Vísir - 14.05.1911, Blaðsíða 2

94
V í S I R
m
3»
jtá útföw&um j
* ____ ®r •
Járnbrautarslys varð mik-
ið í Bandaríkjunum 30. f. ’ m-
Járnbrautarlest, sem fór; með
miklum hraða (l‘/8 röstiármín-
útunni) fór út af spotína og
hrapaði niður af háum garði.
Með þessari lest voru 250 kenn-
arar, sem voru á leið að heim-
sækja Taft forseta. Þegar dóu
28 af þeim, en 100 særðust og
nær helmingur þeirra mjög hættu-
lega, svo tvísýna er á lífi þeirra.
Eldur kom upp í vögnunum.
Ekkert vatn var við hendina til
þess að slökkva, og allmargir
særðir menn, sem láu undir vögn-
unum, brunnu með þeim.
«
Uppreisn f Kfna. Seint í
fyrra mánuði komust yfirvöldin
í Kanton (borg með hjer um bil
1 miljón íbúa) á snoðir um það,
að samsæri værigertgegn undir-
konginum þar. Voru því allir
dýrgripir færðir úr höll hans og
hervörður settur þar.
29? f. m. var einn santsæris-
mannanna tekinn fastur, og braust
þá uppreistin út, og var það fyr
en til stóð annars. Samsæris-
menn ruddust í flokkum til hall-
arinnar með hnífa og skambyss-
ur að vopni og veitti þeim fjöldi
borgarbúa liðveislu. Við höllina
var fyrir her manns, og sló þqgar
í harðan bardaga. Kviknaði í
höllinni og brann hún til kaldra
kola. Sömuleiðis kviknaði í
mörgum húsum og má búast við
að allmikið brenni af borginni.
Borgarhliðunum var lokað þegar
í byrjun upphlaupsins, svo eng-
inn komst þar inn eða út. Öll
símasambönd eyðilögðust og hafa
því ekki fengist greinilegarfrjettir
af ástandinu, en talið er að fallið
hafi og særst fyrsta daginn á 2.
þúsund manns.
Englendingarhafa sent herskip
til borgarinnar.
Alþýða manna í Suður-Kína
hefur samhug með uppreistar-
mönnum; er umalt landið ósleiti-
lega unnið að æsingum gegn
stjórninni fyrir nýa skatta, sem
hún hefur lagt á nú í mikilli
óáran, þar sem matvara (hrís-
grjón) er í mjög háu verði.
Getur því uppreistin orðið mjög
víðtæk. Stjórnarherinn beitirhins
vegar hinni mestu grimd og er
fjöldi fanga tekinn af lífi án dóms
og laga.
leynið okkar
Úr rnslakistu
Plausors.
Afilfrrn
¥
p
¥
ágæta Margarine. t
No. 1 kostar 0,60 pr. pd. |
í lO punda vís 0.55.
No. 2 kostar 0.55 pr. pd.
í IO punda vís 0.50.
| Verslunin Edinborg. |
Reykjavík.
»Ekki dugir að láta matinn fara
til ónýtis«, sagði Sveinn.
»Það er líka synd um svo góð-
an mat,« sagði hringjarinn.
»Jeg hef einhver ráð að koma
honum fyrir,« sagði Gfsli, »þvíjeg
hirði hann náttúrlega og gef hann
fólkinu mínu um sláttinn í sumar.«
»En þá verður farið að slá í
vellinginn,« sagði hringjarinn.
»Jeg læt hann Gísla ekki búa að
því, sem jeg hef lagt til veislunn-
ar,« sagði Magnús, »en krefst þess,
af hreppstjóranum, að hann ríði með
okkur upp að Bjargi og haldi þar
uppboð á matnum og sje hver vel-
kominn að koma þar, sem vill.
Svo krefst jeg þess af ykkur báð-
um, prestur og hreppstjóri að þið
látið okkur Áslaugu fá skilnað.«
»Hins sama krefst jeg 1 íka,« sagði
Sveinn. *
»Ski!nað getig þið ekki fengið,
nema konurnar ykkar sjeu því sam-
þykkar,« mælti prestur.
»Við erum allar samþykkar skiln-
aði,« sögðu þær Áslaug, Gróa og
Margrjet.
«En því er jeg niótþykkur,« mælti
Gísli, »að Margrjet skilji við mig.«
»Þá geta þau aðeins fengið skiln-
að, Magnús, Áslaug, Sveinn og
Gróa,« sagði prestur, »en ekki þau
Gísli og Margrjet; því til þess að
geta fengið skilnað, verða bæði hjón-
in að vera ásátt uni það. En eins
og hreppstjórinn hefur áður tekið
fram, getur ekki lögskilnaður orðið
fyrri en eftir þrjú ár og verðið þið
því að búa saman eða forsorga
hvert annað þangað til.« Frh.
Veisluspjölliii í Dal.
Frh.
»Nú er þá loksins komið lag á
þetta allt saman«, sagði hringjarinn,
»svo við getum farið að ríða í veisl-
una og fengið okkur eitthvað til
snæðings. Jeg seigi fyrir mig, að
jeg er farinn að finna til garnanna
síðan um dagmál í morgun og nú
er bráðum komin miðaftan*.
»Já jeg tala nú ekki um slíkt«,
sagði hreppstjórinn.
»Það situr enginn í boði hjá mjer
fyr en jeg fæ hana Margrjeti«, sagði
Magnús.
»Og einginn hjá mjer«, sagði
Sveinn, »fyrst jeg gat ekki fengið
neina aðra en hana Gróu«.
»Þá verða allir í boði hjá mjer«,
sagði Gísli, en ásátt gátu þau þó
ekki orðiö um það hin brúðhjónin.
»Þið ætlið þó ekki að hafa boðs-
fólkið fyrir narra«, sagöi hringjarinn,
»og láta alla standa málþola hjer í
dag. Ef svo er verður hún mörg-
um minnisstæð, veislan á Bjargi*.
' »Það láta brúðhjónin ekki spurj-
ast um sig, að boðsfólkið verði allt
að fara matarlaust heim«, sagði hrepp-
stjórinn.
»Það er okkur þó að detta í
hug«, sagði Magnús.