Vísir - 02.06.1911, Blaðsíða 2

34
V í S I R
Afsláttur af karlm.fötum og unglinga
til Hvítasunnu í Austurstræti 1.
= ÁSG. G. GUNNLAUGSSON & Co.
Líkneski Jðns Sigurðssonar.
Það er leiðinlegt að þurfa altaf
að vera að lesa deilur í blöðum um
það,hvar standa eigi líkneski forsetans.
Líkneski hvaða forseta? Ef til
vill vandræða forseta eða forseta,
sem er í álögum?
Eftir atvikum má þó ætla að það
sje minnisvarði Jóns Sigurðssonar,
sem hjer er um að ræða, og satt
er það, að forsetanafnið samir hon-
um vel, en það er óviðfeldið af
því að í lifanda lífi var hann aldrei
nefndur þvf, heldur aðeins Jón
Sigurðsson. Deilan um hvar líkn-
eskið eigi að standa er skiljanleg,
því að uppástungurnar eru margar,
og allar fráleitar. Þó er varla nokk-
ur staður jafn Ijelegur og illa til
fallinn sem bletturinn er fyrir fram-
an nýja barnaskólann.
Stungið hefur verið upp á ýms-
um stöðum fleiri, en þeir eru allir
óviðunandi nema ef tilvill ráðaneytis-
bletturinn. En erþað ekki ónærgætnis-
legt að »irritera« stjórnina með þvíað
vera að stilla þar upp íslendingi?
Nú skal jeg benda á rjetta stað-
innn. Hann er á horninu á Póst-
hússtræti og Austurstræti við gaflinn
á Landsbankanum.
Sneiða af garðshorninu, hlaða þar
stöpul og setja Iíkneskið á, svo það
vísi að Godthaab.
Fá mál ljet Jón Sigurðsson sig
meira skifta en fjármálin. Væri það
þá ekki veltilfundiðaðsetja líkneski
hans þarna hjá aðal-peningastofnun
Iandsins. Hvergi í borginni er meiri
umferð en á þessu svæði: Bryggja
pósthús, bankar og aðalverslanir.
Úr því að bent hefur verið á
svo sjálfkjörinn stað sem þenna,
vona jeg að hinir sjeu úr sögunni.
Kaupmaður.
Til Yiðars
frá Ófeigi.
Mjer þykir þú heldur en ekki
hörundssár fyrir hönd »Bíó« og
dönsku leikaranna, Viðar minn;
%ð þú skulir hneykslast á þess
um fáu meinleysisorðum, sem
jeg hafði um þessar hæstvirtu
menningarstofnanir í grein minni
um tjörnina.
Maður skyldihalda,að þúværir
meðeigandi í »Bíó« og iofdýrð-
arboði hjer í borginni. Sú get-
gáta mín mun að minsta kosti
ekki fjær sanni en tilgáta þín,
að jeg sje eða^hafi verið bæar-
fulltrúi hjer.
Annars skil jeg ekkert í að þú
skulir vera að hnýta í mig vegna
leikaranna, og finna það út úr
orðum mínum, að mjer þyki þeir
selja dýrt, ^ar sem jeg ekki hefi
með einu orði minst á,hvort mjer
þætti sýningar þeirra dýrar eða
ódýrar.— Eða hvar stendur það
í grein minni? Eg hefi aðeins
— með alt annað fyrir augum —
nefnt þá upphæð, sem jeg áætla
að sýningar þeirra kosti Reykvík-
inga, og hefur þú ekki—oggetur
víst ekki—sýnt að sú áætlun sje
fjærri lagi. Ef þjer er mjög
ant að svara hverju orði, sem
vikið er í garð þessara leikara,
er þjer best að halda refsiræður
yfir »Halldóri« og öðrum, sem
um þá og leiki þeirra hafa skrif-
að—Iítið lof—, en láta migífriði
saklausan.
Það, sem jeg sagði um »Bíó«
hefurþó vitanlegasviðið þjer sárar,
úr þvf að þú nú á annaðborð ert
svona tilfinninganæmur—og sagði
jeg þó síst meira en það, sem
hægðarleikur mun vera af fá fjölda
manns til að undirskrifa. Að
vísu skal jeg fúslega viðurkenna
það, að stöku sinnum eru
sýndar myndir í »Bíó«,sem bæði
er skemtilegt og fróðlegtað horfa
á. En samt sem áður held jeg
því fram, að oftar sjeumyndirnar
fyrirneðan meðallag, eða »ljelegar
og fróðleikurinn þunnur« eins og
jeg sagði um daginn og enn vil
jeg bæta því við—því þú neyðir
migtilþsss—að stöku sinnum
hala verið sýndar myndirí »Bíó«,
sem betur væru ósýndar, og eng-
um manni ætti að leyfast að
sýna—allra síst börnum og ung-
lingum. Þessu munt þú heldur
ekki geta neitað, Viðar minn,
ef þú vilt satt segja, og það vil
jeg ekki efast um.
Annars má það vera gleðirík
tilhugsun fyrir aumingja »Bíó«,
að mega eiga von á hylli þinni
og liðsinni, þegar þú ert kominn
í bæarstjórnina hjer,sem vonandi
verður vonum bráðar. Niðurl.
Halldórr.
Þú komst aldrei í leikhúsið góð-
urinn minn um daginn eins og jeg
var að mælast til. En það gladdi
mig að sjá í Vísi í gær að þú ert
þó lifandi. Jeg þykist vita að þú
hafir fengið nóg af fyrsta kveldinu
í leikhúsinu, þegar þú sást að þar
voru Danir og farir þangað ekki
aftur. Ja, þeir Ijeku nú illa á þig
þar samt.
Jeg held að Sherloch Holmes
gamli þarna í Lundúnum haldi
allri sinni frægð og atvinnu fyrir
mjer. Minn verkahringur nær ekki