Vísir - 02.07.1911, Blaðsíða 2

22
V í S I R
Iðnsýningin.
Iðnsýningin stendur nú yfir og
verður ekki nógsamlega brýnt fyrir
mönnum að skoða hana. Hún er
í 22 stofum Barnaskólans — menn
vita, að þær eru st.órar — og er
því ekki um neina smásýningu hjer
að ræða.
Inngangurinn kostar 50 au. fyrir
daginn, kr. 1,50 fyrir vikuna —og
veitir ekki af að kaupa vikumíða—
en kr. 5,oo kostar fyrir allan sýn-
ingartímann. Það er enn óráðið,
hve lengi hún stendur yfir, en ef-
Iaust verður það nokkuð fram í /
agust.
Nú er verið að prenta skrá yfir
sýningargripina og verður þá enn
betra að átta sig á sýningunni á
eftir. Sýningin er opin allan daginn
frá því kl. 10 árdegis til 8 síðdegis,
og geta menn fengið þar keypta
ýmsa hressingu.
Inngangurinn til sýningarinnar er
um garðinn (frá Laufásvegi). Er
þar alt flöggum prýtt — auðvitað
íslenskum, því iðnaðarmenn hafa
hjer völdin en ekki embættismenn,
sem minnir ennþá, að þeir taki laun
sín úr ríkissjóði Dana.
Til hægri handar gengur maður
fyrst, eða inn í norðurálmu hússins.
Þar eru seldir aðgöngumiðarnir.
Þá er best að fara þaðan inn í
leikfimishúsið.
Þar er bátasýningin. Tveir bátar
rúmlega 10 álna langir með öllum
útbúnaði. Annar báturinn er eftir
Jón A. Þórólfsson skipasmið á ísa-
firði, og er hann þeirra vandaðri,
málaður, allmikil eik er í honurn
og eir, 4 segl ogfáni ástöng. Hann
kostar kr. 300,oo. Hinn báturinn
er eftir þá Kristján Kristjánsson og
Gísla Jóhannesson, olíuborinn, með
tveim seglum. Hann er og einkar
vandaður og lagið heldur fallegra.
Kostar kr. 290,oo.
Nú fer maður út úr þessari álm-
unni og yfir garðinn inn í suður-
álmuna. Stendur þar yfir málverk
með upprennandi sólu og áletrað
Iðnsýning. Hjer verður fyrir manni
langur gangur, eftir álmunni, og er
rjettast að ganga austur úr honum
og er maður þá kominn í sýning-
arstofur barnaskóla Reykjavíkur. Það
eru 2 stofur. Hjer er nokkuð á fjórða
hundrað myndir, og virðast þær
margar vel gerðar. Þá er alls konar
ísaum, prjón o. fl. Skrift er þar
einnig sýnd og er hún sum einkar
góð með tilliti til aldurs skrifenda,
t. d. 6 ára barns.
Mikið er og afsmíðisgripum barna
á ýmsum aldri og er það margt
laglegt og suint sjerlega vel gert.
Munirnir eru svo margir,að langan
tíma tekur, ef á að skoða hjer ræki-
lega.
Nú fer maður út á ganginn aftur
og vestur eftir, og er þá næst fyrir
Landakotsskólinn með fögru mál-
verki yfir. Það er þó rjettaraaðfara
ekki hjer inn strax, heldur ganga
Iengra, þar til fyrir manni verður
sýning kvennaskóla Reykjavíkur og
barnaskóla Akureyrar. Þeir skólar
eru í herbergi saman. Munirnir eru
heldur fáir, en Iaglegt er þar margt.
Akureyrarskólinn sýnir fljettaðar
körfur og eru þær haglega gerðar.
