Vísir - 30.06.1911, Blaðsíða 2

18
V f S 1 R
Raddir
almennings.
Tjörnin og lystigarðurinn.
Eftir Ófeig.
NI.
Það má ganga að því vísu, að
það muni kosta talsvert fje að koma
upp lystigarði sunnan við tjörnina.
Hve mikið fje muni til þess þurfa,
er ekki hægt að segja neitt um hjer.
Það fer alveg eftir því livernig
garðinum verður háttað. Hann
getur orðið dýr, og haun getur
líka orðið tiltölulega ódýr. Ekki
þarf að leggja alit fjeð fram til
garðsins í einu. Hann má auka og
umbæta á lengra tímabili, ef mönn-
um sýnist svo. En jeg sje ekki,
að það þurfi að vaxa Reykvíking-
um svo mjög í augum, þó garður-
inn yrði dýr. Fjeleysi held jeg ekki
að verði fyrirtækinu að fótakefli,
það er að segja, ef rjett leið er
farin ti! að ná markinu.
Vjer höfum nú sjeð hjer í ár
gjörðan leikvöll fyrir íþróttafjelögin
hjer, sem hefur kostað mikið fje
— um tólf þúsund krónur er mjer
sagt—. Og engin skotaskuld hefur
orðið úr því fyrirtæki. Eigi þeir,
sem að því standa þökk og heiður
fyrir það afrek. Þeir hafa sýnt, að
áhugi og framtakssemi í góðu mál-
efni er sigursæl leið, og rjett leið
til að koma góðum hugsjónurn í
framkvæmd. Eftir því, sem ráða
má af því sem gerst hefurá íþróta-
vellinum þennan stutta tíma, síðan
hann var tekinn til afnota, virðist
mega hafa bestu vonir um, að það
fyrirtæki muni ekki einungis bera
sig peuingalega, heldur jafnvel
græða fje, og er það vel farið og
verðskuldað.
Það hefur nú sýnt sig, að það
muni ekki vera rjetta leiðin í þessu
lystigarðs- og tjarnarmáli, að Ieita
ásjár bæarstjórnarinnar eins og gjört
hefur verið — að minsta kosti mun
sú leið verða seinfarin. Aðrar leiðir
hygg jeg að verði að reyna að finna,
og vil jeg þá enn stinga upp á því,
eða óska þess, eins og jeg mintist
á í Vísi 30. f. m., að einhver fram-
takssamur, smekkvís efnamaður hjer
vildi taka forustuna í þessumáli.og
svo vil jeg bæta því við, að hjer
væri verkefni fyrir ungmennafjelögin
að vinna að með ráði ogdáð. Vilja
þau nú ekki taka málið til með-
ferðar á fundum sínum, því orðin
liggja til alls fyrst, og efast jeg ekki
um, að þau mnni finna heppileg
ráð til að styðja þetta mál í orði
og á borði. Beri þau gæfu til að
koma því í fljóta og heppilega
framkvæmd, mun vegur þeirramikið
vaxa og starf þeirra og fyrirhöfn
verða þeim sjálfum og öldum og
óbornum Reykvíkingum til gagns
og gleði.
Það leiðir af sjálfu sjer að verði
nokkuð við tjörnina gjört og nokkuð
hugsað til að koma upp Iystigarð-
inum.þáer óhjákvæmilegt að leggja
veg suður fyrir tjörnina. Ýmsum,
seni jeg hefi talað við ogþessu máli
öllu eru hlyntir, virðist svo, að veg-
urinn sje það verkið, sem byrja ætti
á, og hafa þeir sjálfsagt mikið til
síns máls. Það væri ekki lítil prýði
í því fyrir bæinn, og skemtun fyrir
fólk, að breiður og vel gjörður
vegur væri þar kominn. Sjálfsagt
væri að planta strax trje meðfram
veginum og gjöra hann sem prýði-
legastan.
En þetta allt— hreinsun tjarnar-
j innar, vegur meðfram henni, lysti-
garður sunnanvið hana, prýðing
hólmans í tjörninni o. s. frv. —r-
er liðir í sömu keðjunni. En keðj-
! an öll, verkið í heild sinni er menn-
s ingarfyrirtæki, sem Reykvíkingar ekki
geta látið undir höfuð leggjast að
korna í framkvæmd — því fyr því
betra —.
Hvert vik sem til þess er gjört
: að prýða bæinn og gjöra lífið í
! honum þægilegra og skemtilegra
; er þakklætis ogvirðingarvert. Enginn
í maður ætti að sjá eftir þeim aurum
sem hann lætur af hendi í því
augnamiði. Og vjer verðum alltaf
j að munu það vel, að ef vjer vilj-
j um heimta það, að vera kallaðir
nienningarþióð, þá megum vjer ekki
láta höfuðstað landsins bera Kains-
merki skrælingjaskaparins, vegna
smekkleysis og framtaksdeyfðar sjálfra
landsmanna.
Hvert stefnir?
í Kirkjublaðinu síðasta er skörug-
leg grein, eftir biskup vorn, sem
ert er að kynna sjer (alla).
Hún endar á þessa leið:
»Hjer er að komastað spilling og
rotnun inn í þjóðfjelagslífið, þó
enn mikið blandin ráðleysis-fumi,
sem töluvert má yið gera með bættri
löggjöf. En hvort sem nú meira
ræður stjórnleysið eða spillingin,
ber að sama voðanum með sjálf-
stæði landsins.
Vinnuþrælar erlendrar þjóðar eða
þjóða verðum vér íslendingar, gæt-
um vjer eigi efnalegs sjálfstæðis
vors. — —
Það var út af trollarayfirgangi á
fiskimiðunr að mætur maður og
vitur, sein nú er látinn, spáði því
í tali við mig fyrir alllöngu, að
hólminn okkar yrði með tímanum
bara útlend veiðistöð: Karlmenn-
irnir yrðu þar vinnuþrælar við og
kvenfólkið íslenska notaðist mest
við, að þjóna Iosta útlendu sjó-
mannanna.
En þessi mynd, hún er beint
framundan með því glæpsamlega
ráðlagi sem nú er á oss.
Og kennir eigi margt móður og
föðuvhjartað sárinda yfir því að
hafa getið börn þeirri þjóð, er í
slíkt forað stefnir, af þvi að hún
stýrir eigi betur ráði sínu? —
Betur verður árjettað næst, og
með tillögum til bjargráða.
Því nú er ábyrgðin í bili komin
beint til þjóðarinnar.«
Araerika ogVestur-lslGndingar.
Eftir Sigurð Vigfússon.
Frh.
Eftir að innflutningur til Minne-
sota tók að hefjast fyrir alvöru fóru
og jafnframt að berast fregnir af fisk-
AUPANGUR
selur ennþá ágætt
slátur gjafverði,
pundið 12 aura.