Vísir - 27.06.1911, Blaðsíða 2

6
V í S I R
Yísir sæll!
Það er leitt að lenda í blaðadeil-
um að ósekju. Jeg vildi fáaðvita
hvoru ætti að trúa, Vísi eða banka-
vaxtabrjefi, þeim greindi á og því
spurði jeg.
Nú ríseinhver »annar kaupandi*
upp á afturlappirnar og hellir sjer
yfir mig saklausan.
Jeg er þó ánægður yfir upplýsing-
unum, þær sanna það, sem jeg má
vel una við, að Vísir er bókstaflega
áreiðanlegri »pappír« en bankavaxta-
brjef.
Kuupatidi Vísis.
ÍTámafarganið.
Ekki er meira en svo sem tugur
ára síðan, að það þótti goðgá næst
að tala um það í alvöru, að dýrir
málmar væri hjer í jörðu. Nú er
annað orðið uppi á teningnum.
Nú er það orðið daglegt brauð, að
frjetta af nýum og.nýum námafund-
um hjer og hvar á landinu. Eink-
um þó á Suður- og Vesturlandi.
Námaspekúlantar flögra um landið
eins og mývargur á mykjuskán, og
kaupa — eða kannske rjettara sagt,
hafa útúr mönnunr rjettindi til námu-
reksturs á landarein þeirra. Hefur
það athæfi nýlega með rjettu verið
átalið í »Þjóðólfi« (23. tbl. þ. á.)
og menn alvarlega varaðir við þess-
um »bændaveiðum.« Jeg ætla því
ekki að gjöra þær að umtalsefni í
þessum linum, heldur minnast ofur-
lítið á þetta fargan frá öðru sjónar-
miði.
Það mun nú vera um 6 ár síðan
gullið fannst í Vatnsmýrinni og öll
Reykjavík »ærðist í gullsótt« —og
hver er svo árangurinn afþeimgull-
fundi? — Als enginn eða kann ske
verri en enginn. í rauninni eru
menn ekkert — eðasama sem ekk-
ert—sannfróðari um það þann dag
í dag, hvort gull er í Vatnsmýrinni
heldur enn menn vóru daginn sem
þeir þóttust finna þar gull. Og
sama má líklega segja um flesta þá
staði aðra, sem gull, silfur, kopar,
postulín, silfurberg, kol o. s. frv.
hefur átt að finnast á. Menn vita
ekkert með vissu hvað satt er í
sögunum. — Engin náma er unn-
in. Þegar bezt lætur koma tveir eða
þrír útlendingar, fara eitthvað hjer
upp fyrir bæinn — helst um hávetur,
stinga nokkrar spaðastungur — og
finna gull — og flytja til útlanda
fulla poka af ertsi til rannsóknar.
Seint og síðarmeir kemursvo rann-
sóknarsagan hingað heirn, venjulega
í tveimur útgáfuin. I annari útgáf-
unni er látið mikið yfir úrslitum
rannsóknarinnar. Náman á að vera
svo gullauðug, að fádæmum sæti.
I hinni útgáfunni er fullyrt, að ekk-
ert gull sje þar að finna. En hvort
sem sannara er, verða endalokin altaf
hin sömu, nefnilega, að engin náman
er unnin. Ogaltaf eru menn ísömu
óvissunni.
Það er nú svo sem auðvitað, að
þetta ástand er hreinasta »Eldorado«
fyrir vasaprókuratora ogaðra glæpa-
menn. Með því að halda mönn-
um stöðugum í trúnni á gullnám-
urnar — og jafnframt í óvissunni
— geta slíkir menn gert »feitari
forretningar« í útlöndum en nokk-
urn grunar hjer. En alniennings-
heillin, gagnið, sem þjóðin ætti að
hafa af því, að hjer væru málmar
í jörður, um það er minna hugsað.
