Vísir - 19.07.1911, Blaðsíða 3

V í S 1 R
59
gert hana að fóðurmjöli. Verk-
stjóri hans sagði mjer, að íþeirri
verksmiðju mundi mega vinna úr
60 tunnum á dag. Sagði hann
mjer, að vandameira væri að
vinna úr nýrri síld en saltaðri.
Auk þessara tveggja verksmiðja
til síldarvinslu, sem lijer er skýrt
frá, er norskt fjelag með pen-
ingum frá Bergen að setja upp
síldarvinsluverksmiðju mikla í
stóru skipi, sem ætlar að taka á
móti síldinni í veiðiskipunum út
á hafi, ogvinnahana þar. Danskt
fjelag er og að koma upp slíkri
fljótandi verksmiðju, en í miklu
minni stíl.
Norðmenn segja, að það sje
enginn vandi að fá markað er-
Iendis fyrir síldarfóðurmjöl og
áburðarmjöl. F.n þá kemur jafn-
framt til álíta, hvort vjer Islend-
ingar mundum ekki hafa hag af
því að kaupa þessa vöru. Það
er eigi lítið, sem keypt er af korn-
vöru til gripafóðurs hjer á landi,
og það verður hjer dýrara en
erlendis sakir flutnings. Síldar-
fóðurmjöl, sem framleitt væri hjer
á landi, ætti fremur að verða
ódýrara hjer norðanlands en er-
lendis. Sje þessi vara eftirsótt
erlendis, ætti hún að geta orðið
notadrjúg hjer, þar sem alt kraft-
fóður handa búfje er innflutt, og
hjer því dýrara en erlendis, nema
ef til vill hvalmjöl, en kraftfóður
telja margir nauðsynlegt handa
gripum einkum með Ijettu eða
hröktu heyi.
Pessar verksmiðjustofnanir gera
því fyrst og fremst það gagn,
að innleiða framleiðslu á útgengi-
legum varningi, sem unnin er úr
hrávöru, sem venjulegast er verð-
laus (því slíkar verksmiðjur geta
unnið úr síldinni, þótt hún sje
ekki hæf til útflutnings) og í öðru
lagi að framleiða vörur, sem allar
líkur eru til að verði nothæfar
og notadrjúgar í landinu til efl-
ingar kvíkfjárræktinni.
Satna er að segja um áburðar-
efnið, sem verksmiðjur þessar
ætla að framleiða, líklega mest
úr fiskbeinum; það er eigi ólík-
legt að nokkuð yrði notað af því
hjer á landi, og sumir fengju það
til að ljetta fyrir sjer grasrækt og
garðrækt. Borgi það sig fyrir
Norðmenn að kaupa slíkáburðar-
efni til jarðyrkju, á það eins að
geta borgað sig fyrir íslendinga
þegar þá skortir áburð.
Það er rúmgott kaupstaðar-
stæði á Siglufjarðareyri, og fallegt
þar á sumrum, en á einu hefur
þar verið tilfinnanlegur skortur,
á góðu neysluvatni. Nú eru þeir
að leggja vandaða vatnsleiðslu
ofan úr fjalli, sem áætlað er að
kosti 12000 kr., taka þeir vatnið
úr uppsprettulind,er aldrei þrýtur.
Er þetta hið þarfasta fyrirtæki
fyrir kauptúnið, og auðsær hagn-
aður að selja þeim mörgu skip-
um vatn, sem þar koma eða haf-
ast við á sumrum.
Landbúnaður og túnrækt hefir
litlum framförum tekið á Siglu-
firði, hugir fjarðarbúa hafa stefnt
út á sjóinn. Sauðfje er vænt í
firðinum og sumstaðar Ijett á
fóðrum, t. d. á Siglunesi. Mjólk
er dýr á Siglufirði og fæst eigi-
Pegar þar ofan á hefur nú bætst
skortur á góðu vatni, þarf engan
að undra, þótt Siglfirðingar og
aðrir er vinna þar á sumrum,oft
nótt og dag, erfiða vinnu við
síldina, drekki drjúgum hið Ijúf-
fenga norska c!, sc;m hægt er
einhvernveginn að fá þar á
sumrum. Pykir það bæði hress-
andi og svalandi, og svo úr
garði gert, að það skemmist ekki
þótt geymt sje í vikur og mán-
uðl, eins og nauðsynlegt er.
