður ráðlagt að byggja
7 álna háan múrvegg þakinn með
glergöddum við endann ágarðinum
yðar.«
»Já það er gott dæmi upp á enska
ósvífni. Maðurinn sem skrifar mjer
um það —einhver af starfsmönn-
unum— skrifar aö jeg muni liafa
mikla ánægju af að sjá múrinn vaxa
dag frá degi! Hafið þjer nokkurn
tíma heyrt nokkuð þessu líkt? Jeg
hefi boðið þeim nóga peninga til
að kaupa nýa vagna og eftirlaun
handa þremur kynslóðum af vagn-
sjórum, en það er víst ekki það,
sem þeir vilja fá. Þeir búast
við, að jeg fari til efri mál-
stofunnar til þess að fá endan-