Vísir - 20.06.1911, Blaðsíða 2

86
V 1 S I R
Baddir
a-rf®
almcnnings.
Islands Falk
heitir skip eittdanskt, sem alið hefur
mestan hluta ævi sinnarfyrir akker-
um og fjöldi íslendinga á landi og
höfnum inni kannast við.
Lítið gagn hafa íslenskir fiski-
menn haft af skipi þessu en skap-
raun margur, ekki síst síðan Danir
fóru að telja útgerð þess eftir af
því að Alþingi fjekkst ekki til þess
að brjóta . lög og afsala þjóðinni rjett
yfir landhelginni.
Vel ættu íslendingar að taka því,
ef alvara yrði úr tillögu I. b. um
að hætta að senda íslands Falk hing-
að, því að fátt getur meira flýtt
því, að vjergerum úteigið lögreglu-
skip innan landhelgi íslands. En
hvað sem því líður, verða íslend-
ingar þegar að fara að hefjast handa
um að afla Islandi strandvarnarskips
og ætti ekki síðasta framkoma hinn-
ar dönsku stjórnar íslands Falks að
letja þess.
Sem kunnugt er, var hjer efnt
til óvanalega mikils hátíðahalds vegna
aldarafmælis Jóns Sigurðssonar. Þar
á meðal var vígsia háskólans. Þang-
að bauð forstöðunefndin yfirmönn-
um Islands Falks. ÞegarDanir þess-
ír frjettu hvað stóð til, að hjer átti
að minnast íslendings, laumaðist
Islands Falk út — kveldinu áður.
Auðvitað var hann hingað kominn
aftui strax daginn eftir 17. júní og
hvílist hjer vonandi að vanda.
Vjcr höfum reyndar enga ástæðu
til þess að harma þessa ókurteisi
Dana, þótt vart geti hugsast meiri.
Hún færir oss heim sanninn um
þetta gamla Velvildarleysi þeirra í
vorn garð, er Jón Sigurðsson minn-
ist á í nýjum Fjelagsritum. Vjer
eigum vini á ýmsum öðrum stöð-
um svo sem sást á skeytum frænda
vorra í Noregi 17. júní.
Halldórr.
Íslandsglíman
var heldur tilkomulítil í þetta sinn.
Aðeins 7 menn tóku þátt í glím-
unni. — Sá vottur einn út af fyrir
sig talar sínu máli. —
Af öllu Norðurlandi komu aðeins
3 menn til að taka þátt í glímunni.
Af öllu Vesturlandi kom enginn.
Af öllu Austurlandi kom enginn.
Daufara má það satinarlega ekki
vera.
Af þessnm 7 mönnum varð einn
óvígur og hætii áður glímunni lauk.
Og þessir 7 glímumenn sýndust
ekki vera neinir ýkja garpar, til þess
að mæta sem úrvalsglímumenn þjóð-
arinnar, að undanteknum þeim Sig-
urjóni Pjeturssyni og Hallgrími Bene-
diktssyni, sem alitaf eru sómi ís-
lenskra glímumanna, hvar sem þeir
koma fram.
Af hinumvirtist mjerjóhannes Lax-
dal frá Tungu á Svalbarðsströnd í
Þingtyarsýslu einna bestur glímu-
maðurinn. Hann er svo ungur enn
og óþroskaður, að hann skortir þrek
til að geta fylgt nógu vel eftir, en
er afbragðs vel liðugur, snar og
brögðóttur. Þegar sá unglingur er
orðinn fullþroskaður, \erður hann
glímuköppunutn skeinuhættur.
Fyrir glímuna var mikið talað
hjer um Harald Einarsson Skaftfell-
ing, sem þátt tók í glímunni, að
hann mundi verða hinum erviður,
enda hafði hann unnið verðlauna-
grip við Þjórsárbrú í fyrra. Hann
er stór maður og afar þrekvaxinn
og sjálfsagt rammur að afli, en
mjer virtist hann glíma fremurstirð-
lega og vera seinn á sjer, ósnar og
þunglamalegur, enda var hann búinn
að falla tvisvar löngu áður en glím-
unni Iauk, og skeindist eitthvað. —
Það var hann, sem óvígur varð.