Bót er það í máli, að vatns-
Ieiðslan kemst á í sumar, ef að-
flutningsbannið færi að amast
við ölinu þeirra fyrir þá einu
sök, að það skemmist eigi þótt
það geymis nokkrar vikur.
Norðrí.
Eftirfarandi kafli fjell úr prent-
un í fyrri hluta þessarar greinar
(93. tbl.). Hann á að vera milli
3. og 4. blaðsíðu:
á breidd, tvílyft og með háu porti.
A verksmiðja þessi að vera hin
fullkomnasta og mun kosta fram
undir hálfa miljón króna með
öllum útbúnaði. Evanger heitir
sá, er fyrir þessu fyrirtækí stend-
ur, og er ungur Norðmaður. Alt
fjeð, sem til þessa verður varið,
er frá útlöndum, og standa Norð-
menn fyrir þessari verksmiðju-
stofnun. Tefja mun það fyrir að
Noiið SUNDSKÁLANN
Útgfefandi:
EINAR OUNNARSSON cand. phil.
PRENTSMIÐJA D. ÖSTLUNDS.
Vorið ilmandi,
Saga frá Kóreu
eftir ó þ e k t a n höfund.
----- Frh.
Ef konungurinn í Kóreu væri rek-
inn frá völdum og ríkisþjófur sett-
ist í hásæti hans munduð þjer þá
svíkja hann og þjóna hinum nýja
valdboða.
Nú varð mandaríninn hamslaus
af reiði.
»í fangelsi undireins« skipaði
liann. Og þjónarnirfóru með hana
þangað. í fangelsinu voru dagarnir
langir og Tchoun-Hyang var svo
hrygg í huga að hún neytti varla
matar — en hugsaði ávalt um I-
Toreng.
* *
*
Meðan þessu fór fram kom I
Toreng til höfuðborgarinnar ogfór
að lesa í ákafa í von um að ljúka
fljótlega prófum sínum og komast
aftur til Tchoun-Hyang.
Loks 'rann upp sá dagur að I-
Toreng gekk undir próf hon m gekk
ágætlega og var efstur af öllum og
þegar konungurinn, sem unni hon-
um mikið, óskaði honum til ham-
ingju mælti hann við hann um leið.
»Hvers vilt þú biðja mig, jeg
veiti þjer það sem þú biður um.
Viltu verða mandaríni eða landstjóri?
Jeg óska mjer helst að verða kon-
ungl. sendiherra«, mælti I-Toreng.
Konungurinn fjekk honum því
næst innsigli sitt og skrautleg klæði,
sem hæfðu stöðu hans, og I-Toreng
kvaddi foreldra sína og lagði af stað.
Straks þegar hann lagði afstað bjóst
liann dularklæðum og var hann og
allir þjónar hans í betlaragerfi. Þann-
ig búinn ferðaðist hann um landið
og ekki leið á löngu áðuren hann
kom í nágrenni Natn-Hyangs. Hann
stansaði þar í litlu þorpi hjá jarð-
yrkjut.iönnum setn voru að syngja
ættjarðarsöngva við vinnu sína. Þeir
mæltu á þessa Ieið.
Frh.
*) í Kóreu hafa konungl. sendiherrar
tnikið vald þeir hafa innsigli konungs,
hafa vakandi auga á stjórn mandarín-
anna og hegna þeitn ef þeir finna þá
er sjálfsagt að setja í Vísi,
&
þær eiga að útbreiðast vel
þær eiga að útbreiðast fljóit
þær eiga að lesast alment