Vísir - 05.04.1911, Blaðsíða 3

V í S I R
11
leg úrslit, og byggja svo múr í
tórnstundum mínum. Ætli að þeir
sjeu alveg bandvitlausir allir saman ?
Hvernig í heiía h..........átti jeg
að þekkja hraðlesíargarminn frá
vanalegri lest? Jeg tók fyrstu lest-
ina sem kom, og nú er búið að
taka mig einu sinni fastah fyrir það
og nú er jeg búinnað borga sekt.«
»Nei blessaðir verið þjer það var
nú fyrir að þjer rjeðust á vagnstjór-
ann.«
»Hann átti ekkert með að draga
mig út úr vagnglugganum þegar
jeg var kominn rniðja leið inn.«
»Hvað munduð þjer hafa gert í
hans sporum?«
»Málaflutningsmaður fjelagsins og
hinn embættismaðurinn koma hing-
að í kvöld. — (Þeir geta víst ekki
reitt sig á starfsfólk sitt fyrst þeir
þora ekki annað en senda tvo.) —
Jeg ljet þá. vita að jeg væri vanal.
önnum kafinn tii núðdegis — en
að þeir mættu gjarnan senda alla
stjórnina hingað á eftir, ef þeim væri
ánægja að því.«
»Eftirmiðdagheimsóknir eru að
vísu tíðar í amerískum smábæuúi
bæði kurteysisheimsónir og viðskifta-
heimsóknir — en í Englandi eiga
þær sjer ekki stað, svo Wilton hafði
að öllu ieyti boðið þeim byrginn.
»Mjer finst bráðum kominn tími
til að þjer sjáið það skoplega í
þessu Wilton« sagði jeg.
»Jeg sje ekkert skoplegt í því að
ráðast á ameriskan borgara aðeins
af því að hann er miljónamæringur
— vesalingurinn.«
Hann þagði litla stund svo hjelt
hann áfrarn.
»Nú skil jeg þetta loksins! jú
auðvitað!« Hann snerist á hæl og
kom þjótandi til rnín, »Það er auð-
sjeð að þeir ætla að pína út úr
mjer peninga«.
»Þeir hafa skrifað yður að þeir
alls ekki vilji peninga.«
»Það er ekki annað en fyrirslátt-
ur þeir vita auðvitað að eg er
sonur gamla mannsins að mjer
skildi ekki detta þetta í hug strax!«
»Bíðið þjer ögn við kæri Wilton,
þó þjer klifruðuð upp á turninn á
St. Páls kirkjunni og hjetuð hverj-
um þeim Englendingi verðlaunum
sem gæti sagt yður hvað eða liver
Merton Sargent var, þá er eg viss
um að það mundu tæplega vera
tuttugu manns í London, sem gætu
átt heimtingu á þeim verðlaunum.«
»Þetta er ykkur líkt, með F.yjar-
skeggjatáfræðina ykkar, en mjer stend-
ur á sama.«
MiRié af
SmeMlegim
*ffÖrum
Æonur ocj Raría
Roma
»Ganúi maðurinn hefði meðmestu j
ánægju (ívðilagt 'alt Búkonska fje- j
lagið. Það ætla jeg líka að gera
og það í fylstu alvöru. Jeg slcal
sýna þeim að þeir gefa ekki kúgað
útlending þó hann leyfi sjer að
stöðva þessar barnaleilcfangs lestir
þeirra. — Jeg sem hefi eytt að
mmsta kosti 50 þúsundum kr. á
ári meðan jeg liefi verið heima.«
Mjer þótti vænt um að jeg var
ekki málafhitningsmaðurinn hans. Jeg
las brjefin yfir aftur einkum það,
þar sem honum var ráðlagt næstum
því með blíðu að byggja 7 álna
háan múr við endan á garðinum
sínum.
Þjónninn iauk upp dyrunum og
inn komu tveir karlmenn í svörtum
frökkmn og gráum- buxum snögg-
rakaðir og æruverðir bæði í útliti
og göngulagi. Klukkan var nærri
9 en þeir litu út eins og þeir væru
að koma úr morgunbaðinu. Jeg
skildi ekkert í hversvegna sá eldri
og stærri skotraði augunum til mín
eins og við byggjum yfir einhverju
leyndarmáli saman og heldur ekki
hversvegna hann þrýsti hönd minni
óvenjulega alúðlega af Englendingi
að vera.
»Þetta gjörir málið einfaldara,«
sagði hann, og þegar jeg ekki gerði
| annað en glápa steinhissa á hann
hvíslaði hann að fyígdarmanni sínum:
»Jeg held að jeg því núður geti
ekkert gagn gert hjer sem stendur.
Ætli það sje ekki best að' herra
Folson tali um málið við herra W.
Sargent.*
»Það er nú þaö sem jeg er að
bíða eftir« sagði Wilton.
Lögfræðingurinn brosti kurteyslega
og sagðist vona að allir erfiðleik-
arnir væru horfnir þegar þeir væru
búnir að tala saman í nokkrar mín-
útur^ Hann s.eftist mjög rólegur
beint a’ uióti Wiiton.
Fylgdarrnaður hans tók^mig af-
SK%vá' meðan. Mjer varðj)"þeöa æ
óskiijanlegra og heyrði'.iim leið að
Wilfb'n sagði við málafltrtnfngsmann-
inn.
»Mál þetta hefur haldið vöku
fyrir mjer í margar nætur. Við
skulum í herrans nafni reyna að
leiða það til lykta á einhvern hátt.«
»Einmitt! Heíur hann átt ilt með
svefn undanfarið?« spurði nú sá
sem hafði tekið mig að sjer vand-
ræðalega.
»Það get jeg ómögulega sagt
yður« svaraði jeg.
»Nú þjer eruð ef ti vill nýlega
farinn að gæta hans.«
Frh.
Vísir kemurekki á morgun.