Vísir - 07.05.1911, Blaðsíða 2

74
V I S I R
Húseignin Austurstr. 17 í Reykjavík er íil sölu. Hiin
gefur fáheyrilega góða vexti, og gæti gefið enn hærri
ef Ióðin, sem er einhver allra besta í Reykjavík, væri
betur bygð. Þegar höfnin kemur, verður lóðin sjerstaklega veí fallin fyrir stóra byggingu. Verðið
mjög lágt, en þó bundið við, að sala fari fram fljótt Söluskilmálar ágætir. D. ÖSTLUND.
Óánægðir
eru einhverfir við Vísi útaf grein-
um, sem honum hafa borist og
hann birt.
Því skal lýst yfir hjer eitt skifti
fyrir öll að ritstjórinn tekur ekki
á sigaðra ábyrgð á þeim greinum,
sem þar standa með dulnefnum(
en lagaábyrgðina. Og þó hann
sje þeim ósamþykkur finqur
hann sig ekki knúðan til að
segja álit sitt um þær. Aftur
tekur hann þakksamlega við leið-
rjettingum og er einnig ánægður
við þá sem vilja kvitta fyrir það,
sem þeim mislíkar, með upp-
nefnum eða því um líku.
Sumir vilja ekki láta birta af-
:mæli sín. Það er tekið til greina
þegar það er vitað.
Hafiiarfjarðarpósturiiiii.
Póststjórnin auglýsir að póstvagn-
inn fari úr Hafnarfirði, áleiðis til
Reykjavíkur, kl. 10 að morgni. Það
er hæpið að þessu ákvseði sje fylgt
því að klukkan er oft farin að
ganga tvö, er vagninn kemur hingað,
en setti hæglega að geta komið á
hádegi, ef hann legði af stað á
rjettum tíma.
Þessi brot á áætluninni eru þó
hverfandi hjá því sem á milli ber
um brottför vagnsins hjeðan, Sam-
kvæmt póstgönguauglýsingu á hann
að fara kl. 4 síðd. en það er í seinni
líö hreinasta undantekning ef hann
fer þá. Oftast er kl. orðin 5 þegar
vagninn dregst af stað og það
vill jafnvel til að hann fer ekki fyrr
en kl. að ganga 7.
Það er hverjum manni bersýni-
legt, að þetta er óafsakanlegur slóða-
skapur og efalaust samningsrof að
því er flutning á pósti snertir og
getur verið hvumleitt mörgum, en
þó er þessi óregla póstsins farþeg-
um enn óþægilegri. Þeir koma á
stöðina á ákveðnum tíma en þurfa
svo aö hýma þar á götunni svo
klukkustundum skiftir.
Þegar áætiunardag vagnsins ber
upp á helgidag er ferðinni að
jafnaði slept. Líklega stafa þau svik
af trúarástæöum, sem mörg önnur,
en það er ilt að láta heilbrigða
menn, sem þurfa að hafa gagn af
póstinum gjalda þess.
Ef Hafnarfjarðarpósturinn bætir
ekki ráð sitt, væri æskilegt að póst-
stjórnin veitti honum lausn.
Kampmaður.
TJr ruslakistu
Plausors.
i.
Veisluspjöllin í Dal.
Frh.
»Hvortsem það eru „kompliment”
eða „kompliment” ekki, þá sný jeg
ekki aftur með það, og jeg vildi
helst að þjer vilduð fara til fjandans,
með handbókina yðar svo jeg sæi
hana aldrei framar.*
»ViturIega mælt af presti,« sagði
hreppstjórinn og mundu þeir hafa
farið að kýta út af þessu ef þau
Sveinn á Tinduni og Gróa á Bjargi
hefðu ekki komið inn í þeim svifum.
*Hvað er þjer á höndum, Sveinn
minn?« spurði hreppstjórinn.
»Jeg þarf að finna prestinn,*
sagði hann.
»Hann er þá hjer,« gall prestur
við. — »Jeg óska yður til Iukku.«
»Og jeg ,gratúlera,’« sagði hrepp-
stjórinn og tóku þeir svo í hendina
á þeim Sveini og Gróu.
»Já, þakka ykkur fyrir það,« sagði
Sveinn. »En yður hefur orðið dá-
lítið á prestur minn, þjer hafið gift
mjer aðra konu, en jeg áttr að fá.
Hún Gróa þarna, húsmóðir mín
gamla, er nú orðin konan mín
óvart og hvernig í ósköpunum gat
yður dottið í hug að fara að gifta
mjer hana?«
»Hvernig í dauðanum átti jeg að
vita hvaða konu þjer vilduð fá«,
sagði prestur. »Ef að nokkuð er
skakt við þessa giftingu, þá er
það sjálfumykkurað kenna; þið hafið
staðið saman, játað spurningunum
sem fyrir yður voru lagðar, tekið
■■ 1 "». ——
saman höndum og svo náttúrlega
orðið hjón.«
»Þó aðþjerkallið þetta rjettmæta
giftingu«, sagði Sveinn, »þágetjeg
ómögulega unað við hana, og krefst
jeg því af yður, prestur minn, að
þjer látið mig sem allra fyrst fá
leiðrjettingu á henni aftur.«
»Það er ómögulegt að leiðrjetta
það«, sagði prestur, »því það, sem
guð hefur samtengt, getur maðurinn
ekki aðskilið.*
»Verður það ekki skoðað svo,
sem það hafi óvart orðið hausavíxl
á brúðunum?« spurði Sveinn.
»Eða þá hausavíxl á brúðgum-
unum?« spurði Gróa.
»Það verður ekki skoðað öðru-
vísi en að þið sjeuð löglega gift
hjón,« svaraði prestur, »hvort sem
hausavíxl hefur orðið á ykkur eða
ekki. En hvernig er það með
stúlkuna, yðar, Sveinn ? Hefur hún
þá gifst honum Gísla?«
»Nei, ekki hefur það nú orðið,
því stúlkuna ' mína, hana Áslaugu,
hefur yður þóknast að gefa honum
Magnúsi í Stöng.«
»Það hefur þá orðið hausavíxl á
því öllu,« sagði hreppstjórinn í
hálfum hljóðum við sjálfan sig.
»Og alt orðið hringlandi vitlaust
hjá yður,prestur minn«,sagðiSveinn.
»En hann Gísli,sem átti að fáhana
Gróu, konuna mína, hefur orðið
langbest úti með giftinguna, því
hann hefur fengiö hana Margrjeti
ríku í Skarði, sem hann Magnús
hafði ætlað sjer, og er jeg hræddur
um, að ekki verði hann ánægðari
en jeg, þegar hann kemur að tala
við yður, því ekki eru efnin hjá
henni Áslaugu.«
»Þjer ættuð að geta sætt yður
við hana Gróu,« sagði prestur, »því
hún er líka sögð rík.«
»Ekki verður borið á móti því,
að hún sje efnuð,« sagði Sveinn,
»ef búinu þeirra yrði skift, en þó
hefði jeg fremur kosið, að þjer
hefðuð gift mjer annaðhvort hana
Áslaugu eða Margrjeti heldur en
þessa Gróu. Hún hefur líka fjögur
börn í eftirdragi, sem hún hefurátt
með honum Gísla, og það er of
í mikil ómegð fyrir mig, að verða að
í forsorga þau fyrir hann.«