Svo lítið hugsað, að ef þessu lagi
heldur lengi áfram, semnúer sung-
ið fullum fetum, þá getursvo farið,
að innan skams verði algjörlega
ómögulegt að fá erlent fje til að
reka með námaiðnað lijer, sem
ekki væri »Humbug« —þólíf lægi
við. Og hið siðferðislega álit þjóð-
arinnar vex ekki í augum annara þjóða
við að horfa á allan þennan náma-
skrípaleik.— Nl. Ófdgur.
Deilan nm Islands Falk.
Það sjer hvert mannsbarn, sem
les Vísi, að umrædd ókurteisi yfir-
manns Islands Falks skiftir nokkru
úr því að þeirþurfasvo miklafyrir-
höfn fyrir vörn sinni, sem raun er
á orðin. Hafa þeir nú fengið í lið
menn sjer Lögrjettu, rektor háskóla
íslands og síðast en ekki síst ein-
hver Þorst. Júl. Jónsson.
í grein hins síðastnefnda í Vísi
á föstudaginn er mikið um afreks-
verk Islands Falks og ágæta fram-
komu við íslendinga. Sá vaðall
snertir ekki teljandi deiluna um þá
ókurteisi, sem nú er um að ræða
sjerstaklega, nema lítillega það sem
sagt er um burtfarartíma skipsins,
sem vera má, að höfundurinn fari
ekki rangt með.
í upphafi greinarinnar vitnar Þ.
J. J. í Lögrjettu og þakkar henni
ummælin, sem jeg hrakti strax á
fimtudaginn og segist hann Iáta
»þær skýringar nægja þvi atriði
viðvíkjandi.*
Eru þetta nokkrar afsakanir?
Eins og fyrr segir, hefi jeg Ieitt
rök, að því, að framburður Lög-
rjettu, um hvenær boðsbrjefin kom-
ust til skila, stafaði af misskilningi
og það er fjarri að framburður
háskólaforsetans bæti um. Það er
og vitanlegt, að yfirmönnum ís-
lands Falks var kunnugt um'að hjer
vóru fyrir dyrum mikil hátíðahöld
áaldarafmæli Jóns Sigurðssonar, sem
þeir hefði átt að hafa smekk til að
vera viðstaddir af sjálfsdáöum
Mjer er sama þótt Isl. Falk liafi
ljett akkerum 15. þ. m. úr því að
hann var ekki lengra undan landi
þann 16. en svo, að offisjerar af
honurn vóru hjeríbætium þann
dag.
í fimtudagsblaðinu kvaðst jeg
eiga eftir, að heyra rjetta hlutaðeig-
endur neita því, að boðsbrjefin
hafi komist til skila fyrir 17. Júní
og jeg á það cftir enn þrátt fyrir
þessar miklu varnir.
Þora þessir skjaldsveinar yfir-
mannanna^að neita þvi, að boðs-
brjefin hafi komist í hendur offi-
sjeranna, er þeir vóru hjer í landi
daginn fyrir 17. júní?
___________Halldórr.
Samböð.
Einhver karlmaður er að amast
við því í Vísi nýskeð, að samböð
eigi sjer stað í Iaugunum hjer, af
því að fólk hegði sjer ekki sóma-
samlega. Það sem hann talar uin
ósæmilega hegðun þarna, þá er sú
ásökun á enguin rökum bygð og
líklega sett þarna fram til þess, að
meina samböðin, sem hann tfeystir
sjer ekki að ráðast á, nema að bæta
þessu við.
Það er nú á allra vitorði, sem
hafa heilbrigða skynsemi, að öll
sundurstíun karla og kvenna hefur
gagnstæð áhrif við tilgang sinn og
hefur komið nógu illu til leiðar.
»KarImaður« þessi ætti að konia
til Svíþjóðar og sjá karla og konur
baða sig saman skýlulaust. En það
liði máske yfir hann, blessaðan.
Gustav.
Augað krefst rjcttar síns.
Þegar jeg hef komið suður á
íþróttavöllinn, hef jeg oft fundið
til að eitthvað væri napurt og’kulda-
legt þar um að Iitast, og er það von,
— þar, sem alt, er sandur, möKog
mold. Oarðurinn er þó raunar tyrfð-
ur, en það er ekki við að búast