Þar rekur maður sig fyrst á rauða
miða, sem stendur á »selt«. Sýn-
ingargestum hefur þótt þetta nýstár-
legt og keypt mikið af þeim. Þar
eru landabrjef ýms teiknuð og yfir
höfuð margir góðir munir og er
sýningin skólanum til sóma. Kvenna-
skólinn hefur fáa muni, enda er það
fiest gert í vetur, sem þar er sýnt.
Það er einnig lagleg sýning, en ekki
verður manni starsýnt þar á eitt
öðru framar. Þó er saumuð mynd
þar á austurvegg, sem búast má við
að margir gefi gaum að.
Þegar tíminn erlítill heldur mað-
ur nú strax af stað og er þá rjett
að ganga inn í Landakotsskólan.
Kæmi maður þar fyrst væri eyði-
lögð fyrir manni ánægjan af að sjá
sigum í hinum skólunum.
Maður verður þegar hrifinn af
þessari sýningu. Hjer eru mörg
listaverk, en allter prýðilega gert. Sex
ára börn eiga hjer prjón og fall-
egan ísaum.
Hjer eru saumaðar myndir svo
tugum skiftir, sem tilsýndar má hæg-
lega villast á og málverkum. Hjer
eru mjög fallegar biýantsteikningar
af munum og mönnum. Hjer er
kvenhandavinna frá því einfaldasta
til hins margbrotnasta. Sýnt hvernig
ljereft, klæði, prjón og fleira er
bætt svo vel að varla sjest nema
með nákvæmri skoðun að sundur
hefur verið.
Langan tíma þarf maður til að
skoða þetta. Það eru tvö herbergi
fullskipuð, og að því búnu hefur
maður sjeð alla þessa álmu hússins
niðri ogheldur nú vestur úrgangin-
um og inn í ríki meistaranna —
hinna útlærðu. Frh.
Raddir
almcnnings.
Mótmælum allir.
Því gjörræði minnisvarðanefndar-
innar, að láta Jón Sigurðsson víkja
af stjórnarráðsblettinum, vegna þess
að danskur kóngur á að komast
þar að; og þar á eftir að setja Jón
á Hólavöll. Hefur nokkurntíma
heyrst getið um annað eins hneiksli
og þetta? Að láta þjóðræðishetju
vora víkja af stað sem honum sæm-
ir vel, af því að kóngurinn þarf að
komast þar að. Hvorum eigum
vjer íslendingar ineira að þakka
Jóni Sigurðssyni eða kónginum?
Það orkar ekki tvísýnis. Jón
Sigurðsson að víkja. — Það
hlýtur að grípa sterkum tökunvá
þjóðernistilfinningu íslendinga. Ekki
víkja — sagði Jón, — eigum vjer
þá að láta hann víkja þegar hann
er kominn undir græna torfu?
Nei, aldrei! Minning hans er oss
helgari og dýrmætari en svo, að
vjer getum vitað af að hann sje
beittur misrjetti, og gjörum ekkert
að. Jón Sigurðsson liefur gjört
meira fyrir oss Islendinga en allir
Danakóngar, þessvegna er það hann
— en ekki þeir— sem á að skipa
öndvegið hjá oss.
Hálfdanir þeir sem þessu ráða,
hljóta að vera í meira lagi »utan við
sig.« Loksins þegar fastráðið er að
setja minnisvarðann á Stjórnarráðs-
blettinn og farið er að grafa fyrir
stöplinum, þá kemur það óvænta
skeyti í höfuðið á þeim, að einhvern-
tíina hafi Frederik VlII.verið lofað
að standmyndin af föður hans, —
sem í ráði er að búa til — standi
þarna á Stjórnarráðsblettinum. Það
var hætt að grafa, það var svo sem
auðsjeð að kóngurinn hafði unn-
ið, — hjá nefndinni, en þjóðin er
ekki enn farinn að segja til. Jón
Sigurðsson eða kóngurinn.
Hvor á að víkja!
Drengur.
Útgefandi:
EINAR OUNNARSSON cand. phil.
PRENTSMIÐJA D. ÖSTLUNDS.