Hallgrímur Benediktsson fjell að
vísu tvisvar. í annað sinn fyrir
Sigurjóni, í hitt skiftið fyrir Bjarna
Bjarnasyni en í það sinn var það
slysni einni að kenna. Honum
skrikaði fótur á pallinum og varð
að falli. Hefði það óhapp ekki
hent Hallgrím, tel jeg alveg víst að
hann hefði fyrir eingum legið á því
þingi nema Sigurjóni.
Sigurjón Pjetursson fjell aldrei og
hlaut því að sjálfsögðu íslandsbeltið
sem besti glímumaður íslands. —
Það er víst einn af þeim fáu verð-
launa-úrskurðum, sem enginn af
þeim sem viðstaddir voru, gat haft
nokkurn minsta hlut við að athuga,
svo auðsæ voru þau úrslit.
Brögðin, sem glímumennirnir not-
uðu, voru fá og algeng og tilbreit-
ingalítil. Mest kvað að klofbragði
og sveiflu, enda voru þau brögð
einna skæðust.
Sem sagt — glíman var tilkomu-
lítil og þýðingarlítil. — Senr listar-
glíma var hún ljettvæg, og sem
úrskurðar-glíma um glímni lands-
manna var hún þýðingarlaus, þar
sem hún var svo illa sótt og úr
svo fáum hjeruðum landsins.
Áhorfandi
íþróttir kvenna.
Jeg fór í gær suður á völl, er
íþróttamótið var sett. Konur sýndu
þar leikfimi — það var ungmeya-
fjelagið Iðunn.
Það var aðdáanlegt hvað þær
voru vel að sjer, og samtaka. Hvað
þær gerðu alt vel og drengilega.
Þess má geta að þetta er í fyrsta
sinn að konur syna hjer leikfimi
opinberlega — og ganga því ekki
að því með sama öryggi og ella
ef þær væru vanar. Kennari þeirra
Björn Jakobsson á ágætar þakkir
i skilið. En bestar þakkir eiga þær
| sjálfar skilið fyrir dugnað sinn og
j ötulleika. Heilbrigða sál í heil-
brigðum líkama eiga þær þessar
1 íslensku meyar. Hafi þær kæra
þökk fyrir skemtunina í gær.
Ekki varð B. J. skotaskuld úr
því að segja fyrir á íslensku, þó
sum önnur fjelög geti ekki notað
annað en hálf danska norsku.
Vindur.
„Sjón]lYerfi]lgar.’,
Gaman væri að vita hvort »galdra-
maðurinn* hann dr. Leo hefir glap-
ið fleirum svo sýn en tíðindamanni
Vísis að þeim hafi sýnst þeir Einar
Arnórsson* og Sigurbjörn Á. Gísla-
son taka þátt í »borðdansinum« hjá
dr. Leó í gærkveldi, eins og Vísir
segir. Þeir voru báðir hjá töfar-
manninum, þegar hann Iosaði sig
úr »trjehespunni«, en ekki við borð-
dansinn«, eins og væntanlega rit-
stjórinn sjálfur man og mörg hunduð
áhorfendur aðrir. — Þetta eru vit-
anlega smámunir, en er þó gott
sýnishorn af því hvað sumar fund-
arskýrslur blaðanna eru óáreiðanleg-
ar.
Annars dettur manni í hug hvort
tíðindamaðurinn hafi ekki skilið
dönska, því að hann hleypur gjör-
samlega yfir allar skýringar töfra-
mannsins þar sem hann var að
sýna fram á blekkingar spiritista.
Því að það er sá mikli munur á dr.
* Eftir upplýsingu hlutaðeganda var
S. Á. G. ekki við borðdansinn en E. Á.
var þar. Áhorfanda hefur því missýnst
hjer.—Þetta eru vilanlega smámunir, en
er þó gott sýnishorn af því hvað sum-
ar leiðrjettingar til blaðanna geta verið
óáreiðanlegar.
Ritstj.