Vísir - 07.07.1911, Blaðsíða 3

V í S I R
31
Tækifæriskaup
á
Nauðsynjavörum
t. d. Sykri, Hafratnjöli, Ris, Hveiti o. fl.
Sjerstaklega ódýrt.
Selst nieðan birgðir endast. — Sæt Saft, Kex, Ostar,
Margarine og Pylsur og margt fleira.
Notið íækifærið.
CARL LÁRUSSON
Laugaveg 5.
Að líkindum er það fremur af því,
að honum sje afarilla við það mál-
efni, heldur en að það sje af
persónulegri óvild til mín. En
hvers vegna hann verður svona æf-
ur, ef nefnt er að prýða tjörnin og
svæðið kringum hana, er mjer raunar
jafn óskiljanlegt, enda hefur hann
ekkert látið uppi um þær ástæður
sínar enn.
Heimskuspurningum Viðars dett-
ur mjer ekki í hugað svara. Hann
getur sjálfur haft þær i ferðanesti
og jetið, þær í frið fyrir mjer, ef
hann heldur að þær sjeu eins vel
til þess falinar, eins og hann lætur
í skrifi sínu.
Annars get jeg sagt Viðari það,
að fjölda góðra og merkra manna
hjer hafa líkað ágætlega greinar nu'n-
ar um tjörnina, og hafa kunnað
Vísi þakkir fyrir að flytja þær. Og
asnaspörk Viðars í mig fyrir þess-
ar greinar hef jeg alla heyrt dæma
á einn veg — ómerk og óviðeig-
andi.
Það er náttúra sumra kvikinda
að gjamma að öllu sem þau heyra
eða sjá — skilningslaust, hvortgott
er eða ilt, það sem með er farið. —
Með slíku heimsku gjannni má
kannske um stund tefja framgang
góðra fyrirtækja — en drepin verða
þau aldrei á þann hátt.
Prýðing tjarnarinnar og svæðisins
í kring um hana er gott og þarf-
legi: menningarfyrirtæki, og heimsku-
gjannn Viðars og hælakast hans í
mig, verður því trauðla að fóta-
kefli.
Til þess er málefnið of gott —
og gjammið of heimskt.
Ófeigur.
Dálaglegar samg'öngur.
Ekki var lítið geypið í »ísafold«
í fyrra um hve aðdáanlega tíðar og
hagkvæmar samgöngur við hefðum
nú við útlönd eftir samningi B. J.
við Thore og það sameinaða —
Skip í hverrí viku frá útlöndum og
engar kássuferðir. — En fáir hafa
víst nokkurn tíma rekið sjálfum sjer
jafn áþreifanlega á skoltinn, eins og
maddama Isafold gjörði með því
geypi sínu.
Nú um hásumarið líður svo vika
eftir viku, að ekkert póstskip kemur
hingað frá útlöndum, og þegar þau
loks koma, koma mörg söniu dag-
ana — jafnvel sama daginn. Þann-
ig var það seinast, þegar skip sást
hjer frá útlöndum, sem var 28 f.
m. — Þá komu þær »Ceres« og
»Vesta«. Báðar auslan og norðan
um land — höfðu elt hvor aðra
— og báðar komu sama daginn.
Síðan þann dag (28. f. m.) þangað
til 14. þ. m. kemur hingað ekkert
skip eftir áætlunum. Það er hálf
þriðja vika, sem við þá fáum að
bíða eftir ferð frá úllöndum, en þá
koma þau líka þrjú í röð — Botnía
þ. 14., Sterling þ. 15. og Ask þ.
16. — Þetta munu ekki vera »kássu-
ferðir«? — En hvað vill þá ísafold
kalla það?
Ekki tekur betra við hvað ferð-
irnar hjeðan til útlanda snertir.
Ceres fór hjeðan til útl. 1. þ. m.
og svo fer ekkert skip hjeðan frá
»Thore« eða »því sameinaða« fyrri
en þ. 17. að Ask fer til útl. þar er
aftur hálf þriðja vika milli ferða
hjeðan til útl. og kássan er sú sama,
því Ask fer þ. 17. Botnía þ. 18.
og Sterling þ. 23. Síðan ekki sög-
una meir þennan mánuðinn. —
Svona er nú samband höfuðstaðar-
ins við útlönd í júlímánuði það
Herrans ár 1911.
Það er raunar engin furða þó
menn undrist:
Hvað sumar ísafoldar-vikurnar eru
langar. —
Hve bjargföst sannleiksást þess
blaðs er. —
Hve mikill greinarmunur hefur
verið gjörður á hagsmunum ís-
lendinga og hinna erlendu út-
gerðarfjelaga — íslendingum til
baga. —
En nú er Mörlandinn tjóðraður
í 10 ár við einokunarhæl »Thore«
— Þeim heiður sem heiður heyrir
fyrir það afspyrnu- stjórnmála- afrek.
Þetta, sem hjer hefur verið drep-
ið á, er ekki nema örlítill iiður í
öllu samgönguólaginu á sjó, sem
við eigum við að búa undir Thore-
samningnum. Aðrir taka máske fyrir
önnui dæmi úr þeirri raunasögu.
Það er lífsspursmál að vera vel á
verði í því máli, þar sem hagsmun-
ir vorir eru svo sorglega fyrir borð
bornir. Búi.
Vorið ilmandi.
Saga frá Kóreu
eftir óþektan höfund.
---- Frh-
l-Toreng flýtti sjer nú að láta
ofan í ferðatöskur sínar, það seni
hann síst vildi skilja eftir. »Hvað
á jeg að gjöra! Ef jeg fer á und-
an verður mjer illmögulegt að hafa
Tchoun-Hyang á brott með mjer.
Þegar kvöldaði fór hann samt
að finna ástmey sína, en alla leið-
ina var hann að barma sjer, en áður
en hann fór inn til hennar þurkaði
hann sjer um augun og reyndi að
| harka af sjer.
Hún tók ástúðlega á móti hon-
um og talaði um hve langt væri
síðau hún hefði sjeð hann, en I-
Toreng var hryggur við og gegndi
engu.
Tchoun-Hyang datt í þá í hug
að foreldrar lians hefðu ef til vildi
komist að ástum þeirra, ávítað hann
og þessvegna kefði hann ekki kom-
ið, þessa síðustu daga.
En þá sagði I-Toreng henni grát-
andi að hann ætti að hverfa lieim.
Tchoun-Hyang fórnaði upp hönd-
unum og varp öndinni mæðilega.
»Ætlar faðir þinn að senda þig
heini vegna þess að hann hefur kom-
ist að ástum okkar?«
»Nei, nei. Faðir minn er kall-
aður heim til að verða ráðgjafi kon-
ungs, svo jeg neyðist einnig til að
fara, sagði I-Toreng með tárin í